Mijn schoonmoeder is gisteren overleden. Onze kinderen hebben oma al twee jaar niet gezien ze zijn bijna drie vier en vijf. Onze oudste is heel erg verdrietig. Het is een heel gevoelig omotioneel en toch ook wel een tikken een angstig kind. Smiddags werden we gebeld ik heb de kinderen gelijk bij mijn moeder gelaten en ben met mijn man naar het ziekenhuis gegaan. Die dag erna kwam ik ze halen en ik vroeg wat er was. Met veel tranen zei ze oma is dood ik weet gewoon we hadden niets verteld. Nou weten we niet of we ze mee moeten nemen naar de begravenis. We weten niet wat ze zelf willen omdat als we besluiten hun niet mee te nemen en ze zelf wel willen ze heel erg verdrietig kunnen zijn. Ik wil ze niet meenemen omdat we al genoeg aan onszelf hebben ze te jong zijn en ze oma eigenlijk niet kennen. Mijn man weet niet wat hij wil aan de ene kant wil hij het wel aan de andere kant niet. Wat zouden jullie doen wel of niet meenemen?
Allereerst gecondoleerd, wat verdrietig Moeilijk, dat zou ik zelf ook niet goed weten denk ik als ik in jouw schoenen stond. Misschien is het iets om ze het te vragen? Ik weet niet hoor, moeilijk... Sterkte en succes!
Misschien is het beter om zonder de kinderen te gaan. Dan kun je misschien later als gezin naar de begraafplaats en de kinderen op een rustige manier afscheid laten nemen. Ze kunnen dan een bloemetje of tekening weg leggen. Dan hebben ze oom gezien waar oma is. Veel sterkte en gecondoleerd.
Normaal ben ik heel erg voor kinderen betrekken bij alles rondom de dood. Maar ze hebben oma al 2 jaar niet gezien. Ik zou als oma een plekje heeft met de kinderen daar heen gaan, dus over een maand of 2, tekening laten maken en die naar oma brengen. Een begrafenis maakt vaak een grote indruk op kinderen, als ze oma vaker hadden gezien en er een goeie band mee zouden hebben had je ze vast wel mee genomen, of niet. In dit geval zou ik het dus niet doen. Succes en strekte
Ik zou zeker de oudste eventueel wel meenemen, maar proberen of er iemand van jouw familie kan bij zijn (je moeder, een zus of broer, ...) om hem te begeleiden. Zodat jullie er niet de hele tijd op moeten letten en zelf afscheid kunnen nemen.
Allereest gevondoleerd. Omdat ze oma al twee jaar niet hebben gezien zou ik ze niet mee nemen. Anders had ik ze wel mee genomen omdat dit voor kinderen ook goed is het af te sluiten.
Ik zou ze niet meenemen, ik vind ze te jong. Wat ik wel een goed idee vind is om ze een keer mee te nemen naar het graf, gewoon samen met papa en mama.
Aller eerst Gecondoleerd Ik zou het aan de oudste vragen wat ze wilt. Misschien kun je samen met hun een tekening maken zodat ze op papier hun verdriet erop kunnen zetten?
Ik zou ze niet meenemen. Inderdaad een tekening laten maken en erop leggen en klaar. Gecondoleerd met het verlies!
Hoi stampertje , gecondoleerd. Ik weet niet hoe oud je kindjes nu zijn, maar in mij kinderjaren is mijn opa overleden (ik was 8 jaar ongeveer) , mijn vader heeft mij het recht toen afgenomen afscheid tenemen van mijn opa. Ik was te jong om te begrijpen dat dit niet normaal was en verdrong mijn gevoelens omdat ik dacht dat het normaal was dat ik niet naar de crematie of het afscheid mogt. Pas op latere leeftijd drong het tot me door dat mijn vader mij had ontnomen om op mijn manier afscheid te nemen van mijn opa. Helaas heeft mijn opa ook geen laatste rustplaats. Dus zal ook nooit meer echt afscheid kunnen nemen. Ik kan uit ervaring vertellen dat het voor een kind op latere leeftijd heel erg moeilijk kan zijn. Ik heb mijn vader er echt om gehaat en uiteindelijk heb ik ook het contact met hem verbroken toen ik ongeveer 11jaar oud was. Inmiddels 11 jaar later heb ik hem nog steeds niet vergeven. Als je kinderen aangeven wel mee te willen, neem je kinderen dan alsjeblieft serieus. Geef hun (als ze kunnen communiceren) de kans om zelf te bepalen of ze mee willen of niet. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal heb.
was er een reden voor die 2 jaar afwezigheid. Ik kan begrijpen als er een vlammende ruzie geweest is of als oma echt naar tegen jou/je man/je kind deed; er anders tegen aangekeken wordt. Zoniet zou ik het de oudste persoonlijk vragen of hij wil, de kleintjes zou ik thuis laten. Kans dat ze heel overstuur raken van een begrafenis. Een huilende mama/papa/tante ed kan heel bedreigend overkomen, net zoals iemand in een kist die heel wit ziet en die dan in de grond met veel aarde erop gedaan wordt. Ook nooit vertellen dat oma "slaapt", want dan kunnen ze echt bang worden om zelf te gaan slapen.
We hadden ruzie wat we beter hadden kunnen oplossen. Gisteren waren we in haar huis en ze had nog al onze foto's in de huiskamer staan.
sorry, maar ik vind het raar dat je er nu over denkt om ze mee te nemen. terwijl je dat 2 jaar lang niet gedaan hebt. waarschijnlijk kennen ze hun oma niet eens.... ik heb hetzelfde gehad met mijn vader. ik had daar jaren geen contact meer mee. gelukkig vlak voor zijn dood wel weer, maar de kinderen kenden hem amper en heb hun daardoor ook niet mee genomen naar de begrafenis. jarenlang heb ik ze hun opa onthouden en dan zou ik ze wel meenemen naar de begrafenis. nee, ik zou het niet doen.
@stampertje was die ruzie "erg". Ik bedoel hebben de kinderen daar iets van mee gekregen (huilende mama, vloekende oma, roddel bij familie ed). Als dit zo was zou ik ze niet mee nemen. Het geeft ws dan een negatieve bijklank.