"het leven is niet altijd makkelijk en niemand weet dat beter dan jij je bent voor een moeilijke situatie komen te staan maar ik weet dat je je erdoor zult slaan met dezelfde gratie en waardigheid die ik van jou heb leren kennen en waarderen het is niet altijd mogelijk om te begrijpen waarom het leven doet wat het doet maar ik weet dat jij nooit iemand geweest bent die zich afwendt en de wereld voorbij laat gaan je bent een inspiratie voor velen misschien is deze uitdaging aan jou gegeven zodat anderen kunnen leren van jouw voorbeeld ik hoop dat er betere dagen komen voor jou en dat je je door deze moeilijke tijd zult slaan met kracht en in de wetenschap dat je een speciale plaats inneemt in de harten van iedereen in wiens leven jij een verschil hebt gemaakt." deze tekst stond op een tas die ze voor me hebben gekocht en ik deel hem met jullie omdat hij voor elk van jullie telt....door onze pijn met andere,wildvreemde mensen te delen helpen we elkaar x
Heel erg mooi! Wat een lieve zoons heb je. Ik haal uit je onderschrift dat ze twaalf zijn. Bijzonder hoor, dat ze op die leeftijd zo'n mooie tekst schrijven.
dank je dat is heel lief maar de tekst hebben ze voor me uitgezocht niet zelf geschreven maar het heeft mij erg ontroert dat ze me zo graag willen troosten.je doet je uiterste best om hen niet teveel van je verdriet te laten merken en dan blijken ze het gewoon heel goed aan te voelen.dat deed me echt veel.
Ah nou dat vind ik nog steeds bijzonder hoor! Ik vind het evengoed veel zeggen over je jongens dat ze deze tekst uitgekozen hebben om zich uit te drukken en dat ze er graag voor je willen zijn. Zegt heel wat over zorgzaamheid en hun inlevingsvermogen. Inderdaad, kinderen voelen vaak veel aan; ze kennen hun ouders natuurlijk ook als geen ander. Natuurlijk wil je je verdriet niet laten merken (kinderen moeten natuurlijk ook geen therapeuten voor hun ouders worden), maar je kunt het nooit helemaal verbergen. Veel sterkte!
Heel lief van ze!! Hier hadden de oudste toen ook een reep chocola gekocjt voor me, om op te beuren... Je verdriet kun je bij zoiets niet helemaal weghouden bij je kinderen. En hoeft ook niet, ze mogen toch zien dat het je pijn doet!