Ja nou ja moest het ging gewoon niet meer. Sinds mijn zoon is geboren kon ik hem niet meer de aandacht geven die hij echt nodig heeft. Hij is echt een hondje die de hele dag op je schoot wilt zitten en tussen mijn zoontje en hem ging het moeizaam. Ze lieten elkaar geen moment met rust dus dat was ook niet goed. Mijn schoonmoeder is alleen en bijna de hele dag thuis. Alleen thuis zijn was voor hem op een gegeven moment ook een probleem namelijk. Zij kan hem de aandacht geven die hij nodig heeft en ik merk het echt aan hem want hij is veel blijer en ziet er relaxer uit. Hij is nog steeds mega blij om mij te zien maar je ziet gewoon dat hij weer helemaal lekker in zijn vel zit. Ik heb echt anderhalf jaar gedaan over dit besluit maar het is het beste wat ik heb gedaan voor hem en daarom heb ik er ook vrede mee. Ik had hem voor het eerst gezien toen hij 7 dagen oud was en daarna elke week/2 weken tot dat hij 12 weken was en met mij mee mocht dus dat maakte het extra moeilijk. Gelukkig zie ik hem regelmatig want bij een vreemde laten plaatsen had ik niet over mijn hart kunnen krijgen.
Ja en na anderhalf jaar lang denken kan je op zeker stellen dat je de goede keuze hebt gemaakt voor je zelf en je binkie. Je zal vast een hele goeie band met hem hebben aangezien je hem echt al vanaf de geboorte heb opgezocht, heerlijk!
Niet vervelend hoor, maar dat reutje is echt niet fokgeschikt. Om te fokken hoor je 2 mooie rastypische dieren te gebruiken, zoals je ziet aan het kopje van de reu heeft hij weinig tot geen stop, terwijl de rasstandaard schrijft dat een chihuahua een diepe stop en een kort neusje behoort te hebben. Deze heeft een vrij lange neus, en lijkt dus meer op een pincher als een chi, dus absoluut geen fokmateriaal. Er lopen er zo al genoeg rond met lange neuzen en weinig stop, fokken doe je om wat bij te dragen aan het ras, en het zo mogelijk te verbeteren, niet om honden te fokken die totaal niks bijdragen aan het ras, want geloof me, die zijn er al genoeg
wij hebben dan wel geen chihuahua maar een dwerf pinscher en ben met haar idd op puppycursus geweest bij de rottweiler vereniging! Ze is dus nergens bang van! Heerlijk!
ik heb jaren in de africhting gezeten en we kiezen bewust voor herplaatste honden die totaal niet zijn opgevoed. We hebben nu een soort labrador, de baasje wilde een poesje maar vond pup zo leuk, naar anderhalf jaar op de badkamer te hebben gewoond, begon ze heel erg te slopen (gek he). Maar goed, je moet veel investeren en je krijg er iets voor terug! Maar ik zou in jou geval eerst kiezen voor een dierenartsconsult. Misschien kan hij er niks aan doen! misschien is het wel de reden dat ze hem weggedaan hebben? sterkte!
als ie plast of schijt in huis, nek pakken en hem met zn neus erin duwen en op een boze toon zeggen dat het niet mag, en hem dan naar buiten zetten.