Hallo, Vanmorgen ben ik gebeld door het ziekenhuis dat ik positief ben getest op chlamydia. Dit was getest aangezien ik bij de gynaecoloog kom omdat we al ruim een jaar een kindje proberen te krijgen. Hebben mensen hier ervaring mee? Wat zijn de kansen op onvruchtbaarheid en hadden jullie verklevingen ed? Het rare is dat ik al 4,5 jaar dezelfde partner heb en we beiden 3 jaar geleden getest zijn. Toen was er niks aan de hand. Er gaat nu van alles door mijn hoofd. Ik weet van mezelf dat het niet vanuit mij komt maar hem vetrouw ik eigenlijk ook...
Dat is raar dat je het dan wel hebt gekregen als je zeker weet dat het niet bij jou weg komt. Ik zou vet para worden. Had wel eens gelezen dat als je dat lang hebt onvruchtbaar kunt worden. Misschien kan de gyn je meer vertellen.
Toen wij ons meldden in het zkh na een jaar zelf proberen kwam er bij mij ook chlamydia uit. Ik weet nog steeds niet hoe ik eraan gekomen zou moeten zijn... Mijn ex en mijn huidige man zijn beiden 'clean'. Heel vreemd dus. Maar ja, bij mij heeft het wel ernstige schade aangericht. Mijn beide eileiders waren dermate vergroeid en verkleefd dat natuurlijk zwanger worden voor mij geen mogelijkheid meer was. De enige optie die we nog hadden was IVF/ICSI. Ik hoop voor jou op beter nieuws.
Het schijnt bij mannen soms te genezen. Dat zou het kunnen verklaren. Wel heel rot zeg TS: ik heb geen ervaring maar vind het vreemd dat je positief test na eerst neg getest te hebben. Ik zou ook mijn vraagtekens hebben.. Ik hoop voor je dat je geen schade op hebt gelopen en dat het allemaal goed komt.
Volgens mij heb ik ooit ergens gelezen dat bij sommige soa's de incubatietijd wel jaren kan duren. Misschien ligt daar een verklaring. En hoe betrouwbaar ook, misschien toch je man eens vragen of het écht niet van hem kan komen. Ik hoop voor je dat je weinig schade hebt en het niet door je man komt!
Bah, wat rot zeg! Ik zou ook niet weten wat ik zou denken van zo'n uitslag... Ik kan je helaas niet helpen, bij mij waren al die onderzoeken negatief, maar wel veel succes! Ik hoop dat de verklevingen meevallen.
Bedankt voor de reacties. @ Hilly1980: ik zie dat je nu zwanger bent. Vervelend van de verklevingen maar fijn dat het zo is gelukt! Helaas bij mij slecht nieuws, mijn man moest gisterenavond ineens iets opbiechten. Na een avondje uitgaan met een vriend heeft hij 'een fout' gemaakt. Wel een fout die nu dus voor mij grote gevolgen kan hebben. Het is een jaar geleden gebeurd, wat zou betekenen dat ik het al een jaar heb. Ik ben zo in de war. Over het vreemdgaan kan ik eigenlijk me niet eens druk maken. Ik ben vooral bang en verdrietig dat ik geen kinderen meer kan krijgen. Dat is altijd mijn grootste droom geweest. Wat als mijn man dit voor mij verpest heeft. Volgende week maandag krijg ik een uitstrijkje en daarna waaschijnlijk een kijkoperatie om alles te bekijken en dan kunnen evt verklevingen meteen worden weggehaald (althans dat proberen ze dan). Nu ik de symptomen op internet heb opgezocht, klopt het wel. oa. buikkrampen/steken ed. En ik iedere maand hopen dat die buikkrampen symptomen van een zwangerschap waren. Heb me nog nooit zo ellendig gevoeld in mijn leven... pff...
o jeetje meid toch wat een heftig nieuws... wat een moeilijke situatie... wel zou echt super boos zijn op mijn vriend als ik er achter zou komen... en zou niet weten of ik verder zou willen met zo iemand... ik hoop echt voor je dat alles mee valt en je toch nog ooit een mooi kindje kan verwachten...
Jeetje wat heftig dit knuffel.... Bedenk je wel goed of je met deze persoon een kind wilt? Zou hij het ooit verteld hebben?
Wat heftig! Wat zou ik boos zijn, niet perse om het vreemdgaan, maar gewoon om het feit dat hij het verzwijgt en jou ook in gevaar brengt. Ik snap heel goed dat je nu angstig bent. Hopelijk valt het allemaal mee. Ik weet niet wat ik zou doen, ik ben al boos nu ik je berichtje lees... Jeetje wat een streek. Heel veel sterkte!
Wtf! Ik zat heel rustig je topic te lezen en mijn hart gaat er gewoon van bonken. Pfff wat een #$%^*!! Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor de gevolgen. Ik wens je veel sterkte en kracht toe komende tijd.
Dankjewel voor je bericht. Dat heb ik inderdaad ook, die twijfel. Vooral aangezien ik vorig jaar in juni (2013) al ben gestopt met de pil en 'zijn fout' was dus vorig jaar november. Maar die relatie komt nu echt even op de tweede plaats voor mij. Ik kan ook gewoon niet echt boos zijn, ik ben vooral verdrietig en in de war. Het belangrijkste voor mij is om nu eerst te weten in welk stadium de chlamydia verkeert en wat ik eraan kan doen. Daarna zie ik wel wat ik met de relatie doe.
Wat een verhaal meid, ik vind het heel naar voor je. Het feit dat je vriend het opgebiecht heeft vind ik wel heel fijn, dan weet je in ieder geval waar het vandaan komt. Dat neemt niet weg dat het absoluut verre van netjes is dat hij dit zolang verzwegen heeft, en wat als je hier niet achter gekomen was? Dan had je dit waarschijnlijk nooit geweten. Wat ik ook raar vind, hij wist toch dat jullie je gingen laten onderzoeken? Dan had hij toen eigenlijk mans genoeg moeten zijn om het op te biechten, hoe lastig dat ook is. Nu heeft hij een beetje gehoopt dat je niets zou hebben, zodat hij ook niets zou hoeven te vertellen.. Lastige situatie! Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe, en ik hoop van harte dat er geen ernstige schade is. Denk alsjeblieft goed na over jouw/jullie toekomst.
@ flora, jolina en koon: Bedankt voor de steun. Jullie vragen kwamen ook bij mij op. Waarschijnlijk zou hij het nooit verteld hebben als dit nu niet uit de test was gekomen. En ik heb al sinds januari erge last van buikkrampen en echt pijnlijke steken. Het is nooit in hem opgekomen dat het misschien daar iets mee te maken zou kunnen hebben. Als hij me dit meteen had verteld, hadden we het meteen kunnen behandelen. Hij heeft mij nu inderdaad in gevaar gebracht. Het erge is nog dat het voor hem (lichamelijk) geen gevolgen heeft, alleen ik kan er onvruchtbaar door zijn. Hij is nu constant aan het huilen en zegt dat hij zo'n spijt heeft en blabla. Maar als ik echt geen kinderen kan krijgen, kan ik dit hem denk ik nooit vergeven. Het voelt bijna alsof hij diegene is die gesteund moet worden nu en ik heb het al meer dan moeilijk genoeg met mezelf alleen uit ik dat niet heel duidelijk. En al die vervolgonderzoeken duren ook nog zo lang. Antibiotica willen ze me nog niet geven. Dat krijg ik pas na de uitslagen van het uitstrijkje dat maandag wordt afgenomen. Nu dus ook nog zo lang die onzekerheid en met het gevoel rondlopen dat mijn lichaam 'kapot aan het gaan' is.
Wat verschrikkelijk allemaal zeg. Ik kan me niet eens een voorstelling maken van wat er allemaal wel niet door je heen moet gaan in deze moeilijke periode. In ieder geval heel veel sterkte, ik hoop dat je kinderwens nog werkelijkheid kan worden, en of dat nu met je huidige vriend is of iemand anders is natuurlijk geheel aan jullie. Nogmaals sterkte!
dat kan ik helemaal begrijpen het is ook erg overdonderd zo iets en zeker als dat ineens even aan je verteld wordt deze 2 dingen... hopelijk gaat hij niet te veel in ze slachtoffer rol zitten zoals ik hier verderop lees... want dan schuift hij het juist alsof hij nu zo zielig is hij is de gene die deze grove fout heeft gemaakt... en nog met onbedachte raden gedaan ook... en verborgen gehouden... ik hoop met je mee op een goede uitslag...
Jeetje Biibii, wat verschrikkelijk. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop van harte dat je kijkoperatie goed nieuws zal geven.
Dankjewel. Ik hoop ook alleen maar dat er niks ernstigs is. Inderdaad ben ik ook bang dat ik het anders nooit had geweten. Als deze testen negatief waren geweest, was er voor hem 'geen reden' om het op te biechten.