Goedemorgen meiden, Ik ben al gezegend met twee kindjes en tijdens die zwangerschappen wisten wij wat het geslacht was. De stilte van de echoscopiste en het moment van "Het is een..." vond ik werkelijk magisch! Ook de voorpret van kleertjes, kamertje etc vond ik erg leuk. Nu hebben we besloten dat we bij dit laatste kindje niet willen weten wat het wordt. Ik krijg een geplande keizersnede en het is voor mij belangrijk dat ik me focus op iets anders dan wat er met mij en om me heen gebeurt. Daarbij wil ik nu ook weleens weten of de 'verassing' mooier is als je het al die maanden niet weet. Alleen is mijn vraag hoe hebben/houden jullie dit vol?? Ik ben echt nieuwsgierig aangelegd en ik weet niet of ik nog zo stoer ben als er straks tijdens echo's wordt gevraagd willen jullie weten wat het wordt. Dus alle tips zijn welkom want ik hoop echt dat ik het vol kan houden niet te weten. Ook hebben we wel een 4D echo rond de 26 weken en dan ben ik ook bang dat ik aan t gezichtje kan zien wat het wordt. De echo niet doen is geen optie want mijn andere kindjes hebben straks ook hun eigen echo van toen ze nog bij mama in de buik zaten. fijne zondag!
Haha om die reden widen wij het beide keren juist wel weten. Ik heb ook een heel romantisch beeld bij tijdens de bevallig er pas achterkomen en dan helemaal blij verrast zijn met het geslacht. Maar ik weet gewoon dat ik daar veel te nieuwsgierig voor ben . Een vriendin van mij heeft het wel volgehouden en zij vond het helemaal super om pas bij de bevalling te horen. Dus hoe je het moet volhouden, don' t ask me . Probeer maar te denken aan de mooie verassing die je straks te wachten staat. Succes!
Bij mijn zoontje wisten wij het niet. En ja het was vooral bij de eerste echo nadat ze het konden zien heel moeilijk. Mijn man wilde het eerst wel weten maar uiteindelijk ook niet. En hij heeft mij weer overtuigd op de momenten dat ik het wilde weten. Er is een moment geweest waarop we allebei wilde weten wat het was en dat was toen het heel slecht ging met mijn sm en zij op sterven lag. Wij hebben het er toen uitgebreid met elkaar over gehad en besloten om het toch niet te doen. Mijn sm wist uiteindelijk toch wel dat het een jongen was. Zoek steun bij elkaar, het werkt alleen als jullie er beide voor 200% achter staan. Maar de verassing bij de geboorte is zoooooooo leuk. Al vind ik het nu toch ook wel heel leuk om te weten dat we een meisje krijgen.
Ja mensen die ik spreek die beide ervaringen hebben zeggen dat het allebei leuk is. Zowel het niet als het wel weten. Ik weet hoe het is om t wel te weten en denk dat als ik toch zwicht dat ik dat achteraf erg jammer zou vinden. Er komen wel meerdere momenten aan dat ik mn nieuwsgierigheid moet bedwingen. De eerste horde is de NIPT ja ook dat nog we hebben nu de kans om t extra vroeg te weten Dan met de 16 weken pretecho, de 20 weken echo, de 26 weken 4D echo en de liggingsecho's in het ziekenhuis op t einde... Ik weet 1 ding zeker dat wordt tanden bijten!
Op een gegeven moment word het leuk om de echoscopiste te "pesten" mijn ervaring is dat ze het heel graag willen vertellen en zich dan echt moeten inhouden. Ons mannetje werkte overigens ook totaal niet mee als ze stiekem wilde kijken. Het speculeren is ook leuk met je partner. Mijn man dacht dat het een meid was en ik wist zeker dat het een jongen was. Hier regelmatig lollige discussies over gehad. Met als finale stuk in het zh toen mijn zoontje aan mij werd laten zien, ik zei toen tegen mijn man: "haha zie je wel dat ik gelijk had "
Ik zou het echt echt echt niet kunnen volhouden Vooral niet na 2x dat ik het wel wist, heb dus heen tips maar vind het wel knap van je al je het volhoudt haha
Wij wisten ook niet wat we kregen. Tuurlijk was ik nieuwsgierig, maar heb van begin af aan heel hard geroepen dat we het niet wisten en ook niet wilden weten! Er zijn ook echt de meest vreemde weddenschappen op afgesloten. Misschien helpt het dat ik 'maar' 3 echo's heb gehad. Met 12, 20 en 35 weken. Bij de 20weken echo kregen we een echo in een academisch ziekenhuis ivm eventuele klompvoet(en). We kregen daar eerst een intake met een assistente en daarna pas naar de echoscopist. Wij hebben het tegen beide personen duidelijk gezegd. Ze vertelde wel, dat ze even ging kijken of ze bijv. baarmoeder en eileiders of balletjes zag zitten. Maar ze hebben absoluut niet pontificaal tussen de benen zitten loeren, . De 35 weken was een liggingsecho bij de VK en ook daar gewoon weer gezegd. Voor ons was het écht een verrassing, we hadden beiden echt geeeeeen idee! En ik moet ook zeggen, toen onze dochter op mijn buik werd gelegd was ik daar ook helemaal niet mee bezig, of het een jongen of een meisje was... Ik was zo blij dát ze er was en dat het goed ging. Pas na 10 min ofzo vroeg de VK: weten jullie eigenlijk wat het is? Euhhh nee. Dan ga maar eens kijken! Dat was wel heeeeel leuk om het zelf te ontdekken! Mijn tip: vermijden dat de echoscopist jou vraagt of je het wilt weten. Dan ga je denk ik twijfelen. Bij voorbaat duidelijk zeggen dat je het niet wilt, en mijn ervaring is dan ook dat ze er niet meer naar vragen. Succes!
Hier hetzelfde beide kids geweten, de volgende willen we niet weten. Andere kant lijkt het me heel vervelend maar andere kant ook zo bijzonder en wat een rust die weken tot de 16 weken. Niet obsessief bezig zijn met het willen weten lijkt me heerlijk ! En dan als je bevallen bent te horen wat het is prachtig ! Geen idee hoe je het vol moet houden maar hou je vast bij het idee !
Zoals hierboven al gezegd: vertel het vooral VOORDAT de echoscopist met de echo begint. Dan kom je niet in de verleiding wanneer ze de vraag wél stellen
Hier bij beide kids wist ik het. Mochten we weer zwanger raken wil ik het ook niet weten ... Maar ik ben zo nieuwsgierig!!
Wij willen het ook een verassing houden. Soms vind ik het wel lastig, maar mn vriend wilt het ook een verassing houden en we vinden het beide heerlijk om te speculeren wat het gaat worden. Ook wat anderen denken dat het is vind ik leuk om te horen. Ook horen we van veel mensen dat ze het leuk of stoer vinden dat we wachten. En ik vind het stiekem ook wel een beetje stoer van onszelf . Ik heb niet echt moeite, maar vooral omdat ik me er gewoon op heb ingesteld dat we het niet eerder dan september gaan weten We geven het voor elke echo aan dat we het niet willen weten en tot nu toe gaat dat goed. En zelfs bij een echo ben ik alleen maar zo blij om de kleine te zien, dat het me echt niet kan schelen of het een jongen of een meisje is
Het lijkt me als het om je derde kindje gaat en je dus al wat echo ervaring hebt ook best moeilijk om straks bij de echo's op het moment dat je het kunt zien het niet te zien. Als je kindje lekker ligt te bewegen kan er zomaar iets voorbij in beeld schieten. Hopelijk houdt de vk er dan goed rekening mee en waarschuwt ze op tijd. Vergeet ook niet bij de NIPT heel duidelijk aan te geven dat je het niet wilt weten, anders staat het geslacht straks in hoofdletters midden op de pagina .
Ja lijkt me ook vooral heel moeilijk niet te kijken. Volgens mij doe je dat automatisch. Nub en skull voorspellingen vind ik ook erg interessant Ja ik zal t bij de nipt in Brussel aangeven neem aan dat ze daar dan rekening mee houden?!
Een kwestie van doorbijten....wij wisten het bij de eerste ook niet, al wist ik zo zeker dat het een meisje zou worden dat ik zelfs voor de bevalling met een te schattig jurkje in de handen heb gestaan, maar toch weer teruggehangen. Alleen mijn ervaring uit het ziekenhuis was dat ik mijn dochter al 5 minuten op mijn buik had liggen voordat de mensen er omheen zeiden, weet je eigenlijke wel wat het is..... dat was wat minder maar goed na de bevalling kon me dat weinig schelen eigenlijk was totall loss. Bij deze willen we het ook niet weten... al vind ik dat ook moeilijk....ik heb nu namelijk nog niet heel sterk een gevoel van meisje of jongen....
@Cathymoon grappig ik wist dat bij mijn eerste ook zo zeker en dat klopte. Bij de 2e dacht ik t ook zeker te weten omdat ik mezelf gewoon niet met een knul kon voorstellen (gekke hormonen) maar dat had ik dus mis. Nu heb ik geen idee en dat maakt me ook onrustig op de een of andere manier
Bij beide kinderen wisten we het niet, we kregen ook alleen een echo op 10 weken en op 20 weken. Dus even wegkijken en van te voren aangeven. Meer was het niet Maar nu, nu is het wel even anders. Er staat volgende week een controle bij het ziekenhuis gepland, dan de 20 weken echo en daarna nog 3 groeiecho's........ Ik denk dat ik dit niet ga redden We hebben al een meid en een jongen, de zolder staat nog vol met kleding van beide...... Ik wil ruimen en wassen
@jj1980 Haha heel veel succes dan. Aan de andere kant... Je wist t twee keer niet dus misschien leuk om nu mee te maken hoe het is om t wel te weten?! Mijn ervaring is dat dat ook bijzonder is, je weet wat er in je buik zit en dat maakt t echter ofzo. Hier ook een meid en knul rondlopen trouwens.
Ik heb nu dus ook in mijn hoofd dat ik er niet specifiek om vraag, maar als we het zien, prima. Mijn man weet het liever weer niet, maar snapt dat ik ook niet bij elke echo mijn ogen sluit Het lijkt mij nu ook wel leuk om het te weten.
En als de echoscopiste aan jullie vraagt willen jullie het weten? Dat lijkt me zo onwijs moeilijk om dan NEE te zeggen. Want diep in mn hart wil ik het natuurlijk wel weten alleen wil ik het dit keer weten bij de bevalling