Hallo allemaal, Zijn er meerdere mensen die een cerclage hebben gehad? Morgen moet ik naar de gyneacoloog om een afspraak te maken voor het plaatsen van een cerclage. Ik vind het heel erg eng, maar weet dat het moet. Mijn eerste dochtertje is namelijk met 24 wk te vroeg geboren wegens en openstaande baarmoeder. Weet iemand wat ik hiervan kan verwachten?
Beste Eujo, Ook ik heb een cerclage gekregen bij mijn laatste drie zwangerschappen. Mijn eerste drie kindjes zijn te vroeg geboren en overleden tgv een cervixinsufficientie. Het ligt er aan wat voor een cerclage je krijgt, ik heb zelf een shirodkar gekregen met 14 weken. Welk ziekenhuis ben je onder behandeling? Het scheelt namelijk ook nog wel eens per ziekenhuis maar gemiddeld wordt het zo rond de 14 weken gezet. Zeg maar even wat je precies wil weten en ik zal zo goed mogelijk proberen je vragen te beantwoorden. Liefs
Hoi Isolde, Ten eerste bedankt voor je reactie. kan me voorstellen dat het verlies van 3 kinderen heel erg zwaar kan zijn. Mijn dochtertje heeft het helaas ook na een uurtje opgegeven. Dat is niet zo heel lang geleden en ben nu alweer heel snel zwanger. Ik wordt behandeld in Almere. Wat voor cerclage het gaat worden of hoe het heet is mij niet bekend. De gyneacoloog heeft me verteld dat mijn baarmoedermond als het ware dichtgenaaid wordt. Morgen gaat hij ons meer vertellen daarover. Graag wil ik weten wat de dingen zijn je wel en niet kan doen met een cerclage. Heb je lang nodig om te herstellen. En wat ik allemaal zelf kan doen of laten om infectie te voorkomen. Ik weet namelijk niet zo goed wat ik ervan moet verwachten en ken verder helemaal niemand die dit heeft meegemaakt. Vertel me maar alles wat je erover weet. Groetjes, Eujo
Wat vreselijk van je dochtertje, kwam het erg onverwachts of lag je al in het ziekenhuis? Hoe heet je dochtertje? Ik was ook weer heel snel zwanger hoor, 2 maanden later had ik opnieuw een positieve test in handen en wat heb ik me schuldig gevoeld zeg! Dan even de cerclage, nu is het wel zo dat het bij iedereen anders is maar ik zal je vertellen hoe het bij mij is gegaan. Ik beperk me even tot mijn zwangerschap van mijn zoontje van twee jaar geleden, die heb ik namelijk tot de 38 weken kunnen uitdragen. Dus de cerlcage heeft goed zijn werk gedaan. Je baarmoedermond wordt inderdaad als het ware dicht genaaid, de cerclage heeft heel veel weg van een veter, ik heb mijn gynaecoloog gevraagd toen hij eraf ging om hem mij te laten zien en ze heeft hem netjes voor me in een potje gestopt zodoende... Je hebt de transabdominale, shirodkar en mcdonalds cerlage, de eerste zet je via de buikwand en zit echt tegen de baarmoederwand aan, dit wordt doorgaans alleen gedaan als je baarmoedermond van zichzelf al ernstig verkort is, of je er zelfs geen een hebt tgv een operatie oid. Deze blijkt ook gewoon zitten en je bevalt dan met een keizersnede. Dan heb je de shirodkar, deze wordt vaginaal geplaatst maar zo hoog als mogelijk is tegen de baarmoederwand aan. Hiervoor tillen ze meestal je blaas en darmen een stukje omhoog om zo hoog mogelijk te komen. Dan heb je ook nog de mcdonalds en deze wordt ook vaginaal gezet maar dan doorgaans op het stuk van de baarmoedermond waar ze bij kunnen. Welliswaar natuurlijk zo hoog mogelijk. Ik heb met 14 weken een shirodkar gehad, ik heb toen heel erg rustig aan moeten doen. Ben daarna direct halve dagen gaan werken en wij hebben uit voorzorg daarna ook geen gemeenschap meer gehad, op een hele enkele keer maar dat kan ik op een hand tellen . Dit raden ze in principe ook af, ivm het gevaar van infectie en er is ook een kleine kans dat de weeen op gang kunnen komen door een goedje (....) wat in sperma zit. Na 34 weken is de cerclage er weer afgehaald en kwamen bij mij wel de weeen op gang, deze zijn gelukkig uit zichzelf weer gestopt. Ik had wel al 2 cm ontsluiting maar mijn zoontje is toch nog 4 weken blijven zitten. De operaties en het herstel vond ik persoonlijk erg zwaar, ik heb een ruggenprik gekregen omdat ze bij mij in het ziekenhuis geen algehele narcose willen geven ivm het kindje en de risico's die dit met zich mee brengt. Toen de cerclage geplaatst is heb ik 24 uur bedrust moeten houden en daarna mocht ik langzaam gaan mobiliseren, bloedverlies was bij mij minimaal, weeen heb ik niet gehad. Ik heb daarna wel een week of twee nodig gehad om me weer een beetje mens te voelen, tis toch echt wel een aanslag op je lichaam. Hopelijk valt het bij jou heel erg mee. Ik weet dat dit allemaal heel erg veel lijkt, je zwangerschap zal ook zwaar worden maar het belangrijkste is dat je kindje blijft zitten. Je hebt er hoogstwaarschijnlijk alles voor over dus doe je gewoon zo veel mogelijk wat je kunt doen om een vroeggeboorte te voorkomen. Dan zijn de vooruitzichten heel erg goed. Ik heb bij deze zwangerschap ook weer een cerclage gekregen maar aangezien ik een erg ondernemend peutertje heb rondlopen kan ik veel minder rusten, dat merk ik wel maar goed dat is even niet anders en als het echt niet gaat kan ik gelukkig nog terug vallen op een hele hoop mensen om mee heen. Heb ik bij mijn vorige zwangerschap trouwens ook gedaan, gewoon familie of vrienden boodschappen laten doen, je huis soppen en noem maar op als je het gevoel hebt dat het je zelf niet lukt. Je mag me altijd alles vragen want het is zo belangrijk om met je vragen ergens terecht te kunnen. Ik hoop dat je er wat aan hebt! Liefs
eujo: ik stel deze vraag ook. Fijn dat ik hier wat kan lezen hierover. Ik ben afgelopen november bevallen met 25 weken van mijn dochtertje. Ze is helaas overleden. Als ik 12 weken zwanger, krijg ik ook zo'n bandje. Laat je morgen even weten hoe het gegaan is..?
Hoi Isolde, Nogmaals bedankt voor je reactie. Ben blij dat je me er meer over kan vertellen. Ben blij om te weten dat de zwangerschap van je zoontje goed is gegaan en hoe zo een operatie voor je was. Maar ook dat je huidige zwangerschap goed gaat. Een ruggenprik vind ik wel eng, maar dan heb ik dat liever ook, als het beter is voor het kindje. Ik ben in december bevallen van Destiny*, het is allemaal zo snel gegaan. Van de ene dag na de ander had ik weëen en toen in opgenomen werd in het ziekenhuis bleek dat ik al 4 cm ontsluiting had en er hing al een blaas uit mijn baarmoedermond, echt veel konden ze niet voor me doen. Ik had gehoopt dat Destiny* nog een paar weken zou blijven zitten, maar na een paar dagen waren ze gestopt met weëenremmens en 2 dagen later kwam ze. Ik had nooit gedacht dat zoiets bestond en dat het kon gebeuren. Ben nu 9 weken zwanger, ook na 2 maanden. Is echt heel snel gegaan. Ik voel me ook ontzettend schuldig, het schuldgevoel is nu wel minder geworden en die is er nog wel. Mijn vriend kijkt er heel anders tegenaan en hij praat elke dag met me om me op te vrolijken. Ik voelde me zelf schuldig, omdat ik me schuldig voel, dacht dat ik de enige was die dit gevoel heeft. Maar een paar weken geleden heb ik een topic gestart om te vragen of er meerdere mensen waren die zich zo voelen en zo wist ik dat ik dus echt niet gek ben. Ik denk dat ik de mcdonals cerclage krijg, zo heet het toch? Waar ze vaginaal je baarmoedermond dichtnaaien. Mijn gyneacoloog gaf aan dat ze in week 12 al gaan opereren. Ik maakte me wel een beetje zorgen hoe ik dat moest doen met mijn werk, maar dat is nu echt mijn minste zorg geworden. Voor mij is het belangrijk dat de baby mooi blijft zitten. Mijn vriend vind het nu al eng om sex te hebben. Bedankt voor het delen van je ervaringen met me. Ik laat je nog weten hoe alles is gegaan en als ik vragen heb dan zal ik die zeker aan je stellen. groetjes, Eujo
Hoi Florida, Ik zal je zeker laten weten hoe het is gegaan. Je hebt een hele mooie tekst staan voor je dochtertje. Ben je weer zwanger? En hoever ben je nu? groetjes, Eujo
Hoi Eujo, Als ik zo je verhaal lees is het heel erg herkenbaar. Ook ik kreeg last van krampen heb er een dag mee rond gelopen, de volgende ochtend bloedverlies toen direct door naar de verlos die heeft ons gelijk doorgestuurd naar de gyn en ook bij mij kwamen de vliezen al naar buiten. Ik ben dezelfde middag nog bevallen. Ook heel erg onverwachts, het gekke is dat ik het echt niet aan zag komen. En wat je zelf al zegt over dat schuldig voelen, het is iets heel normaals. Ik weet nog dat ik huilend op de grond zat met die test in mijn handen en alleen maar dacht, dit kind wil ik niet, ik wil gewoon mijn zoontje terug. En dan voelde ik me daar weer schuldig over, dat kindje had er immers ook niet omgevraagd. Overigens was die zwangerschap van een eeneiige tweeling welke met 24 weken is misgelopen door een combinatie van factoren. En dat noemen ze dan gewoon 2 keer domme pech. 2 jaar later is mijn 4e kindje gezond en wel geboren. En ja idd je werk komt nu echt op de laatste plaats, ik weet niet of je zwaar lichamelijk werk hebt maar dan zou ik er persoonlijk voor kiezen om gelijk minder te gaan werken. Ik had een hele fijne gyn die me gewoon af geraden heeft om meer te gaan werken en de bedrijfsarts heeft dat gewoon over genomen. Ik hoop dat alles goed gaat verlopen bij jullie en dat je over een maand of wat een gezond kindje in je armen mag sluiten. Het verdriet over jullie Destiny* zal altijd blijven maar op een gegeven moment ga je er echt mee leren leven. Bij mij heeft het een aantal jaar geduurd maar ik kan nu in alle eerlijkheid zeggen dat ik het een plaatsje heb gegeven, het gemis is er nog steeds maar het is nu meer een hele liefdevolle herinnering waar ik terug aan kan denken met heel veel liefde en warmte. Het is immers toch je kind en ondanks alles hebben wij zo van ze genoten die korte tijd dat ze bij ons zijn geweest. Wat ik trouwens nog wilde zeggen, is dat je hoogstwaarschijnlijk na het plaatsen van een mcdonalds minder lang moet herstellen. Deze is relatief gezien makkelijker te plaatsen en ze moeten zodoende ook niet verder in je buikholte zijn. Bij mij hebben ze mijn blaas en darmen een stukje omhoog geschoven om er goed bij te kunnen en daar heb ik heel veel last van gehad. Dus ik hoop voor jou dat het allemaal heel erg mee gaat vallen. En een ruggenprik is ook niet zo eng als iedereen denkt, persoonlijk heb ik liever een ruggenprik als een infuus in mijn hand. De naaldjes zijn kleiner dus het is maar een klein prikje. Liefs
Hoi Florida, Ik hoop dat je er wat aan hebt en mocht je nog vragen hebben dan hoor ik ze graag. Ik hoop alleen maar dat ik mensen een hart onder de riem kan steken want de kans dat het goed gaat met een cerclage is toch erg groot. Liefs
Hoi dames, Ben vandaag dus bij de gyneacoloog geweest en de 21ste is het dan zover. Wat je zegt is idd zo Isolde. Ik wordt maar 1 dag opgenomen en als alles verder goed gaat mag ik de volgende dag weeg naar huis. De gyn zei dat ik daarna misschien nog 1 a 2 weken rust moet houden en daarna alles rustig aan moet doen. Volgende week heb ik nog een afspraak met de internist omtrent narcose of ruggenprik. Het is goed dat je even meld dat het best meevalt. Mijn gyn. gaf aan dat ik zelf heel weinig kan doen om infectie te voorkomen, maar zodra ik koorts of iets raars voel moet ik meteen bellen. Ook is het risico dat iets mis gaat heel klein als het vroeg in de zwangerschap wordt geplaatst, omdat mijn baarmoeder nog niet is uitgerekt en mijn baarmoedermond nog lang genoeg is. Vond het heel leuk om de baby weer te zien. De stompjes voor armpjes en beentjes waren duidelijk zichtbaar en het hartje klopte goed. Maar wat je zei over het dat schulgevoel. Ik kan me heel goed herkennen in dat stukje dat je zegt dat je gewoon dat andere kindje wil. Zo voelde ik me ook en voelde inderdaad daar weer schuldig over, want bij de eerste zwangerschap was ik heel druk bezig met informatie zoeken enzo over zwangerschap en kleertjes kopen, maar nu is dat wel anders. Afgelopen zaterdag was mijn vriend nog een beetje boos op me geworden, omdat we kleertjes gingen kopen voor de baby, maar elke keer als ik iets leuks zag, zei ik: "dit is zo leuk voor Destiny*". Het huidige kindje in mijn buik verdiend het ook om even veel aandacht te krijgen. Dat gaat zeker wel komen. Ik was zo blij toen ik het klein mensje in mijn buik zag vandaag. Hoe heten jouw Engeltjes? Het is inderdaad echt 2 keer domme pech hebben om het voor de tweede keer mee te maken. Lijkt me echt heel zwaar. Hoe ben je er daarna mee omgegaan. Allles ging bij mij ook zo snel, en ik had ook geen idee dat ik ontsluiting had. Echt van de ene dag naar de ander. Ik schrok me echt verrot. Het is wel goed dat je nu oprecht kan zeggen dat je het een plekje hebt gegeven. Zelf zeg ook wel eens dat ikhet een plekje heb gegeven, maar heel eerlijk weet ik dat het niet zo is. En Destiny* zal zeker niet vergeten worden. dankzij haar kan ik mezelf nu mama noemen. Jij hebt een zoontje, dus dat laat idd wel merken dat de cerclage zijn werk doet. Vind het wel heel knap van je. Laatst zei ik tegen mijn vriendin, ik kan gewoon zeggen dat ik twee kinderen heb straks, echt heel raar! Laten we lekker van onze zwangerschap genieten. Jij bent al stukken verder als ik. Jij mas als eerste je kindje in je armen sluiten, daarna volg ik. Kijk er nu al heer erg naar uit. Als we die gedachten vast houden dan moet het echt wel goed gaan. Groetjes, Eujo
Ik ben nog niet zwanger. Maar ik heb bij mij vorige vmk een gesprek gehad bij de gyn, en besproken dat als ik 12 weken zwanger ben ik een cerclage krijg. Ik neem aan dat als ik zwanger ben, ik eerst een gesprek krijg over hoe alles in z'n werk gaat. En wat de voor/nadelen zijn... Zitten er nadelen/risico's aan verbonden eigenlijk?
Hoi Eujo, Wat fijn dat het een goed gesprek is geweest. Fijn ook dat ze de cerclage zo snel gaan plaatsen, bij mij is mijn baarmoedermond gisteren nog opgemeten en hij was 4.6 cm dus dat is echt super. Wilde je in ieder geval even een hart onder de riem steken. Wat je zegt over dat shuldgevoel dat zal zeker nog wel gaan verdwijnen hoor, als je dit kindje straks gaat voelen ga je daar net zoveel van houden en ga je er helemaal voor. Het is en blijft moeilijk maar de vooruitzichten zijn gewoon goed en daar moet je je aan vast houden. Mijn oudste heet Sheldon*, daarna zijn Fiona* & Chloë* geboren en daarna is Oliver gekomen. Hij heeft echt een heleboel goedgemaakt, hij zal nooit de plek van zijn broertje en zusjes in kunnen nemen maar hij heeft er heel goed bij geholpen om de scherpe kantjes van het verdriet af te halen. Ik kan echt wel zeggen dat hij mij weer heeft leren leven want daarvoor was ik echt een emotioneel wrak! Ik ben ook nog een jaar lang lid geweest van de lieve engeltjes en daar heb ik 3 hele lieve vriendinnen aan over gehouden. We hebben allemaal in een soort gelijke situatie gezeten en dat schept echt een band. Ik kan het iedereen aanraden. Jij kan zelf het beste zeggen wanneer je het verlies van Destiny* een plekje hebt kunnen geven maar persoonlijk denk ik dat het nog wel erg snel is. Ik kan natuurlijk niet jouw gevoelens lezen dus misschien is het echt zo maar ik denk dat je het vanzelf wel merkt. Ik heb ook een aantal keer gedacht, nu is het goed maar dan hoefde er maar iets te gebeuren en dan was ik weer over de rooie en nu is dat echt helemaal weg. Ik kan alle spulletjes en foto's bekijken maar dan zonder dat diepgaande verdriet te voelen. Het is nu echt goed zo..... het gemis blijft wel altijd voelbaar. Ik vraag me nog geregeld af hoe anders mijn leven eruit had kunnen zien, maar ik weet ook dat ik dan Oliver niet had gehad! En die wil ik ook voor geen goud missen! Ik hoor graag hoe het allemaal gaat verlopen, leef erg met je mee!
Hoi florida, Wat vervelend dat je ook nog pas een vmk hebt gehad. Hoe ver was je? Je gyn zal je idd een heleboel gaan vertellen straks en hoop dat je ook wat aan de ervaring van Eujo en mij kunt halen. Er zijn zeker risico's aan het plaatsen van de cerlcage verbonden maar deze wegen niet op tegen het risico van opnieuw een vroeggeboorte. Ze hebben mij bij mijn vorige zwangerschap wel aangeboden om iedere week op controle te komen en dan pas een cerlcage te plaatsen mocht het echt nodig zijn maar ik wilde dat risico gewoon echt niet nemen. Ik denk zelf dat het dan geheid weer mis was gegaan rond de 23 weken. Gelukkig is alles goed verlopen en is er een gezonde zoon geboren na 38 weken zwangerschap. Hij is zelfs nog 4 weken blijven zitten nadat de cerclage is verwijderd. Dat was wel een beetje wrang hoor.... Ik zou het gewoon eens goed bespreken met je gyn maar zelf heb ik geen moment getwijfeld, een vroeggeboorte wil je gewoon nooit meer meemaken! Ik lees dat je dochtertje met 25 weken is geboren, had je daarvoor al klachten of was het ineens? Groetjes
Hoi Isolde, Dat is echt goed nieuws wat je daar hebt. Dat is echt heel goed. Bedankt voor de goede woorden. Betekend echt veel voor me. In het beging had ik echt geen flauw idee van wat me te wachten stond. Kende verder helemaal niemand die het had meegemaakt, dus richte ik me voornamelijk op de negatieve dingen. Nu ik weet dat het ook gewoon goed kan gaan en dat van iemand hoort die het zelf ook heeft meegemaakt, geeft het me ook weer veel hoop. Heel eerlijk, weet ik nog niet of ik het verdriet van Destiny* echt heb verwerkt. Ik zeg het meestal wel, maar voel me vaak anders. Soms heb ik zelfs het gevoel dat ik te snel ga. Ik was in het begin ook lid van Lieve Engeltjes. Maar was er na een maand proef ermee gestopt. Ik had meer het gevoel dat de moeders heel erg in hun verdriet bleven hangen, er dus veel mee bezig waren, en dat kan ik opzicht wel begrijpen. Maar ik had meer iemand nodig die me kon vertellen dat het allemaal goed komt (weer het gevoel van: ga ik niet te snel?). Ben wel blij dat jij er veel aan hebt gehad. En dat je ook goede vriendinnen aan hebt overgehouden. Maar ik houd je op de hoogte van alles. We blijven lekker van onze zwangerschap genieten. groetjes, Eujo