Het is eigenlijk beiden, voor mezelf en om het uit te geven. Ik besloot om het uit te geven omdat veel mensen mij hebben gezegd dat ik dat "moet" doen. Ze zeiden dat er anderen iets aan mijn verhaal zouden kunnen hebben. Daarnaast is het ook voor mijn dochter en hopelijk haar toekomstige brusje zodat ze weten hoe het voor ons is geweest, ook bijv. de periode dat ik zwanger was van mijn dochter. Wat leuk dat je schrijft. Het is toch leuk om terug te lezen lijkt mij. Leuk dat je weer begint, helemaal als het je rust en voldoening geeft. Ik ben dus bezig met schrijven, maar het is heel emotioneel allemaal. Want ik merk dat alles naar boven komt en ik ben nog maar net bezig met mijn eerste kindje. Dus ik vraag me af of ik dit wel kan afmaken voordat ik moet beginnen met werken. Het is moeilijker dan gedacht. Als ik zo emotioneel word moet ik af en toe pauzes nemen.
@iez dat snap ik, het is voor jezelf al een heftig proces om het op te schrijven. Maar ook wel fijn als het klaar is straks. Toch ook een stuk verwerking. Ik ben weer begonnen met schrijven tijdens onze rondreis laatst. Toen heb ik een reisverslag gemaakt onder andere voor de familie. Dat is zo goed bevallen dat ik nu ben blijven schrijven.
Hoi meiden, Sorry voor mijn trage reactie. Ik was eventjes in Nederland, bij mijn ouders, samen met mijn zoontje. Even de warmte en gezelligheid opsnuiven en me laten verwennen. O wat was ik daar aan toe! Eens in de zoveel maanden heb ik dit echt even nodig, helemaal nu ik zwanger ben en de feestdagen hier niet zo leuk waren (ziekte/ hevige verkoudheden, pijn aan mijn ribben door het vele hoesten, miste mijn familie, man gewoon aan het werk). Lief van je @Jillzz , dat je vroeg naar mijn zwangerschap. Alles gaat goed, baby schopt lekker en groeit goed. Ik heb een flinke buik. Donderdag weer controle. Wat leuk dat je schrijft. Ik houd er ook wel van en heb ook al eens artikelen geschreven . Het is ook fijn om dingen helder te krijgen en idd ook voor rust in je hoofd he. @iez jij dus ook bezig met schrijven, dat lijkt me idd wel heftig. Misschien goed voor je "verwerkings"proces (stom woord vind ik dat, maar weet even geen andere) maar ook pittig lijkt me. Het lijkt me wel ook dat anderen er veel aan kunnen hebben en een mooi document voor later.. Beetje bij beetje, neem je rust tussendoor. Ik heb na Noa* ook een dagboekje bijgehouden (en nog vele meer in mijn leven) maar daar "durf" ik nu echt niet meer in te lezen... veel te heftig. Dus ik kan me er iets bij voorstellen. Ik bid voor een nieuwe en gezonde zwangerschap!! Wat een moeilijke keuzes meid. Ik hoop dat alle verkoudheden hier nu minder zijn geworden bij iedereen en we weer wat aangesterkt het nieuwe jaar inkunnen . @korenbloem hoe is het met je man en @einad hoe is het met jouw zoontje?
Sorry, het is al een tijd geleden dat ik gereageerd heb.. Ik zit echt helemaal niet fijn in mijn vel. Voel me van alles en iedereen steeds meer verwijderen. Weinig zin om bij te kletsen met vriendinnen, dingen ondernemen met collega's. Het enigste waar ik me fijn bij voel is het luisteren van opwekking en stukjes lezen uit de bijbel. En het naar buiten gaan, wandelen met de kinderen, mijn hoofd leegmaken. Maar zodra hun op school zijn en ik vrij ben voel ik me het fijnst onder een dekentje. Alles voelt even erg zwaar op dit moment, maar dat komt wel weer goed. Met mijn zoontje zijn we 3 weken geleden met een nieuwe therapie gestart. Door een hersenbeschadiging tijdens de geboorte heeft hij oa een prikkelverwerkingsstoornis opgelopen, dat gaan we nu proberen samen met zijn motoriek wat te verbeteren. Proberen hem een pen/bestek ed goed te leren vasthouden. En zijn emoties beter te reguleren.
Conejita: wat fijn voor je dat je even bij je familie kon zijn! Einad: heb je gewoon een dip of is het een soort burn-out wat je hebt? Of is je leven nu gewoon te zwaar/moeilijk? Hoe dan ook heel veel sterkte!
@einad hopelijk werkt de nieuwe therapie voor je zoon. Wat vervelend dat je zelf slecht in je vel zit. Heb je dat vaker? Ik herken wel een beetje mijn winterdip/depressie erin. Trek je wel op tijd aan de bel als het erger wordt? @iez lukt het met schrijven?
@Jillzz : het schrijven heeft een paar dagen stil gelegen. Ik moest even bijkomen van het verhaal van mijn 1e kindje. En heb afgelopen dagen benut om een vakantie uit te zoeken voor februari. En nu kan ik het weer aan om over de tweede te vertellen. Dus ik hoop deze week weer aan de slag te kunnen. Want de tijd vliegt voorbij en ik heb nog veel te vertellen. En het zou toch mooi zijn als ik alles voor Mn verlof van me heb afgeschreven.
@einad veel sterkte! Je kunt hier ook van je af praten (al is 't hier niet zo privé natuurlijk) en misschien kunnen we specifiek voor iets bidden? Komt 't door de zorgen om je zoontje dat 't nu allemaal even te veel is? Fijn dat je wel steun hebt aan worship muziek en de bijbel. Herken 't wel. @iez goed bezig meis! Fijn dat jullie ook ff weg gaan in februari. Hoe gaat het met je dochtertje? @Jillzz hoe gaat 't met jou?
Gisteren het gesprek gehad. Goed gesprek, wel confronterend. Maar ook zij zag de noodzaak voor onderzoek dus daarvan krijgen we binnen een maand de oproep als het goed is. Vermoeden nav gesprek is autisme en/of (hoog)begaafd. Hoewel ik blij ben dat het gezien wordt, we het verwacht hadden, valt het me toch erg zwaar en voel ik me zo moe door al het denken en slaap ik slecht
Dat is ook heel logisch, aan de ene kant ben je blij dat je weet wat er is (en dat je/je zoon er aan kan werken), maar aan de andere kant is het ook verdrietig dat er 'wat' is met je kind. Je wilt het allerbeste voor je kind en daar hoort autisme e.d. niet bij. Je moet afscheid nemen van het toekomstbeeld dat je voor ogen had voor je kind en dat stukje verlies maakt dat je je enorm moe kunt voelen. Sterkte! Poeh, lijkt me best heftig om zo in je verdriet te duiken, kan me voorstellen dat je daar van moet bijkomen. Hoe gaat het verder met jou, je man en jullie dochter? Ik herken het ook van voorgaande jaren als winterdip. Ik slik dit jaar voor het eerst vitamine D en tot nu toe heb ik er nog geen last van. Fijn dat je wel kunt luisteren naar opwekking en lezen uit de bijbel. Heeft jouw zoontje ook cerebrale parese? Ik herken de hersenbeschadiging bij de geboorte, prikkelverwerkingsstoornis en motorische problemen. Bij onze dochter is vooral de motoriek, en vooral als ze moe is, heeft ze problemen met de emotieregulatie (nou ja, wij hebben problemen met haar emoties op dat moment ). @conejita, fijn om te lezen hoe het met/bij jou gaat. Fijn dat je even in Nederland kon zijn.
@iez het lijkt me heel heftig om terug te duiken in de emoties, dat zal best wat energie kosten ja. Hopelijk gaat het je lukken. Waar gaan jullie heen op vakantie? @conejita lief dat je het vraagt. Ik merk dat mijn winterdip langzaam begint op te spelen en het is zo vermoeiend om er tegen te vechten en alle ballen hoog te houden. Wat mij betreft weer tijd voor lente, al vind ik deze sneeuw ook wel mooi om te zien. Er staan wel wat leuke dingen op de planning, onder andere een vakantie met een vriendin en een weekendje weg met familie. Daar word ik wel blij van. Verder gaat het ons eigenlijk heel voorspoedig, in de hele familie wel en daar ben ik erg dankbaar voor. @toch3 ik snap dat dat erg confronterend is en dat je daar wel even tijd voor nodig hebt om dat te verwerken, ook al 'wist' je het eigenlijk wel. Succes met de verdere stappen die gaan komen. @Korenbloem86 ik word er altijd blij van om jouw reacties te lezen. Met zoveel aandacht geschreven. Hoe loopt het met jouw gezinnetje en met de kleine man?
@conejita : al 30 weken zie ik, wat fijn! Voel je je verder goed, ik bedoel heb je rust? @toch3 : sterkte en succes. Het is idd moeilijk als er iets is met je kind. Maar wat fijn dat er hulp is! @Jillz: sterkte met de winter doorkomen! Dochtertje: Met onze kleine meid gaat het prima. Ze is heel vrolijk en echt een grappige meid. Ze zegt dat ze een grapjas is hahahaha. Mijn man en ik: Met ons gaat het naar omstandigheden ok. Mijn man is normaal heel erg lief en zachtaardig, maar ik merkte onlangs een soort van 'intensiteit' in huis. Alsof hij dingen op mij afreageerde. Ik zei meteen dat het niet mijn schuld was wat was voorgevallen en waarom hij zo naar deed. Toen realiseerde hij zich dat hij veel verdriet met zich meedraagt onder de oppervlakte. Sinds hij dat zei gaat het beter want de intensiteit is verdwenen. Ik heb er ook last van merk ik. Dat komt omdat eigenlijk voor verdriet haast geen ruimte is of ja, het komt er gewoon niet uit omdat ons dochtertje ons zo blij en aan het lachen maakt en bezig houdt. Ik voel ook dat daar ergens verdriet is wat eruit moet komen. Afgelopen zondag gingen we voor het eerst weer fysiek naar de dienst. Er was een opdraagdienst, iets van 12 baby's werden opgedragen. Ik was benieuwd hoe dat zou gaan, het ging gelukkig goed. Ik moest alleen heel veel huilen bij het zegenlied dat we zongen voor de baby's. Omdat het ging over de God die hen genezen zou. Dan moest ik meteen denken aan mijn baby die niet is genezen...dus ja hoor potje janken in de dienst. Maar ik herpakte me snel want toen kwam weer een lied vrij snel erachteraan die ging over de God die troost. Dus Hij mocht me meteen troosten Ik ben er nog niet aan toe gekomen om te schrijven deze week. Dit komt omdat ik sinds dinsdag lid ben geworden van een game. Het werkt nu nog een beetje verslavend, maar ik moet gaan minderen hoe leuk die game ook is. Het is een game van het uploaden van foto's van verschillende thema's. Die thema's zijn dan een wedstrijd etc. Mocht er een fanatieke fotograaf in ons midden zijn die interesse heeft. Let me know dan kan ik je uitnodigen (en uiteraard de nodige rewards daarvoor ontvangen als je via mijn linkje lid wordt ).
@iez zo'n dienst zal best even heftig zijn geweest ja. Maar uiteindelijk voelde het wel goed dus? Hebben jullie ook professionele hulp om het verdriet te verwerken? @hier: er is nu vooral rust dat we er niet meer alleen voor staan en dat zoon zijn gekke dingen waarschijnlijk een duidelijke reden hebben. Ik zal nu ook weer meer proberen te reageren op jullie
@toch3 “fijn”dat jullie een diagnose hebben, maar het lijkt me ook wel dubbel inderdaad. Vervelend en vermoeiend dat je hoofd zo overuren draait. Kun je nu wel goed terecht bij behandelaars met je vragen of is het daar nog te vroeg voor. @iez wat een leuke meid hebben jullie, de grapjas haha. Ze heeft zelfkennis . Knap dat je weer naar de kerk bent gegaan en lijkt me ook heftig om al die levende babies te zien en dan te horen over genezing... . Wel erg mooi dat je je daarna getroost voelde. God vergeet ons echt nooit. Fijn dat je even wat afleiding hebt in je nieuwe “verslaving” . Even verstand op nul lijkt me ook prettig voor je. Och je man, ja natuurlijk, hij loopt er ook mee hè, en mannen kunnen het soms ook zo moeilijk uiten. Kan hij wel een beetje praten of is het meer een binnenvetter? Fijn dat hij uitte naar jou dat er mee rondliep iig en hij t misschien op jou afreageerde. Is ook zo logisch en ook zo goed dat hij dat eventjes communiceert. Klinkt als een lieverd. @Jillzz he wat naar jij ook een winterdipje. Ik vind de tijd na de feestdagen ook altijd zo een soort van niemandsland. De lichtjes en versieringen zijn opgeruimd, het is koud en donker (vooral bij jullie in Nederland dan) en de lente laat nog even op zich wachten. Fijn dat je wat uitjes op de planning hebt staan en dat t allemaal goed gaat in je familie. @Korenbloem86 wat fijn dat de vitamine D bij jou zo goed werkt. Jij hebt dus ook een “special needs” dochter, als ik het zo mag noemen. Lijkt me ook wie pittig. Hoe oud is ze? @hier: Mijn ouders waren hier van de week, heerlijk en gezellig. Maar ik merk dat er ook bij mij onderhuids spanning is en gisteren weer erg gehuild. Omdat t toch dichterbij komt, de bevalling, de laatste weken. Ook omdat dit ook een meisje is net als Noa*. Het is toch een trauma wat je hebt meegemaakt. Ik merk dat ik erg onrustig ben, snel overprikkeld en overweldigd, moet huilen, moe ben maar niet goed kan ontspannen, harde buiken. Ik wandelde tot voor kort een paar x per week, maar met die hard buiken is dat nu niet zo prettig dus ik ga kijken of ik kan gaan zwemmen 1x p week of zo voor wat ontspanning. Verder praat ik wel met mijn man erover en hij heeft het ook. Die onderhuidse spanning. Opwekking helpt mij idd ook en ik lees de devotional Dichtbij Jezus. Maar ik het bidden gaan mijn gedachten alle kanten op. Heel vermoeiend. @einad nog even een dikke knuffel voor jou.
Onze oudste dochter (april wordt ze 5 jaar) heeft bij de geboorte zuurstoftekort gehad. Tijdens de persweeën luisterde vlk tussendoor even naar de harttonen "omdat ze even niets te doen had, want volgens de 'regels' hoefde het op dat moment niet" vertelde ze later, en bleek dat ze een hartslag had van 40 slagen per minuut (normaal 150-180 sl/min, maar zal tijdens de bevalling iets hoger zijn). We woonden tegenover het zhs, dus we zijn met spoed naar het zhs gegaan en daar is onze dochter vrij snel geboren en meegenomen naar de reanimatiekamer. In die 15-20 minuten hebben haar hersentjes te weinig bloed en zuurstof gekregen waardoor een deel van haar hersenen is beschadigd en ze motorisch beperkt is. We zeggen meestal dat ze spastisch is, daar hebben de meeste mensen wel een beeld bij. Ze heeft in alle ledematen spasmes en daarnaast ook nog onwillekeurige bewegingen, dus haar arm/hand kan zomaar gaan 'wapperen'. We zeggen wel eens dat ze een wapperspast is. Bij de mond zit ook veel motoriek, waardoor eten, drinken en praten heel moeilijk gaat. Vooral het moeilijke praten (eigenlijk niet verstaanbaar voor vreemden) vond ik heel moeilijk, daar heb ik het moeilijker mee gehad dan het feit dat ze in een rolstoel zit. Sinds 2 weken heeft ze een spraakcomputer en kan ze op die manier al een stuk meer vertellen. Sinds mei gaat ze naar school (speciaal onderwijs) waar ook ergotherapeuten, fysio, logopedisten, speltherapeuten, orthopedagoog etc. werken. Bij gym schuift de fysio aan, tijdens het fruit/brood eten komt de logopedist (1 of 2x per week), tijdens het knutselen de ergotherapeut. Ook is er één keer in de week 'handicapbeleving' met de speltherapeut. Soms heeft ze individueel therapie, soms met de hele klas (totaal 9 kinderen, dus valt ook wel mee) en soms met een klein deel van de klas. Bij de zwangerschap van mijn tweede dochter merkte ik die spanning ook die jij nu beschrijft, en vooral die laatste weken. Van week 20 tot ± 32 heb ik best van die zwangerschap genoten. Aan het begin was ik te misselijk, en die laatse weken zo gespannen, zo bang. De angst dat het nog een keer fout gaat. Ik kon het zelf ook niet goed kwijt omdat ik niet wist hoe ik het moest zeggen, anderen er niet mee wilde belasten, of anderen zeiden zelf al dat het wel spannend was, wat ook niet hielp. Ik voelde me zo explosief, maar het kon nergens heen, het zat echt opgesloten in mij en kon er niet uit. Bidden lukte me inderdaad niet, mijn hoofd zat zo vol. Toen ik 37 weken was, vroeg de vlk hoe ik tegen de bevalling aan keek en toen brak ik. Uiteindelijk heeft dat gesprek me wel enorm opgelucht en heb ik de laatste weken minder zwaar en spannend ervaren. Tijdens de bevalling heeft de vlk wel vaker dan normaal naar het hartje geluisterd. Toen ze geboren was, hebben mijn man en ik allebei zitten huilen, alle spanning kwam er op dat moment uit. Fijn dat je er met je man over kan praten. Ik zal voor je bidden dat je rust mag krijgen en je minder angst en spanning zult hebben. Heel veel sterkte!
Wat een lieve woorden allemaal voor elkaar! Wat fijn dat dit kan, ook al kennen we elkaar niet persoonlijk. @Korenbloem86, deels wel herkenbaar, wat een enorm heftige bevalling heb je gehad En niet niks als ik lees hoe het gaat met je dochter! Is ze zelf over het algemeen vrolijk? Onze zoon is vooral heel verdrietig door onmacht. En niet altijd gelukkig, Onze zoon heeft geen cp maar hypotonie in lichte mate. Het soms zo lastig om overal mee om te kunnen gaan. Deze week ook weer een netwerkberaad en nog 4 losse gesprekken komende 2 weken. Soms overzie ik het niet meer zo. @toch3 , wel fijn om wat erkenning te krijgen? maar ook dubbel. Ik hoop dat er goede begeleiding komt voor jullie zoontje als ook voor jullie zelf! @iez, wat knap dat jullie weer naar een dienst zijn geweest en dan ook nog waar 12 kindjes zijn opgedragen, wat een dubbel gevoel en snap de emotie heel goed! Ik maak ook graag foto's vooral van de natuur. Lijkt me een interessante game, maar mijn hoofd zit nog erg vol. Wel fijn dat jij er afleiding bij vind. @conejita , wat lijkt me dat ook moeilijk.. de aanstaande bevalling, begrijpen de verloskundigen je ook wel? Ik hoop dat het zwemmen wat ontspanning bied! @Jillzz, het gaat een beetje af en aan. Het wordt niet erger of ik wordt niet neerslachtiger gelukkig. Het kabbelt een beetje voort. Naar buiten gaan en wandelen helpt mij ook wel. Hoe gaat het met jou?
Heel mooi. Ken 'm niet. Ik ken voornamelijk Engelstalige muziek. Deze wilde ik met jullie delen. Ik lees het opnieuw en opnieuw en krijg hier echt rust en kracht door. Komt uit het boekje Dichtbij Jezus, zoveel aan gehad al.
@conejita heel mooi. Dat haalde ik ook uit de preek van bobby schuler afgelopen zondag bij hour of power.
@Korenbloem86 wat een heftig verhaal van je dochtertje .. Pfff. Wat een angsten moet je idd gehad hebben bij de volgende zwangerschap . En de situatie met je dochter klinkt ook wel intensief. De school klinkt wel heel goed zeg. Heeft ze 't ook naar haar zin? Bedankt voor 't bidden. Erg lief en fijn. @Jillzz oh wat toevallig. Misschien moet ik dat ook eens luisteren . Fijn om elkaar hier te bemoedigen. Ik zal ook voor jullie bidden ook al schieten mijn gedachten alle kanten op .