Ons 16mnd oude meisje heeft het soms erg te pakken. Om (bijna) niks wordt ze heel boos. Ze verstijft, trilt soms van spanning, bijt op dr schoenen, een stoelpoot, of wat er ook maar voorhanden is, en kan soms echt briesen van kwaadheid. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat de beste reactie is. Tot nu toe heb ik haar vooral genegeerd, zodat ze niet leert dat dit soort gedrag tot aandacht leidt, positief (kom es hier, wat is er aan de hand meisje?) dan wel negatief (dit gedrag afwijzen). Wat ik wel eens doe is zachtjes een favoriet liedje van haar neurien terwijl ik mn eigen ding doe, gewoon om haar aandacht stiekum (maar succesvol) ergens anders op te richten. Hoe gaan jullie ermee om?
Ik probeer mijn zoontje dan af te leiden. Even uit de situatie halen en met hem gaan spelen. Dat werkt bij hem meestal wel goed. Boos worden heeft echt geen zin en het is van hem ook een soort van frustratie. Maar het is soms echt moeilijk, ik weet het. Succes ermee.
Vervelend, maar wat je doet lijkt me precies goed. Ik heb laatst ook een topic geopend "zoontje van 16+ maand helemaal van slag" en heb inmiddels begrepen dat het rond deze leeftijd heel normaal is als kinderen zo reageren. Het negeren is alleen wel lastig he? Hopelijk is het snel over en heb je je eigen meisje weer terug.
Hier nog zo een! Als hij zijn zin niet krijg gaat hij stampvoeten en soms slaat hij zichzelf tegen het hoofd!! Ik negeer het inderdaad ook maar en zeg dan zoiets als: "kom we gaan met de auto's spelen". Meestal is het dan ook zo weer over. Maar soms heb ik geen tijd of staan we op het punt om weg te gaan en dan negeer ik het gewoon helemaal. Ga gewoon verder waar ik mee bezig was. Ik weet ook niet of dit nou de juiste manier is. Hopelijk is deze fase snel voorbij..... Gelukkig is het dus wel normaal lees ik hier!
Ah, "fase", dat klinkt positief Bedankt voor de reacties. Ja, gedoe he... ik vind het ook echt wel sneu dat ze niet weet wat ze moet met zichzelf op zo'n moment. Maar ja, ze zal toch echt zelf wat aan haar anger management moeten doen, dus we houden maar vast aan negeren. Volgens mij wordt ze zich nu bewust van het feit dat niet alles eindeloos is, en niet alles altijd maar kan, en er bijvoorbeeld ook regels gelden. Ze beseft dat haar vrijheid door haar omgeving wordt ingeperkt, een besef dat ze eerder nog niet had, omdat ze minder mogelijkheden had, zowel fysiek als mentaal. Tenminste, het lijkt zoiets... Het is altijd zo makkelijk he, hoe supernanny dat oplost... en dan zit je zelf met een kwaaie dreumes en dan weet je het niet...