Hoi dames! Ik zit even met heel veel gemengde gevoelens want.. Met twee weekjes is mijn zwangerschapsverlof afgelopen en moet ik er weer aan geloven. Ik heb een nieuwe super baan aangenomen als aankomend vestigingsmanager op een uitzendbureau, fulltime (in eerste instantie) en moet mijn weg zien te vinden in het combineren van werk en een kindje.. Gelukkig heeft mijn partner één dag in de week ouderschapsverlof.. Ik zit nu een beetje met gemengde gevoelens. Enerzijds ben ik erg blij met mijn nieuwe baan en anderzijds wil ook gewoon lekker bij mijn kindje zijn en haar dag en nacht kunnen zien. Zijn er meer fulltime werkende moeders die een carrière combineren met een kindje? Ik denk dat het me wel gaat lukken, maar ik ben zo bang dat Chloé misschien van me 'vervreemd' ofzo.. Mijn moeder vertelde (zij werkte bij mij ook fulltime) dat het er om gaat dat je kwaliteitsaandacht geeft aan je kindje. Dus 's avonds uitgebreid in bad, lekker kletsen en spelen.. Hoe doen jullie het?
Ik moet ook nog gaan beginnen met een draai te gaan vinden, wil graag gaan starten als zelfstandige, dus gaat veel bij komen kijken, dus zal ook veel van huis zijn dan. Voordeel is dat ik dan mijn tijd zelf kan gaan indelen, en in de toekomst wil ik kijken voor een andere woning, zodat ik thuis kan blijven werken. Veel succes iig.
Ik werk ook fulltime end aarbovenop heel onregelmatige uren waarbij ik Myrthe meer niet dan wel kan instoppen bij het slapengaan. Momenteel is mijn partner al drie maanden werkzoekende. Dit wil zeggen dag in dag uit zijn ze samen. Maar als puntje bij paaltje komt, krijgt ze de kans van mij te missen waardoor het weerzien eens zo leuk is. Met 9 weken moest ik na haar geboorte terug aan het werk. Ik zag dit wel een beetje als mn bevrijding, want uieindelijk heb je toch wel wat andere relaties nodig ook buiten je moeder-kind relatie. Mn vriend merkt het nu ook wel dat hij aan een job toe is. Je wordt soms echt gek van een ganse dag gebrabbel en geen enkel goed gesprek. Hopelijk vind je een evenwicht. Liefs Kitty
Ik werk 4 dagen (ook op een uitzendbureau), maar Sjoerd maakt behoorlijk lange dagen op de opvang en ik ben zelf pas om half 7 thuis. De avonden die ik dan met mijn mannetje heb zijn dus behoorlijk kort. Maar het gaat volgens mij inderdaad om de kwaliteit en niet om de kwantiteit. Ik denk zelf dat ik helemaal geen leuke moeder zou zijn, als ik vijf dagen in de week thuis zou zijn! Het is even wennen, maar je vindt echt je draai vanzelf!
Bij de oudste ging ik na 5 weken weer fulltime werken, bij de jongste met 12 weken. Ik heb het gewoon gedaan. Ik vond het wel ontzettend belangrijk om volledig borstvoeding te blijven geven, zodat we de momenten dat we samen waren ook echt damen waren, en dat de momenten van samenzijn dus ook echt van hoge kwaliteit waren. En natuurlijk kolfde ik gewoon op mijn werk. Daar was ik erg resoluut in. Resoluut zijn, en ook duidelijk afbakenen waar de grenzen qua werk en prive liggen vind ik wel erg belangrijk, omdat ik vind dat een kind recht heeft op een moeder die BLIJ is dat ze een leuke baan heeft, niet op een moeder die DOODMOE is omdat ze een baan heeft (die dan ook niet meer leuk is).
Inderdaad Dirksmama, dat is helemaal waar. Ook wat de andere meiden zeggen hoor. Ik moet er inderdaad een balans in vinden. Misschien dat ik mezelf nu echt gek maak met mijn gedachtenspinsels. Ik probeer blij te zijn met m'n nieuwe baan, maar kan dat nog niet echt zijn.. En tegelijkertijd (ik merk het aan mezelf) ben ik de héle dag met Chloé bezig om de tijd in te halen voor straks ofzo.. Maar als ik jullie hoor, dan komt het allemaal wel goed? Ook moet ik continu verantwoording aan m'n vrienden afleggen waarom ik niet parttime ga werken.. dat is ook zo vervelend.
Ik werk 4 dagen per week en vind het heel erg lekker. Na mijn verlof zat ik eigenlijk heel snel weer in mijn ritme en betrapte ik mijzelf erop dat ik helemaal niet met hem bezig ben als ik werk (tuurlijk denk ik wel eens aan hem) maar ging allemaal prima. Ik ga 1 maart starten met een nieuwe baan, maar ook weer voor 4 dagen want dat bevalt prima. Daarnaast was het voor mij wel een eis dat Minck niet 4 dagen naar het kdv zou gaan. Wij zijn allebei 1 dag minder gaan werken zodat we maar 2 dagen opvang nodig hadden (ik werkte toen ook nog op zaterdag) Veel succes en als het niet gaat dan komt er ook wel weer een oplossing!
Ik werk ook 4 dagen, ik vind het eigenlijk teveel, zou liever nog een dagje minder gaan werken maar dat is op dit moment gewoon even niet mogelijk. Ik mis de kleine gewoon te veel maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Succes ermee allemaal!
Oh ja? En als het andersom zou zijn, als jij ouderschapsverlof opgenomen zou hebben en je partner werkte fulltime, zouden ze het dan ook aan hem vragen? Vaak wordt dat als normaal beschouwd... (Overigens ben ik thuisblijfmoeder en werkt mijn man 36u, de ene week 5 en de andere week 4 dagen.)
Wij werken ook allebei fulltime (veel meer dan dat zelfs) alleen ik verdeel mijn uren over 4 dagen en daar ben ik heel blij mee. Je hebt dan toch iedere week één volledige dag met je kindje en hebt naar mijn idee dan ook net wat meer overzicht over hoe hij eet / slaapt enz. Het is goed te doen hoor, je moet alles gewoon strak plannen en niet twijfelen: gewoon doen! Komt allemaal goed. En je kindje heeft zich inmiddels -als het goed is- al helemaal aan jou gehecht, jij bent zijn moeder! :-D
ik werk 24 uur.. Er zijn dagen dat ik er naar uit kijk om weer te gaan werken..gewoon om even collega te zijn, en in een andere mogeving te zijn...
ik werk zelf 3 dagen en vind dit meer als genoeg. Respect voor vrouwen die meer werken, ik zou niet weten hoe ik dat moet bolwerken....
Rare vrienden. Vragen ze ook aan papa waarom hij niet parttime gaat werken? Ik zou geen verantwoording afleggen (het idee al!), maar gewoon aan die vrienden vragen waarom bij hun de papa geen thuisblijfpapa wordt
Jaa.. haha.. Dat is een goede! Ik leg wel altijd een verantwoording af; het zijn vrienden. Maar je hebt gelijk, evenals Stranger, als de papa fulltime zou werken en ik thuis zou blijven of gedeeltelijk werken zou er niets aan het handje zijn. @ Hester: Dat is waar, Chloé en ik zijn momenteel twee handen op één buik. Dus dat moet wel goed komen dan.. denk ik..
Hi Gefeliciteerd met je kindje en de nieuwe baan! Lijkt me inderdaad wel spannend zo, net een kleintje en dan ook nog een uitdagende nieuwe baan beginnen. Maar dat lukt je vast wel De uitzend CAO is in ieder geval wel een goeie, en er werken veel vrouwen in de branche, dus wat dat betreft is het best goed combineren denk ik. Ik werk zelf 4 dagen, en ga na mijn verlof ook 4 dagen terug. Gewoon omdat ik een leuke baan heb als congresmanager, en wil ik dat werk op niveau kunnen doen en ook nog verder komen, die 4 dagen wel minimaal zijn. Manlief werkt meer dan fulltime, en de kleine gaat straks 4 dagen(ma-di-do-vr) naar het dagverblijf. Zojuist komt probleem 1 al om de hoek zetten: op het dagverblijf kan ze niet direct op de maandag terecht. Ik zou eind april weer beginnen, maar ze kan pas in augustus op de maandag terecht Als optie biedt men wel de woensdag in de plaats tot aan augustus, maar eigenlijk vind ik 4 dagen achter elkaar naar het dagverblijf teveel. Straks maar even overleggen. Ik denk niet dat de oma's of opa's een vaste dag willen gaan oppassen, maar vragen kan wellicht altijd. Of anders neem ik tot aan augustus een dag ouderschapsverlof op.. dat zou voor mij een goede optie zijn. Wel even lekker wennen 3 dagen per week de zomer door - ik zie het wel zitten. Alleen nog even twijfelen of dat voor manlief en voor mijn werkgever wel akkoord is.... gelukkig is het wel een sociale werkgever, maar we moeten natuurlijk wel kijken of het mogelijk is qua bezetting. Ik ga gewoon de gesprekken aan en dan komt er vast een oplossing. Tsja, de eerste uitdaging als werkende moeder is dus al concreet. Ik heb op internet een boekje besteld, over het combineren van werk en carriere: www.zodoetzedat.nl. Misschien ook wat voor jou? Veel succes!
Ook hier een mama die haar carriere probeert te combineren met een schattige dochter. Ik werk in de consulting en daar heerst echt een mentaliteit van up or out. Dus er wordt best veel van mijn verwacht. Ben na mijn verlof 4 dagen gaan werken maar merk nu dat dit gewoon niet lukt. Ben op mijn vrije dag ook nog steeds aan het werk omdat ik gewoon dezelfde hoeveelheid werk krijg, alleen moet ik het in 4 ipv 5 dagen doen... Aan de andere kant doe ik mijn werk heel erg graag en kan ik mij daar heel erg in uitleven. Vind ook dat ik geen twee universiteitsdiploma's had moeten halen om nu dan mijn carriere te laten schieten... Dus is soms een heel moeilijk evenwicht want er zijn dagen dat ik ons meisje maar een uurtje per dag zie. Ook mijn partner heeft een carriere en is in de opleiding tot medisch specialist dus ook hele lange dagen met onregelmatige uren. Wat mij wel helpt is de zekerheid dat ik een hele goede opvangregeling heb met een gastouder en de oma's. Ik weet gewoon dat als ik er niet ben dat ons meisje ook super goed verzorgd wordt en dat is voor mij erg belangrijk om mij toch op mijn werk te concentreren. Maar de eerste weken na je verlof vond ik wel zwaar, zat iedere minuut van de dag aan haar te denken. Nu gaat het veel beter en geraak ik goed in het ritme!
Wat een herkenning Dat verantwoording leggen zoooo irritant, mensen zijn gewoon van slag dat je niet part time gaat werken, zelfs mijn manager Ik werk dus ook fulltime. Vond het heel lastig weer te moeten werken, maar merk echt dat als ik thuis ben alle aandacht op gaat aan me mannetjes! Laat je niet gek maken door wat andere zeggen, je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Dat doe ik ook en na 2 weken werken begint bijna niemand er meer over.
Ik werk ook 4 dagen, mijn man is ook een dag minder gaan werken. Ik heb een hele leuke baan in de detachering (dus hetzelfde wereldje ) en dat gaat heel goed. Ik herken wel dingen in die jij zegt,anderen zeggen nu; "Ohhhh, wat leuk een papa-dag" waarop ik zeg: "Nou, ze heeft ook een mama-dag hoor!", kan ik ook zo boos om worden, maarja, blijkbaar is onze maatschappij toch minder ingesteld op werkende mama's en thuisblijvende papa's als dat wij denken
Hey, Vanaf volgende week ga ik ook fulltime werken. Tuurlijk, ik zou liever bij mijn zoontje zijn, maar ik wil een beetje meer zekerheid en een beetje geld overhouden op het einde van de maand en sparen. Zoals het nu is, moeten we echt constant tellen, vooral omdat alle facturen tesamen komen. Dit is echt niet leuk meer. Liefst zou ik 2 dagen werken en de rest bij Keld zijn, maar dit kan nu eenmaal niet. Hij wordt opgevangen door mijn moeder en schoonmoeder, dus weet ik dat hij niets tekortkomt en in goede handen is, dat stelt wel gerust.
O wat herkenbaar allemaal. Wat heb ik gedaan? Ik heb eerst ouderschapsverlof opgenomen zodat ik 3 dagen werkte, en daarna ben ik naar 4 dagen gegaan. Na deze zwangerschap doe ik hetzelfde weer. Mijn man is ook 1 dag thuis, en natuurlijk zijn we beide het weekend thuis. Dus maximaal 3 dagen opvang. Dit werkt voor mij prima, en ook voor mijn man. Je merkt wel dat hij een andersoortige relatie met het kind heeft dan de typische 'weekend-vaders'. Minder hulpeloos zal ik het maar noemen, en niet alleen voor de leuke dingen. Wel heb ik bv gegeven, en ga ik weer doen. Om op die manier toch 'extra belangrijk' te zijn in het jonge leven. Waar het om gaat, ons kind is blij thuis en blij op de opvang, haar ouders zijn blij thuis en blij op het werk. Wat willen we nog meer? Meestal krijg je commentaar van vrouwen die 3 dagen of minder werken. Deze dames zijn op hun vrije dagen ook heel erg druk met het huishouden en noem maar op. Wij hebben een poets en een glazenwasser dus op thuis-dagen ben ik vooral met het kind bezig. Conclusie: doe waar jij je goed bij voelt.