Dank jullie wel voor jullie gebeden meiden. Heel fijn! Operatie is nu 4 dagen geleden. Het is goed gegaan, maar vond het erg pittig Mijn mond zit vol hechtingen en ben bont en blauw, maar alles verloopt, zoals het moet verlopen. Het is erg wennen met een gebit in je mond. Ik moet echt opnieuw leren eten en praten. Maar het schijnt te wennen...dus ik moet geduld hebben. @Korenbloem86: Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochtertje!
Hoop42 dat zal zeker wennen zijn. Sterkte! Hoe werkt dat, opwekking livestream? Vandaag ging het bij ons in de kerk over love in action. (Romeinen lezen we) Er werd gezegd Love is a decision and a commitment, not a feeling. Hoe kunnen we onze naaste liefhebben en sterker nog, onze vijand? (Lees:schoonmoeder ) Ik ben er elke dag nog voor aan het bidden maar vond het wel bruikbaar, love is a decision. Hoe was jullie zondag? Hier een fijne dag, zonnig en warm. Morgen is mijn man ook vrij en willen we voor het eerst naar het strand met Kb. (We wonen op 5 min afstand). Hebben jullie nog een beetje mooi weer? Iez, hoe gaat het met je down gevoelens?
Hoop: fijn dat de operatie goed is verlopen. Ik wilde het je vandaag net vragen want we hadden niets meer gehoord. Wel naar van die pijnen (tenminste klinkt pijnlijk), maar hopelijk went het gauw. Conejita: mooie preek, ik hoop dat het idd iets is die je verder kan brengen in de relatie met je schoonmoeder. Geniet iig van het samenzijn met je man en zoontje. Heerlijk 5 min van het strand.... De downgevoelens speelden zaterdag en gisteren weer wat, maar ja ik probeer dan afleiding te zoeken. Ons vakantiehuisje is ook op 5min lopen van het strand. Heerlijk, ben dol op de strand. Mooi weer hebben we niet helemaal hier, maar wel beter weer dan voorspeld op tv. We hebben afgelopen 3 dagen veel zon grhad en best droog op een paar kortdurende buitjes na. Wel veel wind, maar als je in de duinen fiets, bos of dorp heb je daar geen last van.
Pfff, op de eerste pagina gezegd dat ik hier miss wel eens zou komen buurten en nu dus pas voor 't eerst terug. Heb wel alles gelezen. Zoontje slaapt, ben ruim anderhalf uur bezig geweest Ik had mezelf ook nog niet voorgesteld maar ben wel van plan hier nu te blijven hangen dus zal het alsnog doen. Ben ergens wel bang herkend te worden, maar nouj, dat vind ik ook weer niet super erg. Zolang meelezers maar heel discreet zijn! Ik ben Picasso91, 25 jaar, deze maand 4 jaar getrouwd en heb één kind(zl): B.orre. Ik ben afgestudeerd theoloog maar doe er momenteel niks mee (thuisblijfmoeder, droombaan is parttime werk als geestelijk verzorger in verzorgingshuis, ouderenpastoraat dus). Mijn man (ml) studeert voor predikant, wij hebben elkaar zeven jaar geleden bij het begin van onze studie leren kennen en zijn sindsdien samen. Vorig jaar februari toen zl 8 weken was kreeg ml ineens epileptische aanvallen. Hij was toen 25 en had nooit epilepsie gehad. Nu is hij aan de medicijnen en ging het een jaar lang goed (geen aanvallen, wel eerder moe na bijv. verjaardagsvisite of intensief studeren) maar toen hij in maart aan zijn stage met preken, bezoeken, catechisatie, enz. begonnen was kreeg hij na een week ineens weer aanvallen. Een flinke terugslag want hij moest nieuwe medicatie en stoppen met stage. Al met al betekende dit dat we een half jaar langer moeten wachten tot hij als predikant aan de slag kan, wss volgende zomer ongeveer. Dit is financieel lastig (we moeten nu gaan lenen), maar ook mentaal hebben we (vooral ik) het er moeilijk mee omdat we er erg naar uitkeken/kijken en omdat we nu in n slechte buurt wonen waar we dus nog langer moeten blijven (geluidsoverlast, als we buiten zitten last van rook van sigaren en joints). Ik was eind november al gestopt met de pil omdat we graag een tweede kindje zouden willen en besloten ondanks de epilepsie en terugslag in studie toch door te gaan. Op zl hebben we een jaar gewacht (waar ik het erg moeilijk mee had) en helaas ben ik nu na een half jaar ook nog niet zwanger van de tweede. Ik schaam me voor mijn ongeduld, helemaal met al die verdrietige verhalen in deze groep, maar zo voelt het wel momenteel ben ik aan het proberen die kinderwens tijdelijk los te laten. Ik wordt woensdag of donderdag ongesteld (nu al buikpijn en bruinverlies) en komende twee rondes gaan we overslaan. Geheel tegen mn gevoel in, maar anders ben ik uitgerekend rond de stage van ml en zoals hierboven op te maken is kan hij hier geen extra spanning bij hebben. Ik ga me nu proberen te focussen op fitter worden voor een tweede zwangerschap. Ik ben 1.68 en woog voor eerste zwangerschap 90kg (flink te zwaar). Eind vorige zomer was ruim na de zwangerschap nog 98kg en ging de knop om. Met behulp van de sonjabakker methode ben ik ruim 20kg afgevallen 💪toen was ik het zat en heb ik er weer best wat kilo's aangegeten stom genoeg. Nu opnieuw begonnen en wil in onze pauze tien kilo kwijt in tien weken. Hopelijk zorgt een normaal gewicht (70kg, veel lager lijkt me niet echt haalbaar) en het actief zijn met zl ervoor dat ik een volgende zwangerschap wat fitter doorkom. Bij zl zat ik voornamelijk op de bank moe te zijn en had ik vanaf ongeveer dertig weken (denk ik, ben de details qua weken alweer vergeten) enorme last van mn bekken. Qua geloof hoop ik dat deze groep mij kan helpen bewuster stil te staan bij hoe ik in mn geloof sta. Ik heb tijdens het jaar wachten op zwangerschap nr1 erg geworsteld en nu merk ik dat ik het weer zooooo moeilijk vind om me over te geven en te vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt en dat God weet wat het beste voor mij is. Poeh, dit te typen laat de tranen even in mn ogen schieten. Willen jullie bidden dat ik rust vind? Ik zal de gebedspunten die ik voorbij zag komen ook proberen mee te nemen. Het was wat veel om op alle drieëntwintig pagina's te reageren Tot snel..
Hallp dames, Mag ik soms ook een beetje mee kletsen? Zal me even voorstellen. Ben 34 jaar en heb samen met mijn man 1 zoontje van 3. Ik ben van huis uit katholiek opgevoed, maar mijn geloof, beetie als jaleisha, verwaarloosd in de loop der jaren. Tot ik mijn man leerde kennen. Die komt uit een groot chr gereformeerd gezin en heeft me weer het terug vinden van en vertrouwen in God gegeven. We zijn sinds juli 2014 bezig voor een brusje, in dec een partiële mola zws gehad, met als gevolg curettage. Tot op heden zonder succes. Toch vertrouwen op God dat het ons ooit nog gegeven mag worden. Groetjes
ja hij zit nog veilig in mijn buik. Vandaag 35+1 Wel sinds zondag weeenactiviteit gemeten op de ctg. Gisteren ook weer. En de nestdrang is volledig toegeslagen. We zullen zien wat onze kleine man gaat doen. We vertrouwen er op dat de kleine man op Zijn tijd komt en hij in de hand van onze Vader geborgen is. We ervaren de laatste dagen dus veel rust in de zorgen die we gehad hebben
@picasso nou ook een verhaal zeg. Wat heftig van je man terwijl jullie net een baby hadden! Ik hoop voor jullie dat jullie een 2e wondertje mogen verwachten over een paar maanden! En mutskuh jullie ook! Wat een geduld moet je soms hebben he
Ja, dat was wel schrikken. Moet zeggen dat ik ook best wat zorgen/onzekerheid heb over de eerste weken met nieuwe baby. Heb vorige keer best een zware kraamtijd gehad door borstvoedingsproblemen en gelukkig hielp ml toen veel. Snachts verschoonde hij zl en bracht m bij mij etc. Nu kan hij snachts niets (als ie al wakker wordt wordt ie duizelig en slaapgebrek is gevaarlijk omdat het aanvallen kan triggeren) dus zal ik het alleen moeten redden. Maar we willen toch echt graag meer dan één kindje, ook voor zl leuk en belangrijk, dus we proberen er maar op te vertrouwen dat dat wel goed komt..
Picasso, wat schrikken dat je man in ene aanvallen kreeg! Een ex vriendje van mij had dat ook, ik schrok me wild. Moeilijk dat het zoveel effect heeft op julli woonsituatie nu, geduld is zo moeilijk soms he! Knap en stoer dat je wilt gaan afvallen. Ik zal bidden voor wat rust. Sifa, nog bedankt voor de link. Mutskuh, welkom hier. Wat mooi dat je door je man weer het geloof hebt teruggevonden. Heftig dat je een mola hebt gehad. Ik hoop en bid dat je binnenkort weer zwanger mag worden. Iez, heeft het strand je goed gedaan? Of wandelen en fietsen? In beweging zijn in ook altijd goed en lekker he. Ik ga nu ook elke dag wandelen, soms komen de muren wel op me af. Ik ben ook gevoelig voor downgevoelens, ik slik ook antidepressiva en voel me soms alleen. Dus nu met het mooie weer wel erg fijn, dat helpt mij ook altijd. Jou? Ben je al bijna klaar met die hormoonspuitjes zetten? Surprise, fijn dat alles goed gaat. Het wordt nu ook wel spannend he. Leef je lekker uit met je nesteldrang, en houd je ons op de hoogte?
Ik heb alles weer bij gelezen.. Hier momenteel druk met luxeproblemen Tuin wordt gestraat, dus vanalles bestellen en regelen We verkopen en kopen een auto We zijn de vakantie aan het boeken.. Allemaal stuk voor stuk leuke dingen hoor, maar alle gesprekken gaan er hier bijna over
Conejita: het strand, fietsen en wandelen is zeker fijn. Helaas krijg ik die downgevoelens soms toch. Ook mooi weer helpt dan niet. Maar gelukkig is het maar een paar dagen en dan is het weer over. Nog 7 prikjes te gaan en dan hoop ik dat het idd aan die injecties lag en dat ik daarna geen last meer heb. Nu nog genieten van de laatste dag, morgen weer naar huis.
Hoi Zo zal ook weer eens wat van me laten horen. Heb eigenlijk niet zoveel te melden maar lees nog wel mee Grt
nou dames ik ben vanmiddag opgenomen in het ziekenhuis ivm te sterk schommelende suikers. Dit kan levensgevaarlijk zijn voor de kleine man. Blijf hier nu tot de kleine man geboren wordt. Voor nu is het elke dag minimaal 3 x ctg en verder wordt alles bekeken. Als de suikers te sterk schommelen gaan ze deze week nog inleiden. als ik te veel hypo's heb wordt ik deze week nog ingeleid als de ctg niet goed is word het een spoedkeizersnede. We wachten nu af hoe het verder zal gaan
@ suprise, dat is even schrikken. Kunnen ze ook nog iets aan de suikerschommelingen doen? Bid dat het met jullie allebei goed blijft gaan. @ iez, ik hoop dat het inderdaad aan de prikken lag, wanneer heb je de laatste? @ Picasso, epilepsie is inderdaad schrikken. Is het nu goed onder controle (met medicatie)? Nog niet teveel zorgen maken over een volgende kraamtijd hoor. Wij kregen 6 uur extra kraamzorg vanwege onze dochter (viel volgens mij onder ziek of gehandicapt gezinslid), dus wie weet krijgen jullie ook wel wat extra uren, heb je 's nachts natuurlijk niets aan, maar gaf mij wel rust. Hoefde de eerste week ook echt niets te doen, dus kon de nachten zelf goed aan. Maar begreep dat je nu even een 'stop' hebt vanwege de stage. Gevoelsmatig zal het best lastig zijn, maar verstandelijk misschien wel het beste. @ Nanette, luxeproblemen kunnen ook vermoeiend zijn. Straks lekker genieten en uitrusten in de nieuwe tuin. Ik merk dat we hier weer een beetje in een normaal ritme komen. Onze oudste dochter eet, drinkt en slaapt slecht bij veranderingen, maar dat gaat nu ook weer wat beter. Al gaat het bij mij beter dan wanneer mijn man haar eten/drinken geeft of op bed legt, dan is ze erg dwars en aan het bokken. Ze is wel erg lief voor haar zusje, wil het liefst de hele dag kusjes geven, knuffelen, tijdens het voeden zit ze klem naast me. De kleine doet het ook goed, drinkt goed, slaapt goed, huilt weinig, ligt af en toe met grote ogen rond te kijken. Onze oudste dochter gaat naar een therapeutische peutergroep op het revalidatiecentrum. Ze gaat met een taxi, maar dat liep vanaf het begin af aan niet lekker. Het is normaal 20 minuten rijden, maar heel vaak is ze minimaal 45-60 minuten onderweg. Donderdag werd ze 8.50u opgehaald, terwijl ze er tussen 8.45-8.55u moet zijn. Uiteindelijk was ze 9.45u op de groep, waardoor ze het grootste deel van haar therapieën mist. Ik vind het al heel moeilijk om mijn kleine meisje alleen te laten gaan, maar dit maakt het niet makkelijker en geeft zoveel spanning en stress. Ben afgelopen donderdag druk geweest met klachten indienen, bellen met taxi, zorgverzekering. Uiteindelijk bericht gekregen dat ze het vervoer van I. nu anders gaan doen, dus hopelijk gaat het nu beter.
Surprise voor jullie (de kleine en voor jou) gebeden. Sterkte en hopelijk verloopt alles goed. Korenbloem: ik moet nog 6 prikken dus 6 weken.