Jillz dat is een hele mooie tekst... ik ken geen specifieke tekst maar wel bepaalde dingen waaruit je dat kan opmaken of liedjes. Dat liedje Nog voordat je bestond is ook zo'n mooie.... daar hoor je dat eigenlijk ook. Dat liedje heeft mij trouwens door zware tijden heen getrokken... net als t liedje you raise me up....
Dat vind ik ook mooie liedjes miracles. Waar ik momenteel fan van ben is lopen op het water van de nieuwe opwekking. Heb de tekst nog even opgezocht, het was toch geen psalm efeziers 3 vers 15: hij is de vader van al zijn kinderen, zowel in de hemel als op aarde. Nu besef ik ook eigenlijk pas dat het waarschijnlijk anders bedoeld is, dat hij vader is in de hemel en op aarde. Ik heb het altijd gelezen alsof het over alle kinderen ging Mijn bijbelkennis laat nog wat te wensen over geloof ik, maar het blijft nog steeds een mooie tekst
Oh fijn dat je gevonden hebt waar het staat. Het geeft ook iets aan van de eeuwigheid. Dat als je eenmaal een kind van God bent geworden op aarde, dat dat in de hemel/eeuwigheid doorgaat. Je bent voor eeuwig zijn kind geworden, Hij als Vader laat je niet meer los. Zeker mooi.
Lief Jillzz, doet me even goed dat je het zo vraagt. Ik lees ook vaak mee en wil er dan later rustig op reageren, maar het ontbreekt me gewoon aan tijd. Tja, hoe gaat het. Eerlijk gezegd weet ik het niet zo goed. Met onze jongste gaat het supergoed en ik geniet erg van haar. Aan de andere kant komt er ook een boosheid/woede/onmacht naar boven omdat de geboorte, kraamtijd en babytijd van onze oudste zo anders was. Ik ben boos dat wij een kind met een handicap hebben, terwijl zoveel anderen wel een gezond kind krijgen, waarom wij dan niet. Alles kost zoveel tijd en energie, alles staat in het teken en draait om haar. Als we even 'vrije tijd' hebben, moet er wel één of andere instantie gebeld worden. Bij anderen lijkt alles zo makkelijk te gaan, terwijl bij ons het al een hele onderneming is om alleen maar de deur uit te gaan (al is dat nu iets makkelijker omdat we sinds een week een rolstoelbakfiets hebben). Het eten van onze dochter is ook weer rampzalig, waardoor ik helemaal gefrustreerd ben en niets kan hebben. Gelukkig hebben we maar 6 eet/drinkmomenten op een dag:x en ben ik rond 10.00u (2e moment) al helemaal klaar met de dag. Ik voel me leeg, op, moe. Daarnaast is het ook regelmatig een nieuwe 'klap' incasseren. Eerst leek het erop dat ze niets had overgehouden aan het zuurstoftekort. Vervolgens dachten de artsen dat ze een beenspalk nodig zou hebben bij het lopen. Nu weten de artsen en therapeuten niet eens of ze wel zal gaan lopen. Daarnaast blijkt ze niet alleen spastisch te zijn, maar ook dyskinetisch, wat in ieder geval de slechte mondmotoriek verklaard en dus het slechte eten en praten. Maar daardoor zakt de moed me ook wel in de schoenen. Ik had de hoop dat ze over een tijdje gewoon zou eten, drinken en praten en dat lijkt er ook niet in te zitten. Met therapie oefent ze nu met spraakknoppen (als voorbereiding op een spraakcomputer). Natuurlijk is het fijn dat er tegenwoordig zoveel mogelijk is, maar het was niet het toekomstbeeld wat ik voor ogen had en iedere keer een stukje toekomstbeeld inleveren doet zeer. Wat ook meespeelt is dat we (ook vanwege de oudste) op termijn moeten verhuizen. Ze heeft een slaap- en badkamer beneden nodig. Dit geeft ook veel onzekerheid, waardoor ik ook gestresster ben. Natuurlijk ben ik blij dat ze er nog is, maar het is niet makkelijk. Een (groot?) deel van mijn boosheid is ook op God gericht. Bij de geboorte van onze dochter kregen we een kaart waarop stond dat ze er niets aan zou overhouden, omdat Zijn genezende hand op haar rust. Lange tijd heeft dit me kracht gegeven, maar nu maakt het me boos. Waarom is ze dan toch gehandicapt als Hij haar gezond kan maken? Het is voor God zo makkelijk, waarom doet Hij dat dan niet "even"? Nu ik dit zo type, merk ik dat ik ook teleurgesteld ben in God. Natuurlijk weet ik dat God geen sinterklaas is, die alles wat we willen geeft, maar ik merk ook dat mijn beeld van God kleiner wordt. God was voor mij heel groot en almachtig, Hij kon alles en dat geloofde ik ook. Maar nu verwacht ik minder van God, Hij is minder machtig geworden in mijn ogen. Ik zou het heel fijn vinden als jullie willen bidden voor die boosheid. Leuk dat er weer nieuwe dames bij zijn gekomen. Welkom. IEZ, ik heb bij mijn tweede zwangerschap ook per afspraak gekeken wat ik wilde. Ik was enorm bang om weer in dezelfde zwangerschapsweek (week 37) te bevallen. Stond toen echt op het punt om te vragen om me in te leiden omdat ik er doorheen zat. Maar toen ik een week langer zwanger was, zag ik het weer helemaal zitten en uiteindelijk vond ik het zelfs jammer dat de gynaecoloog me niet verder dan 41 weken wilde laten lopen. Je zit echt niet vast aan wat je nu bedenkt, je mag nog 100 keer van gedachten veranderen. Ik bid voor jou en Jillzz voor een goede, maar ook een fijne bevalling en straks mooie, gezonde baby's. Conejita, hoe is het met jou? Is er al wat meer bekend over je schoonzusje?
Korenbloem, dat snap ik zo goed die boosheid! Dat mag je ook wel voelen toch? Daar zit misschien verdriet achter, en teleurstelling. Ik heb wel eens gewoon alles gezegd waar ik boos om was in gebed en heb zo gehuild. Dat luchtte enorm op en het was daarna over. Dit ging over de dood van mijn dochtertje. Voelde me in de steek gelaten. Het probleem is vaak dat God wel een beetje zo wordt neergezet in sommige kerken lijkt wel (of door sommige mensen). Dat als je maar hard genoeg bid, je krijgt wat je wil. Maar we leven in een gebroken wereld. Spiritueel gezien kan God ons alles geven, zo zie ik het, maar vanwege de "zonde" in de wereld, zal er hier dus altijd pijn en verdriet zijn helaas . Pas als we weer herenigd worden zullen wij dit niet meer ervaren, slechts liefde en licht! Ik denk dat we teveel nastreven om comfortabel en prettig te leven, vooral in deze rijke maatschappij waarin wij leven. Comfort en voorspoed is wat we verwachten en nastreven. Maar nergens in de bijbel staat dat God ons comfort en voorspoed belooft. Integendeel. Ik moet dit ook vaak tegen mezelf zeggen hoor. Vooral nu ook mijn schoonzusje heel slecht nieuws heeft gekregen. Het is dus uitgezaaid en flink ook en niet meer te genezen. Ze kan een jaar hebben, of wat meer. Chemo en bestraling helpen niet bij dit soort kanker. Alleen een soort injecties om de groei te stoppen. Maar na een jaar wordt je lichaam resistent hiertegen. Kan wat langer duren. Maar dan doet het dus niks meer en heeft de kanker vrij spel. Echt verschrikkelijk. Ik ben ook erg van slag, enorm moe omdat ik hierover veel verdriet voel. Ik ben ook een paar dagen naar Ned geweest, vandaar ook niet meer online geweest. Sorry maar heb geen puf om bij te lezen en reageren. Het is heel erg lastig om dit alles met God te rijmen. Ik weet alleen dat Hij er is, en dat ze bij Hem zal komen als het zover is . Vanuit ons gezichtspunt is dit natuurlijk vreselijk, veel te jong. Ik zal wel voor je bidden hoor, en voor de babies hier dat ze gezond en wel geboren mogen worden.
Wat heftig Korenbloem... jeetje weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Ik zal je in gebed mee nemen.... ik hoop echt dat je je over die boosheid heen kan zetten.
Conejita spot on! Dat is wel wat er in mijn gedachten op kwam alleen wist ik echt niet hoe het goed te verwoorden. Herinner mijn oma zeggen over transgenders (in mijn ogen een beperking) bijv God maakt geen fouten.... nee dat klopt maar wij leven in een wereld vol zondes... dankzij die ene keuze van Eva.... dezelfde reden waarom een bevalling zo vreselijk helse pijn doet! Hopelijk snappen jullie dit.... ik vind t nogal moeilijk om t goed neer te zetten.
En heel erg veel sterkte.... En veel kracht voor jullie beide meiden... Ook voor de beide bijna bevallen de meiden.
Jeetje korenbloem wat een verhaal. Ik kan me geenzins voorstellen hoe het echt moet zijn voor jullie, maar het beetje dat ik me in kan denken lijkt me verschrikkelijk en ik snap je boosheid. Ik zal bidden voor jullie.. Conjecita wat heftig van je schoonzus. Moeilijk als de ellende van deze wereld zo dichtbij komt. Miracles dank je wel, hie gaat het met jouw zwangerschap?
Oh t gaat wel goed. Vanochtend naar de dienst geweest... Rest van de dag Gilmore Girls.. kleine meid.... en de bank. Ik knijp m nogal... de laatste weken... de bevalling... ben mega moe de hele tijd ook vanwege de kleine meid. Naja begin mijn eigen bubbel te creëren. Naja mijn lichaam laat t afweten.. onrustige buik en bekken instabiliteit. Goed t is niks vergeleken de rest... het gaat goed verder. En hoe gaat t met jou?
Bedankt meiden. Door Conejita's reactie moest ik denken aan een bijbeltekst die ik ruim een jaar geleden in mijn mail kreeg. Dochterlief lag toen in het ziekenhuis. Na 6 dagen opname mocht ze naar huis en had ik deze tekst dus in mijn mail: U heeft geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: Hij geeft u met de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan. (1 Kor. 10:13) Dat is 1 van de teksten waaruit ik opmaak dat God inderdaad geen fouten maakt, en dat ik dus blijkbaar in staat ben om dit te doen. Conejita, wat heftig van je schoonzus. Heel veel sterkte. Ik zal voor jullie bidden. Miracles, ik zal voor kracht voor de laatste maanden bidden. Bedankt voor jullie gebed.
Mooie tekst korenbloem! Daarom vind ik dat opwekkingslieds lopen op het water ook zo mooi. Vooral de zin: leidt mij verder dan mijn voeten kunnen dragen, ik vertrouw op uw genade. Een bevestiging dat we het ook niet alleen hoeven doen. Miracles je hoeft het niet te bagatelliseren hoor, gewoon toegeven dat het zwaar is. Ik vind het met peuter erbij ook heel erg pittig en baal er wel eens van dat mijn lijf niet alles kan wat ik zou willen. Werk je nog? Ik heb sinds mijn verlof wel echt meer rust in mijn lijf en mijn hoofd. Lekker in je eigen bubbel zitten inderdaad..
Algemeen: het doet me goed om te zien dat iedereen langzamerhand haar weg gaat vinden binnen deze topic! Fijn Jillzz dat je hier initiatief in nam. En fijn dat er op is ingegaan. Korenbloem: bedankt voor je openhartigheid en het delen van o.a. je gedachten, gevoelens en worsteling. Ik hoop dat het delen al mede ten goede zal werken voor je. Je gevoelens zijn echt, je boosheid, teleurstelling, verdriet het mag er allemaal zijn. God kent je en weet dat je hiermee worstelt. Je hebt het op alle vlakken heel zwaar als ik je verhaal zo lees, emotioneel, geestelijk, lichamelijk....En ja de vreselijke waarom vragen waar je maar geen antwoord op krijgt en wellicht ook niet zult krijgen zolang je hier op aarde bent, maar waar je wel mee zit. Niemand kan daar een antwoord op geven. En wat je zegt het is moeilijk te rijmen met hoe God is (goed, liefde, Almachtig, geneesHeer etc.). Het is iets waar je doorheen moet, maar als je de liefde en geloof in God behoudt zul je misschien een manier vinden om met God door te gaan zonder dat deze vragen en gevoelens de boventoon zullen hebben. Wellicht denk je niet dat dat moment komt, maar ik hoop voor je dat het wel zal komen. Ook ik heb mn zienswijze richting God moeten aanpassen. Ook ik dacht dat als ik zou bidden dat ik het zou ontvangen. Maar ik heb op een harde manier moeten leren dat ik anders naar God moet kijken. Dat Hij Almachtig is, maar dat Hij niet alles doet waar Hij toe in staat is. Ook al kan Hij daarmee het leed van Zijn kinderen verlichten. Hij laat eenmaal heel veel toe wat tot pijn, verdriet en vragen leidt. Waarom dat zo is, geen idee....ooit wellicht in de hemel hoop ik het te begrijpen. Maar zoals anderen als conejita en Miracles hebben gezegd. Veel is ook te wijten aan de gevallen wereld waar in we leven. Al neemt dat niet weg dat God ondanks dat zou kunnen ingrijpen. Trouwens ingrijpen door God zou in theorie ook nog later kunnen he? Zo lang er leven is, is er hoop. Maar voor hetzelfde grijpt Hij ook nooit meer in. We weten gewoon niet hoe het leven zal verlopen. Maar als moeder die zoveel liefde heeft voor haar kind, snap ik heel goed hoe het is als God niet ingrijpt in het hier en nu. Het is ook heel heel moeilijk om je kind elke dag zo te zien in die wetendheid. Vandaag heb ik een dienst op televisie gezien die veel gevoelens heeft losgemaakt van de tijd toen ik God wanhopig bad om het leven en gezondheid van mn kindjes en Hij kwam niet met de gevraagde wonder. Ik wil het met jou en anderen delen die ook soms twijfelen aan God of God vragen waarom grijpt U niet in of waar bent u God. Het is deze link en de preek begint bij minuut 42 (dus even forwarden): https://www.hourofpower.nl/uitzending/?v=31_juli_2016 Bedankt dat je ondanks de moeilijke situatie ook nog voor ons wilt bidden! Dat vind ik echt heel lief! Conejita: wat verdrietig van je schoonzusje en dat ze niets voor haar kunnen doen. Het is logisch dat je geen puf hebt om bij te lezen of te reageren. Dat snappen wij allemaal, eigenlijk knap dat je toch nog iets laat horen. Ik wens je heel veel sterkte om met deze moeilijke situatie om te kunnen gaan. Soms lijkt het alsof de narigheden zich opstapelen ipv minder worden. Maar ja zonder God zou het alleen maar moeilijker zijn om hiermee om te gaan. Ook jij bedankt dat je ondanks alles het nog kunt opbrengen om ook voor ons te bidden. Miracles: jij ook sterkte met de zware situatie nu met de kleine, je lichaam en de zwangerschap. En uiteraard zal ik de gebedspunten bij Gods troon brengen ladies.
Lieve meiden, ik ben jullie niet vergeten hoor! Ik lees regelmatig mee (vooral om te kijken hoe het met Iez gaat omdat ik haar "ken" van haar vorige topic), maar reageer nauwelijks. Deels tijdgebrek, deels de wetenschap dat een aantal mensen mij hier (op zp, niet dit topic) kennen en dat lastig is. Niet qua geloof oid, maar wel voor dingen die spelen in mijn/ons leven en ik niet kan delen hier ivm dat alles gelezen kan worden Plus het feit dat ik verder weinig te zoeken heb op zp. Heb nog heel erg veel appcontact met de 1-15 augustus mama's. Een hele fijne groep waarin dagelijks honderden apps gestuurd worden en waarmee we een aantal keer weggeweest zijn. Echt heel erg leuk en waardevol, maar wel de reden dat ik zp wat uit het oog verloren ben. Verder druk met werk en gezin. N. wordt d.v. vrijdag alweer 1 jaar! We genieten volop van ons mooie, lieve, makkelijke meisje. Ze geeft zoveel vreugde, en afleiding in het gemis van B.☆ Zijn overlijden speelt natuurlijk nog elke dag een rol in ons leven, de ene dag heftiger dan de andere. Korenbloem, even specifiek een reactie voor jou, ik hoop dat je rust bij God mag vinden! Ik ben zo blij en dankbaar dat ik die boosheid naar God toe nooit gehad heb! B. was ook gehandicapt. Heeft zich nooit echt ontwikkeld, kon niet rollen, zitten, praten oid, maar was wel ontzettend tevreden en knuffelig. Ik heb me nooit afgevraagd waarom wij een gehandicapt kind hebben gekregen en was elke dag dankbaar dat ik zijn mama zijn mocht (niet dat jij niet dankbaar bent hoor, want ik denk dat je elke dag heel gelukkig bent met je dochter ). God heeft me elke dag zoveel kracht gegeven, tot nu toe heb ik me echt gedragen gevoelddoor de kracht van Zijn liefde. Ik hoop echt voor je dat jij dat ook mag gaan ervaren, en dat je berusting vind ik jullie situatie en in de zware taak die God je gegeven heeft om voor jullie meisjes te zorgen! Jillz en Iez, ik hoop dat jullie een mooie, gezonde baby krijgen mogen! Iez, ik ben beide keren ingeleid en de bevalling van B.☆ was heel heftig omdat hij niet mee kon werken vanwege zijn ziekte. De bevalling van N. was pittig qua weeën, maar wel heel snel. Zodanig dat ik het zo over zou willen doen als ik nog een keer zou bevallen. 10.0 vliezen gebroken, 14.55 mocht ik persen, 15.00 was ze er en 19.00 lagen we in ons eigen bed. Echt een aanrader Hie dan ook wens ik jullie een voorspoedige bevalling!
Miracles, sorry, overheen gelezen, ik wens je sterkte met de laatste loodjes en jou ook een voirspoedige bevalling en een mooi en gezond kindje!
Bloesempje: wat leuk om van je te horen! En ik ben heel blij dat jullie kleine meid jullie zoveel vreugde en afleiding geeft! Dat hoop ik binnenkort ook mee te mogen maken met mijn kleine. En ik zie dat zij al bijna 1 jaar wordt! Sjonge wat kan er veel gebeuren in een jaar. Wat je hebt meegemaakt met je kleine B staat nog vers in m'n geheugen en dan een paar maanden later je little bundle of joy. Ook bedankt voor het delen van je verhaal over het inleiden. Ik begin door de positievere verhalen hier positiever te staan tegenover een inleiding. Oh ik hoop niet dat jullie denken sjonge die zit alleen maar op zp. Maar ja wat moet je anders als je opeens geen slaap meer hebt.....
Haha ik heb ook het idee alleen maar hier te zitten. Heeft een beetje te maken met mijn babybubbel geloof ik. De buitenwereld gaat een beetje langs me heen allemaal. Bloesempje ik had je verhaal gelezen destijds. Wat fijn dat het zo goed gaat met je meisje en jullie gezinnetje en dat ze alweer 1 wordt! Wat fijn dat je alles rondom je zoon een plekje hebt kunnen geven. Korenbloem hoe gaat het eigenlijk met je kleine baby'tje?