Hoi iedereen, Ik zocht eerst een forum voor papa’s, maar blijkbaar zijn die niet zo populair en kom ik hier eens dag zeggen . Mijn vrouw en ik hebben na 5 maand ‘proberen’ onze eerste positieve zwangerschapstest! We konden onze ogen niet geloven, maar kregen ook na een bloedonderzoek de bevestiging dat mijn vrouw zwanger was. Nu hebben we beiden nogal angstige persoonlijkheden en vertellen heel wat informatieve websites over de kritieke eerste 12 weken voor zo’n echo. We wisten wel al dat er heel wat mensen zijn die in deze periode een miskraam krijgen, maar we lijken moeilijk uit deze constante angst te blijven. We hadden misschien gedacht dat we dolgelukkig zouden zijn, waardoor deze constante angst nog harder binnenkomt? Ik ben misschien niet echt op zoek naar geruststellende woorden, eerder naar hoe anderen deze periode beleefd hebben? Wat deden jullie om met die doemgedachten aan de slag te gaan? Er wordt vaak ook aangeraden om het die eerste periode stil te houden, maar ik bedenk me dat ik best wat emotionele steun kan gebruiken vanuit mijn omgeving als er iets mis gaat, ook al is het zo vroeg in een zwangerschap? Wat denken jullie? Hopelijk ben ik in het juiste forum?
wat leuk om hier een man te treffen tussen al die dames. Gefeliciteerd met jullie zwangerschap. ik ben een van die velen die een paar maanden geleden een miskraam heeft gehad met 6 weken. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt en het was echt heel heftig. Ik snap dan ook zeker dat die angst erin zit. Er is alleen toch niets tegen te doen. Je kunt de voorgeschreven dingen hanteren om het zo goed mogelijk te doen, maar een miskraam echt voorkomen, kun je niet. Daarom is het denk ik wel belangrijk zo veel mogelijk te genieten nu alles goed zit. Achteraf zul je spijt hebben dat jullie te weinig genoten hebben. Deze tijd gaat zo snel voorbij! voor mij is dat nu ook nog moeilijk nu ik weer zwanger ben. Toch heb ik er nu wel een beter gevoel bij op de een of andere manier. over mensen wel of niet vertellen: daar zijn geen goede of foute beslissingen. Doe wat voor jullie goed voelt… de een vindt het prettig meteen in begin al iedereen te vertellen en de ander wil eerst samen genieten en de kritieke periode door zijn, voor als het mis gaat. wij kiezen er deze keer voor om de kleine kring met naaste familie vroeg in te lichten, omdat we heb toch wel zullen vertellen als ik een miskraam zou krijgen… de rest over een tijdje. succes met deze beslissing en geniet van deze bijzondere tijd
Welkom! Ik heb zelf een miskraam gehad, daarna is mijn zoontje geboren en nu weer zwanger. Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje was ik verschrikkelijk onzeker en kon ik niet geloven dat het goed zou gaan. Tijdens deze zwangerschap heb ik veel minder het idee dat het mis kan gaan. (Statistisch kan het natuurlijk even veel fout gaan als eerder) Maar wat ik nu besef is het kan altijd mis gaan. Je kunt zelfs na de geboorte nog met lege handen komen te staan. Probeer het wat los te laten, geniet van het feit dat je vrouw in iedergeval zwanger kan raken en hopelijk plaats je over een maand of? Een berichtje met de aankondiging dat jullie wondertje gezond geboren is. ❤️ Over het vroeg delen. Dit hebben wij wel gedaan, het is fijn om steun te krijgen mocht het uiteindelijk toch mis gaan.
Oh een man wat leuk! Welkom!!! Poeh, dochter was de eerste zwangerschap die we hadden na 3.5 jaar ploegen. We wilden zelf geen medische malle molen (mmm ook wel genoemd). Dat liep eigenlijk helemaal goed, prima scores op de 20 weken echo etc. Fysiek wat ellendig met bekken maar die kleine deed t perfect. Zoontje, een paar jaar later , beviel ik van met 15 weken. Die had zware orgaanschade en down, hartje was voor de intake er al mee gestopt (hadden ze voor gewaarschuwd aan de hand van de GUO die bij de vlokkentest kwam). Dat hele verhaal was een behoorlijke opdonder en met 15 weken heb je al aardig wat kind in je handen. Toen nog een miskraam (mk), corona regels dus man mocht toen niet mee. Had gelukkig hartje gefilmd en naar hem gestuurd. Dat is t enige wat mn man er van heeft kunnen zien. Daarna kwam er een bloeding en bleek hartje gestopt te zijn. En nog een zeer vroege miskraam. Toen deze huidige zwangerschap ineens in een clearblue test stond keken we elkaar ook echt aan van "shit daar komt de rollercoaster". Man heeft serieus gevraagd of we dit door wilde zetten met alle stess die t op zou leveren, onbezorgd zwanger werd t m natuurlijk niet meer. Besloten wel door te zetten en gewoon maar te kijken hoe ver we kwamen, eigenlijk stationnetje voor stationnetje. Je moet ook nog een beetje genieten zeggen ze (vind geen bal aan heel zwanger zijn, mja het is wel een dingetje wat er ook aan vast zit) dus eigenlijk elk stationnetje wat we halen vieren we. Proberen op die manier maar wat rust te vinden er in. Zit helaas geen dataport op die baarmoeder dat ik de status kan uitlezen. Omgeving wist er sinds ons zoontje heeeeel snel vanaf, daar kwam ook aardig wat aan steun vandaan. Edit: zwangerschap is een van de dingen waar je je moet leren neerleggen dat hoe graag je ook wilt je hebt geen bal in te brengen. Als zwangere zijnde heb je weinig invloed, als partner zijnde kan je al helemaal weinig behalve er zijn, luisteren en dingen uit handen nemen die te zwaar gaan worden (stofzuigen, traplopen, tilwerk etc). De mijne is geen huishoudheld en al helemaal geen prater, maar hij probeert het wel om mij te helpen. En die o zo smaakvolle bara waar ik al 3 weken op aan t azen was als verrassing meenemen maakt m spontaan de liefste van de wereld. Bonuspunten scoren kan soms vrij makkelijk .
Beleef de eerste weken dag voor dag. Die zijn gewoon zwaar , leg jezelf niet op dat je moet genieten. Totaal niet nodig. De eerste weken zijn gewoon spannend. Ik heb alle zwangerschappen/miskramen de eerste weken ook niet genoten, wat naast mega spannend was ik ook ontzettend beroerd. Geen spijt van hoor . Het is een fabeltje en jammer dat de lat extern zo hoog gelegd wordt, dat je moet genieten, dat je het stil moet houden. Het is allemaal niet nodig. Leef dag voor dag, vertel het de mensen die je wilt vertellen zodat je ook wat emotionele steun hebt. Zijn jullie al aangemeld bij de verloskundige? Heel veel verloskundige hebben tegenwoordig een vitaliteitsecho rond de 8 weken. Is weer minder lang wachten dan 12. Het geeft geen garanties maar de kans dat het fout gaat na een goeie echo dan , is wel stuk kleiner. En anders heb je ook legios aan pretecho bureaus. Vanaf een week of 7 is er echt wat te zien op de echo, dus boek daar gewoon een afspraak als de angst blijft overheersen.
Hoi aanstaande vader! Wij waren ook beiden angstig, ik denk dat dit héél normaal is. Wij hebben af en toe een extra echo gedaan bij een pret echo bureau ter geruststelling die eerste tijd. Wij hebben het iedereen meteen verteld, behalve mijn dochter op school (want stel het zou mis gaan, had ik geen zin om daar vragen over te krijgen op het plein). Gefeliciteerd, ik hoop dat alles goed gaat die kans is het grootst, moet je maar denken!
Gefeliciteerd! Wat een leuk nieuws! Hier heeft het geholpen om de angst te accepteren als iets dat er bij hoort. Het ging even vaak goed als niet. Ook de pijn als het niet goed ging hebben we gewoon geaccepteerd. Vroeg vertellen aan een aantal mensen hielp me zeker. Even je hart kunnen luchten zo af en toe. En stoppen met googlen
Enige dat goed helpt: accepteer dat je je zo voelt en vecht er niet tegen omdat je vindt dat je perse je gelukkig moet voelen. Je mag ook angstig zijn, het is ook spannend en onzeker allemaal er staat veel op het spel immers.
Gefeliciteerd!!! Hier geen miskramen, maar de angst is heel herkenbaar!! Wij hadden vandaag een positieve test, van nummer vier, en de angst blijft. Ik vind de eerste weken gewoon zenuwslopend, zelfs zonder miskramen in het verleden. Je weet het gewoon nooit, dus je kunt alleen afwachten. Hopelijk straks een goede echo en dan genieten!!!!
Hier zondag een positieve test van de 1e. Ik was iedere maand gespannen en bang dat het nooit zou lukken. Na 1e IUI meteen raak. Op de een of andere manier ben ik nu gerust en laat ik het gewoon op me afkomen. We hebben het wel meteen aan ouders en zus verteld. Stel dat het mis gaat dan lijkt het me toch fijner als je het er met hun over kunt hebben. Maar daar gaan we niet van uit. Positief blijven!!!