Oh Gummibeertje, vind het zo erg voor jou meid, weer een tegenslag te verwerken! Kan me goed voorstellen dat je nu efkens diep zit... Hopelijk heb je hulp van buitenaf de dagen dat je ventje er niet is, jammer dat Mats zoveel huilbuien heeft, dat maakt het allemaal nog veel zwaarder, een dikke virtuele knuf voor jou meid!! Liefs Linske
Inderdaad ja :x Ik word nu getroost met 'beter nen teen dan een arm, dan had je pas echt een probleem'. Mijnen teen doet er alvast niet minder pijn om als ik dat hoor Hoe is het met de rest van de ladies ???
Oei Gummibeertje, dat is minder leuk nieuws! Zeker als je er dan een week alleen voor staat. Als het je dan te veel wordt, is er niemand om eens over te nemen hé... Kan je op wat extra hulp rekenen van familie of zo? Ik heb al van velen gehoord dat die eerste 3 maanden het lastigst zijn, en dat het daarna veel betert. Hier heb ik dat ook zo ondervonden.
Ja Gummibeertje, ze weten jou ook wonen zeg Véél beterschap in elk geval, en hopelijk spaart Mats je een beetje die week dat je er alleen voor staat? Want als je op je tenen moet gaan staan om die dampkap op te zetten, da's ook niet zo handig Ik herken het gevoel: wanneer mogen wij nu ook eens genieten!? Hier was 't ons de eerste tijd ook alwéér niet gegund. Maar alles komt goed, echt waar, alles komt goed... Zoals eerder gezegd, na de eerste zware maanden wordt het allemaal wat makkelijker en zo.
Hier ben ik nog eens. Ben mijn ouders en schoonouders aan het mobiliseren om vooral 's avonds een handje toe te steken. Met ne keer mee gaan wandelen tijdens de dag ben ik niets, 's avonds zouden ze pas echt een handje kunnen helpen want dan heeft hij vaak wat huiluurtjes. Blah !
Hier ook een virtuele knuffel voor je Gummibeertje. Sorry dat ik zo lang niks me heb laat horen. Ben de hele dag bezig met van alles en nog wat. Hoe deden vrouwen dat vroeger toch? Met 7 a 8 kinderen zonder wasmachine en vaatwasser. Ligt dat nou aan ons?
Haha, leila, ik heb dat ook al gedacht ! Ik heb vooral veel respect gekregen voor vrouwen die een hele boel van die koters rond hebben lopen. Hoe doen die dat toch
Dat doet me denken aan een oud-collega van mij. Zijn vrouw had net een dochter gekregen en ik vroeg of zijn zoontje (peuter) nu nog naar het kinderdagverblijf ging tijdens het zwangerschapsverlof, want de moeder was nu toch thuis. Die man reageerde alsof hij water zag branden, natuurlijk ging zijn zoontje nog naar het kinderdagverblijf. Nu snap ik hem pas . En vroeger, tja, toen moesten de dochters gewoon meewerken in het huishouden en de zoons rond het huis. Tegenwoordig wordt een baby gewoon meer verwend , die van mij dan toch in ieder geval wel.
Geloof sowieso niet zo in die 'roze wolk'. Het is onwijs genieten, maar tevens ook (op momenten) zwaar. Vond dat in het begin heel moeilijk...want tja, dit is toch wat ik wilde, dan mag ik ook niet klagen...alles, maar dan ook alles beter dan afscheid te moeten nemen... Maar goed, ben nu op het punt dat ik die gedachte naast me kan leggen en af en toe ook lekker mag klagen over de moeilijk dingen (en oh my...haha, dan moeten we nog die peuterpuberteit gaan krijgen...als ik vriendinnen mag geloven...)
Inderdaad tijm Als ik vrouwen daarvoor hoorde 'klagen' over hoe zwaar en moeilijk een baby verzorgen was, was er een lelijk groen monsterke dat flink tekeer ging in mij én de overheersende gedachte 'jaja, dat zal wel allemaal meevallen en wacht maar als ik een baby heb, ik zal dat allemaal eens organiseren dat dat allemaal wél vlot loopt'. Nu denk ik allemaal maar 'oh nee, wat als ze ook gelijk hebben over AL DE REST waar ze soms over zagen' Vandaag hebben we tot elf uur in bed samen gelegen, lekker snoezen. Zalig ! Linske, hoe gaat het met uw prutske ondertussen ?
Vandaag op verjaardagsvisite geweest, de verjaardag waar we vorige keer buiten al het bezoek om kwamen, omdat de jarige net tante geworden was en ik de confrontatie met de baby (een september meisje) beslist nog niet aan wilde gaan. Nu merkte ik dat ik vandaag haar met zoonlief aan het vergelijken was, allebei september kindjes, maar dan 1 jaar ertussen. Ik heb me wel gerealiseerd dat onze dochter* bijna even oud had moeten zijn, maar het referentiekader is nu zoonlief. Wat kan er toch veel veranderen in een jaar.
Het is hier een beetje aan het stil vallen, heb ik de indruk.... Hoe gaat het hier nog met de cerclage-baby's? Morgen word bij Xanthi haar eerste prik gezet, ik kijk er absoluut niet naar uit Mijn hart breekt nu al als ik er aan denk dat ze zal huilen.... Ons meisje is al veel beter maar het zit er nog, daarom doe ik dagelijks nog eens een aerosol enkel met Atrovent, dat is om haar luchtwegen open te zetten. Zaterdag gestopt met de cortisone, het is maar best want ze heeft daardoor wel ferme buikkrampen en nog meer reflux gekregen. Dus gisteren ook met haar tot bij de osteopaat geweest, ze zal nog enkele keren moeten gaan en waarschijnlijk zal ze Soja melk moeten beginnen drinken. Ik loop weer **** ziek!! Het stopt hier maar niet hé, mijn 2de jongste blijft ook met ne snotneus lopen en mijn oudste slikt nu vitaminen om te voorkomen dat ze ook weer ziek zou vallen, die winter steekt me nu al tegen. Er is maar 1 iets waar ik naar uitkijk, dat is de sfeer vd kerstdagen, heb zelfs mijn kerstboom al gezet, zo gezellig Liefs Linske
haha Linske, da's snel!!! Maar inderdaad, december gezellige maand. Ook onwijs druk...zowel werk, privé...met kind...laat staan drie! Hoop dat jullie allemaal snel beter zijn. Berte, herken dat wel van dat de focus nu anders ligt. Ons meisje* neemt nog steeds een plek in, in ons leven, maar de vorm verandert. Zo heb ik met ons mannetje een soort avondritueel waarin zuslief op een luchtige manier weltrusten wordt gezegd. liefs Tijm
M ats begint al tandjes te krijgen, man man man, ah zo snel. Straks eet hij al biefstuk friet mee Goed nieuws trouwens, zijn beste en eerste vriendje mag morgen na vier maanden neonata naar huis !!!!!
Wow, Gummibeertje, dat is goed nieuws!!! Dat jongetje was toch met 25 weken geboren, als ik het me goed herinner... En hier ook rode wangetjes, veel kwijlen, kauwen en dunne poep....helaas nog geen tandje te voelen, maar t zit er allemaal wel aan te komen
Amaai, al die kleintjes zijn al aan tandjes toe Hier nog niks te zien of voelen Grote zus was bijna 1 jaar bij 't eerste tandje, dus ik denk dat we ook nu nog wat geduld gaan moeten oefenen... Het belet haar anders niet om flink mee te eten met ons. Vanmiddag verse ananas, hoe ze het klaarspeelde weet ik niet maar dat ging goed binnen Linske, is dat wel een goed idee om een prik te geven aan een net wel / net nog niet hersteld kindje? Let maar goed op haar, hoe ze erop reageert! Gummi, inderdaad goed nieuws van dat kleine vriendje! Berte, ja, een mens maakt wat mee, soms op heel korte tijd. En dat kleurt toch echt je herinneringen... Schrikkeldag is hier zo'n zwaar beladen dag, en hij komt er weer aan...
Yup, 25 weken. En eigenlijk is het na drie volle maanden, hij is een week vroeger ontslagen. Regelmatig was het schrikken, en 1 operatie aan de ogen, maar da ventje doet het dus super eh. Voelt voor mij als een persoonlijke overwinning aan, stiekem gevolgd door een 'wat als die van ons een paar dagen ouder waren geweest'. Tandjes kan je hier zien en voelen. Kwijlen en koorts hoort er nog niet bij. Zal niet realistisch zijn om te hopen dat m ats tanden gaat krijgen zonder koorts ?
Waarom niet? Grote zus heeft hier pijnloos, koortsloos, kwijlloos en luieruitslagsloos al haar tandjes gekregen. Nooit wat van geweten, ook geen slechtere nachten, geen last met de kiezen (die pijnlijk zouden zijn)... Ik wens het iedereen toe!
Oh Mamamaya, dat zou super zijn Onder het motto van 'als het goed is, mag het ook gezegd worden': ik ben hier al een paar dagen EINDELIJK aan genieten, ondanks het half weduwenschap en gebroken teentje ! Een week alleen zijn wil ook zeggen een week alleen alles beslissen en ik heb er van geprofiteerd de routine op punt te stellen en het werkt tot nu toe fantastisch ! Nog bijna geen enkele nacht echt grote problemen gehad !!!!!! Ik moet nu ook z'n neusje een paar keer per dagen spoelen met fysiologisch water (ocharme) en ik krijg er een superlief manneke voor in de plaats terug. Alleen 's avonds is het een brulmoment, maar ik denk er nu bij dat alle kinderen dat 's avonds wel wat hebben en dat dit altijd gevolgd wordt door een blok van vier uur slaap. Helpt relativeren Geen dampkaptraining meer trouwens Laat dat ventje maar zalig knorren in mijn armen. Eens benieuwd of de papa daar wel nog mee akkoord zal gaan bij terugkomst morgen. Heb ik het trouwens al gezegd dat ik maar liefst 10 liter ingevroren moedermelk van mijn ex-roommate in het ziekenhuis gekregen heb ? Das nu eens vriendschap eh. Aan de ervaringsdeskundigen: hoe lang kan dat duren vooral tandjes er echt doorkomen ? Hier zie je ze al goed en kan je ze ook voelen.