waren ze nu dus gebroken..... een lang verhaal Een tijd geleden had ik al eens gevraagd aan mijn ouders of ze misschien eens konden bellen voordat ze langs kwamen. Het gebeurde namelijk bijna dagelijks dat ze onverwacht op de stoep stonden. Toen al een hele discussie gehad en er werd me een schuldgevoel aangepraat ( wel goed voor het oppassen maar verder niet) Aangegeven het is helemaal niet zo dat jullie niet welkom zijn maar een simpel telefoontje of het uitkomt is genoeg , wij hebben namelijk ook een sociaal leven. Nu ben ik dus vorige week bevallen van mijn mooie meisje, maar aangezien het een stortbevalling is geweest maakte mijn lijf nog al een klapper. het herstellen valt me nu zwaarder als bij mijn zoon. Nu hebben ze me nu toch een streek geleverd. Afgelopen maandag sprak ik al mijn broer , dat een oom die ik al 10 jaar niet meer had gezien toevallig in de buurt zou gaan zijn en bij mijn ouders langs zou komen. Mijn ouders hadden gevraagd aan mijn broer of we allemaal wilde komen. Dat ging voor hun en ook ons dus niet lukken. Ik dacht dus nog wel hierover wat te horen van mijn ouders. Woensdag avond kwamen ze nog even op visite en zaten ze al te vissen hoe we dachten over onverwacht visite. Ik aangegeven dat ik dat nu niet wil alles gaat op afspraak zodat ik ook mijn rust momenten in kan plannen. Daarbij kwam de broer van mijn man (de de oom van mijn kinderen) over van de andere kant van het land en hem wilde ik alle tijd met de kids gunnen aangezien die hier niet wekelijks is. Hierna hebben ze dus 2 dagen gehad om alsnog te melden dat die (verre ) oom dus langs zou komen. Niet gedaan en vandaag na al een hele vermoeiende dag vol kraamvisite kwamen ze dus "onverwachts met hem langs. zitten ze nog doodleuk te vertellen dat die oom pas gisteravond belde , en voor hun ook een verassing dus ( Niet dus want zij en ik weet het al een week) Ik heb ze niet de deur gewezen want dat kon ik niet maken tegenover mijn oom die onder de indruk was dat het dus mocht. Ik voel me nu zo niet gerespecteerd. Ik wil eigenlijk morgen er naar toe gaan om hun eens flink de waarheid te zeggen maar doe ik hier dan wel goed aan ?(hormonsters) Ze wisten dat ik het lichamelijk nog even niet trok, en nog negeren ze het compleet alleen omdat zij even willen showen. Ik voel me echt niet serieus genomen, ook manlief is boos maar vooral omdat ze nog zo glashard liegen in ons gezicht. Ik wil geen banden verbreken of zo hoor, ik wil gewoon dat ze mijn privacy eens respecteren maar ik weet niet hoe ik dit moet brengen cq oplossen ...Help ...snik snik. sorry voor het lange verhaal iig bedankt voor het lezen
Ik snap wat je bedoeld denk ik.. Wat ik in jouw situatie zou doen is het de volgende keer dat ze langs komt, om het rustig uit te leggen dat je het gezellig vond, maar dat ze best hadden kunnen bellen zodat je voorbereid was. Ik zou nu zeker niet naar haar toe gaan om het eruit te gooien, want dan ga je denk ik dingen zeggen die je niet wilt zeggen! Laat het even betijen, maar kom er de volgende x zeker op terug met je moeder!
Ach meis, wat een vervelende situatie! Ik zou toch rustig met je ouders om de tafel gaan zitten en zeggen dat je deze actie van hun niet waardeert. Vooral heel rustig en kalm blijven, daar bereik je meer mee. Mocht je dat moeilijk vinden, schrijf alles in de juiste woorden op papier en geef dat aan ze. Dan zeg je in ieder geval wat je wil zeggen en hopelijk ook op de juiste manier. Dat hoef je echt niet vandaag of morgen te doen, wanneer het jou uitkomt en jij je er goed bij voelt. Wel respect hoe je op dat moment gereageerd hebt, denk dat ik toch niet mijn mond had kunnen houden op dat moment. S6!
Ik kan me heel goed voorstellen dat het vreselijk is als je het idee hebt dat je niet serieus genomen wordt. Ik zou het even laten bezinken en er op een rustig moment toch met je ouders over praten.Mss samen met je man? Succes!Ook met het herstel van je bevalling!Neem de tijd en veel geluk samen
Ik zou er dus nu wel op terug komen, hormonen of niet zij moeten respecteren en accepteren dat jij/jullie hier niet van gediend zijn. Je kan wel wachten maar dan gebeuren er misschien nog meer dingen die jullie niet aan staan en word de bom alleen maar groter als je het later gaat doen. Ik zou nu dus gewoon een gesprek aan gaan met ze.
Ik zou er gelijk op terug komen, het is jou huis jou lijf en jou kindje, dus een telefoontje plegen moet niet moeielijk voor dr zijn.. Ik zou haar laten weten dat je echt not amused ben en de volgende keren dat ze onverwacht voor de deur staat gewoon zeggen komtniet uit kom morgen maar terug.. dan leert zehethopelijk vanzelf.
Oh dan laat ik mijn hormonen maar mee spreken maar rustig praten helpt dus blijkbaar niet. Luister pa en ma ik weet van ....dat oom al sinds ....hier is en dan nog doen jullie het op deze manier. Vind het onbeschoft en voel me niet gerespecteerd in mijn wensen. Stop hier aub mee en bel van te voren wat een kleine moeite is want wij hebben ook ons eigen leven en onze eigen wensen.
Thanks meiden, dat rustig blijven is dus inderdaad het grote euvel. Ik voel me de hele week al opgefokt en heb al een paar paniekaanvallen gehad. Niet echt hoe je de laatste kraamweek wilt doorbrengen. als het over 3 of 4 weken was gebeurt had het me minder uitgemaakt omdat ik dan al meer op de been was geweest. Het doet me nog het meest verdriet dat er glashard recht in mijn gezicht wordt gelogen. Ik wil het echt goed aanpakken en zorgen dat het duidelijk is dat ze ons als gezin eens meer moeten respecteren . maar aangezien mijn vader een enorm dominante man is kom je erbij hem alleen met enorm boos worden. zo lastig dit bah ... had het me heel erg anders voorgesteld allemaal.
Meid ik wil je nog wel een compliment geven dat je ze de deur heb gewezen. Misschien dat het een kleine eyeopener is dat het dus niet zomaar kan en je het niet wil hebben. Dat dominante gedrag is moeilijk omdat je in je achterhoofd weet dat als het escaleerd het ook heel goed einde contact kan betekenen. Weet niet of hun bepaalde dingen hebben die zij graag willen dat je doet maar misschien kun je het als voorbeeld gebruiken. Jullie willen dat wij ....doen voordat we langs komen. Waarom kunnen onze wensen niet gerespecteerd worden als wij dat vragen??
Wat vervelend dat ze zo met je omgaan! Ik zou er ook nog iets van zeggen, mss later op een rustig moment en dan een ik-boodschap: niet "jullie doen dit fout" maar "ik voel me.. en ik wil graag..". Enne wellicht alvast een keer toch de deur wijzen omdat het niet uitkomt, gewoon om de boodschap over te krijgen Niet aardig mss wel efficient?
Gewoon heengaan en een gesprek aangaan hoor! Ik kan me voorstellen dat je je niet serieus genomen voelt. Je geeft het aan in een gesprek en dan flikken ze je dit. Nee zou ik ook niet van gediend zijn. Wat is de moeite om even te bellen van te voren? Ik snap ook niet helemaal waarom je ouders toen niet gelijk gebeld hadden om te vragen of je oom mee kon komen. Dan was het een week later geweest dus grote kans dat het kon toch! Zo achter de rug om is niet fijn en kan me voorstellen dat ze liegen dat dat hard aankomt. Ik zal dus gewoon het gesprek aangaan. Dan maar iets meer hormonen erbij. Als je het volwassen brengt is het goed toch! Hopelijk begrijpen ze het dan! Sterkte!
In ieder geval fijn om te horen dat ik me niet vreselijk aanstel. Ik was al bang dat ik door mijn hormonen werd beïnvloed. Ik heb het voor vandaag maar even gelaten voor wat het is, we hadden een rustdag ingepland en dat wilde ik echt doorzetten ook voor mijn zoontje wilde ik graag even het gezin alleen samen. Ik zal deze week echt nog wel even de stoute schoenen aan gaan trekken, maar god wat ben ik bang om die confrontatie aan te gaan. Ik heb normaal m'n bekkie wel bij me en kan je vrij snel aan in een gesprek. maar als het om me ouders gaat die me voor het blok zetten heb ik toch net even te weinig ballen . manlief gaat gelukkig wel mee , maar wij zijn allebei geen confrontatie zoekers en houden absoluut niet van ruzie.
Even om je een hart onder de riem te steken; succes voor het moment dat jullie naar je ouder gaan om dit te bespreken. Het is doodnormaal dat je wilt weten waar je aan toe bent met bezoek, zeker als je nog zo aan het herstellen bent. Dominant of niet, dat betekent natuurlijk niet dat het dan ook maar moet gaan zoals die persoon het wilt! Je hebt ook wel eens behoefte aan die rust met je gezin, je geeft zelf ook al aan dat ze meer dan welkom zijn, maar niet te pas en te onpas. Complimenten voor je omgang van zaken op die avond. Voor die oom moet het ook vreemd zijn geweest en dat had er niet minder op geworden als je op dat moment tegen je ouders had gezegd wat je dwars zit. Confrontaties zijn nooit leuk, ik ben er iig niet kapot van, maar in sommige gevallen kun je niet anders, anders is het einde zoek. SUCCES!!!!
Dit lees ik nergens in de openingspost... Ik denk wel aankaarten, maar doen in een rustig moment en samen met je man. Bereid je goed voor zodat je vader je niet met tegenargumenten kan ondersneeuwen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je niet gerespecteerd voelt. Zeker aankaarten en het rustig uitpraten. Mocht dat niet baten kun je altijd een keer de deur dichtlaten en pas na heel lang aanbellen met een slaperig gezicht de deur opendoen en zeggen dat het niet uitkomt. Maar dan ook volhouden en je niet laten overreden.