Sorry alvast als het een lang verhaal word maar ik moet het even van me af schrijven. Alvast bedankt voor het lezen! 😊 Ik ben nu zo'n 6 jaar samen met ML. Het eerste jaar was geweldig, deden leuke dingen samen etc. Ik voelde me echt oprecht gelukkig. Al snel gingen we samenwonen en toen begon de ellende. Hij werkt zelfstandig, ongeveer 60 uur per week is vrijwel nooit thuis. Ik werkte toen 32 uur op kantoor. Er kwamen steeds meer ruzietjes om kleine dingen en hij werd altijd enorm agressief. Dreigde dat hij van me af zou gaan want er zijn zat andere "wijven" die beter waren. Als we ergens ruzie kregen buiten ofzo en er fietste een vrouw langs ofzo dan moet hij altijd zeggen tegen mij hoe verzorgd en lekker ze was etc.. Alles om mij te kleineren.. Er kwamen ook wel weer goede tijden, en hij vroeg me ten huwelijk. Binnen een half jaar zijn we getrouwd. Het voelde toen goed. Een maand na het huwelijk was ik zwanger. Het ging nog steeds goed totdat ik ongeveer 5 maanden zwanger was. De ruzie's kwamen ipv 2x per week dagelijks. Ik was minder gaan werken omdat ik super last van mijn bekken had. Hierdoor bleven er soms wat wasjes liggen die een dag later werden gewassen. Hij kan niet tegen troep. Volgens hem maakte ik nooit schoon. Oke ik geef toe ik ben wel een sloddervos maar ik laat het nooit smerig. Kleding naast mijn bed vind hij al smerig zeg maar... Hij gaf mij overal de schuld van maar stak zelf geen poot uit... Ik ben een smerig wijf etc, doe niks voor hem, ben een slechte moeder. Mijn vriendinnen weten van alles ruzies en die vragen zich nog steeds af waarom ik bij hem blijf. En ik weet het zelf niet eens.. De ene dag gaat het goed en de andere dag ben ik mezelf weer in slaap aan het huilen. Zo gaf een vriendin de stempel "narcist". Ben mezelf erin gaan verdiepen in de kenmerken en verhalen van mensen en ik herken zoveel hier in. Hij is ook vol lof van zichzelf, voelt zich de beste en heeft wel 4gb op zn telefoon staan aan selfies.. Er is een dag geweest na de eerste verjaardag van mijn dochter dat hij wou scheiden. En nu echt. (Dit werd zo'n paar keer per week gezegt). In het begin maakte ik nog ruzie terug, ik heb er nu geen zin meer in want het is maar een fase steeds. Hij vergeet ook alles heel snel.. Terwijl dat bij mij niet zo is. Afijn, hij wou scheiden, had zn ouders al verwittigd etc en belde mij huilend op of ik het mijn ouders al had verteld. Dat was niet het geval want ik dacht dat het een fase was. Dit ging een week door en dacht ik dat hij het meende en heb toen mijn moeder gebeld. toen ik aangaf dat ze het wisten wou hij ineens niet meer scheiden maar het weer proberen.. Dit vond en vind ik zo raar. Een vriendin zei dat hij zo weer in de belangstelling zou staan en dit voor hem genoeg was. Want ik moest zeggen dat hij wou scheiden door mijn gedrag, dat ik niet poetste etc. Daar gaan alle ruzie's om terwijl hij niks doet. Ik heb een peuter van 2,5 die de hele dag door troep maakt met haar speelgowd. Dit ruim ik savonds op zodat ze lekker haar gang kan gaan. Meneer kan daar niet tegen en dan zeg ik; dan had je niet voor kinderen moeten gaan. Zijn antwoord is dan; ik kan er nog steeds vanaf gaan. Dit doet echt pijn want wat heeft mn dochter ermee te maken... Ik ben nu weer zwanger geworden, en dat was bewust aangezien het weer een tijd goed ging. Jullie zullen me wel een dom wicht vinden... Nu is het sinds gister weer ellende.. Wederom weer bekkenpij , heb een hoge bloeddruk dus als ik heb gestofzuigd dan moet ik echt even bijkomen. Ik doe alles in etappes en mijn dochter vraagt ook veel aandacht. Ik vind dat belangrijker dan 2x per dag stofzuigen. Hij heeft weer gezegt van me af te gaan.. 2 uur later belde hij me op voor een gezellig gesprek terwijl hij pauze had op zijn werk... Gister hadden we visite en moest hij de visite maar eens even vertellen hoe slecht ik ben erc. Kon wel door de grond zakken.. Ik heb wijs mijn mond gehouden voordat het zou escaleren en het zo gelaten. Toen ze weg waren vroeg hij of ik hem ff wou masseren.. Wat denk je zelf... Ik zei; je kan niks positiefs over me zeggen maar ik moet nu wel Masseren. Toen zei hij; nee er is toch ook niks positiefs aan jou ik hou niet eens van je en hij is "boos" naar bed gegaan om half 10. Nu ligt hij nog in bed en ik ben gewoon bang hoe dat hij is als hij zo naar beneden komt. Is hij vrolijk, of juist weer agressief.. Hij heeft mij ooit een keer bij mn keel gegrepen en daarna schrok hij daar van begon te huilen.. Voor de rest worden er alleen met spullen gegooit, ook doet hij zo tegen mij waar onze dochter bij is.. Dit vind ik het ergst gewoon.. Ik weet niet of ik hem de stempel narcist moet geven maar ik denk dat het er dicht in de buurt komt.. de ene dag wil ik ook van hem af maar ik durf het niet eigelijk. Bang voor het onbekende, 2 kinderen, een koophuis.. Ik ben echt radeloos. Moet ik hiermee door blijven gaan? Het is niet altijd ellende maar wel enorm vaak......
Bah meid wat een verhaal. Eerlijk gezegd denk ik dat dit niet zo verder kan en je beter af bent zonder hem!
Oef ik ben niet snel van het "ga maar scheiden" maar ik denk dat je absoluut niet gelukkig gaat worden in deze relatie en dan ook nog 2 kindjes zo die van alles gaan mee krijgen. Nee sorry maar dit klinkt mij absoluut niet gezond in de oren!
Pffff klinkt alsof dit meer energie kost dan dat de leuke en goede momenten opleveren. Zoals alles omschrijft klinkt het alsof je eigenwaarden in de loop vd tijd aardig gedaald is... Altijd makkelijk praten als het niet om jou gaat, maar als iemand mij steeds zo moet laten vallen om zn eigen ego omhoog te halen: DOEI! En daarbij zijn er kinderen is het spel die dit later als voorbeeld zien, ik zou voor hen kiezen. Wil niet zeggen dat je hem moet weghouden, maar deze situatie lijkt me zwaar ongezond. Waarom ben je eigenlijk nog bij hem? Die keren dat hij lief is wegen op tegen de rest? Ooh ja nog iets: je bent zijn schoonmaakster toch niet!? Ik zou het express 1 grote bende laten worden, wordt het meteen duidelijk hoeveel jij al die tijd hebt gedaan en hoe weinig hij
En als ik eerlijk ben zou ik hem ook niet meer de kans gunnen door continu te driegen met een scheiding en zou ik zeggen de volgende keer dat hij er weer mee dreigt "mooi bel jij morgen een advocaat want ik ben ook zwaar klaar met jou!" dan gaat hij zeer waarschijnlijk tegenstribbelen maar ik zou dan echt voet bij stuk houden. En dan ook nog zijn kind er zo in betrekken nee meis hier ga je echt niet gelukkiger van worden!
Mijn verhaal lijkt een beetje op die vn jou jammer genoeg De laatse 2 jaar trok ik het niet meer ik durfde tegen niemand wat te zeggen door een schaamte gevoel Ik ben 2 jaar helemaal gek gemaakt dat het voor mij niet meer hoefde. Heb toen een poging gedaan om vn deze aardbodem te verdwijnen (wat echt stom was) Uiteindelijk heb ik de knoopdoorgehakt en zit ik met 2 kinderen alleen. Maar jij kan het wel zoals mij want je krijg meer rust in je hoofd .ik was ook bang voor wat er allemaal zou gebeuren ik heb geen seconde spijt! Hoop dat je er uitkomt veel sterkte
Ik denk meestal ook niet zo maar: Je moet daar echt weg. Ik heb ook een relatie gehad waarin ik werd uitgescholden en geslagen en pas achteraf kan je blij zijn met je beslissing weg te gaan. Daarvoor denk je altijd dat je van hem houd, dat had ik ook. Als je niet zelf t lef hebt (begrijp ik heel goed) doe het dan voor je kinderen!! Opgroeien in een gezin waar papa mama bij de keel grijpt en kleineert is ongezond en schadelijk. Bedenk je wat voor voorbeeld je wil zijn voor je dochter. Je zou haar ook nooit zo laten behandelen, dus waarom wel jezelf? Probeer je familie anders om hulp te vragen om je los van hem te maken. Ik wil je veel sterkte wensen want dit verdien je absoluut NIET en niemand trouwens
Scheiden! Spullen pakken en weggaan met je dochter. Misschien kun je voorlopig bij je ouders terecht? Want dit kan echt niet. Je gaat je echt niet gelukkiger voelen door bij hem te blijven. Hoe hij met jou omgaat is echt onacceptabel. Heel veel sterkte
Ik heb een kennis die momenteel in scheiding ligt, haar ex is ook narcist. Ze heeft het veel te laat gedaan, de kinderen zijn 10 en 12. Ze heeft inmiddeld lage zelfwaarde, hij trapte haar steeds de grond in en ze was niets waard volgens hem. Ze weet letterlijk niet meer wie ze was/is en is weer op zoek naar zichzelf. Echt... de enige optie voor een goed leven is scheiden. je leven gaat er echt op vooruit. Hoewel je wel op je hoede moet zijn in het begin, want ze verliezen dan de controle die ze altijd over je hadden en hun ego loopt een deuk op. Narcisme kun je niet genezen! Hij zal nooit verbeteren, want dat willen ze niet. Ze willen alleen psychisch mishandelen. In het begin goude bergen beloven en daarna begint het stelselmatig en geraffineerde proces van mishandeling. Dus bescherm je kinderen (en jezelf) en ga weg bij hem. De zoon van mijn kennis is zo beschadigd door de invloed van haar ex dat hij ook een gevaar is voor zijn zus. Ik heb zelf wat mogen aanschouwen en het gedrag van haar zoon is echt eng en bloedlink. Ze is nu hulp aan het regelen voor hem. Je kunt me een pb sturen als je wilt.
Ik vind het knap dat je het al zo lang vol hebt kunnen houden met hem. Ik denk dat het tijd wordt dat jij voor jezelf en je kinderen gaat kiezen. Ik snap alleen niet goed, dat als jullie relatie al zo bagger was, je er toch voor gekozen hebt om weer zwanger te raken.
Bah, wat een enge vent. Sorry, maar waarom blijf je nog bij hem? Om die ene weekje dat het wel goed gaat of voor de kinderen? Want die doe je echt geen plezier met zo'n vader.
Ik hoop de dat je de moed en de kracht hebt om bij hem weg te gaan, want dat is echt het beste voor iedereen en dat zeg ik niet gauw. Maar deze man gaat jou echt alleen maart verder de afgrond in helpen als je bij hem blijft.
Sja, we kunnen met zn allen die man nu wel gaan afbranden, maar ts heeft even grote schuld door alles met de mantel der liefde te bedekken. Hij krijgt alle ruimte om zich als een lul te gedragen en doet dat dus ook.. Net als dat ts zich in haar onderdanige rol nestelt en niet voor zichzelf opkomt....
Klopt helemaal. Ik heb jarenlang gedacht dat alles mijn schuld was. Probeerde het altijd goed te maken etc. Het word altijd zo gedraaid dat het mijn schuld was iig. Klagen bij mn ouders over het poetsen etc... Meneer komt nu weer vrolijk naar beneden alsof er weer niks gebeurd is gister 😂. Ik heb hem net verteld dat ik leuks ga doen met mijn dochter vandaag en niet thuis eet. Dat vond hij niet normaal. Dus ik heb ff gezegt dat ik het van gister ook niet normaal vind. Hij keek erg raar iig. Ik ga het hier straks met mijn ouders over hebben en vragen wat ze er van vinden en of ze me kunnen helpen. Dit kan indd niet meer zo langer.. Bedankt voor de lieve woorden allemaal
Als eerste wil ik je veel sterkte wensen. Het is niet makkelijk. Je hebt wel een hele mooie stap gemaakt vanochtend. Ik zou hulp zoeken bij het AMW. Dan heb je iemand buiten de situatie waar je je verhaal kwijt kan en die je tips en adviezen kan geven.
Heel goed gedaan! Het is ook inderdaad niet normaal wat hij doet! Laat hem vandaag maar even in zijn sop gaar koken wellicht heeft hij dan vanavond nagedacht.
Dit is alles behalve een gezonde situatie voor zowel jou als jouw kindjes. Praat erover met je ouders en vriendinnen en vraag of ze je kunnen helpen als je bij hem weggaat, zodat je er niet helemaal alleen voor staat.
Onwijs knap en goed van je dat je je ouders om hulp gaat vragen. Misschien kun je hen je openingspost laten lezen? Ik vind iets opschrijven soms makkelijker dan het vertellen. Verzamel mensen om je heen die voor je klaarstaan. Samen kunnen jullie een plan bedenken. Ik snap dat je bang bent, alleen met 2 kindjes. Maar het is enger om te blijven. Hij beschadigd jou en je kinderen. Of jij nu foute keuzes hebt gemaakt in het verleden doet er niet meer toe. Wat je vanaf nu gaat doen voor jezelf en je kinderen is alles wat telt! Heel veel kracht toewenst!