@Judy: ik ben blij dat je zo'n 'zware' vraag durft te stellen! Ik heb net de reacties van de anderen ook al gelezen. Ik ben van mening dat God een plan met mijn (met ons) leven heeft. En eerlijk gezegd hoop (en bid) ik dat kinderen daar inzitten. Van jongs af aan heb ik al een groot gezin willen hebben. Mijn man en ik komen beide uit een groot gezin. Maar ik wil wel leven naar Zijn wil. Misschienheeft hij iets heel moois met ons voor waar geen kinderen in passen. Dat zou ik heel jammer vinden natuurlijk en zou er ook heel verdrietig om zijn en in eerste instantie denken dat God een foutje heeft gemaakt. Maar gelukkig weet ik ook dat ik van diezelfde God de troost kan krijgen om het te accepteren en me te focussen op het doel wat Hij met ons voor heeft. Gelukkig ben ik ook van meningdat God de medici de kennis en inzicht heeft gegeven om stellen te helpen met zwanger worden! Daar ben ik 100% van overtuigd. Als dat nl. niet zo was, dan had ik niet meer bestaan. Door de kennis en inzicht van de medici hebben de dokters mijn leven kunnen redden. God heeft dus zeker een plan met mij! (het lieft met kinderen) Ik vind het fijn om op deze manier eens met jullie van gedachten te wisselen!
Ik heb een christelijke school doorlopen, mijn vader is Moslim en ik ben esoterisch: ik geloof in reincarnatie en dat er, als er een kind in ons leven mag verschijnen, een ziel is die ons uitkiest als ouders. Wat je ook gelooft en volgt, of dat nou God, Allah, de Buddha, Jehova of de Bron is: ik zie bij jullie allen dat er een diep respect is voor wat ons begeleidt in ons leven. Ontzettend mooi is dat!
Goh, soms ben ik wel een beetje jaloers op de rust en, ja hoe noem ik het, reinheid? waarmee jullie denken, knap hoor! Nou ja, ik ga gewoon op mijn manier bidden voor een kindje voor jullie. Dat mijn geluk een beetje jullie kant op mag komen!
ik denk ook dat er voor iedereen een plan ligt, met wat wanneer en hoe. en denk ook wel dat alles wel een bedoeling heeft, als je bijvoorbeeld weer ongie word, dan zet het je wel met beide benen weer op de grond! het komt als het komt en komt het niet, dan kan je iedereen de schuld geven en boos op zijn, maar over dat soort dingen heb je nou eenmaal niets te zeggen. niemand is perfect, en het is ook geen straf als het niet lukt. Laat ik het zo zeggen, ik geloof niet dat God je straft om al jou zonden. Hij wil toch ook dat je je voortplant, misschien is het gewoon nog niet de goede tijd ervoor en heeft Hij hele andere plannen nog met je! zo dat was het weer groetjes patje
Ik ben ook christen en mijn man ook. Natuurlijk vraag ik me wel eens af of het ons 'gegeven is' om kinderen te krijgen. Maar ik heb echt het vertrouwen dat als dat niet zo is, dat God daar een bedoeling mee heeft. Ik zal hem de schuld niet geven, al zal het wel moeilijk zijn om te begrijpen waarom. Hij is niet degene die ervoor zorgt dat we geen kinderen kunnen krijgen dan, Hij staat het alleen toe. Pfff, moeilijk uit te leggen is dat zeg! Maar ik weet dat Hij een plan met mij en met ons heeft en dat Hij alles zal doen meewerken voor het goede als we Hem vertrouwen...
wat zou de bedoeling kunnen zijn om jou zonder kinderen verder te leven..? zou jij daar vrede mee kunnen hebben? moeilijk dit zeg.. ik wilde hier eigenlijk niet reageren, maar worstel er zelf ook mee. ik geloof op mijn eigen manier. groetjes
Vaak is de bedoeling ook niet te achterhalen denk ik. Althans sommigen vinden voor zichzelf wel een verklaring: beproeving etc. Sommigen worden boos: op het leven, op God op zichzelf etc. Ik geloof dat het er juist omgaat dat je deze emotie's een plaats kan geven. Boos op Allah/God zal ik nooit zijn ( moeilijk te begrijpen denk ik voor anderen) want ik denk dan zelf dat er een reden voor is. Misschien heeft hij mij op die manier behoed voor groter verdriet in de toekomst. Ik zie het zowieso niet als straf. Moeilijk onderwerp inderdaad, geloofskwesties liggen zowieso erg gevoelig bij veel mensen. Maar moet bespreekbaar zijn denk ik.
Met dat laatste ben ik het zeker eens.. ik voel het het op dit moment wel een straf.. voor iets wat ik niet kan ondekken.. ik vraag me vaak af, why? waarom? mag ik niet al die liefde geven die ik te geven heb? waarom niet? wat kan daar nou voor idee achter zitten? met al die ellende in de wereld mag ik niet iets goed doen?
Neeeeee....je doet je zelf tekort als je het als een straf ziet. Echt, niet doen alstjeblieft........soms kan je geduld zo op de proef gesteld worden tot je er helemaal gek van wordt. Echt, ik heb heel heel veel narigheid meegemaakt maar ik heb dat nooit als straf ervaren. Je wilt gewoon iets moois, iets puurs net als heel veel andere vrouwen. En hopelijk zal dat ook komen. En komt het niet, probeer daar vrede mee te hebben. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen...maar misschien helpt het om te weten dat we allemaal dezelfde diepgewortelde wens hebben. Het verlangen naar en kleine kan je van binnen helemaal verteren en dat gevoel kennen we allemaal. Maar besef wel dat als het niet lukt dat je dan ook een geweldig leven hebt en dat het geen straf is. Als het een straf zou zijn: waarom krijgen sommige vrouwen kinderen en doden die vervolgens. Die zouden dan nog erger gestraft moeten worden (en ik geloof dat ook bij God hun straf zullen krijgen indien het bewust gedaan is) Maar goed, ik wil hier geen godsdienstige preek houden hihihihihi....hoop gewoon anderen een riem onder het hart te steken.
ik snap je.. maar heb het daar wel erg moeilijk mee. ik zal zeker ook een gelukkig leven hebben zonder kinderen, dat heb ik nu immers ook. En anders... ga ik zorgen voor een kindje dat door haar/zijn moeder verstoten is. we gaan binnen kort gebruik maken van de medische kennis die God dan gegeven heeft
Dat is een moeilijke vraag. Een vraag die je op dit moment ook niet kunt beantwoorden. Ik weet alleen van een vriendin van mij die ook geen kinderen kon krijgen, christen is, en het uiteindelijk ook geaccepteerd heeft dat ze nu kan zeggen waarom zij geen kinderen hebben gekregen. Ze vertelde mij dat wanneer er in hun huwelijk kinderen waren gekomen, dat zij en haar man dan waarschijnlijk nu niet meer bij elkaar zouden zijn. En een tweede doel is dat zij nu ontdekt dat ze een groot hart heeft om jongeren op te vangen in hun huis die hulp nodig hebben. Ze heeft het volledig geaccepteerd dat er geen kinderen van henzelf bijpasten. Dat vind ik heel knap hoor!
Ok, gelukkig... Begrijpelijk dat je het er moeilijk mee heb...je bent geen robot. Maar sommige mensen laten hierdoor hun hele leven vergallen. Ik heb een collega die is hierdoor enorm verbitterd door geraakt en dat is echt doodzonde. En idd, er zijn ook kinderen die geen moeder hebben en snakken naar iemand die van hen houdt. Ik kan om bepaalde redenen geen kind adopteren...anders had ik dat 200% gedaan. En natuurlijk moet je gebruik maken van de medische kennis, daar is het voor bedoeld
Lieve Natasja, Ik hoop ook voor je mee dat je zwanger zult worden! Ik gun het iedereen zo. En wees maar blij dat God de doktoren het verstand heeft gegeven jou te helpen Succes!
Nee mijn leven er door laten vergallen, dat nooit. ik ben gelukkig met mijn man en met mijn familie. dat zal zo blijven.(hopelijk hihihi) @marieke, ook voor jou hoop ik een kindje
Hoi Marieke, Mijn man en ik zijn beide christelijk opgevoed (wij zijn PKN) Voordat mijn man en ik elkaar ontmoetten zijn er best wel wat jaren overheen ( ik was 30, mijn man 33) en de manier waarop was niet zo vanzelfsprekend. Wij hebben daarin duidelijk Gods leiding gezien. Na 1 1/2 jaar zijn we getrouwd. In ons trouwen hebben we veel meegemaakt, oa het overlijkden van beide vaders en oma's in een jaar tijd, en een miskraam. Gelukkig kregen we daarna een gezonde jongen, Coen. Onze tweede zoon, Thijs, is in 2004 geboren. Deze bevalling (keizersnee) heeft mij bijna het leven gekost, de gyn. dacht echt mij kwijt te raken. Toch ben ik nu zwanger van onze derde, na een gesprek met de gyn. vorig jaar januari. De complicaties die ik toen heb gehad zijn uiterst zeldzaam en de kans op herhaling is practisch nihil. Na een tijd van veel gesprekken samen met mijn man hierover en bovenal veel gebed durfde ik een derde zwangerschap toch aan. Ik vertrouw erop dat God met mij meegaat, ook in deze zwangerschap en dat we altijd bewaard moeten worden, wat we ook doen. God zal ons niet zomaar laten staan. Als ik terug kijk in mijn leven, dan zie ik dat God toch telkens op Zijn manier troost geeft in het leven, ook al gaat dat vaak anders dan wij zelf denken. Ik denk wel dat we gebruik mogen maken van de (medische) kennis die God ons gegeven heeft, mits we dit op een verantwoorde manier gebruiken. Ik wens je veel sterkte toe. groeten, Anja
Wow Anja, wat een heftig maar toch ook mooi verhaal! God doet Zijn werk. Hij heeft een plan met jou. Gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap. En bedankt voor je verhaal!
Interessante discussie zeg! Kon het niet laten om toch even mee te lezen. Ik ben zelf wel katholiek opgevoed, maar doe er zelf verder niets meer mee. Mijn vriend en ik zijn nog niet lang gestopt met de pil, maar zou zeker de kans grijpen de huidige kennis te gebruiken als het zo niet lukt. Als God kan bepalen wat jouw weg is in het leven, waarom zou Hij dan niet bepalen dat je gebruik maakt van die kennis? Ik lees graag met jullie mee! Groetjes Jelske
ik heb er toch nog eens over na zitten denken, als God dan echt niet zou willen, dat sommige mensen geen kinderen zouden krijgen, dan zou hij toch andere mensen geen medischewetenschap hebben gegeven? of zie ik het nou helemaal verkeerd?
en waarom krijgen dan sommige mensen wel kinderen en vermoorden die vervolgens? welke les zit daar in..
Gelukkig heeft God ons een eigen wil gegeven, was dat niet zo, dan waren we allemaal robotjes die precies deden wat Hij wilde en dat was niet Gods plan. Wij zijn het die het verpesten voor onszelf! Er zijn idd mensen die huneigen kindjes vermoorden. Dit is absoluut niet Gods plan! Begrijp dat goed. Hij heeft daar ook veel verdriet van. Helaas komt dit en nog zovel ander ellende ook veel voor. enover de vraag waarom God de medici de kennis en inzicht heeft gegevn, maar waarom vrouwen toch niet zwanger worden: ik kan niet voor God spreken. Maar ik denk dat het voor sommige vrouwen beter is (al weten ze dat zelf nog niet, of zien ze dat niet zo) dat ze geen kinderen krijgen omdat ze op die manier er voor de ander beter kunnen zijn. Het klinkt misschien eenbeetje 'heilig'zo bedoel ik het niet. Maar ik weet ook niet zo goed hoe ik dat nou precies moet uitleggen. 't Is en blijft moeilijk.