hellup!!!! haha ja sorry hor maar weet het even niet meer. mijn zoontje is nu 15 mnd voorbij en sinds 2 weken is het een driftig, zeurderig gemeen mannetje. Begrijp me niet verkeerd, hou zielsveel van hem, maar hij is zooo verandert. Hij was altijd vrolijk en lief,met een temperamentvol karakter dat wel. Maar de laatste tijd is het driftbui op driftbui. Omdat mama niet wil spelen, krijsen. Als mama wel speelt maar dan ook weer eens moet stoppen, krijsen. Als ik mijn koekje niet aan de hond mag geven, krijsen.maar als de hond dan ook het koekje pakt en opeet, krijsen !!! ik volg het niet meer.... ik vind mezelf geen watje en soms kan ik steng zijn, in ieder geval consequent. DE timo-out mat heb ik ook al in het leven geroepen. En verder probeer ik alles. Negeren, terug krijsen, stevig vasthouden en proberen te kalmeren. Niets werkt. Hij slaat en tiert en blijft maar krijsen tot hij het genoeg vind. Kent iemand dit?of zijn er tips hoe het in te perken? of juist niet doen? het ergste vind ik de tegenstrijdigheden namelijk. Als hij een echte driftbui heeft wil hij ook nog weleens met zijn hoofd tegen de grond bonken uit kwaadheid. Maar ik wil hem natuurlijk beschermen dus til je hem op....of hij moet slapen maar wil niet ( ik ben van het inslaap laten huilen, werkt prima) maar soms is ie zo kwaad dat ie zijn knuffels uit bed gooit. Terwijl hij die juist nodig heeft om te kunnen slapen. Geen veroordelingen aub want ik doe echt mijn uiterste best. maar als iemand steun heeft of een uitleg,graag. groetjes laura
Er is inderdaad een sprong met 15 maanden. Ik heb toen ook opeens een drammerig baldadig kind gehad. En daarna was het weer goed. Was hij gewoon weer zichzelf. Wat ik doe: - negatief gedrag negeren - negatief proberen om te buigen naar iets positiefs (bijvoorbeeld een la open doen. Ipv nee zeggen: doe maar dicht). - uitleggen wat ik van hem verlang en zijn gevoel erkennen Hopelijk heb je er iets aan! Succes. Ow ja...met 17 maanden is er weer één
Heel herkenbaar en inderdaad met 17 maanden is er weer in, wij hebben deze (hoop ik) net gehad. Mijn dochtertje speelt normaal ook erg lief en ineens was daar de dritfbui. We hebben er een paar gehad en ik heb haar gewoon uit laten razen. Het eindigde hier steeds in een enorme huilbui en als ze begon te huilen nam ik haar lekker op schoot en troostte haar. Dat werkte erg goed. Ook afleiden werkt hier erg goed, als ze bijv. naar de keuken liep en perse een koekje wilde wat ze niet kreeg zei ik "nee" en liep vervolgens met haar naar de woonkamer en speelde even met haar. Dit voorkwam een driftbui. Misschien dat dit voor jou ook helpt? Inmiddels gaat het hier weer een stuk beter en zijn de driftbuien (even) verleden tijd. We zijn wel steeds consequent gebleven (tenminste dat probeerde we), hoe moeilijk dit ook was/is. Kan me voorstellen dat vooral met dat bonken van zijn hoofd je moeite hebt, lijkt me erg vervelend om te zien. Veel succes en ook deze fase gaat weer voorbij.
Mijn zoon is ook 15 maanden en idd: af en toe kan ik hem wel achter het behang plakken! Het is een ontzettend lief en makkelijk kind, maar de laatste tijd... Pffffff! Idd driftig, veel huilen, gooien, slaan, krabbelen; noem maar op. Ik probeer het maar zo veel mogelijk te laten voor wat het is en niet teveel gedoe van te maken. Hij is vaak nog wel rustig te krijgen door even iets heel anders te gaan doen, iets drinken, desnoods maar even Bumba kijken (ja ja, pedagogisch, blablabla). Jammer genoeg hebben wij de pech dat hij er ook nog eens tanden bij krijgt, dus hij voelt zich op een heleboel fronten niet zo fijn. Ook moeilijk om dan boos te zijn. Overigens werkt de positieve benadering hier vaak ook het beste: ipv 'niet in de keuken!' zeggen 'in de kamer blijven'. Dan luistert hij veel beter. Ik denk dat kindjes allergisch zijn voor de woorden 'niet' en 'nee'
15 en 17 maanden inderdaad! de 17 maanden sprong vond ik niet zo erg eerlijk gezegd soms ergens ook nog wel grappig want hij was echt aan het uitdagen met zo een pittig koppie erbij.
17 maanden sprong??? Nog nooit van gehoord...maar ik geloof dan dat we daar nu in zitten!!! Wij hebben hier een hele grote truccendoos die heel vaak open mooet!!! Afleiden is hier de enige oplossing. Ook heb ik het idee dat mijn dochter op het moment meer wil dan ze kan, en dat dat voor frustratioe zorgt. Ik weet niet hoe goed je zoontje al kan praten. Maar ik ben begonnen met woordjes waarmee hij zichzelf verstaanbaar kan maken. Voorheen maakte se een soort grom/gil geluid als ze bijvoorbeeld uit haar kinderstoel wilde. Ik heb toen een paar keer gevraagd of ze misschien UIT de stoel wilde, met nadruk op UIT. Nu zegt ze 'uit' en begrijp ik wat ze bedoelt. Dit zelfde doen ik met bijvoorbeeld als ze aan het spelen is en iets niet wil lukken. Heb haar gevraagd of ik soms moest HELPEN. En nu zegt ze regelmatig: 'mama helpen'. Maar soms is er geen tijd voor de truccendoos en om geduldig te zijn en dan gaat ze af en toe echt onder de arm mee hoor!! Ze moet ook leren dat het niet altijd maar kan gaan zoals zij wil.
Pfff... Zo herkenbaar. Wat ben ik blij te lezen dat er meer mensen zijn die rond de 15 maanden met dit soort dingen zitten. Mijn zoontje is bijna 15 maanden en idd, wat een ellende elke keer. Gewoon niks willen, met alles tegen werken. Laten vallen, strekken en huilen. Ga ook maar eens wat met de dingen doen die hier boven staan, heb soms ook het idee alsof hij meer wil dan dat hij kan. Vond de tips van hem nog meer woordjes leren ook een goede. Hij zegt al best wat, maar hij kan nog niet goed duidelijk maken wat hij wil.
echt waar, die woordjes hebben ze zo door. Daar heb ik me over verbaast. Maar soms misbruikt die kleine smurf het ook wel eens. 'Uit' roepen als ze geen zin meer heeft in het eten en dan moet je je er een grote grijns bij ondenken!!!! En ze heeft moeite met het woordje ' wachten' !!!
Wij oefenen inderdaad met woordjes die ze nodig hebben om dingen duidelijk te maken. En het scheelt al een hele berg frustratie. Al moet ik zeggen dat hij nu 'naar buiten' kan zeggen en aangezien ik dat niet de hele dag wil, ook dat weer frustratie oplevert .
Heerlijk die sprongen Idd herkenbaar van die 15 mndsprong, ik hoop dat we die nu aan het afronden zijn. Noor heeft voor het gemak de 17mdn sprong ook maar meegenomen Ik merk dat ik idd veel meer met Noor moet/ga praten om haar iets duidelijk te maken of het minder positieve gedrag om te buigen in iets positiefs. Voor jezelf ook prettiger en je komt niet zo snel in een negatieve sfeer terecht. Bij Noor is het idd ook een heleboel frustratie. Ze wil veel en kan nog zo weinig eigenlijk. Ook kan ze moeilijk duidelijk maken wat ze wil, qua praten en als ik haar niet snap..pffff. Dus ook ideaal om, zoals Boefjesmama en Grietje al zeiden, extra met taal te oefenen. Succes met alles. Het gaat over hoor.
Taal is volgens mij wel iets wat hier ook behoorlijk bij hoort. Ik merk nl dat mijn zoon nu heel snel dingen oppikt. Hij zegt nu bijv. steeds 'KEER' als iets nog een keer moet Geweldig!Ook 'uit' en 'op' zijn goed ingeburgerd. Helpen e.d. ga ik nu ook maar eens benadrukken naar hem: hopen dat dat net als bij jullie veel frustratie gaat schelen...Hebben jullie kindjes trouwens ook ineens zo'n afkeer van schoenen en jassen aantrekken? Ik word er echt helemaal gek van, dat gejank en geschreeuw elke keer als ik met de schoentjes aan kom lopen
Als ik er mee aan kom lopen (schoenen) nog niets aan de hand, maar zodra de veters gestrikt moeten worden is het drama. Als ik uberhaupt het voetje er al goed in krijg. Maar schoenen en sokken zijn eigenlijk altijd strijd geweest hier. Dus ze loopt thuis nog steeds op blote voeten.
Oh heel herkenbaar, dat is het grootste probleem elke keer. Maar gek genoeg ook weer als we zijn jas en schoenen uit willen doen. Gewoon strekken en laten vallen... En als hij iets wel wil, maar het mag niet of als hij iets niet wil, maar wel moet. Noem maar op... Het leukste (eigenlijk niet dus) is nog dat hij vandaag bij mijn schoonmoeder was en daar alles wel goed ging. Hij was zo vrolijk en gezellig de hele dag.
Oh, gelukkig: herkenbaar verhaal dus Scheelt weer; dan ligt het niet aan mij! Dat van 'wel leuk zijn bij anderen' doet volgens mij ieder kind. Ik geloof er heilig in dat dat is omdat je kind zich bij jou het veiligst voelt en zich daarom bij jou ook 'durft' te laten gaan als hij zich niet zo fijn voelt. Eigenlijk een heel goed teken, dus (maar misschien wil ik dat gewoon graag geloven........)
Wel fijn om te horen dat het redelijk normaal is dus.dat van die woordjes ga ik ook nog meer ooefenen ja,en positief blijven is ook een goede.thanx ladies
Daar geloof ik ook wel in ja! Idd een goed teken, maar soms ook zo vervelend... Dan ga je soms ook wel aan jezelf twijfelen. En ook al kunnen ze af en toe zo vervelend zijn, je smelt toch altijd als je die lieve koppies ziet! En mijn zoontje geeft tegenwoordig ook de hele dag door kusjes, zo lief!
Het drama van de jas en schoenen zijn we gelukkig voorbij. Ik ga op de bank zitten en zeg ik tegen mijn dochter heel verbaast: 'waar zijn de schoentjes toch??' Dan gaat ze als een gek zoeken naar de schoenen.Daarna komt ze bij me en zegt ze: 'aan?'. En met jas aantrekken is het altijd een feest al we zogenaamd haar handjes kwijt zijn. Lekker overdreven in de mouwen kijken!! Maar als we eens snel moeten wordt het een ander verhaal!! En hier tot nu toe alleen schoentjes met ritsen. Veters strikken heeft ze bij ons denk ik ook geen geduld voor!
Ben gelukkig niet de enige!!! Wilde zelf al een topic openen toen ik deze tegenkwam....Het grote nadeel van de sprongen bij Janiek: Erg vroeg wakker!! Half 6 begint dan de dag hier.....*gaap* Maar ook idd drammerig, nee, zin doordrijven...Hoop dat ze snel uitgesprongen is!!