Pffffff wat voelt dit verschrikkelijk Morgen begin ik bij mijn nieuwe baan, vandaag laatste dag oude baan. Op zich voelt dat al 'vreemd', afscheid nemen etc is natuurlijk nooit leuk Nu gaat mijn zoontje vanaf morgen naar een gastouder en vandaag is zijn laatste dag op het kdv Vanochtend toen ik hem bracht zag ik zijn hoedje al klaar liggen voor zijn afscheid 'dag lieve Sem' stond er op en nou toen ging ik hoor, tranen met tuiten. Nu ik er aan terug denk begin ik al weer bijna.. heb de tranen alweer in mijn ogen staan Wat voelt dat k*t, mijn zoontje van zijn vertrouwde opvang weghalen. Wat een schuldgevoel Hebben jullie tips om vandaag een beetje door te komen.. ookal is het mijn eigen keuze geweest, een nieuwe baan, dit had ik toch niet verwacht zo
Ik snap je gevoel wel, ik zou het ook moeilijk vinden om mijn kinderen uit hun vertrouwde omgeving (vooral als ze het leuk hebben) weg te halen voor mijn eigen belang. Ik heb ruime tijd 24 uur gewerkt, toen kon ik mijn kinderen bij moeder en schoonmoeder onderbrengen, maar ik was ongelukkig tijdens dit werk en toen vond ik een super leuke baan, alleen wel voor 1 dag extra. Zij zouden dan naar een gastouder moeten en vonden dit de eerste keren helemaal niet leuk, ook vraagt zoon steeds of ik weer moet werken want dat vind hij niet leuk. Voel me nog steeds wel eens schuldig dat ik voor mijzelf heb gekozen, maar als je niet gelukkig bent in je werk straal je dat vaak ook uit als je thuis bent. Ik hoop dat afscheid vandaag niet te moeilijk wordt, en dat jou zoon het naar zijn zin zal hebben bij de gastouder. Dan zal het schuldgevoel al stukken minder worden.
Dat is het ook idd, mijn volgende baan is zo veel leuker dan mijn huidige.. en ik geloof ook echt dat ik me daardoor ook beter zal voelen. En ik denk dat je gelijk hebt en hij dit misschien ook zal merken Dat lijkt me lastig, dat je zoon steeds vraagt of je weer moet werken. Ik weet niet hoe lang dat al zo is maar uiteindelijk zal dit toch ook wel wennen? Mijn zoontje is afgelopen week een paar uurtjes wezen wennen bij de gastouder en dat ging goed! Lekker aan het spelen gelijk.. maar toch, heb er gewoon buikpijn van
Herkenbaar....onze zoon van ruim 2,5jr oud heeft 4 keer in een jaar moeten wisselen. Vreselijk vond ik dat! Ik heb ook heel wat traantjes gelaten. In okt 2015 gingen we verhuizen waardoor we een andere gastouder moesten zoeken. Die vonden we, maar ze was zwanger en vanaf maart 2016 moest hij naar een andere. Die was op zich voor hem leuk, maar wij hadden voortdurend conflicten met haar. Dus bij haar blijven in het vervolg was geen optie. Kwam nog bij dat opa, die op de woensdag oppaste, weer aan het werk moest waardoor we voor de woensdag OOK nog een andere gastouder moesten vinden. In juli was het zwangerschapsverlof afgelopen en moest hij weer wisselen, weer terug naar die eerste. Toch onderging onze zoon dat allemaal vrolijk en zonder problemen. Hij had er zichtbaar totaal geen last van. Inmiddels heeft hij sinds juli weer dezelfde gastouder en op de woensdag een andere. Hij vindt het allebei leuk. Oja, hij gaat nu ook nog naar de peuterspeelzaal. Ook probleemloos. Mijn ervaring is dat kinderen veel flexibeler zijn dan ik in dit geval. Maar je kunt je gevoel niet tegenhouden, het is gewoon vervelend om te wisselen, ook al weet je dat het niet anders kan. En als jij een leuke nieuwe baan hebt dan geeft dat jou ook positieve energie, wat je uitstraalt naar je zoontje!
Jeeetje lumiere wat een gedoe! Ik ben erg blij om te lezen dat jouw zoontje er geen last van leek te hebben. Ik probeer mezelf nu inderdaad ook maar voor te houden dat dat bij mijn zoontje ook zo is en dat hij het echt leuk gaat hebben op de nieuwe plek, maar het blijft knagen en dat is zacht uitgedrukt Toen ik mijn zoontje ophaalde wilde een leidster nog een laatste knuffel van hem en toen hield ik het niet droog en zij ook niet. En heb me de hele avond vreselijk gevoeld, ik hoop echt dat het morgen beter gaat als ik zie dat hij het bij de gastouder ook leuk heeft Dank jullie wel voor jullie berichtjes! X
Hier is onze dochter van gastouder geswitched toen ze 5 maanden was (ze ging naar oma) naar een go. Deze go kwam in beginsel aan huis en later bij haar thuis (2 straten verderop). Dat ging helemaal prima. Met 2 Jr is ze weer geswitched omdat de go zwanger was. Ze is nu niet weg te slaan bij de nieuwe go.
Ik ben echt bang dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt. Het laat me niet los, ik ben sinds afgelopen dinsdag echt letterlijk misselijk als ik eraan denk dat mijn zoontje niet meer terug gaat maar naar een go gaat. Het is ook een lastige constructie. Op maandag breng ik hem om 16.00 en wordt hij opgehaald door mijn moeder. Op dinsdag breng ik heb om 11.00 en wordt hij opgehaald door mijn moeder. Dan op woensdag is deze go gesloten dus gaat hij anar een ander, waar hij afgelopen woensdag ook is geweest. Dit ging op zich goed behalve het slapen, helemaal overstuur met trillen en alles erbij.. en als deze go hem heel even alleen liet om haar eigen dochtertje op bed te leggen bijv dan was hij ook helemaal overstuur. Op donderdag gaat hij dan weer naar de 'normale' go Ik heb er echt geen goed gevoel over, moet de hele tijd mijn tranen wegslikken als ik er aan denk, wat soms echt niet lukt. Ik weet echt niet wat ik moet doen
He wat vervelend zeg! Ik snap dat je daar erg mee in de maag zit... Ons zoontje is 2.5 en gaat naar het kdv. Als hij 4 jaar is dan moet hij naar school en gaat hij daarna naar een go. En daar zit ik nu ook al mee in mijn maag terwijl het nog 1.5 jaar duurt! Het zal een kwestie van wennen zijn voor jullie beiden, maar als hij eenmaal is gewend dat voelt het voor jou ook weer goed.. tot die tijd zal het toch even moeten.. een gelukkige moeder is ook heel veel waard! Succes!