Wie nog meer in augustus voor een 2e? (1e kindje van augustus 2009)

Hoi allemaal!

Ik heb helemaal de kriebels! Mijn vriend en ik hebben besloten dat we in augustus voor een tweede kindje gaan! We hebben een zoontje van 9 maanden.

Vind het zo spannend allemaal! Ik ben nu met m'n laatste pilstrip bezig en daarna even twee maandjes 'ontpillen' voor we ervoor gaan. Weet dat het niet nodig is hoor, maar heb er een goed gevoel bij. Bij onze eerste was het de derde maand al raak, zo snel! Ben heel benieuwd hoe lang het dit keer gaat duren, als het ons natuurlijk gegund is.

Nu zou ik het erg leuk vinden om met moeders te kletsen die ook al een kindje hebben, liefst ook ongeveer negen maanden, die ook in augustus gaan beginnen voor een tweede. Op die manier kunnen we elkaar er een beetje 'doorheen slepen' en kletsen over onze (ongeveer) even oude kindjes die we al hebben.

Ik ben niet elke dag online, maar zou het wel super vinden om op deze manier ervaringen met anderen te delen, die in ongeveer dezelfde situatie zitten.

Hoop van jullie te horen!

Groetjes, MissX

 

up...

 

Hey Mama101!

Wat leuk dat je reageert! Hebben jullie een jongen of een meisje? Wij hebben een jongen: Jesper, van 5 augustus 2009. Begin augustus gaan we ervoor, ben benieuwd of ik het allemaal weer net zo spannend ga vinden als met de eerste!
Na hoeveel rondes was het 'raak' bij jullie als ik vragen mag?

Groetjes, MissX

 

Hey!

Wat leuk al een aantal reacties! Lijkt me gezellig om zo samen te kletsen en verhalen/ervaringen uit te wisselen!

@Quint, hebben jullie een jongen of een meisje?
@Bos, en jullie? Een jongen of een meisje?

Ik was 4 augustus uitgerekend. Op die dag zijn wel de vliezen gebroken, maar Jesper is uiteindelijk de 5e 's avonds geboren. Was een hel van een bevalling met een paar vreselijke weken erna (voor mij dan... pijn/hormonen...). Maar geniet er nu zo ontzettend van! Kan niet wachten tot het straks weer zover is!

Groetjes, MissX

 

Jeetje zeg, maar dat is ook spannend, ruim een maand te vroeg geboren! Ik neem aan dat hij nog in de couveuse moest?

Vinden jullie het ook niet fijn dat de kleintjes met dit mooie weer lekker mee de fiets op kunnen? Jesper kan nu sinds een maandje echt goed los zitten en sinds vorige week gaat hij mee op de fiets. Hij vindt het helemaal geweldig en wordt zelfs boos als hij er weer af moet!

 

Wat fijn dat het allemaal goed gekomen is zeg! Vervelend dat je daardoor een 'normale' kraamtijd gemist hebt zeg! Ik moet zeggen dat ik ook niet echt weet hoe een normale kraamtijd eruit ziet... Door de zware bevalling (met o.a. flinke knip en scheur en dus veel hechtingen) kon ik me amper bewegen. Omdraaien in bed ging de eerste week amper en ik kon pas na drie weken een beetje zitten. Had een borstontsteking en mijn kraamtranen duurden zo'n beetje twee weken... Had absoluut geen zin in bezoek en de blauw wolk was ver te zoeken, hahaha! Gelukkig was het gevoel voor Jesper wel meteen goed en begon ik er na een paar weken weer wat meer zin in te krijgen. Was zo bang dat ik me nooit meer beter zou gaan voelen! Dacht echt even dat er een postnatale depressie aan zat te komen. Maar gelukkig is ook alles goed gekomen.

Dus jullie knul is een beetje lui, haha! Weet je, ieder kindje ontwikkelt zich in eigen tempo. Daar komt bij dat je (denk ik) een maand moet corrigeren in de ontwikkeling, of niet? Maar kan me voorstellen dat je het leuk zou vinden om er ook lekker met hem op de fiets op uit te trekken. Die tandjes... weet niet echt wat daar normaal voor is. Heb je het weleens aan je tandarts gevraagd? Jesper kreeg z'n eerste met 6 maanden, tweede met 6,5 maand (beide onder) en derde (boven) met 9 maanden.

Kus

 

Hoi!

Kom net terug van een etentje en dacht: even checken of er nog wat geschreven is! Leuk! Ben eerlijk gezegd wel een beetje moe en morgen weer werken, dus ik reageer morgen even.
Slaap lekker!

Kus

 

@ Mama101, jeetje wat was jij snel zwanger zeg! En dan ook nog op de uitgerekende datum bevallen! Ik mag ook niet klagen hoor, was de derde ronde zwanger, ook heel snel! Ik denk ook wel dat als het nu wat langer zou duren, ik dat minder erg zou vinden omdat je toch al wat 'drukker' bent inderdaad. Maar evengoed zal het heel spannend zijn allemaal denk ik!


@Bos, oh wat vind ik Lars toch een mooie naam! Als wij weer een jongen zouden krijgen, zou ik hem zo graag Lars noemen! Net als Jesper een Scandinavische naam, vind 'em prachtig! Het is alleen dat m'n vriend nogal twijfelt over die naam, hahaha! Ik kan me voorstellen dat jij hoopt dat het bij een volgende sneller raak mag zijn! Negen maanden is natuurlijk nog netjes, maar ik zou het ook veel te lang vinden haha! Je hoopt natuurlijk elke maand opnieuw zo hard dat het raak is! En wat fijn dat je bevalling zo vlot verliep, hoewel het vast geen pretje was?

 

Ik moet m'n bericht even in meerdere keren plaatsen omdat het te groot is, haha! Ik heb hieronder gisteren voor het eerst m'n bevallingsverhaal geschreven. Het is erg lang geworden, terwijl ik voor mijn idee nog heel veel heb ingekort, haha!


Ik had een geweldige zwangerschap, droeg mooi van voren en 12 kg aangekomen. Liep helemaal op een roze wolk en voelde me (buiten de normale kwaaltjes om) zo fijn! Ik had ook echt zin in de bevalling, heb het allemaal een beetje te geïdealiseerd....

Het rommelde al een klein weekje, af en toe wat krampjes maar meer niet. Op de dag van de uitgerekende datum braken 's ochtends vroeg om 6.45 uur in bed m'n vliezen. Ik was door het dolle heen, had er zo'n zin in! Eindelijk ging het gebeuren. Had van mij al veel eerder gemogen, hahahaha! Vriendlief opgebeld, was net naar het werk vertrokken, maar die kwam al gauw weer terug. Maar niks geen weeën. Verloskundige is 's middags om 15.00 uur langs geweest, nog geen weeën. Ook 0,0 cm ontsluiting, dus hij kon ook niet strippen. Die avond voor controle naar het ziekenhuis, even uurtje aan de CTG. Alles prima, wel af en toe een harde buik maar geen weeën. We mochten weer naar huis. Als ik de volgende ochtend nog geen weeën zou hebben, moest ik naar het ziekenhuis komen om ingeleid te worden. De kans op infecties wordt anders te groot... En ik hoopte zo op een thuisbevalling, misschien nog wel in bad!!

Heb de halve nacht wakker gelegen van de spanning, hoopte zo dat ik iets zou voelen, maar helaas. Na 2,5 uur slaap wij de volgende ochtend om 7.30 uur naar het ziekenhuis. Op de CTG ng steeds alles goed. Om 8.30 uur werd het infuus met weeënopwekkers ingebracht. Nou, ik heb het geweten! Om 9.00 uur al erg heftige weeën, om de 1,5 minuut!! Had van begin af aan enorme rugweeën en wat ik ook deed, kon ze amper opvangen. Om 14.00 uur had ik pas 3 cm ontsluiting, moest vrijwel continue overgeven, vreselijk!! En toch had ik er nog zin in, hahaha! Romd 16.00 uur had ik pas 4,5 cm ontsluitng en vroeg de verpleegkundige voor de derde keer of ik niet aan een ruggeprik dacht... Baalde ervan, want wilde het zograag 'zelf' doen (slaat natuurlijk helemaal nergens op). Maar de rugweeën en het overgeven waren zo heftig, dat ik maar instemde. Nou... als ik dat eerder had geweten! Wat een verademing zeg! Eindelijk kon ik een beetje ontspannen (want een douchebeurt werkte alleen maar averechts) en een klein beetje eten. Kreeg zelfs weer wat praatjes, haha! Ook de ontsluiting vorderde wat meer. De verloskundige dacht dat de kleine er om 20.00 uur wel zou zijn als het zo zou doorgaan. Rond 19.00 uur had ik 8,5 cm ontsluiting en kreeg ik persweeën, maar mocht dus nog niet doorzetten. Om 19.30 uur mocht ik meepersen, maar de weeën zwakten af, dus het infuus werd weer opgehoogd. Toen bleek dat ik koorts had...

Ik kreeg dus direct te horen dat er kans was op een infectie en dat de kleine ook besmet zou kunnen zijn. Uit voorzorg moest hij (we wisten al dat het een jongetje zou zijn) dus na de geboorte aan de antibiotica en minimaal 3 dagen op de kinderafdeling blijven. Ik kreeg ondertussen via een infuus ook antibiotica toegediend. Oh wat baalde ik. M'n roze wolk werd steeds donkerder... Had het me allemaal zo anders voorgesteld!

Nou, tijdens het persen bleek dat Jesper een 'sterrenkijkertje' was en met z'n hoofdje in z'n nek lag i.p.v. tegen de borst. Dat maakte de bevalling lastiger. Na anderhalf uur persen ging z'n hartslag steeds wat verder omlaag en werd de gyneacoloog gebeld. De beste man was er binnen tien minuten, keek en handelde, wat ging dat snel! Jesper is om 21.17 uur met de vacuümpomp ter wereld gekomen. Zo'n mooi ventje!! Bevalling was vreselijk, maar had niet gemerkt dat ik heel flink gescheurd was en ook geknipt. Het zien van ons ventje maakte (voor heel even) alles goed! Hij dronk direct goed, maar heb er niet echt van kunnen genieten, omdat de gyn een uur bezig is geweest met hechten. Volgens mij vond ik dat nog erger dan de bevalling!!! Jesper werd weggehaald voor de standaard dingen en toen bleek dat hij ruim 39 graden koorts had. Waar ze dus al bang voor waren... Direct moest hij in een warmhoudbedje en naar de kinderafdeling voor onderzoek. Bij mij werd een kweek afgenomen.

 

Later bleek dat ik draagster was van de Streptokokken B bacterie. Jesper werd woensdagavond geboren en ze zouden pas zondag kunnen zeggen of hij ook daadwerkelijk een infectie had of dat de koorts kwam door de langdurig gebroken vliezen i.c.m. de ruggeprik. Na twee dagen had ik geen koorts meer en mocht ik van het infuus.

Ondertussen voelde ik me aan de ene kant de gelukkigste vrouw van de wereld, maar aan de andere kant voelde ik me zo leeg en had ik zoveel pijn! Ik kon me letterlijk niet op m'n zij rollen en me amper bewegen. Zelfs na drie dagen kwam ik zonder hulp m'n bed nog niet uit. Zitten was een ramp! Pas na 2 weken kon ik een beetje fatsoenlijk zitten met een kussen eronder. Heb ook erg veel last van m'n stuitje gehad. Na zes weken was het zitten pas pijnloos....

Jesper lag op de kinderafdeling en had het best zwaar van de bevalling. Hij mocht alleen opgepakt worden voor de voedingen en omdat ik zelf zo slecht te pas was, kon ik hem maar twee keer per 24 uur zelf voeden. Voor de rest heb ik veel gekolfd en werd dat aan hem gegeven. Heb de eerste dagen helemaal niet als gezinnetje ervaren. Ik had een kind, maar zag hem amper. Had gelukkig wel een beeldscherm naast m'n bed waarop hij te zien was. Zondags bleek dat hij geen infectie had en mocht hij mee naar huis. We waren zo blij! Eindelijk kon het genieten beginnen! Ik kon nog niet echt lopen, maar wilde zo graag naar huis!

De moeder van mijn beste vriendin was onze kraamhulp, zo''n lieve vrouw! Ze deed het echt fantastisch! Jesper deed het ook super, maar met mij ging het minder. Ik kon nog geen drie minuten op m'n benen staan, zelfs na een week nog niet. Trilde aan alle kanten. Kon hem amper zelf verschonen, aankleden, wassen etc. Dat was zo frustrerend! Het viel me zo tegen hoe slecht ik te pas was! En dat terwijl ik het me allemaal zo mooi had voorgesteld... Elke dag als de kraamhulp weg was en m'n vriend thuis was, barste ik in tranen uit. Ik wilde zo graag genieten, maar kon het niet. Gelukkig was het gevoel voor Jesper van begin af aan goed, was meteen zo verliefd op hem! Donderdags was het toppunt. Ik kon 's avonds alleen nog maar zo hard huilen. Wist niet eens precies waarom maar voelde me zo kl*te!! Ik was ook zo bang dat ik in een postnatale depressie zou raken. Het voelde echt alsof ik me nooit meer beter zou gaan voelen. Zat in een heel diep gat... M'n vriend, ouders, schoonouders en schoonzus op me ingepraat: ik moest de volgende ochtend met de kraamhulp praten. Zij wist nog niet dat ik me zo slecht voelde. Overdags als zij er was ging het namelijk telkens redelijk, maar zodra zij weg was... Ik stemde ermee in...

Die nacht kreeg ik ineens enorm veel pijn in m'n rechterborst. Ik zweette me kapot en ondertussen had ik rillingen van de kou. Bleek hoge koorts te hebben. 's Ochtends alles eruit gegooid bij de kraamhulp. Dat luchte enorm op, kon heel goed met haar praten. Ook met m'n mannetje hoor, hij was ook zo lief voor me!! De verloskundige kwam langs en ik bleek een flinke borstontsteking te hebben. Kreeg antibiotica (weer) en moest het hele weekend bedrust houden (alsof ik niet al de hele week in bed lag, haha!). Eindelijk had ik (voor me zelf een goed) excuus om alle kraambezoek af te houden en geen telefoon aan te nemen. Had namelijk helemaal geen zin in bezoek, was even zo klaar met alles. Nu moest ik wel aan mezelf denken en dat heeft zo goed geholpen! We zijn lekker met z'n drietjes thuis geweest, heerlijk. Zondags zakte de koorts pas. Heb op een gegeven moment 41 graden gehad, gedurende een hele dag. Had zoveel pijn en vroeg me af wanneer ik me nou eindelijk eens beter zou gaan voelen. Zitten ging nog steeds voor geen meter en m’n hb-gehalte bleek ook veel te laag.

Gelukkig ging het vanaf maandag stukken beter. Kreeg weer wat meer eetlust en had weer zin in wat bezoek. Nog steeds had ik veel huilbuien, maar die werden gelukkig minder heftig. Al met al heeft een flink wat weken geduurd voordat ik er echt weer zin in had. Ik gaf borstvoeding maar het kolven lukte voor geen meter, dus ik kon niet eens de deur uit om bijvoorbeeld naar de tandarts te gaan, want ik kreeg geen flesje bij elkaar gekolfd. Na 5,5 week besloot ik de bv af te bouwen, ik wilde wel de ochtend en avond bv blijven geven. Maar helaas liep het ineens zo terug dat dat geen optie was. Nou, dan maar helemaal over op fv. Ik merkte echt aan m’n lichaam dat ik me sindsdien beter ging voelen en weer wat meer energie kreeg. Achteraf dus een hele goede beslissing geweest, alhoewel ik het graag langer had volgehouden! Moet er nog bij zeggen dat ik het geven van bv in het begin juist helemaal niet zo leuk heb gevonden. Heb van begin af aan erg last van kloven gehad. Wat ik ook smeerde, niets hielp. Het deed zo’n zeer! Jesper gaf op een gegeven moment zelfs bloed terug, zo erg was het. Ben al na een paar dagen met een tepelhoedje gaan werken. Dat ging wat beter, maar de pijn en de kloven bleven. Al met al ben ik dus nog trots op mezelf dat ik het 6 weken heb volgehouden. Want elke bv deed pijn.. Toch vond ik het zulke intieme momenten met m’n knulletje, dat ik blij ben dat ik zo lang door ben gegaan.

Daar komt nog bij dat ik tot 9 maanden na de bevalling nog erg veel last heb gehad van onder als ik intiem was met m’n vriend. Sowieso konden we na 4 maanden pas weer voor het eerst met elkaar naar bed. Sinds een kleine maand kan ik pas zeggen dat het voor mij ook weer fijn is.

Als ik aan de eerste week na de bevalling terug denk, kan ik nog steeds wel eens in huilen uitbarsten. Soms heb ik het idee dat ik het nog steeds niet helemaal heb verwerkt. Had het zo graag allemaal anders gewild! Gelukkig kan ik er heel goed met m’n vriend over praten, de schat! Hij is ook zo lief en begripvol voor me (geweest). M’n steun en toeverlaat! Ik begrijp dat voor sommige anderen mijn verhaal misschien helemaal niet zo heftig klinkt als ik het ervaren heb en ik weet ook dat het nog veel erger kan en dat ik helemaal niet mag klagen. Ik wil dan ook niet klagen hoor, maar voor mij was het allemaal heel erg ingrijpend.

Groetjes, MissX

 

@Anneke: Wat mij betreft: join the club! Jee, ook al in één keer raak, dat is snel! Wat leuk dat jullie al aan een tweede denken. Dan gaat het vast erg goed met de kleine meid?

Ik heb afgelopen woensdag de laatste pil genomen! Toch weer bijzonder hoor! Nu twee maanden even op safe en dan gaan we ervoor. Ben benieuwd hoe lang m'n cyclussen zullen zijn. Vorige keer was m'n eerste cyclus 27 dagen en de tweede 30. Hoop dat het nu weer zo netjes is!

Vanmiddag verjaardag gehad van een kindje van vrienden uit onze vriendengroep. Meisje wordt morgen 2, is twee jaar terug met 29 weken zwangerschap geboren (moeder zwangerschapsvergifiging in ergnstige vorm) en woog net een kilo. Als je nu ziet wat een wolk van een meid ze is! En haar ouders kondigden vanmiddag aan dat zij zwanger is van de tweede! Zo leuk voor ze. Nu hopen dat het niet weer zo als de vorige keer gaat, maar dat ze wat langer van haar zwangerschap kan genieten en een onbezorgde kraamtijd zal hebben!

Kus