Hallo, Ik ben op zoeken naar mensen die een beetje in hetzelfde schuitje zitten. Na 4 x een miskraam te hebben gehad word bij mij en mijn man een chromosoom onderzoek gedaan(uitslag in april). Ook moet ik over 9 weken bloed laten prikken voor trombose en stolling. De gyn heeft ons geadviseerd om 12weken niet zwanger te worden. Ik heb 3x een vroege miskraam gehad en 1x op bijna 7 weken en een curretage. Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen en hoe het jullie vergaat. Groetjes
Hoi, ik zit een beetje in hetzelfde schuitje. Ik heb in november 2012 een ma gehad (echo bij 9,1 weken. vruchtje was 6,3 weken. mk opgewekt met Cytotec bij 10 weken). En deze maand heb ik een vmk gehad (4,5 weken). Mijn leeftijd is 37 en we hebben al een zoontje met een chromosoomafwijking, zeer ernstig verstandelijk gehandicapt en autistisch. Hier al dna-onderzoek voor gehad. Vandaag ben ik bij de gyn geweest en ze stelde voor om chromosoomonderzoek te doen. Ook is mijn bloed vandaag geprikt op vitamine D en schildklier, dit was op mijn eigen verzoek. Ook wordt er een functieonderzoek gedaan (iets met je aderen ofzo ). Geen stollingsonderzoek. We mogen ook gewoon doorgaan met zwanger worden. Het onderzoek zal plaatsvinden op 11 maart. Mijn man en ik moeten er allebei zijn en het duurt de hele ochtend. Uitslag chromosoomonderzoek zal 3 maanden duren (wordt dus juni). Spannend allemaal hoor!
Hallo, Lastig hè al die onderzoeken, maar het kan je ook rust geven. Ik heb zelf een zwangerschapsafbreking bij bijna 24 weken gehad en daarna 2 miskramen. Bij mij hebben de onderzoeken ook plaatsgevonden, maar alles is goed. Aanstaande woensdag krijgen we de uitslag van een vruchtbaarheidsonderzoek, omdat we nu niet snel zwanger worden. Veel sterkte! Liefs Petra
@Lappie, heftig allemaal he. Dat functieonderzoek ken ik niet. Hoop dat het allemaal mee valt. Hoe oud is jullie zoontje nu? @Logo, wat heftig een zwangerschap afbreken! Waarom is de zwangerschap afgebroken? Als je het niet wilt vertellen begrijp ik dat hoor. Soms is het zo vervelend om niet te weten waarom sommige dingen gebeuren.. Ik zelf op 28 jan weer een positieve test gehad, paar dagen later begon het licht roze bloed verlies. 7 feb is door de gyn een echo gedaan en hij zei een vroege miskraam. Het bloeden is nog steeds niet gestopt en het is gister weer erger geworden. Ik moet maandag weer naar het ziekenhuis. Zwanger worden lukt wel en ook heel snel. Ben in april 2012 gestopt met de pil. Moet alleen een keer blijven plakken en dan hopen dat het okee is. Vind het moeilijk en lastig om andere mensen te zien die wel met een dikke buik lopen. Maar dat zal vast een normale reactie zijn. Lieve groetjes
Hallo Xlizzy, Het is een normale reactie hoor dat dat moeilijk is. Lastig om mee te maken. Mijn zwangerschap is beëindigd doordat er heel veel afwijkingen te zien waren op de 20 weken echo. Onder andere skelet, hart en hersenen. We moesten twee keer bij de verloskundige die de echo had gemaakt terug komen en toen werden we pas doorgestuurd Naar het zkh, dus dan ben je al ver voorbij de 20 weken. Een paar dagen voor de 24 weken is Daan* geboren. Jij heel veel sterkte de komende tijd. Liefs Petra
Jeetje Petra das behoorlijk heftig! Krijg er kippenvel van! Ik hoop dat je snel een kleintje in je armen mag houden. En dat ze ons alle in het ziekenhuis goed kunnen helpen en begeleiding Jij ook veel sterkte Liefs
Hoe zijn de artsen bij jullie in het ziekenhuis? Bij mij zijn ze niet allemaal empathisch Soms zijn ze zo bot en denken niet na hoe en wat ze zeggen. Aanstaande woensdag weer naar het zkh maar dan voor de uitslag van het vruchtbaarheidsonderzoek.
Nou ik had er laatst een en die keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam. HIj zei je bent jong dus ga het nog meer eens proberen. Dus ik dacht okee laat maar. En toen raakte ik zwanger met als gevolg dat ik gecurreteerd moest worden.. Dit is 14 dec 2012 gedaan. Daarna heb ik mooi om een ander gevraagd en het is een hele aardige zachte man. En als ik zijn assistent bel dan is ze ook erg aardig.. door haar mag ik nu maandag voor nog een controle ivm het bloedverlies dat niet stopt. Heb jij altijd dezelfde of is het bij jullie gewoon bij wie er plek is?
Wat fijn dat jullie nu een prettige arts hebben. Wij komen in een groot universitair ziekenhuis, dus je heb steeds een ander. Sommige lezen het dossier niet goed en vragen hoe het met ons zoontje gaat. Bij de zwangerschapsbeeindiging antwoordde een arts op een vraag: o dan geef je een paar dagen ervoor het kindje een prik in het hart en dan is hij dood! Echt zo bizar. Maar woensdag hebben we een aardige arts. Deze hebben we al een paar keer gehad.
Nou ja wat een rare opmerking van zo een arts! Mag je per afspraak niet vragen of die fijne arts beschikbaar is? Bij ons kijkt ze bij wie je als laatste geweest bent. Moeten jullie naar dat ziekenhuis vanwege wat er met Daan* gebeurd is?
Nee eigenlijk krijg je degene die beschikbaar is. Soms de professor en soms een co assistent. We kunnen wrs ook naar een nader zkh maar dit zkh is best goed. Ze weten en kunnen veel, alleen de artsen zijn niet altijd tactisch.
Als ze maar weten wat ze doen. Steun bij je man, vrienden en familie ( en een beetje bij ons) is belangrijker. Dan nemen we het maar voor lief dat ze niet zo tactisch zijn..
Hoi Lizzy, ons zoontje (onze zoon) is al weer negen jaar. Vandaag exact 10 jaar geleden was mijn eerste dag zonder anticonceptiepil. Nu zijn we exact tien jaar later, bezig voor een tweede. Mijn man wilde in eerste instantie absoluut geen tweede kind meer. Maar doordat afgelopen augustus uit dna-onderzoek naar voren kwam dat het een spontane mutatie was en dat het dus niet bij ons vandaan kwam, kon ik hem zo ver krijgen om toch voor een tweede te gaan. Maar angst heeft hij nog steeds heel erg, helemaal nu na twee miskramen. Dit vind ik ook heel angstig, dat hij toch ineens beslist ermee te willen stoppen. @logo, heftig hoor een zwangerschapsafbreking! En wat erg als ze niet goed in het dossier kijken en dat je dan zo'n vraag krijgt! Gênant gewoon! Ik weet niet zo goed waarom het functieonderzoek. Volgens mij is het gewoon protocol in ons ziekenhuis. Het is een vatenonderzoek. Tja.. het zal wel...
Ja kan me voorstellen dat de angst er goed in zit dan! Jullie zoon woont bij jullie? Ik vraag dat niet omdat ik er vanuit ga dat je dan je zoon niet bij je wilt hebben maar ik heb zelf met kinderen gewerkt en zie toch vaak dat ouders kiezen voor een andere woonsituatie. Ik ben zeer benieuwd naar dat onderzoek. Als je het niet vergeet laat je dan even weten wat er ging gebeuren?
Onze zoon woont (nog) thuis. Hij logeert één keer per maand bij een instelling, waar hij ook één nacht door de weeks logeert. De vraag is wel hoe lang het goed blijft gaan. Nu gaat het goed met hem, maar er zijn periodes geweest dat het eigenlijk niet meer ging. Dus het is altijd gewoon leven in het hier-en-nu. Als hij uit huis gaat dan gaat hij wel bij de instelling wonen waar hij nu al logeert. Hier heb ik bewust voor gekozen zodat hij jaren de tijd krijgt om daar ook goed te kunnen wennen en zich 'thuis' te voelen. Ook gaat hij van maandag tot en met vrijdag naar een dagcentrum voor kinderen met een verstandelijke beperking. En om en om gaat hij naar de zaterdagopvang. Hij is ook de reden dat ik vorig jaar gestopt ben met werken. Om er helemaal voor hem (en hopelijk straks de baby!!) te kunnen zijn. Uiteraard houd ik je op de hoogte wat betreft de onderzoeken.
Wat een doordachte keuze. Vind ik mooi om te lezen. Vaak zie je het zo anders. Vind hij het leuk op de opvang? Ik snap dat je idd meer tijd voor hem wil maken en hopelijk ook voor een mooi mini mensje. Ik wil je vast succes wensen maar hoop je voor die tijd toch nog te lezen!
Hij heeft het daar heel erg naar zijn zin. Hij zit daar nu al ruim zes jaar. En hij kan daar blijven tot zijn achttiende dus dat is heel fijn. We zijn erg tevreden ook. Hij gaat drie keer in de week zwemmen, één keer in de week 'judo', fietsen op de tandem, snoezelen, tv-kijken, muziek luisteren, gymmen, spelbegeleiding, wandelen, vingerverfen/knutselen, echt van alles gewoon. Hij gaat elke ochtend heel blij het busje in. Ook waar hij logeert gaat het erg goed en is hij blij. Soms is het ook heel moeilijk hoor. Hij kan niet praten en functioneert op het niveau van 10-12 maanden dus ja als hij zich niet helemaal lekker voelt loopt hij bijvoorbeeld de hele dag te schreeuwen. Maar gelukkig nu al voor langere tijd een goede periode.
Ja dat is heel lastig als hij zich niet goed kan uiten. Maar wel super fijn dat hij het zo naar zijn zin heeft. De leiding kent hem dan ook goed en weten goed wat hij bedoelt dan. Hoe oud is jou man als ik vragen mag? Hoe was hij verder onder de miskramen? (sommige mannen klappen nog al dicht)
Mijn man is 38 jaar. Hij heeft het heel erg moeilijk gehad met de beperking van onze zoon. We hebben jarenlang op twee verschillende sporen gezeten, echt heel heftig. Nu zitten we weer op één golflengte. Onze zoon merkt ook dat er een meer ontspannen sfeer hangt thuis nu. Hij was toentertijd al niet heel erg betrokken bij de zwangerschap en de tweede keer ook niet zo. Hij móest van mij mee naar de echo en toen kregen we dus het slechte nieuws. Hij kon er totaal niet mee omgaan en vluchtte weg van huis eigenlijk. Eigenlijk heeft hij mij toen in de steek gelaten gewoon. Gelukkig hebben we het uitgepraat. Toen weer de volgende miskraam.... pfff... hij was helemaal van slag. Ik uitgelegd dat het heel 'normaal' is op mijn leeftijd en dat het wel vaker gebeurt en dat het misschien nog wel een keer misgaat voor het een keer goed gaat. Ik heb geprobeerd om er zelf sterk in te staan zodat ik er niet te veel drama van maak wat hem weer kan afschrikken. Tja mannen.... Hoe ging dat bij jullie??