Naar aanleiding van langdurige moeheid, spierkrachtverlies, prikkelbaarheid etc. heb ik vitamine b12 laten prikken. De waarde was 219, ruim boven de ondergrens van 150. Maar nu lees ik wel dat je bij laag-normale waarden eigenlijk verder onderzoek moet laten doen naar mma en homocysteïne. Hoewel ik een heel vriendelijke huisarts heb, merk ik toch dat ik moeilijk voor mezelf kan opkomen en bang ben om als 'weer zo'n patiënt die te veel googelt' weggezet te worden (sléchte ervaringen met tal van specialisten gehad). Nou goed, lang verhaal kort: is er iemand die met een laag-normaalwaarde verder onderzoek heeft laten doen waarna er toch een tekort uitkwam?
Ik kreeg van de verloskundige het advies extra vit b12 te sikken ivm ernstige vermoeidheid, dit heeft mij wel iets geholpen, maar kan sowieso geen kwaad het teveel dat je binnenkrijgt plas je gewoon weer uit.
Mij patiënten hebben hebben geregeld een te laag vit b12. Echter door mij nog nooit homocysteïne en mma laten prikken. Aan de hand van de waarden laten we patiënten vit b12 tabletten slikken of krijgen ze spuiten. Bij erg lage waarden verwijzen we naar de internist. Dit soort onderzoeken zijn alleen maar onnodig duur! Zeker bij een normaalwaarde.
Maar is het dan niet vaak zo dat bij een B12 tekort de problemen ontstaan door een verminderde opname? En dat als je tabletjes geeft je dit 'verdoezeld' en je bloeduitslagen normaal worden maar de oorzaak van het probleem nog steeds bestaat?
Heb ook een laag normaalwaarde van 187, maar heel veel klachten. Werd niet serieus genomen door HA en internist, want het kon geen tekort zijn. HC en MMA waren goed. Kan het evengoed een tekort zijn. Ging hard achteruit neurologisch gezien en heb doorgezet bij de huisarts. Na de eerste injectie voelde ik me al zoveel beter. Weet de oorzaak niet, maar vermoed een combi van darmen die niet meer ok zijn na heel veel AB kuren in mijn pubertijd en een stoornis in mijn leverfunctie toen. B12 wordt opgeslagen in je lever en als mijn lever dat niet meer zo goed kan... Maar blijft koffiedik kijken. Je moet eigenlijk op zoek naar een arts die je behandelt op basis van je klachtenpatroon. In andere landen word je behandeld bij een waarde van 300 of minder met klachten. Hier kreeg ik injecties van de HA nadat ik braaf pillen had geslikt en dit niet werkte en ik verder achteruit ging. Maar de HA wilde maar eens per maand en daarna eens per 2 maanden injecteren. Toen via een orthomoleculair arts de ampullen voorgeschreven gekregen (en nog steeds). Mijn man heeft zelf leren spuiten en ik zit nog steeds op om de 2 weken max. Tijdens de zwangerschap en er net na op 1x per week. In tijden van stress (2 weken erna) voel ik het effect dat het heeft op mijn B12 en spuit dan extra. De ortho arts is stokoud en heb met mijn nieuwe HA besproken dat zij dan gaat voorschrijven op voorwaarde dat de internist in het ziekenhuis aangeeft dat het geen schade bij mij aanricht, zoveel spuiten. Ze denken allemaal dat ik dood neerval, maar heb me nog nooit zo goed gevoelt! Heb je ook andere tekorten (D, andere B's?) of een auto-immuunziekte? Dat gaat vaak hand in hand nl.
Ook bij de verminderde opname is de standaard om de hydrocobamine spuiten te zetten. Dit gaat altijd via de internist. Die maakt een schema hoe vaak er gespoten moet worden dat ligt meestal tussen 1x per maand tot 1x per 3 maanden.
Ja, en dat schema is dus vaak niet afdoende als je de oorzaak niet weg kunt nemen c.q de oorzaak dus niet kunt achterhalen. In het begin heb ik 2x per week gespoten, gedurende een halfjaar. Toen pas verdwenen enkele neurologische klachten. Als ik toe was aan een spuit, voelde ik gelijk weer de zenuwsteken.
Bij mij gaat het toch echt allemaal via de huisarts. Eerst 10 weken opbouwen, toen elke 4 weken 1 injectie en inmiddels in overleg elke 3 weken omdat ik mij daar veel beter bij voel.
@Reintje85: dat lees ik dus ook, vandaar dat ik niet zomaar wil gaan slikken, zeker omdat pillen bij een opnamestoornis niet eens helpen en alleen je bloedwaarde veranderen. @Angel229: ben jij huisarts? @Mykelti: zelfs een normale hc en mma, dus en toch zoveel baat bij injecties. Waanzinnig, zeg. Neurologische klachten heb ik weinig, alleen regelmatig iets uit mijn handen laten vallen (bizar is dat: je lichaam denkt dat je nog iets vasthebt, maar dan ligt het ineens op de grond) en door een been zakken. Qua auto-immuunziekten: ik heb lichte psoriasis. Wat je zegt over die lever vind ik wel interessant, ik heb al vijftien jaar regelmatige 'aanvallen' (die steeds frequenter worden) waarbij ik erg last heb van mijn lever en een week lang bijna niets kan verdragen. Tijdens zo'n aanval eens mijn bloed laten prikken (ook allerlei onderzoeken bij MLD-arts gehad) en toen waren ASAT en ALAT verhoogd. Niet dramatisch, valt niet buiten de normaalwaarde, maar evengoed was mijn lever toen blijkbaar inderdaad ergens druk mee bezig. Die site ken ik inderdaad, overzichtelijk en duidelijk. Waar heeft je vriend leren prikken? Wel stoer, hoor. @Zogelukkig: vitamine D was vorig jaar zomer (terwijl ik twee keer daags een uur met de honden wandel, zo onbedekt mogelijk in de zomer) 53. Ook niet dramatisch laag, maar voldoende om bij te slikken. Drie maanden later was hij 89. Kortom, allemaal vaag, bepaalde waarden zitten laag, maar normaal, of hoog, maar normaal. Klachten heb ik daarentegen wel. Ook zoiets stoms: diverse mensen hebben me al gevraagd of ik niet eens op suikerziekte moet laten prikken, omdat ik zo vaak moet plassen. Geprikt, was het niet. Als ik dit zo teruglees, vind ik het zelf eigenlijk een zeurverhaal, stom is dat. Omdat er bij mij wel duidelijk een component meespeelt die zich psychisch uit (depressie en prikkelbaarheid) ben ik bang dat ik (ondanks het feit dat ik me op allerlei vlakken inspan en grote vorderingen boek) een lichamelijke oorzaak zoek wat misschien in feite toch 100% psychisch is. Bij zware neurologische klachten zou ik me zekerder voelen om verder onderzoek te vragen. Misschien toch maar een orthomoleculair arts raadplegen, die richten zich specifieker op dit soort klachten en zijn dan ook geneigd eerder iets te proberen. Naar wat ik las is vitamine b niet duur en duurt het ook lang voordat het schadelijk is, dus dat is echt een geval 'baat het niet, dan schaadt het niet'.
Ik moet ook prikken maar dan om de 2 maanden. Eerst was het 2 keer in de week omdat het enorm laag bij mij was ook moest ik foliumzuur erbij slikken. Maar moeten jullie ook voor altijd dan prikken want wat mijn huisarts zei is dat ik een bepaald stofje in mijn maag niet hebt dat de B12 aanmaakt waardoor ik dus de rest van mijn leven aan de prikken blijf?
Een zeurverhaal vind ik het zeker niet. Dat is nu juist een kenmerk van b12 tekort toch...vage klachten. Ik zit op het moment in dezelfde positie als jij. Ik loop al langer met vage klachten. Na allerlei artsen gezien te hebben zelf een beetje gaan dokteren en een bloed test aangevraagd. B12 was 230. Goed dus. Punt. Ik twijfel ook... Ik heb ook gelezen dat ze zeggen dat bij een waarde minder dan 300 eigenlijk altijd nader onderzoek nodig is. Daarnaast speelt leeftijd ook een rol. Die waarde van min. 150 zou eigenlijk alleen relevant zijn voor mensen tussen 45-60 jaar... Ik ben 28... Maar ik voel me ook lichtelijk bezwaard om weer naar de HA te gaan. Je zegt toch eigenlijk: tja... Ik denk dat ik het beter weet dan jij dokter... Aan de andere kant... Je hebt maar 1 gezondheid en achteraf gezien zonde als je zo lang blijft aanmodderen terwijl een paar simpele injecties misschien heel veel zou schelen....daarom had ik mezelf voorgenomen nog even te wachten en dan weer een bloedtest te vragen. Als de waarde dan weer iets gezakt is, is de drempel iets lager om verder onderzoek te vragen. Misschien werkt deze aanpak ook voor jou. Succes!