Mijn schoonvader zit er nu midden in. Hij heeft een hersentumor. Hij heeft nu 6 week achtereen gehad en twee keer vijf dagen. Nu drie week rust en daarna weer 5 dagen. En ik moet zeggen dat het best goed gaat hij is wel veel moe maar verder voelt hij zich goed. Hij krijgt de chemo in tabletvorm.
mijn moeder is er aan begonnen. maar ze ging zo achteruit! haar kwaliteit van leven was niks meer. de hele dag te moe om maar te praten of haar hand zelfs op te tillen. ze is er mee gestopt en heeft nog een paar maanden geleefd. ik vraag mezelf zelfs af of ze niet langer had geleefd zonder... ik ken iemand die met chemo nog 2 jaar zou leven... ze heeft geen chemo genomen en heeft nog wel een jaar of 5 geleefd!
Ik deed heel veel met mijn moeder. Van lieverlee werd dat minder. Voor mij wel goed, want ik heb zo beetje bij beetje afscheid kunnen nemen. Moeilijk hoor, voor je tante. Je weet niet waar je nu eigenlijk goed aan doet en niemand kan die beslissing voor je nemen.
Mijn vader is met zijn medicijnen zieker geworden dan zonder. Tijd is kostbaar, maar dan wel als je hem 'normaal' kan doorbrengen zonder allerlei nare bijwerkingen. Daarbij is het hel persoonlijk hoe de chemo valt. De een heeft meer last dan de ander. Sterkte.
En, er zijn veel verschillende soorten chemo's en in welke dosering ze worden gegeven maakt ook nog uit. Als het einde zeker nabij is, zou ik na wat ik gezien heb niet kiezen voor nog meer ellende aan mijn lijf. Alleen al er ook nog echt wat te redden is.
Ze zit nu in de laatste fase van de chemo's; ze krijgt nu alleen nog een aantal onderhouds-chemo dus in principe moet ze het ergste gehad hebben. Hopelijk gaat ze dan ook weer wat opknappen...
Het is zo dubbel. Het kan levensverlengend zijn, maar..Door de chemo ligt je imuumsysteem plat. Een kleine infectie kan dan fataal zijn. Het is het proberen waard maar garanties heb je nooit. Sterkte!
mijn oma heeft het gedaan en heeft met flink wat wilskracht nog 3 kwart jaar geleefd ofzo.. het is idd heel pittig en op den duur kon ze ondanks de chemoa's niks meer en lag 1 dag te staren naar het plafond tot ze gehaald zou worden.. dag erna was ze weer de vrolijkheid zelve.. het is gewoon een klote ziekte en hoeveel wij ook wensen en willen.. uiteindelijk is pijnbestrijding denk ik belangrijker dan de levensverlenging
Ik wil er hier liever niet te ver over uitwijden, maar ik heb ervaring met een soortgelijke situatie (ook moeder en tante...). Je mag me een PB sturen als je wil.