Hoi meiden, Er zijn hier veel dierenliefhebbers, dus ben benieuwd naar jullie mening. We hebben een fantastische Duitse herder, hij wordt met kerst 9. Hij is heel lief, speels, waaks en heel lief met Norah, de katten en de kippen. Het is een beetje een sul (lief bedoeld he) want hij laat bv een plakje vlees uit z'n mond pikken door Pietje, onze kitten. Hij is enorm beschermend, waaks en gehoorzaam. Het is mijn maatje. Nu merk ik de laatste twee weken ongeveer dat hij veranderd. Wat voorbeelden; hij blaft ineens snachts als het omweerd, als ik tussen de middag met Norah een dutje doe, gaat hij ook blaffen. Dit heeft hij nooit gedaan, het is ook niet heel hard, maar van die woefjes zeg maar, alsof hij wat hoort. Ben al tussendoor maar beneden gegaan, heb m buiten gelaten en hij ging weer braaf liggen. (Het is trouwens niet in z'n slaap) Hij gaat ineens naar de tv grommen, dat soort dingen. Ik heb wel het idee dat hij steeds dover wordt. Hij hoorde vroeger al als m'n man aan het begin van de straat aan kwam rijden, nu schrikt hij als de deur open gaat. Ook kan hij moeilijker z'n poep ophouden. Al een paar keer snachts in de keuken. Nu moet ik snachts toch 100 keer eruit om te plassen, dus laat ik hem buiten. Het mooie is dat hij dan helemaal geen zin heeft. Hij wordt ook met de dag brutaler, hij bedelde nooit, maar als ik nu bv Norah een koekje geef, blaft hij. En pikken he, zodra ik niet op let heeft hij weer iets gepikt. Al met al is het dus niks ernstigs, maar ik vraag me af, zijn deze veranderingen door z'n leeftijd? Kan hij een beetje "bejaard" worden? Er is thuis niks veranderd, hij krijgt heel veel aandacht (ik ben thuis) Norah speelt met m, hij is niet te dik of te dun. Zou ik iets moeten veranderen? Wil dat hij zich ook prettig blijft voelen. Alvast bedankt.
Kan het zijn dat hij iets van een hersenbloeding heeft gehad? Onze shih-tzu van 12 jaar heeft hetzelfde gehad. De dierenarts dacht aan een hersenbloeding ook omdat ze bij ons sinds een tijdje regelmatig met der tong uit der mond hangt als ze volledig ontspannen is. Maar herken de gedragsverandering en het plotselinge poepen in huis.
puur het bedelen en woefjes zouden inderdaad ouderdom kunnen zijn. Maar het poepen is dan weer wel iets waarvan ik denk hmmm . Zou hem eens na laten kijken.
Klinkt alsof hij een (kleine) tia heeft gehad Zo deden onze hond en kat ook nadat ze die hadden gehad. Heel onrustig, veel blaffen (of miauwen) ineens ander gedrag. Ze kunnen er heel goed van herstellen en ze doen er ook niks aan volgens mij. Misschien even zijn nieren na laten kijken ook? Om te zien of hij ander voer nodig heeft.
Bedankt voor de reacties! Ik ga morgen even de dierenarts bellen. Nog iets is bv; hij pakte altijd heel zachtjes iets aan, echt met z'n 'lipjes'. Als ik hem nu iets geef (sochtends krijgt hij een plakje met z'n medicijnen er in) moet ik echt eerst drie keer hard zachtjes! Zeggen. Nogmaals dank
Ziet hij nog wel goed? Onze oude hond deed dit ook. Ging puur op zijn geur af. Op een gegeven moment moesten we echt goed opletten, omdat hij ook naar handen ging happen omdat daar etensgeur aan zat. Even naar de dierenarts is wel verstandig denk ik.
Ik wilde ook dementie opperen. Onze vorige hond hadden dat, werd op een gegeven moment echt heel naar. Hij kon gewoon met zijn neus in de hoek van de kamer staan grommen, tegen de muur.... Ook meer en meer 'poepongelukjes', je aan staan kijken en echt de indruk wekken dat hij geen idee had waar je het over had. Liefs,
Ik zit ook in de richting van dementie, of een tia te denken. Hij lijkt soms een beetje besluiteloos. Hij heeft trouwens ook veel en veel meer (lekkere) honger de laatste weken. Met dit warme weer kan ik sowieso niet echt goed met hem wandelen, hij is dan heel snel aan het hijgen en echt moe. Dus kleine stukjes iedere dag, maar dat lijkt me echt de leeftijd. Nu ik het allemaal zo opschrijf wordt ik toch steeds ongeruster. Maar nog een vraag, als hij dement zou worden, en hij heeft geen pijn, dan kan hij toch nog jaren meegaan? Hij is echt mijn grote vriend, ik hou echt van die hond.
Dierenarts lijkt me ook het beste. Die kan met zekerheid zeggen wat het is. Herken het wel van de hond die we hadden toen ik jonger was, steeds meer kleine veranderingen (was altijd een heel lief en sociaal schatje) tot hij naar een kindje hapte die hij al jaren kende. Bleek uiteindelijk dat hij een ongeneeslijke tumor in zijn hoofd had. Maar dat is natuurlijk worst-case-scenario. Hopelijk valt het bij jou schatje enorm mee en is er wat aan te doen. Succes!
Hopelijk valt het mee TO. Onze hond (de shih-tzu van 12 jaar) lijkt niet in pijn te zijn. Wel merk je dat ze echt oud aan het worden is. Ze is blind aan het worden (je ziet haar ogen blauw worden, maar dit is ook een bekend probleem van shih-tzu's en kan opzich geen kwaad), ze is snel moe tijdens/na het uitlaten, lijkt af en toe doof te worden. Maar wij hebben voor onszelf gezegd zolang het er niet naar uitziet dat ze in pijn is laten we haar lekker van haar oude dag genieten. Ze heeft ook namelijk nog steeds haar oplevingen Ik denk dat je allereerst naar de dierenarts moet gaan, horen wat het probleem kan zijn en dan pas een beslissing te nemen over hoe en wat.
Ja zolang hij geen pijn heeft blijft hij bij ons! En dat is nog hopelijk vele jaren! Hij ligt nu languit te snurken
Vannacht heft hij niks binnen gedaan. Als we straks een slaapje gaan doen neem ik hem mee naar boven, daar ligt hij graag op het gangetje. Heb gister avond met m'n man over hondlief gepraat. Ik neem hem gewoon mee naar boven als hij onrustig is, zolang het gaat want hij heeft artrose. Verder gaan we goed opletten dat we wat harder tegen hem praten en opletten dat hij niet erg schrikt vanwege zijn doofheid. Verder kleine stukjes wandelen, en vooral met de hitte laten we hem zoveel mogelijk z'n eigen gang gaan. We hadden altijd al de radio aan staan als hij alleen thuis was, nu laten we die snachts ook aan. (Voor zover hij het hoort, maar hij lijkt er iets rustiger door)
Het kan ook gedrag zijn. Onze hond (herderachtige, ook een lieve sul) doet steeds gefrustreerder over eten. Dl laat wel eens iets (expres) vallen, en zodra zij eten krijgt is hond al opgewonden en kwijlt de hele keukenvloer onder. Is er geen eten, gaat hij idioot veel drinken (en dan in huis plassen. Wij incl dierenarts dachten dat er iets heel erg mis was, want zn urine was daardoor ook verdund). Blaffen tegen auto's, kerkklokken, buren die een raam opendoen is ook erger geworden. Lijkt extrawaaks als baasje niet thuis is (dan kan ik dus ook niet gaan slapen, want wordt er tegen elke muis die voorbijloopt geblaft). Pijn helpt ook niet (onze heeft o.a. vervroegd artrose.krijgt dagelijks carporal tegen de pijn.
Even naar de da om eea uit te sluiten. Maar je bent zwanger? Onze hond veranderd dan in een waaks en beschermend monster naar allerlei vrremde dingen, geluiden mensen etc. Maar blijft mijn schatje.