Waarom snapt hij me niet?

och jee wat rot voor je... wou dat ik iets kon zeggen om je beter te laten voelen, maar dat kan maar 1 persoon, en dat is je man... Hier is het juist andersom... wij hebben zowat alles al klaar, en ik ben nog maar op de helft! Hij kan haast niet wachten tot het zo ver is... Lijkt me vreselijk om er zo alleen voor te staan, sterkte!!

 

ahw meis *knuffel*
Ik weet hoe je je voelt.. ik zit midden in een verbouwing en verhuizing en dat wil ook niet vlotten.
Door dit weer ben ik ook niet de vrolijkste.
Ik snap je frustratie..
Hier helpt het als ik zelf ook niks meer doe haha, misschien een tip?

 

Voor een man ligt alles toch wat anders dan bij een vrouw die zwanger is.
Mijn man heeft ook eigenlijk pas de laatste weken in de gaten dat het toch wel zwaar is, zwanger zijn. Hij bedoelt alles goed, maar soms zou ik hem even een schop onder zijn kont willen geven.

 

oeps heel herkenbaar, ik heb ook alles alleen uitgezocht, maar heb een goede vriend de babykamer laten behangen en sauzen (dit omdat ik zelf ook twee linkerhanden heb) Het enige wat er nog moet gebeuren is dat het rolgordijn en de plank boven de commode opgehangen wordt. Maar volgens manlief zijn de bitjes voor de boormachine niet goed meer en kan het daarom nog niet. Tsja, ik ga maandag wel achter bitjes aan en hem lief aankijken dan. Maar voor de rest het huishouden helpt hij actief in mee (niet dat het in mijn ogen goed gebeurd maar dat ligt aan mij)

 

Wat vervelend voor je. Deed hij ook al zo bij de eerste?
Hij heeft ook een verantwoordelijkheid te nemen. Tenslotte krijgen jullie SAMEN een kindje.
Mijn man is juist heel erg betrokken en zorgzaam en geïnteresseerd, dus man zijn is geen excuus hoor. Ik zou toch eens een hartig woordje gaan wisselen met hem. Sterkte!

 

Herkenbaar meid, het maakt het soms erg zwaar!

Mijn man is ook zo ik zal niet alles opnoemen maar ik heb alles
Geregeld trouwen, aankoop huis (tot kopie van zn id aan toe), alles wat er geregeld moest worden voor de baby en daarbij werkte ik ook nog es 32 u in de zorg en deed het hele huishouden.

Ik heb geaccepteerd dat hij zo is, en heb toch met heel veel liefde voor hem gekozen. Hij heeft andere kwaliteiten en karaktereigenschappen die ik dan weer niet heb die ook ten goede komen voor ons gezin.

Maar maakt het echt niet leuker soms. Hier ook wel eens flink de feiten onder zn neus gedrukt. Dan gaat het weer een tijdje wat beter, hij beseft dan wat ik allemaal doe en hoe zwaar het is.

In mijn relatie zal dit altijd wel een punt blijven.

 

Wilde hij die tweede evenzeer als jij?

 

Sorryoor, maarik vind het maar raar als je man zich niet eens met de voorbereidingen op het nieuwe kindje bemoeid. Hiji moet de naam en het kaartje en weet ik veel allemaal og meer toch ook mooi en leuk vinden. Ik kan me er echt niets bij voorstellen da een man zich hier helemaal niets vaan aantrekt. Ik vind dat eerlijk gezegd nogal egoistisch en asociaal van de mannen en heb er hier toch al 3 voorbij zien komen in di topic. Ik zou dat echt niet pikken.

Succes xxx joyce

 

Tja. Mijn man heeft nog nooit iets in huis gedaan. Alleen hele zware dingen. Tot een aantal weken geleden had ik een mega drukke onderneming, dochter van tien, huishouden, vermoeid en bi. En nog zal hij niets doen. Waarom niet ? Mannen bij ons in de cultuur doen dat niet. Ik vind het huishouden ook zeker mijn plicht om te doen.

Kijk hij moet geen troep maken en met zware dingen ff bijspringen maar voor de rest weet ik inmiddels dat mannen niet helpen. Ik ga er ook niet meer vragen f me er druk om maken. Helpt niet en het geeft stress. Want hoe hard je ook je best gaat doen om het te veranderen als ze zo zijn zijn ze zo.

Ik zou wel gek worden van stompzinnig uren achter de laptop zitten f spelletjes doen. Dat zou ik niet accepteren nooit! Vind ik zon belachelijke tijdverspilling. Verder accepteer ik ook niet dat hij uit gaat en drinkt. In de islam is dat echt not done.

Ik Zorg er alTijd voor dat hij in een spik en span huis thuis komt zodat we de tijd samen heerlijk kunnen doorbrengen en kunnen eten f visite kunnen ontvangen. En ja soms maak ik huilend mijn huis schoon en voel ik me assepoester en doet alles zeer.

 

Nee, dat zou ik dus ook niet pikken, maar hoeft hier gelukkig ook niet... Kan me heel goed voorstellen dat hij zich niet zou intereseren voor de behang-rand van de babykamer of welke kleuren er op t kaartje moeten komen, of welk stofje voor t wiegje, maar zelfs dat doen we samen!

Verder doet hij ook zowat het hele huishouden, en ook koken... eigenlijk doe ik alleen de was... en soms stofzuigen...

 

Heel herkenbaar hoor.
Manlief helpt wel mee in huishouden, oké in mijn ogen niet altijd goed maar het ziet er in elk geval aantoonbaar uit als er gasten komen.
Koken moet ik wel, kan ik beter dan hem namelijk al sta ik soms kokhalzend achter het fornuis, als hij kookt weet ik zeker dat ik het niet eet... oh en wassen, want hij geloofd na 6 jaar nog altijd heilig in het feit dat alles wel bij elkaar in kan, op 60 graden en daarna alles in de droger op standje hoog. na enkele krimpbeurten neem ik die taak maar al te graag op me, anders kan ik elke week nieuwe kleren kopen.

Maar ik moet soms wel achter bepaalde dingen aanlopen. Dat we bijv de kaartjes gingen uitzoeken, de meubels voor de babykamer er kwamen, dat de babykamer gedaan werd (met daarvoor de noodzakelijk verbouwingen), de uiteindelijke keuze voor de jongensnaam...
ach ik neem dat met liefde op de koop toe. Hij heeft ook genoeg met mij te stellen

 

Ik heb er niet alleen voor gestaan hoor, maar de eerste selecties heb ik steeds gemaakt.
Bijv. tijger of woezel en pip.
Drie kaartjes uitgezocht die ik mooi vind en hem laten kiezen.
Zo doen we het ook altijd met vakanties enzo. Bij ons werkt dat het beste.

Maar de inrichting zelf heb ik wel grotendeels geshopt en gedaan.

 

Het maakt niet zozeer uit wie nu precies wat doet. Het is belangrijk dat er een balans is waar BEIDE partners zich prettig bij voelen. Het zijn meestal de vrouwen die over de inrichting e.d. gaan, omdat ze dat ook leuk vinden om te doen. (Ik zelf ook.) Prima als een man alles wel best vindt, maar er moeten soms ook gewoon dingen gedaan worden en dan is een stukje betrokkenheid (meedenken, meehelpen) wel het minste dat je mag verwachten van de vader van je kind(eren).

 

Hier ook idd....

Ik moet continu achter zijn broek aanlopen dat er dingen geregeld moeten worden..

Kaartjes heb ik laten ontwerpen en telkens zijn mening gevraagd, idemdito met tekst erop....als het er dan is kijkt hij ook serieus mee, maar van tevoren denkt hij er echt niet aan.

We hadden wel al de kamers geruild voor de kids in feb. Wij zijn naar de kleine slaapkamer verhuisd en de kids krijgen samen de grote. Dus dat was toen al wel geregeld opeens..ik kwam thuis en het was omgewisseld, ook heeft hij het toen op eigen houtje behangen en verf gehaald (ben wel meegeweest natuurlijk, maar bedoel dat hij zelf op het idee kwam die kamer in orde te maken).

Vorige week pas het babybedje gekocht en in elkaar gezet, as week word k ingeleid.

Er moet nog altijd het een en ander gebeuren, maar dat doet ie echt pas op t laatste moment..

Hij doet wel het hele huishouden in zijn uppie al maanden omdat ik het zelf niet meer kan.

Maar de baby is nog veeeeeeeel te abstract voor m. Hij ziet en voelt m niet, hij zei van de week nog, jij hebt zo n grote voorsprong op me, jij hebt al een band met m, ikke niet..en ik denk dat daar de kink zit.

 

ik denk dat je hiermee de spijker op z'n kop slaat.
als vrouw heb je toch eerder contact met de kleine. je voelt het bewegen in je buik, je voelt het reageren op bepaalde dingen, de hormonen in je lichaam... een man heeft dat niet tot minder.

@mamakaatje: fijn dat er goed over is gepraat geeft toch altijd wat meer rust neem ik aan

 

Helpt hij normaal wel met dingen als het huishouden, of niet? Ik zie bij sommigen van jullie dat de man sowieso niets doet in huis, behalve zware dingen. Maar dan denk ik dat het ook een beetje raar is te vereachten dat ie nu ineens wel actief wordt. Mijn vriend doet minstens zo veel als ik: de was, de afwas, stofzuigen. Ik kook, stof en werk langere dagen. Boodschappen doen we samen, sanitair zoals het uitkomt. Als ik zwanger ben kookt hij wat vaker, want ik ben m'n smaak een beetje kwijt, ik weet niet meer goed wat lekker is, dus het wordt ongeinspireerde flauwe hap. Ben heel blij met hem, want dat doet hij allemaal uit zichzelf. Maar ik kan me voorstellen dat hij niet bijzonder geboeid wordt door geboortekaarten en rompers, mocht het straks zo ver komen. Heb daar om eerlijk te zijn ook geen moeite mee.

 

Vervelend voor je.

Bij mannen moet je wel erg duidelijk zijn, praten op z'n vrouw snappen kerels niet. Dus bijvoorbeeld niet zeggen: doe ook eens wat.
Maar zeg lieve precies wat je verwacht, dus bijvoorbeeld: ik wil dat je meehelpt met opruimen van de woonkamer, met zuigen, afwassen enz.

Ook is dat zo als je duidelijk wilt maken wat je stoort, dus niet: ik heb er een hele aan dat je niets doet en me niet steunt.
Maar: ik baal ervan dat je niet hebt geholpen met het inrichten van de babykamer en ik krijg daardoor het gevoel dat mij of de bab je helemaal niets interesseert.

Bij mannen moet je echt voorkauwen.... verwacht niets van algemene praat of hints die wij wel snappen.

 

Ik vraag me altijd af of zo een man voor de zwangerschap dan wel betrokken was of maakte het je toen niet zo veel uit??
Mijne was wel betrokken en heeft zelf het kaartje uitgezocht op internet, naam was door mij al bedacht hij moest het er alleen nog mee eens zijn. En huishouden deed ik ook bijna helemaal, ondanks spit ischias zwangerschapssuiker. Tot mn ziektewet deed hij het als ik het 3x vroeg en toen ik ziektewet inging ben ik het zelf gaan doen (voor die tijd bewust niet zodat ik langer kon blijven werken)