Hoi meiden.. Ik heb een vraagje: Hoe gaan jullie om me mindere verwachtingen Zal het een beetje proberen uit te leggen Als je vriendschap hebt met iemand verwacht je er toch bepaalde dingen van mekaar?.. Interesse, respect etc.. Maar wat als diegene dan andere verwachtingen heeft / doet dan wat jij voor ogen had?... Ik kan het heel moeilijk uit leggen omdat ik niet al te veel in detail kan treden ...
Als het een hechte vriendschap is dan zou het mij niets uitmaken. Ik accepteer mijn vriend(in) dan helemaal en ben niet veroordelend in wat hij of zij doet.
Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken wat jij in een vriendschap zoekt. Hoe het nu gaat, komt dat overeen met wat jij wilt? Heb je iets aan de vriendschap of moet je alleen maar geven? Als het niet gaat zoals jij wilt, is het dan te veranderen? Verandert er niks, is het niet wat je ervan verwacht had en kost het alleen energie, dan denk ik dat je het moet loslaten. Of je verwachtingen bijstellen en de situatie accepteren. Ik heb best vaak meegemaakt dat ik dacht dat ik een goede vriendschap met iemand had opgebouwd. Maar als puntje bij paaltje komt, dan blijkt dat het vaak meer van mijn kant komt. Dat ik degene ben die er energie in steekt, die meeleeft met de ander, die belangstelling toont. Als je dan zelf eens steun kunt gebruiken, is de ander in geen velden of wegen te bekennen. Dat is wel een enorme teleurstelling, omdat je er zelf hele andere verwachtingen van had en het graag anders had gezien. Maar ik ben nu wel zo ver dat ik het dan uiteindelijk laat voor wat het is en mijn energie in mensen steek, die het wel waard zijn. Vroeger bleef ik erin hangen, ik ben daar wel wat harder in geworden. Als je er zelf niks aan hebt en het alleen maar energie kost en ergernis oplevert, dan ben ik er nu redelijk snel klaar mee. Succes!
Ik probeer me ook af te vragen of mijn verwschtingen realistisch zijn soms is het dat de ander minder doet dan je mag verwachten en soms wil je zelf teveel.
Dankjewel voor de antwoorden In dit geval is het veel geven .. En weinig terug krijgen... Alles moet op hun manier .. Maar ik zou wel nog vriendschap willen maar niet op deze Manier het voelt als een niet haalbare kaart
heb deze discussie een keer met een vriendin gehad, zij verwachtte zoveel van mij en daar kon ik niet aan voldoen, en dat heb ik haar toen ook duidelijk gemaakt. Dus gezegd dat ik niet aan haar verwachtingspatroon kon voldoen, dat ze te veeleisend was. Hier een serieus goed gesprek over gehad. Ze heeft me geaccepteerd zoals ik ben en haar verwachtingen iets bijgeschaafd, en ik doe iets meer m'n best en nu gaat het echt veel beter. Als je beide geen water bij de wijn wilt/kunt doen kun je het inderdaad veel beter loslaten.
Het is helemaal niet erg dat je in perioden meer moet geven. Soms is de situatie nu eenmaal zo, soms kan iemand wel wat steun gebruiken. Maar het moet niet zo zijn dat de hele vriendschap daarom draait. Sommige mensen nemen alleen maar en geven niks terug. Als dat niet verandert en je bent er niet blij mee, dan moet je het of accepteren of het laten gaan. Succes met je beslissing!
Ik weet er alles van.. Ik heb vaak te hoge verwachtingen van vriendschap. Ik geef heel veel en krijg vaak weinig terug. Dat vind ik erg moeilijk. Door gesprekken met mijn partner en naaste familie merk ik ook wel dat ik erg hoge verwachtingen heb. Ik probeer nu de lat wat lager te leggen, maar heb wel veel nagedacht. Een vriendengroep waar ik echt heel weinig van terug kreeg heb ik losgelaten. Ik heb ook veel moeite gehad toen ik merkte dat er maar door 1 persoon gebeld werd om te vragen wat er is. De rest van de groep nooit meer wat van gehoord. Het is moeilijk. Maar ik heb ook wel geleerd, dat veel vrienden op je pad komen maar weinig écht voor je leven bij je blijven. Koester de mensen om je heen...
@beschuitje ik herken me helemaal in je verhaal Iedere keer weer gekwetst worden als je veel geeft en soms verwacht je het terug en dan krijg je niets ... Maar HOE heb je die lat dan lager gelegd Ik zeg altijd ik wil graag behandeld worden zoals ik mensen ook behandel ..
Door echt voor mezelf te kiezen. Te accepteren dat ik soms een tijd niks hoor van mensen. Als je elkaar ziet is het goed, zo niet ook goed ( al vind ik dat laatste moeilijk) Ik heb weinig vrienden over gehouden. Heb nu 1 beste vriendin die ik samen met haar partner en de mijne geregeld zie. Dan nog twee andere vriendinnen die ik iets minder vaak zie en de rest is verleden tijd. Ik was moe van het strijden voor mijn plekje. De lat lager gelegd door steeds mezelf af te vragen of ik teveel vraag, meer te verplaatsen in de ander, maar niet mezelf weg cijferen. Het is moeilijk maar uiteindelijk heb je er wel vrede mee. Ik zie die vriendengroep nu 2 jaar niet meer en soms mis ik de gezelligheid nog wel maar als ik goed nadenk was het geen echte vriendschap..Was dat wel zo dan hadden ze mij echt niet zo laten gaan.
Ik verwacht nooit iets van een vriendschap. Zolang we elkaat maar kunne steunen door dik en dun ben ik al snel tevreden. En wat leuke dingen doen natuurlijk. Maar dat iemand anders leeft of denkt dan wij zou mij niets uitmaken
Ik denk dat het heel belangrijk is dat verwachtingen worden uitgesproken, in alle relaties overigens. Aannemen dat de ander dezelfde verwachtingen heeft of jouw verwachtingen wel "gewoon" doorheeft kan echt dodelijk zijn. Dus, praat erover! Misschien is de reactie wel heel verrassend. En als jullie verwachtingen echt niet matchen en jullie daar beide (!) niet aan willen werken, tja...
Dit ook gehad alleen kwamen wij er niet uit Vriendin zat in een hele andere fase. Alleenstaand, 40 uur werken en dus een heel ander leven. Ik heb de vriendschap verbroken ( speelden nog wel een paar andere dingen mee)
Boh ja we hebben het erover gehad " via de sms " Maar daar ging het alleen over en weer en mekaar kwetsen .. Ik denk idd dat een stevig gesprek plaats zal moeten vinden !! Het vreet aan me doet me zoveel zeer Zoveel tijd en energie in gestoken en wat krijg ik terug... Niks Of tenminste voor mijn gevoel niets
Ik heb enkele van zulke vriendschappen gehad.... zijn allemaal doorgebloed. Heb het dood laten bloeden aangezien ik er geen zin meer in had op deze manier. Moet wel van 2 kanten komen.
Ik heb geen verwachtingen in een vriendschap. Dan kun je ook niet gekwetst worden. Ik heb, zou bijna willen zeggen, gelukkig ook geen heel goede vriendinnen. Wel een aantal meiden die ik af en toe zie. Ik heb wel een beste vriend. Die zie ik ook echt niet wekelijks, zelfs niet maandelijks. Allebei druk met ons eigen leven. Maar als we elkaar zien/spreken is het supergezellig. Ondanks het feit dat we elkaar weinig zien, zou ik echt niet zonder hem kunnen. Hij is echt m'n soulmate. We zijn echt oprecht geïnteresseerd in elkaar en gunnen elkaar echt het beste. Er is absoluut geen sprake van jaloezie. Ik heb wel wat dames in m'n omgeving met hechte vriendschappen, maar ik word altijd al moe van die verhalen. Dan is de ene weer jaloers, omdat ze met de andere iets leuks gedaan heeft. Bah, ik zou daar echt niet tegen kunnen. Vriend(inn)en kun je uitkiezen. Dus ik vind dat dat vanzelf moet gaan en niet teveel moeite moet kosten. Als dat wel zo is, lijkt het mij niet meer als een vriendschap voelen. Ik vind het gevoel van verplichtingen daar niet bij passen. Maar misschien ben ik hier een aparte in.
Linda Waarom is het gelukkig dat je niet hele goede vriendinnen hebt? Ik denk dat een vriendschap voor het leven heel erg bijzonder is. Ik heb sinds mijn 12e een beste vriendin, we zijn inmiddels bijna 36. We hebben nooit ruzie en staan dag en nacht voor elkaar klaar. We spreken elkaar niet dagelijks, zelfs niet wekelijks. We laten elkaar vrij en doen niet aan verplichtingen. Zo nu en dan spreken we af of doen we iets leuks. Maar we hebben wel een hele hechte band. Ik zou haar niet graag willen missen, dus ik snap de term "gelukkig" niet zo van jou. Ik heb nog nooit jaloers gedoe in mijn vriendinnenkring meegemaakt of ruzie. Ik denk dat het er van afhangt met wat voor soort mensen je omgaat. Ik ben zelf behoorlijk nuchter, dus dan zoek je ook dat soort mensen uit.
Als het zo kan gaan, zoals jij het omschrijft ( en ikzelf trouwens ook, als ik het over mijn beste vriend heb) dan is het geweldig. Daar kun je veel vrienden van hebben. Maar ik zie zo vaak andere voorbeelden in m'n omgeving, met jaloezie, kattig doen naar elkaar en een onbalans in geven en nemen. En op die momenten ben ik blij dat ik niet zulke vriendschappen heb. Ik zou er doodmoe van worden.