Hi dames, Het is alweer meer dan 1 jaar geleden dat we hier iets schreven. Ik wilde toen meer schrijven maar mijn burn-out had mij zo in de ban dat ik helemaal niets meer kon. Ik heb het laten heropenen om jullie te informeren dat ik alle ellende die ik heb meegemaakt en hier heel uitgebreid en intiem met jullie gedeeld in mijn autobiografie heb geschreven. Gisteren was mijn script af en naar de uitgever gemaild. Het was een intensief periode, soms schreef ik in tranen een half uurtje om vervolgens 2 weken lang niet te kunnen schrijven. Door mijn burn-out heb ik ook bijna 1 jaar niet kunnen schrijven. Anders was mijn boek vorig jaar klaar geweest. Mocht iemand een berichtje willen ontvangen als mijn boek uit is stuur mij gerust een pb met je emailadres dan krijg je een mailtje van mij als het boek gedrukt is. Ben benieuwd hoe het met jullie gaat.
Wat fijn bovenstaande te lezen @iez! Wat zal het een zwaar jaar/traject zijn geweest, hopelijk ben je er een stuk sterker uitgekomen. Én kan je met je boek anderen tot steun zijn!
Ik ben ook een hele tijd minder actief geweest door een depressie en een angststoornis.. Mijn geloof in die tijd is altijd enorm sterk geweest en een enorme steun. Ik ben erg benieuwd naar jou boek @iez
Amen! dat zou echt heel mooi zijn. Ik bad tijdens mijn hele schrijf proces dat God zijn zegen rust op mijn boek en dat het tot zegen mag zijn.
Wat heb je een zware tijd achter de rug. Gaat het nu wel beter. Ik ben nogsteeds herstellende van de burn-out. Zit er al bijna 1,5 jaar mee, maar het gaat echt zoveel beter nu dan vorig jaar. Ik geloof dat ik volledig zal herstellen en inderdaad veerkrachtiger zal zijn een vernieuwde ik zullen we maar zeggen Stuur gerust een pb met je email, dan krijg je een berichtje als het gedrukt is ter info. Geen spam, maar eenmalig.
Ik heb hier heel lang meegelezen en geschreven onder een ander account. Ik denk 3 geleden gestopt omdat ik gewoon niet meer op het forum kwam. Inmiddels is dat account verwijderd en nu een nieuw account ivm herkenbaarheid Maar ik schrijf/lees graag weer mee vanaf hier.
Ik lees al jaren mee op zp. Ook dit topic gevolgd toen. Sinds kort lid geworden. Vond het jammer dat dit topic niet meer actief was. Leuk dat het geopend is. Ik heb destijds meegelezen wat je meemaakte @iez en zo heftig.. Wat mooi dat je door alles heen het hebt kunnen opschrijven. Schrijven kan zo helend zijn. Mooi je geloof daarin. Hij laat je er sterker uitkomen! Ik ben voor jullie natuurlijk wel nieuw.. ik ben ook christen en moeder van 5 prachtige kinderen. Zo dankbaar voor de zegen door hen heen.
Wat fijn dat het heropend is, heb het toch wel gemist. Dank je wel. @iez, wat fijn om weer van je te horen. Ik heb vaak aan jou en je dochters gedacht. Hoe gaat het met ze? Heb even teruggezocht wat ik als laatste had geschreven. Dat was van de hersenschudding van onze oudste dochter (half maart 2021). 2 weken daarna begon ze met haar gezicht raar te trekken. Omdat we niet wisten wat het was, hebben we het maar gefilmd. In diezelfde week had ze dat nog 3x, waarvan 1x op school. Thuis konden we op die momenten tegen haar praten en kregen we ook een reactie (die klopte met wat we zeiden/vroegen), maar op school was er geen contact mogelijk, draaiden haar ogen weg, de juf (die ook BHV-er is) was er best van geschrokken. (Onze oudste zit op speciaal onderwijs, waar ze ook gespecialiseerd zijn in epilepsie, dus dat wil toch wel wat zeggen dat de juf schrok). Die dag hebben we filmpje van de 1e x naar de huisarts doorgestuurd, 5 minuten later werd ik gebeld dat we 's middags voor een EEG in het ziekenhuis werden verwacht. En daar kwam uit dat ze epilepsie heeft. Het eerste jaar heeft ze nog wel een paar keer een aanval gehad, maar inmiddels heeft ze sinds 19 april geen aanvallen meer gehad. Qua epilepsie gaat het nu dus goed. Helaas is ze wel sinds half september qua gezondheid aan het kwakkelen. Veel hoesten, heel veel slijm (wat ze moeilijk opgehoest krijgt), heel moe (door de nachtelijke hoestbuien), weinig energie om haar Nutrinidrink te drinken, regelmatig ook last van haar ribben door het hoesten. En steeds als ik denk, nu gaat het weer wat beter, ze lijkt weer op te knappen, dan begint het weer van voor af aan. Gisteren naar de huisarts geweest, maar haar longen zijn schoon. Waarschijnlijk heeft ze de pech dat ze nu elk virusje op pikt dat er langs komt waaien (covid-testen zijn steeds negatief). Ik hoop dat ze nu snel helemaal opknapt. Onze tweede zit in groep 3. Ze vindt het zo leuk. We worden voorgelezen, "moeten" wekelijks naar de bieb, ze wilde voor sinterklaas een dartbord (zo'n klittenband-ding) want dan kon ze rekenen. Echt heel leuk. Zaterdag mag ze proefzwemmen voor haar A-diploma. En onze jongen is na de zomervakantie op school begonnen. Hij is helemaal verkikkerd op zijn juf. Ze noemt hem soms schattepatat en ik kreeg gisteren te horen dat ik hem ook 'schattepatat' moet noemen, want dat doet de juf ook. En dan nummer 4; een meisje dat weet wat ze wil en dat ook luid en duidelijk aan ons laat weten. Een jaar geleden bleek op het consultatiebureau dat haar groeicurve 2 lijnen gezakt was. Omdat ze vrolijk en blij was, vond ik het wel prima. 3 maanden later voor een extra controle langsgeweest en toen bleek ze nog een lijn gezakt te zijn en zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis. Kinderarts wilde bloed en ontlasting onderzoeken, daar kwam uit dat ze te weinig voedingsstoffen binnenkreeg en mochten we ook naar de kinderdiëtiste. Daar bleek dat ze niet te weinig binnenkrijgt, maar ze heel veel verbruikt (meer dan ze binnenkrijgt). Onze dochter bleek juist heel goed te eten (qua hoeveelheid), ze krijgt nu ook een calorieverrijkt toetje en sindsdien groeit ze weer goed. Over 2 weken mogen we weer naar de diëtiste, ik weet zo even niet waar ze nu zit qua groeilijn (of we al bijna terug zijn op de 'startlijn'). Ik merkte zelf dat het best wel veel werd. Sinds de zomervakantie werk ik een dag minder, nu nog 3 dagen en ik merk dat dat een stuk rust in huis geeft. Onze oudste heeft veel minder boze buien, ik heb meer tijd voor de kinderen, dus we zijn al een paar keer wezen zwemmen (zelfs al een keer alleen met de jongste 2). Bij de school van onze tweede en derde zijn weekvieringen (waar de ouders ook welkom zijn). Omdat onze oudste op het speciaal onderwijs zit (wat openbaar is), krijgt ze op school dus niets mee van het christelijk geloof. Omdat ze nu steeds zo kwakkelt en ze te weinig energie heeft voor school, zijn we een aantal keer samen naar de weekviering geweest. Lijkt ze erg fijn te vinden. Er zijn 2 weekvieringen; bij de onderbouw en bij de bovenbouw. Toen we bij de weekviering van de bovenbouw waren, werd 's avonds uitgebreid verteld aan broer en zus waar de weekviering overging. Ze vroeg ook waarom de grote kinderen niet zo goed meezingen, had ze dus ook in de gaten en op zitten letten.
Hier ook een nieuweling. Ik wist dat dit topic bestond, vond het jammer dat het al een tijd gesloten was. Leuk om te zien dat het heropend is. Zal me morgen even uitgebreider voorstellen, 't is nu midden in de nacht
Ik ben zelf 25 jaar en afgelopen 1 oktober getrouwd met mijn man. Hij heeft zelf al drie kinderen uit een eerdere relatie. Beide komen we niet uit een christelijk nest. Ik kwam op mijn 18e tot geloof, hij is door mij meer gaan zoeken in het geloof en heeft God ook gevonden ❤ We hebben een superfijne kerk gevonden in de stad waar we nu wonen, inclusief een kring sinds kort. Enorm waardevol. Een maand en een dag na onze bruiloft had ik een positieve test vast. Onze honeymoon baby. Was absoluut gepland, maar we waren zo verrast dat het zomaar in 1x raak was. Ik ben helemaal in de gloria. We hebben 2 weken geleden een goede echo gehad en volgende week mogen we weer voor de termijnecho. Ook ik lees al langere tijd mee op ZP en ook dit topic af en toe gevolgd, zo ook gelezen over de wonderlijke genezing van je dochter @iez. Hallelujah ❤ Hoe gaat het nu met haar? Wat heftig van jouw burn-out. Ik zat een jaar geleden in hetzelfde schuitje. Heel ontwrichtend is het. Goed om te horen dat het nu langzaam beter begint te gaan. Ik vind het aanstaande moederschap soms best een beetje spannend mbt tot bijbelse opvoeding, omdat ik dat van huis uit niet heb meegekregen. Hoe ga ik het zo grootse evangelie in het hart van mijn kinderen prenten? Ik denk daar wel veel over na. Gelukkig hoef ik het ook niet alleen te doen en mag ik een deel ook aan God overgeven.
Wow wat mooi om zoveel van jullie weer te ontmoeten. (ook de nieuwe of stille lezers die zich nu voorstellen). Ik heb een paar drukke dagen achter de rug met verjaardag, sinterklaas etc etc. @Basisuil wat was je vroegere naam? Even checken of ik me jou nog herinner. @WWJD wow wat prachtig zo'n groot gezin, een grote zegen. Somehow heb ik het idee dat ik met jou in zo'n uitgerekende clubje zat, zou ook kunnen als ik de jaartallen zie, maar misschien vergis ik me. @Korenbloem86 zo leuk om je weer te ontmoeten!!! Wow je hebt echt ook veel meegemaakt afgelopen tijd. Ook al epilepsie. Wat fijn dat de aanvallen er niet meer zijn, hopelijk zal het beter gaan met haar weerstand tegen virusjes etc. Ik weet niet meer of ik had verteld dat mijn jongste na haar 1e keer epilepsie en genezing nogmaals epilepsie kreeg na 1,5 jaar epilepsie en medicatievrij te zijn geweest. Gelukkig is ze nu weer epilepsievrij al heeft ze nu nog wel medicatie. We zijn 1 van de 2 medicaties nu aan het afbouwen, net 2 weken en we moeten 4 maanden erover doen in totaal. Dat was echt een nachtmerrie ze was maar liefst 9 weken opgenomen voordat het lukte om een medicatie die werkte te vinden. Maar ik ben zo zo blij dat ze leeft en dat er nu geen epilepsie is. Helaas heeft de medicatie voor vele achterstanden gezorgd in haar ontwikkeling, hopelijk haalt ze dat in. En verder leuk om van al je kinderen te lezen. Fijn dat over het geheel het vooral goed gaat met jullie . @toch3 nou dat is toch helemaal fijn dat alles gewoon goed gaat dat is alleen maar een grote zegen. @zegenwens gefeliciteerd met je zwangerschap. Lief dat je ook had meegelezen met mijn verhaal. Wel het gaat dus nu goed met mijn kleine meid. Geen aanvallen, helaas loopt ze cognitief, verbaal en motorisch wat achter, maar we proberen er alles aan te doen om haar te helpen. Ik hoop dat ze het ooit inhaalt zodat ze een zelfstandig leven kan leiden als ze volwassen is. Ben jij zelf helemaal hersteld van je burn-out? Kreeg je het vanwege werk gerelateerde zaken? Wat heeft jouw geholpen om te genezen? En idd v.w.b. opvoeding, als je dicht bij God blijft leven, het woord voorlezen, het leven met God voordoen, dan komt het goed. Hij is erbij, jullie zijn niet alleen .
Momenteel 3 kinderen ziek thuis dus iets minder goed maar geen grote zorgen om hun. En waar de zorgen wel zijn kan/wil ik ivm privacy broertje weinig/niks over zeggen. Maar meer dan bidden en hopen dat hij mentaal weer in orde komt kunnen we niet Maar hier thuis loopt dus alles wel gewoon, met de normale negatieve momenten als huiswerk en puber , positieve als goede cijfers, liefdevolle als knuffels 2 weken geleden nacht met man weggeweest voor zijn verjaardag. Laatste x was voor corona dus lang geleden. Was fijn om 24u samen man en vrouw te zijn en niet ook ouders.
@iez Het is dus nog pittig geweest met je dochter. Heftig hoor! Fijn dat jullie de medicatie langzaam mogen afbouwen. Hopelijk blijft het goed gaan ❤ Wat moeilijk ook dat ze nu achterstanden heeft opgelopen, hoewel het onder de omstandigheden heel begrijpelijk is natuurlijk. Ik zal voor haar en jullie bidden! Ik ben zelf inmiddels hersteld van mijn burn-out. Het was bij mij studie-gerelateerd, en vooral persoonlijkheid-gerelateerd . Iets met steeds maar door willen rennen en niet goed mijn eigen grenzen voelen/erkennen. Plus gewoon een heftige studie (verloskunde). Tijd, rust, reflectie, coachingsgesprekken en een heleboel eerlijkheid naar mezelf toe heeft me uiteindelijk geholpen. Na 10 maanden ben ik weer met een stage gestart, met superduidelijke grenzen voor mezelf, en gelukkig was de stagepraktijk een warm bad, en ze hebben me fantastisch ondersteund. Ik ben nu bij ze onder zorg deze zwangerschap. Aan het eind van mijn stage wist ik ineens zeker: ik zie mezelf niet als verloskundige werken. Ik bleef tegen hetzelfde aanlopen, en het was ook duidelijk waarom. Het voelde eigenlijk alsof er genadevol een deur definitief werd gesloten, en dat voelde heel bevrijdend. Dus ik ben helemaal aan het eind van mijn studie gewoon gestopt. Dat heeft in mijn omgeving wel voor wat onbegrip gezorgd soms, maar ik sta nog steeds volledig achter mijn keuze. Nu ben ik lekker huisvrouw Straks met een baby, als God het wil! Wil jij wat meer kwijt over jouw burn-out? Hoeft niet hoor! Alleen als je dat zelf wil.
@iez ik heb destijds wel in uitgerekend clubjes meegelezen maar nooit meegepraat. Opvoeden in geloof gaat idd vanzelf als je Hem voorleeft aan je kinderen. Ik vind het zo mooi om te zien hoe ze het geloof op hun eigen niveau eigen maken en het langzaam groeit. Elke dag bidden voor je kids in geestelijke groei is een belangrijke sleutel. Wat knap dat je die keuze hebt gemaakt @zegenwens. Maar een hele goede zo te horen. Mensen zullen altijd wat vinden van dingen.. Hier na de tweede zelf gestopt met werken. Ging niet meer en zat tegen burnout aan. Voor het gezin was het beter. Nou veel negatieve reacties Maar voel me gezegend als thuisblijfmoeder.
@iez mijn vorige naam was Nanoe2 @Korenbloem86 wat heftig die epileptische aanvallen! Gelukkig heeft ze ze al lange tijd niet meer gehad. Wel ontzettend naar dat ze dan nu weer zo met dat hoesten en alles zit. Mooi dat ze ziet dat er zo weinig meegezongen wordt @zegenwens gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben zelf wel christelijk opgevoed, maar mijn man niet. En toch loopt het best wel vanzelf. Hij doet momenteel het meeste met ze qua bijbellezen en bidden ed. Als jij als ouder laat zien hoe je in het geloof staat dan heb je al een groot kunt te pakken! @toch3 beterschap met de kinderen! En sterkte met de situatie met je broertje! Hier momenteel vooral zorgen om de kleine meid. Placenta werkt niet zoals zou moeten en ze is erg klein. We hebben nu wekelijks controle van de placenta en navelstreng en om de week een groeiecho. Hopelijk blijft ze gewoon groeien tot een week of 39!