Even benieuwd hoe dat bij jullie gaat. Zeggen jullie alles als het gaat om de opvoeding e.d. van de kinderen. Voor de duidelijkheid, het gaat hier niet om allerbeste hartsvriendinnen (daar heb ik er 1 van en daar zeg ik alles tegen), maar om de gewone gezellige vriendinnen waarmee je een bakkie doet en met de kids iets leuks. Als je bv weet dat een kindje in bed moet huilen of dat een kindje frisdrank krijgt bv. Bij mn beste vriendin had ik wel wat gezegd, maar hoe gaat het bij jullie met "gewone vriendinnen"???
Ik zeg er uit mezelf niets over als ik het ergens niet mee eens ben. Maar alswe het erover hebben of als ze om mijn mening/advies vragen wel. Bij kleine dingetjes zeg ik wel eens joh, je zou dit of dat eens kunnen proberen. Een kind op een andere verdieping leggen omdat het huilt zou ik zeker niet doen en als dat zo wordt verteld zou ik er zeker wat van zeggen. Bij Louise dachten we ook een periode dat ze aan het aandachttrekken was met huilen in bed maar het arme kind bleek gewoon een zware oorontsteking te hebben zonder de kenmerken zoals koorts/aan oortje trekken. Zo'n voorbeeld zou ik dan geven.
ik weet heel veel over mijn vriendinnen en hun kinderen...maar ga zoiets niet op t internet zetten....Als ik ergens een probleem mee zou hebben vertel ik t recht uit...ik denk niet dat ze t op prijs zouden stellen als ik zoiets aan de grote klok ga hangen...
het zijn toch gewoon voorbeelden???? Ik zal mn post iets aanpassen. Je doet net of ik ze met naam en adres erop zet.
ja dat is idd wel beter... maar dan had ik er even goed wat van gezegd als t mij dwars zou zitten....daar ben je toch vriendinnen voor...
Nee, ik zeg dat niet, ook niet tegen mijn allerbeste vriendin, maar dat komt omdat ik er bij haar ook nog geen aanleiding voor heb gehad. Bij een andere vriendin heb ik weleens de behoefte om ergens mee te helpen, maar ga dan op mijn handen zitten, omdat ik weet dat iemand anders dat ooit bij haar gedaan heeft en met diegene gaat ze niet meer om, omdat ze hier niet van gediend was. Maar verder ben ik niet in de veronderstelling dat ik iets beter weet dan een ander waarmee ik omga, terwijl het haar eigen kinderen betreft.
nee dat niet, maar stel dat ik net die ene vriendin ben die hier op deze site zal gaan loeren en dan jou stukje lees wat je over haar hebt neer gezet..niet tof....daar ben je lijkt mij geen vriendin voor...
Volgens mij bedoeld ze ook alleen maar of je iets zal zeggen över hoe je "vriendin" haar kinderen opvoed. Of je "commentaar" zult geven als je ziet dat ze iets fout doet..... dus niet met voorbeelden. Bij de een zou ik wel wat zeggen en bij de ander niet...ligt dus aan de persoon die ik t.o. me heb. Daarnaast moet je ook rekening houden met de verschillen van denken. De een vind bijvoorbeeld dat yogi drank niet kan elke dag en de ander vind dit heel normaal.
Ik bemoei mij daar niet mee. Ik zie bij mijn schoonzus dingen die ik zelf absoluut niet zou doen, maar dat moet zij zelf weten, haar kind, haar opvoeding. Zou ze om advies vragen dan geef ik dat wel, maar niet uit mijzelf. (Tenzij er natuurlijk gevaar voor het kind is, dan zeg ik er wel wat van maar dat heb ik niet meegemaakt.)
ja klopt, eerst stond het er wat specifieker, maar nu heb ik het wat aangepast. Er wordt in zo'n geval niet letterlijk om mn mening gevraagd, maar bv meer zo van: hij wil geen groenten, dus dan maar elke dag pizza he??? Dit is even een extreem voorbeeld. Er wordt dus niet specifiek om je mening gevraagd.
Ik zou er niets van zeggen, iedereen doet het opvoeden naar z'n beste kunnen en ja iedereen doet dat anders. Al maak ik wel eens een opmerking in de trant van 'oeh, ik zou dat niet durven hoor, m'n kind kruipend alleen in de kamer laten met het gevaar dat ze die zware bloempot op d'r hoofd krijgt als ze zich optrekt aan dat tafeltje'.
Ik had laatst met iemand een 'discussie' over wat te doen als je kind zijn/haar avondeten niet eet. Ik geloof er sterk in dat je dan niet iets anders moet geven, want dat hebben ze, zeker vanaf 1 jaar, heel snel door en dan eten ze alleen nog maar wat ze het allerlekkerst vinden. Was de ander niet met mij eens, want zij geven hun kind altijd wel iets anders als het niet wil eten. Tja, ieder zijn mening, maar ik zal zeker wel zeggen hoe ik het zie. Voor hetzelfde geld heeft iemand daar nog nooit bij stilgestaan en realiseren ze zich niet dat ze het op deze manier zelf in de hand werken! Dan zou het erg vervelend zijn als ik het wel zie, maar niks zeg. Toch..? Waar ik wel voor waak is dat ik mijn mening niet verkoop als zijnde de waarheid. Het is gewoon hoe ik het zie en doe ermee wat je wilt Het is goed bedoeld. Ik heb nog nooit gemerkt dat iemand het slecht opvatte. Je kunt immers ook altijd besluiten het niet met elkaar eens te zijn. Daar ben je volwassen voor
Nee, niet altijd. Maar als ik wel een opmerking maak is het een subtiele. Zo was ik van het zomer met vriendin aan de telefoon,om de 2 sec moest ze haar dochter het zwembadje in en weer uit helpen. Was dus een lastig gesprek . Dan maak ik wel een opmerking zo van:'vermoeiend of niet? Wat hier hielp was er een klein krukje ernaast zetten zodat ze het zelf kon doen' en dan weer gewoon verder. Bij een ander gaat het bijna nooit zoals je het zelf zou doen, we hebben allemaal een andere manier. Ik vindt dus ook dat je best eens een opmerking kan maken bijvoorbeeld bij het voorbeeld frisdrank. Maar alleen met de intentie om te helpen. Ik krijg jeuk van die types die alles beter weten en ook geloven dat hun waarheid de juiste is.
nee, zou ik niet doen. Want iedereen doet het op zijn eigen manier. Dat hoeft niet mijn manier te zijn, als ze zich er maar zelf prettig bij voelen. Ik bedoel, als iemand zijn kindje wil laten huilen omdat het niet slapen wil, prima moeten ze zelf weten, ze zullen er wel een goede reden voor hebben. Ieder kent zijn eigen kindje het best! Mits het natuurlijk om mishandeling gaat etc... Zoals iemand ander scheef, ik krijg de kriebels van mensen die alles beter denken te weten en zichzelf de beste opvoeder vinden... Als iemand iom advies vraagt of zegt even niet weten wat te doen, ja dan kan ik wel advies geven..maar nooit zomaar uit mijzelf.
ik laat meestal mensen hun eigen opvoeding uitvoeren. maar bij 1 vriendin heb ik weleens met haar gesproken erover. dit omdat die kids gewoon op een verjaardag alle andere kids terroriseren en dat pik ik dus niet. Daar heb ik (wel toen ik alleen was met haar) ook echt wat van gezegd dat dat niet kan en ze er mee aan de slag moest. En zij erkende het ook en vroeg meteen hoe ik dat zou doen enz.n dus uiteindelijk heeft het goed uitgepakt. maar normaal ben ik niet zo snel met mijn mening ventileren. Ik hou er ook niet van als mensen dat bij mij doen. Zeker omdat je vaak niet weet wat de historie is. Maar het was of hun van een verjaardag bannen of een gesprek aangaan. dan vond ik het laatste het minst rigeureus
ik vind dat iedereen zijn eigenwijze van opvoeding mag hebben. en of het dan gaat om een beker frisdrank of een liga koekje voor de 4 maanden of borstvoeding met 6 jaar.ik vind niet dat iemand van buiten het gezin zich daarmee mag bemoeien. iedereen doet wat hijzelf goed dunkt.en ja mensen zullen vast andere overtuigingen hebben.