Je geweten.. Het is een gewetenskwestie... De 1 kan het rijmen met het geloof, de ander niet... Je zal hier nooit een duidelijk antwoord op vinden.. Ik zelf zou geen moeite ermee hebben om via de medici zwanger te worden.. omdat ik hier geen gewetensbezwaar bij heb.. Een vriendin van mij, kan niet op de 'normale' manier zwanger worden, maar haar geweten laat hun niet toe om de MMM in te gaan.. Kunnen ze niet rijmen met hun geloof. Misschien ben ik wel erg onduidelijk.. klinkt allemaal heel logisch in mijn hoofd.. maar om het dan ook normaal te verwoorden.. Groetjes Kalush
Zelf denk ik ook dat je wel hulp mag vragen aan mensen die er veel vanaf weten. Dat mag mijns inziens bij het ziek zijn, maar ook bij het zwanger worden. Toch zullen er ook andere meningen over blijven. Net als over zoveel dingen... laten we die proberen te respecteren en het er met elkaar over hebben. Het is hier volgens mij niet zo dat je aangesproken wordt op je keuzes of gedachten.. gelukkig!
dit is een onderwerp waar velen hun eigen meningen over hebben, en of dat nou komt wegens geloofsovertuiging of de manier hoe je opgevoed bent, feit blijft gelovig of niet, als het je gegeven is zwanger te mogen worden is het al wonderbaarlijk genoeg, en of god daar wel of geen hand in heeft daar heeft een ieder (gelovig en niet gelovige) haar eigen mening over....... gelovig of niet voor beide is het een wonderlijk iets om zwanger te mogen worden, en sommige hebben daar wat hulp bij nodig (MM) en die hebben daar vaak gelukkig ook nog de keuze in om wel of niet voor de mm te kiezen....voor weer andere houd het zwanger worden op als het niet op de natuurlijk manier gaat en hoe iemand dat ervaart is voor iedereen verschillend en ik denk dat dat niet eens zozeer te maken heeft met wel of niet ergens in geloven danwel dat je zelf een bepaalde grens hebt van wanneer je er berust dat het wel of niet gaat lukken.... hoe het ook zij gelovig of niet...aan iedereen die zwanger wil worden bij deze een "heel vruchtbaar jaar toegewenst".... liefs smoekie....(niet gelovig)
Ik ben ook christen... Medische mogelijkheden kan je ook zien als een gave van God, alleen de mensen verprutsen het altijd weer. Klonen bijvoorbeeld, is een fantastisch hulpmiddel voor sommige dingen, maar niet op dieren en mensen te gaan maken, want dat is niet de taak van mensen. Anyway, da's een ander onderwerp. Wat ik bedoel te zeggen: je mag, volgens mij, best medische hulp inschakelen. Mijn vriend heeft maar één zaadbal, de andere is afgestorven na een ernstige ontsteking. Stel dat de ander nu ook nog zou gaan ontsteken, dan denk ik dat wij sperma van hem in laten vriezen, om toch nog samen een kindje te kunnen krijgen. Wij geloven dat dat mag. Wel is de vraag op een gegeven moment: hoever ga je. Onze dominee zei hierover: je moet voor God verantwoorden waarom je dingen deed zoals je ze deed. Als je de reden waarom je dingen doet nog kunt rijmen met wat jij denkt dat God van je vraagt, dan denk ik dat je goed zit. Bij ons ging die vraag juist andersom: mogen we een zwangerschap tegenhouden en zelf bepalen wanneer wij van God het geschenk van een kindje willen ontvangen? Kijk, dat is ook zo'n vraag. Dan moet je de balans gaan zoeken tussen je vertrouwen in God en je eigen verantwoordelijkheid.
Hoi FreeWilly, Bedoel je daarmee of je wel aan de pil moet gaan/blijven wanneer je getrouwd bent? Leuk trouwens dat jullie bijna gaan trouwen! Alles al geregeld?
Hallo Meiden, Heb nog niet alles gelezen.. maar wil toch even reageren.. Ben zelf ook christen en dolgelukkig met 2 dochters en bezig met de 3e.. Als wij niet op de gewone weg kids konden krijgen zou ik wel de mm inschakelen. God heeft ons dit toch ook gegeven? En als dat dan ook allemaal niet lukt, ja dan is het voor mij pas duidelijk dat het niet voor ons weggelegd is om zelf een kind te krijgen. Dan moet je afvragen of God misschien wil dat wij adopteren oid? Er zijn zoveel kids die geen ouders hebben bijvoorbeeld. Ik ken een stel dat werkt in een afkickcentrum en kan zelf geen kids krijgen, maar hun hart ligt bij de kinderen van de afkickers in het centrum.. Daar doen ze zoveel mee, en nu begrijpen ze ook waarom zij geen kids kregen, ze waren gewoon hier nodig.. met feestdagen etc altijd zijn ze met die kinderen bezig .. Dit is een voorbeeld om aan te geven hoe het kan lopen. Als ik bijvoorbeeld Kanker zou hebben oid dan zou ik me toch ook laten behandelen doordiezelfde medici? Als ik een keizersnee nodig heb laat ik mn gynaecoloog toch ook ingrijpen? Bloedtransfusie zou ik niet weigeren etc.. Ik bedoel hiermee dat God ons deze medici gegeven heeft. Er zijn genoeg mensen die in de molen zitten en dat ki ed ook geen oplossing is, kijk dan kun je je afvragen of God misschien en ander plan met je leven heeft... oke, dit was even MIJN mening.. Iedere variatie hierop of andere mening respecteer ik natuurlijk, want het gat eruiteindelijk om dat je je er zelf goed bij voelt en er mee kan leven bij de beslissing die JIJ maakt! Soms is maar een heel kleine ingreep (bv alleen pillen ofzo) om toch zwanger te raken dus ik zou in ieder geval laten onderzoeken wat de (on)mogelijkheden zijn. Daarna kan je altijd nog beslissen wat je verder doet.. Stel dat je hoort dat je absoluut GEEN kinderen kunt krijgen dan kun je in ieder geval daarmee leren leven of kijken wat je wel wilt. Stel dat je dan wilt adopteren dan kost dat ook veel tijd. Misschien is dat Gods plan wel in je leven, maar daar zul je zelf uit moeten komen. Dat kan niemand je vertellen. Heel veel suc6 met jullie keuzes en ik hoop dat jullie gauw op de natuurlijke weg zwanger mogen worden! Zoniet dan hoop ik dat je toch kijkt wat er mogelijk is.. Kije dan altijd nog kiezen of in gebed brengen.. dan wordt het vast vanzelf wel duidelijk! [-o< Liefs Lin
Hallo Meiden, Heb nog niet alles gelezen.. maar wil toch even reageren.. Ben zelf ook christen en dolgelukkig met 2 dochters en bezig met de 3e.. Als wij niet op de gewone weg kids konden krijgen zou ik wel de mm inschakelen. God heeft ons dit toch ook gegeven? En als dat dan ook allemaal niet lukt, ja dan is het voor mij pas duidelijk dat het niet voor ons weggelegd is om zelf een kind te krijgen. Dan moet je afvragen of God misschien wil dat wij adopteren oid? Er zijn zoveel kids die geen ouders hebben bijvoorbeeld. Ik ken een stel dat werkt in een afkickcentrum en kan zelf geen kids krijgen, maar hun hart ligt bij de kinderen van de afkickers in het centrum.. Daar doen ze zoveel mee, en nu begrijpen ze ook waarom zij geen kids kregen, ze waren gewoon hier nodig.. met feestdagen etc altijd zijn ze met die kinderen bezig .. Dit is een voorbeeld om aan te geven hoe het kan lopen. Als ik bijvoorbeeld Kanker zou hebben oid dan zou ik me toch ook laten behandelen doordiezelfde medici? Als ik een keizersnee nodig heb laat ik mn gynaecoloog toch ook ingrijpen? Bloedtransfusie zou ik niet weigeren etc.. Ik bedoel hiermee dat God ons deze medici gegeven heeft. Er zijn genoeg mensen die in de molen zitten en dat ki ed ook geen oplossing is, kijk dan kun je je afvragen of God misschien en ander plan met je leven heeft... oke, dit was even MIJN mening.. Iedere variatie hierop of andere mening respecteer ik natuurlijk, want het gat eruiteindelijk om dat je je er zelf goed bij voelt en er mee kan leven bij de beslissing die JIJ maakt! Soms is maar een heel kleine ingreep (bv alleen pillen ofzo) om toch zwanger te raken dus ik zou in ieder geval laten onderzoeken wat de (on)mogelijkheden zijn. Daarna kan je altijd nog beslissen wat je verder doet.. Stel dat je hoort dat je absoluut GEEN kinderen kunt krijgen dan kun je in ieder geval daarmee leren leven of kijken wat je wel wilt. Stel dat je dan wilt adopteren dan kost dat ook veel tijd. Misschien is dat Gods plan wel in je leven, maar daar zul je zelf uit moeten komen. Dat kan niemand je vertellen. Heel veel suc6 met jullie keuzes en ik hoop dat jullie gauw op de natuurlijke weg zwanger mogen worden! Zoniet dan hoop ik dat je toch kijkt wat er mogelijk is.. Kije dan altijd nog kiezen of in gebed brengen.. dan wordt het vast vanzelf wel duidelijk! [-o< Liefs Lin
Hoi Mijnimeel, Ik begrijp je reactie, maar er zitten twee kanten aan. Een stel dat tegen de MMM is zal naar aanleiding van jouw situatie nooit zwanger kunnen raken (even uitgezonderd het feit dat er ook wonderen kunnen gebeuren en ze toch op 1 of andere manier zwanger raken). Zij leggen dit bij God neer en zullen dit accepteren (wat natuurlijk niet makkelijk is). Zoals al eerder gezegd kan hun leven zo'n bediening krijgen dat zij zelf ook kunnen/zullen zien wat de reden van hun kinderloos blijven is. Alhoewel ik ook geloof dat er stellen zijn die hier tijdens hun leven op aarde niet achter zullen komen. God is zoveel intelligenter en wijzer dan ons, er zijn gewoon dingen waar wij met ons verstand niet bij kunnen. Later als we bij Hem zijn, zullen we het wel begrijpen. Zelf zijn wij niet tegen de MMM en ik geloof ook dat God ons juist de medische kwaliteiten heeft gegeven om hier gebruik van te kunnen maken. Het is alleen wel jammer dat deze kwaliteiten ook verkeerd gebruikt worden (bv het klonen). Ik vind zo'n topic als dit echt heel interessant. Wat ik vaak moeilijk vind is iets onder woorden te brengen en dit op te schrijven. Je ziet vaak dat mensen het toch anders opvatten terwijl je het niet zo bedoelde. Volgens mij is het in dit topic niet voorgekomen, maar we moeten een opmerking niet te snel zien als een aanval maar meer als een mening die wordt gegeven. En zo blijft het ook leuk en interessant. Ik ga zeker verder meelezen. Liefs Steffie
Hoi ik ben ook Christen en ik heb het er soms ook moeilijk mee. Ik heb zo'n grote kinderwens dat ik er ook heel ver voor zou gaan. Wij zijn nu voor ronde 6 dus het kan nog makkelijk maar heb er het er soms wel moeilijk mee Gr valesca
Hey Valesca, De eerste maanden dat het niet lukte was ik ook heel verdrietig. Maar ik heb me er nu bij neergelegd en ik stel mijn vertrouwen op God. Hij geeft ons wat we nodig hebben. Natuurlijk vind ik het elke keer weer niet prettig als ik merk dat ik niet zwanger ben. Maar ik wil wel Zijn wil doen. Ik heb mijn leven in Zijn handen gelegd. Succes ermee!
Ik heb de pil niet gebruikt voor het trouwen, alleen nu sinds eind novemeber om mijn lichaam eraan te laten wennen. Dit omdat wij geen seks voor ons huwelijk hebben en er dus ook geen voorbehoedsmiddel nodig was. Dat heeft ook te maken met ons geloof: wij geloven dat God ons aan elkaar geeft als we ook hebben gezegd onze levens aan elkaar te verbinden voor Hem, niet al wanneer wij zelf denken dat 't allemaal wel goed zit. Nu een antwoord op jouw vraag: Als stel moet je de balans zoeken tot hoever je zelf de verantwoordelijkheid mag nemen. Wij hebben erg nagedacht over of we wel of niet de verantwoordelijkheid op ons mogen nemen een zwangerschap in de weg te staan. Maar voor onszelf weten we dat we erg veel tijd en energie moeten steken in het wennen aan een nieuwe situatie: getrouwd zijn, uit huis zijn, samenwonen... Als we in die periode dan ook nog een kindje verwachten, zien we juist op tegen een nieuwe periode van nieuwe dingen en spanningen en kunnen we dus niet genieten van ons huwelijk, en ook niet van de zwangerschap. Daarom durven wij de verantwoordelijkheid te nemen een poosje rustig samen te genieten van het samenzijn en te wennen aan de nieuwe situatie. Wij geloven echter ook dat we het na een poosje over mogen laten aan God, dat Hij dan zal bepalen wanneer we een kindje krijgen, als we ze kunnen krijgen. We nemen dus de verantwoordelijkheid op ons van een soort van 'wenperiode'. Want het is onverantwoordelijk een zwangerschap niet tegen te houden als je weet dat je je baby nog geen veilige basis kunt geven. Maar na die periode van wennen vertrouwen we erop dat God weet wat goed voor ons is. Ik weet niet of ik het zo begrijpelijk uileg. Maar je moet samen beslissen wat goed voor je is. Vrienden van ons bijvoorbeeld, zijn pas getrouwd en zijn ook toe aan kinderen. Zij hebben geen voorbehoedsmiddelengebruikt en verwachten nu een kindje... Je moet kijken naar wat goed is voor je eigen situatie, maar niet alles helemaal zelf in de hand willen houden zeg maar. Ik denk dat God dingen als voorbehoedsmiddelen ook geeft, maar je moet het wel verstandig gebruiken en niet alleen van jezelf uitgaan. Wij beloven bij ons trouwen dat we open staan voor het geschenk van kinderen (staat in het kerkelijk huwelijksformulier), als je dat beloofd, kan je niet jarenlang voorbehoedsmiddelen gebruiken, vind ik (uitzonderingen daargelaten, bijv. om psychische redenen). Maar als het beter is eerst een klein poosje wel wat te gebruiken, geloven wij dat je daarin best je verantwoordelijkheid mag nemen. De voorbereidingen zijn al vergevorderd. We kijken er naar uit!
Ik heb de pil niet gebruikt voor het trouwen, alleen nu sinds eind novemeber om mijn lichaam eraan te laten wennen. Dit omdat wij geen seks voor ons huwelijk hebben en er dus ook geen voorbehoedsmiddel nodig was. Dat heeft ook te maken met ons geloof: wij geloven dat God ons aan elkaar geeft als we ook hebben gezegd onze levens aan elkaar te verbinden voor Hem, niet al wanneer wij zelf denken dat 't allemaal wel goed zit. Nu een antwoord op jouw vraag: Als stel moet je de balans zoeken tot hoever je zelf de verantwoordelijkheid mag nemen. Wij hebben erg nagedacht over of we wel of niet de verantwoordelijkheid op ons mogen nemen een zwangerschap in de weg te staan. Maar voor onszelf weten we dat we erg veel tijd en energie moeten steken in het wennen aan een nieuwe situatie: getrouwd zijn, uit huis zijn, samenwonen... Als we in die periode dan ook nog een kindje verwachten, zien we juist op tegen een nieuwe periode van nieuwe dingen en spanningen en kunnen we dus niet genieten van ons huwelijk, en ook niet van de zwangerschap. Daarom durven wij de verantwoordelijkheid te nemen een poosje rustig samen te genieten van het samenzijn en te wennen aan de nieuwe situatie. Wij geloven echter ook dat we het na een poosje over mogen laten aan God, dat Hij dan zal bepalen wanneer we een kindje krijgen, als we ze kunnen krijgen. We nemen dus de verantwoordelijkheid op ons van een soort van 'wenperiode'. Want het is onverantwoordelijk een zwangerschap niet tegen te houden als je weet dat je je baby nog geen veilige basis kunt geven. Maar na die periode van wennen vertrouwen we erop dat God weet wat goed voor ons is. Ik weet niet of ik het zo begrijpelijk uileg. Maar je moet samen beslissen wat goed voor je is. Vrienden van ons bijvoorbeeld, zijn pas getrouwd en zijn ook toe aan kinderen. Zij hebben geen voorbehoedsmiddelengebruikt en verwachten nu een kindje... Je moet kijken naar wat goed is voor je eigen situatie, maar niet alles helemaal zelf in de hand willen houden zeg maar. Ik denk dat God dingen als voorbehoedsmiddelen ook geeft, maar je moet het wel verstandig gebruiken en niet alleen van jezelf uitgaan. Wij beloven bij ons trouwen dat we open staan voor het geschenk van kinderen (staat in het kerkelijk huwelijksformulier), als je dat beloofd, kan je niet jarenlang voorbehoedsmiddelen gebruiken, vind ik (uitzonderingen daargelaten, bijv. om psychische redenen). Maar als het beter is eerst een klein poosje wel wat te gebruiken, geloven wij dat je daarin best je verantwoordelijkheid mag nemen. De voorbereidingen zijn al vergevorderd. We kijken er naar uit!
Ik zie dat ik twee berichten heb geplaatst. Sorry... Maar ik had nog iets anders even. Als je je vertrouwen op GOd stelt dat Hij je een kindje geeft op de juiste tijd, dan mag je Hem toch ook om rust vragen voor de periode waarin je nog niet zwanger raakt. Ik kan mezelf nog niet echt zo voorstellen dat ik daar heel verdrietig van wordt als wij straks ook voor een kindje gaan en het lukt de eerste maanden niet, maar misschien staan wij daar heel anders in. Ik wil niet veroordelend zijn hoor, maar ik merk gewoon hier op het forum dat heel veel vrouwen er zó mee bezig zijn dat ze wanger willen worden en iedere maand weer helemaal in de stress gaan daarom, maar ik denk dat dat juist niet slim is. Je hoort vaak dat zodra er een beetje in wordt berust dat het nog niet direct lukt, dat de vrouw dan ineens zwanger wordt, omdat er niet zo'n spanning meer omheen hangt. Wij hebben nu echt zoiets van: we zien straks wel wanneer het komt. Ik stop waarschijnlijk in augustus met de pil. Misschien wordt ik bijv. in oktober al wel zwanger, maar misschien ook pas in juli 2008 ofzo, ik noem maar wat. Maar ik kan me gewoon niet zo voorstellen dat ik me daar heel erg druk om zou maken. Of zeg ik nu hele rare dingen?
Wij vonden het ook lastig om te beslissen wanneer je klaar bent voor een eventuele zwangerschap en wat je wel en niet als redenen mag aanvoeren. Wij hebben na een half jaar getrouwd te zijn besloten om met de pil te stoppen omdat we enkel praktische redenen konden bedenken, bijvoorbeeld meer spaargeld of nog jong zijn. Ineens waren we er ook helemaal uit: we wilden het gewoon aan God overlaten. Het voelt ook goed zo zonder pil, al is het afwachten natuurlijk weer een nieuwe onzekerheid.. Ik begrijp je verhaal hierover dus wel Free Willy! Een fijne trouwdag! Geniet ervan, want het is zo weer voorbij
Denk niet dat je rare dingen zegt, alleen merk ik zelf wel dat afwachten gewoon veel onzekerheid met zich mee brengt... dat is wat je hier ook veel leest. Maar ervaar het zelf gelukkig ook niet als een drama als ik ongesteld word. Dat is voor mijzelf wel een opluchting en voor mijn man ook Maar ik realiseer me ook dat ik het nu nog makkelijker kan zeggen, we zijn nu een paar maanden bezig. Ik snap het ook dat je onzeker word als het na een jaar nog niet gelukt is bijvoorbeeld.
ja klopt dus kan nog alle kanten op Dankjulliewel En id ik moet gewoon vertrouwen hebben en het proberen een beetje los te laten.BEn net weer ongesteld geworden dus vol vertrouwen verder,maar wel beetje verdrietig natuurlijk
Ik vind het vaak heel moeilijk om steeds weer ongesteld te worden. Ik weet dat ik op God vertrouw en dat het goed komt maar soms dan zakt de moed mij in de schoenen! En dan zit ik echt even heel hard te janken maar dan denk ik ook God vangt al je tranen op en van God mag je verdrietig zijn maar niet te lang want God zorgt voor ons.. en wij kunnen ons wel druk maken dat we nog niet zwanger zijn maar het gebeurt op God's tijd en niet op onze tijd. En dan ga ik lekker een dagje films kijken en chocola eten en met een kruik op de bank liggen en dan ga ik weer positief naar de volgende ronde. En ik breng mijn twijfels en zorgen ook bij God en dan weet ik dat het goed komt, en dan denk ik er aan dat er 365 keer in de bijbel staat dat je je geen zorgen hoeft te maken het is lastig! ik heb er ook moeite mee maar het komt goed! Freewilly8: Hoe gaat het? dat wachten met sex? Wij zijn ook niet all the way gegaan voor het huwelijk, wel eens wat uitgeprobeert.. en daar ben ik wel blij mee... want ik vond toen in onze huwelijksnacht dat het dan niet helemaal vreemd is.. zodat het lekker ontspannen is. Knap hoor van jullie! veel mensen kunnen het niet voorstellen Wij hadden het er erg moeilijk mee! Ik vond wel op een gegeven moment dat het wel eens tijd werd omdat ik het idee had dat we uit elkaar groeide, we deelde alles behalve dat..vrienden van ons hebben 2 weken voor hun huwelijk toch sex gehad.. zonde!als die tijd wachten.. dan kon die 2 weken dr toch ook wel bij? hahaha Super dat je gaat trouwen! het is super leuk!