Hoi, weet niet zo goed waarom ik dit plaats, denk hoop op herkenning? Eenzaamheid? Worstel al zo lang ik me kan herinneren op en af met psychische problemen in de vorm van depressies, eetstoornissen, gevoel van minderwaardigheid. Daarbij aanranding meegemaakt, gewelddadige relatie achter de rug die heel ver ging. Vruchtbaarheidsbehandelingen, moeder plotseling overleden, scheiding, even een korte opsomming. Na een mislukte zelfmoordpoging is borderline geconstateerd waar ik mijn twijfels bij heb. Ik typ dit zo omdat ik niet weet waar ik moet beginnen. Van de buitenkant lijkt er niets aan de hand en heb ik alles op orde en kom ik sterk over. Toch voel ik me eenzaam en houd ik iedereen af. Herkent iemand dit of is dit te vaag?
Ik zelf niet, maar herken wel een aantal dingen van mijn zusje. Zij heeft ook borderline, maar twijfelt ook aan die diagnose, maar misschien hoort dat er ook wel een beetje bij? Veel sterkte in elk geval, je hebt aardig wat meegemaakt zo te lezen
Een vriendin van mij heeft ook soortgelijke dingen als jij mee gemaakt. Zij is toen gediagnosticeerd met borderline maar na een second opinion toen ze ouder was, bleek het vooral complexe ptss te zijn. Ik zeg niet dat je geen borderline hebt he, en het twijfelen aan je diagnose hoort ook een beetje bij het ziektebeeld. Echter denk ik dat het nooit kwaad kan om een second opinion te doen, al is het maar voor je eigen gevoel. Heel veel sterkte!
Geen tips maar wel even een hele dikke knuffel zeer heftig wat je allemaal hebt meegemaakt. en dat je een poging hebt gedaan... Weet je omgeving; vriendinnen, broers/zussen dat je je zo ongelukkig voelt?
Dank je. Echte vriendinnen heb ik niet echt meer, na het overlijden van min moeder. En of de rest van mijn omgeving het weet, nee eigenlijk niet, zou ook niet weten met wie ik het erover zou moeten hebben eerlijk gezegd. Voel me bij niemand vrij genoeg, niet meer.