Dames, zullen we afspreken dat we niet reageren op de zinloze opmerkingen over wat wel en niet goed is mbt aantal uur werken? Zo was mijn topic namelijk niet bedoeld. Ik wil alleen maar ervaringen wisselen met de dames in ( toekomstige) vergelijkbare situaties en niet anders dan dat. Ik zal vanavond de mods vragen om dit topic naar de clubs te verplaatsen. Ik ga weer aan het werk
@ evenstar: haha we hebben hier volgens mij officieel een numerus fixus, maar die ligt zo hoog dat alsnog alle studenten worden toegelaten Van mij zou het best wel eens wat minder mogen! Mijn man heeft ook wel eens geroepen dat ie in het bedrijfsleven gaat werken omdat ie daar veel meer geld kan verdienen, maar ik zie het hem absoluut niet doen. Het is een absolute mierenneuker en daar zitten ze in het bedrijfsleven helemaal niet op te wachten. Ik denk dat ie gek zou worden. Overigens heb ik ook al het 1 en ander gehoord over vrouwelijke stimulatie bij het NWO via hem. Dwz dat hij zich wel eens gepasseerd heeft gevoeld Dat er een clausule bestaat mbt het krijgen van kinderen die ook voor mannen geldt, weet hij volgens mij niet. Dat zal ik hem eens zeggen! Ik ben trouwens vanwege het probleem die jij schetst bewust al zo jong aan kinderen begonnen. Ik heb mijn twee koters straks al lang en breed als ik ben afgestudeerd en hoef mijn carriere dus niet meer te onderbreken (ik ben beide zwangerschappen de eerste 3 maanden zo misselijk geweest dat werken me niet was gelukt).
Lief! Dan ga ik nu maar verder in het alleenstaande moeder topic Hahaha nee onzin.. ! Maar ik denk dat het idd een goed idee is om dit topic te laten verplaatsen, om onnodige reacties uit te laten blijven!
Ik ben niet bewust jong moeder geworden maar ik zie het qua carriere maken eigenlijk echt als een enorm voordeel. Het combineren van mijn studie met de zwangerschap/eerste jaren gaat echt super goed en tegen de tijd dat mijn zoontje naar school gaat zal ik ongeveer afgestudeerd zijn. Tegen die tijd willen we wel voor een tweede gaan (aan het einde van mijn studie of iets later) maar ik ga er dus wel vanuit dat rond mijn dertigste de kinderen al een tijdje op school zitten. Mijn zoontje zal dan al 10 zijn en de eventuele broertjes of zusjes ook een jaar of 5/6.
Inderdaad! Enne niet alleen alleenstaande mama hé, ook nog eens een werkende, alleenstaande mama met heel veel talenten 8)
Zo dames, jullie hebben het tempo er lekker inzitten Ik weet het niet hoor, met die 9 tot 3 banen. Ik mis ze niet, laat ik maar zeggen. Veel van dit soort intitiatieven vind ik zo stigmatiserend werken voor vrouwen, want die maken er toch het meest gebruik van vaak. En ik merk, dat als je goed bent in je werk, is flexibiliteit vaak geen probleem bij werkgevers. Ze willen je immers graag houden! Even kleine sidestep, super interessant dat gesprek van Yukl en Evenstar. Ik heb ooit na mijn afstuderen een blauwe maandag gewerkt bij een onderzoeksbureau van mijn hoogleraar waar ik 50% onderzoek en 50% advieswerk deed. Ben er toen achtergekomen dat ik wel goed kan redigeren (ik vind echt elke niet kloppende redenatie ) maar heb het geduld niet voor echt onderzoek, om alle aannames kloppend te maken. Dus respect voor zowel jullie als jullie mannen, ik wou soms dat ik zo geduldig en toegewijd was.
Over het spitsuur in je leven qua carriere en moederschap....ik had L. ook liever wat eerder gekregen. En ik had het liefst een groot gezin gehad, maar ik ben nu al 34 (ieks en word nog 35 dit jaar) dus dat zit er niet in. Jammer van mijn miskraam net, nu begin ik te vrezen dat tijdtechnisch een derde er ook niet in zit (hoezo planmatig, laten we eerst maar eens even de tweede doen ) Maar ik ben mijn man redelijk laat tegengekomen (ik was 29, hij 33) en we wilden eerst ook even elkaar leren kennen en een stabiele basis ouwen. Oh en wat ben ik blij dat we dat gedaan hebben! Naast alle drukte van allebei werken hebben we ook een huis verbouwd, heb ik HELLP gehad bij de bevalling en heeft onze dochter schisis, dus ik ben blij dat we de tijd hadden genomen een solide fundering onder onze relatie te leggen.
Jeetje, dat is niet niks allemaal! Dan is een solide fundering inderdaad wel een prettige bijkomstigheid denk ik. Ik had anderzijds liever willen wachten tot mijn 24/25e hoor, maar nu het eenmaal zo is zoals het is ben ik er eigenlijk hartstikke tevreden over. Wij waren gelukkig "al" 4 jaar samen, hadden een huisje een goed inkomen (en zelfs een hondje ) dus opzich was er wel een stevige basis. Toch schrik je als 20 jarige student wel even als je die positieve test in handen hebt en je realiseert dat er een baby op komst is. Toch hoop ik soms een voorbeeld te zijn voor andere meiden die op jonge leeftijd (en tijdens of voor hun studie) zwanger raken, want het hoeft absoluut niet het einde van je studie of carriere te zijn. Ik denk dat de komst van mijn zoontje er juist voor heeft gezorgd dat ik nog meer gestimuleerd word om het beste uit mezelf te halen.
Toen ik een mede student om ervaringen vroeg die tijdens haar studie zwanger was geraakt, adviseerde zij met klem om dit niet te doen. Ze haalde slechtere resultaten, ze vond het zwaar en had haar kleine veel liever later gekregen. Toen schrok ik wel en ik heb ook een tijdje gedacht 'kan ik dit wel, studie en kind combineren?'. Ieder keer stelde ik mezelf weer een nieuw doel 'als ik dit heb gehaald, ben ik zo blij!' en bouwde ik reserves in 'ik mag hier eventueel uitlopen'. Uiteindelijk heb ik die reserves laten varen en heb ik alles in 1 keer gehaald. Ik herken mezelf dus helemaal niet in die student! Medestudenten zeggen vaak tegen me dat ze het zo knap vinden dat ik het combineer, maar ik ben het daar helemaal niet mee eens. Het kost me namelijk niet meer moeite dan toen ik nog geen kind had. Natuurlijk moet ik beter plannen, maar juist doordat ik dat doe, gaat mijn studie me beter af! Een voorbeeld zijn voor andere studenten lijkt me dus ook erg nobel
Knap hoor, dat jullie je studie er bij blijven doen. Ik weet nog hoe ik tijdens mijn studie was, en op mijn 20ste een positieve test zou echt heel slecht zijn uitgekomen! Ik had dan ook geen fatsoenlijke relatie en huisje en zo, dus de omstandigheden waren er ook niet naar. Maar ik zweer het je, ik leefde in de kroeg, was het prototype bralstudent
Haha, hier nog zo een! Was zo'n tiep dat bovenop de bar stond . Gouden tijden gehad, mijn vriend zit me nog steeds te pesten dat hij niet hoopt dat Julie haar moeder achterna gaat (wat dat betreft dan he haha!) Respect voor de dames die een kleintje hebben gekregen en gewoon doorgegaan zijn met hun studie! Dat vind ik echt super, getuigt van veel doorzettingsvermogen, jullie mogen trots op jezelf zijn 8)
Een collega van mij heeft een 9 tot 3 baan! Nu is dat in onze tak van de geneeskunde (spec. ouderengeneeskunde) ook wel haalbaar moet ik zeggen. Het "alledaagse" werk is redelijk planbaar, zoals visites lopen, familiegesprekken, dat soort dingen. Om 3 uur gaat zij haar kindjes ophalen en neemt iemand anders haar afdelingen over voor spoedjes. wel heeft ze natuurlijk, net als de hele vakgroep, de avond/nacht en weekenddiensten erbij.
Achteraf had ik dat ook gewild... misschien. Tja, moeilijk te zeggen. Ik leerde mijn man kennen toen ik 26 was, toen was ik al een tijdje afgestudeerd. En het is maar goed dat ik met de kerel die ik daarvoor als serieuze vriend zag geen kinderen heb gekregen ... en ik heb enorm genoten van de 'vrije' jaren, heb zowel tijdens mijn studie als tijdens mijn promotie aan buitenlandse universiteiten kunnen studeren/werken voor langere periodes, dat gaat nu ook niet zo heel makkelijk meer, heb veel gereisd, gefeest, wilde haren kwijtgeraakt, etc. Hihi, mijn man roept ook altijd: 'jij hebt veel meer kans, omdat je vrouw bent'. Ja daar zit ik op te wachten, dat ze me aanstellen ergens om gender-redenen... en niet om capaciteit. Heel moeilijk thema, erg Opzij-achtig En ik denk dat mijn man en ik allebei ongeschikt voor het bedrijfsleven zijn, maar wel bv. voor het onderwijs. Jammer dat er dus buiten de universiteit geen onderwijs in mijn vak bestaat... Zo, kolfpauze voorbij, ik ga maar weer snel aan de slag voor ik hier mijn tijd zit te 'verknoeien' met praten over de combinatie werk/kinderen onder... werk tijd
Wahahaha ik ben al 10 jaar afgestudeerd, en toen we ons huidige huis kochten kwam de verkopend makelaar me zo bekend voor.....stond tijdens mijn studie altijd achter de bar van mijn stamkroeg. En we zijn allebei hardstikke weg verhuisd van onze studiestad! Zo zie je maar, je verleden blijft je achtervolgen Ach mijn man was een heel brave student, dus misschien komt het met L. nog wel goed
Lijkt me ook een moeilijk thema. Ik weet niet hoe het in de academia is, of je daar last hebt van sekse discriminatie. Ik ben het in mijn carriere in het bedrijfsleven nog nooit tegen gekomen. Ja tuurlijk soms werk ik in de olie en gas en dan noemen de commissioning engineers me 'meisje', maar dat doet niets af aan mijn werk en hoe hard ze voor mij werken Ik denk dat ik toch het standpunt van Heleen Mees deel, dat positieve discriminatie onwenselijk is, omdat je dan nooit weet (en met jou je collega's niet) of je het op eigen kracht en capaciteiten hebt gedaan.
Ik vind het ook een lastig thema, positieve discriminatie. Ik begrijp dat het nodig is om vrouwen te "dwingen" richting hogere functies en dergelijke, maar ik kan het gevoel van mijn man ook wel begrijpen. Ik weet niet zo goed wat ik prefereer. Ik heb overigens wel nog flink gefeest tijdens mijn studie (studeer ook al wat langer, heb hiervoor 2 andere studies gedaan en niet afgemaakt en heb een jaar fulltime een bestuursfunctie vervuld) Maar ik heb inderdaad niet meer de mogelijkheid om te gaan reizen of in het buitenland te studeren (althans, ik wil het nu niet). Dat mis ik wel. Maar zoonlief was wel een bewuste keuze en dat komt mede doordat mijn man wat ouder is, al een fulltime baan had en een koopwoning. Hij had dus alles voor elkaar waardoor mij verder niets in de weg stond. Anders had ik er ook niet voor gekozen. Ik heb wel altijd mijn carrière in ogenschouw genomen toen ik deze keuze maakte, vooral wat betreft nummer 2.