happy3, wij kiezen voor de punctie omdat we zo min mogelijk risico's willen nemen. De gyn is ook meer voorstander van een punctie omdat bij de vlokkentest toch meer kans op een miskraam optreedt. En die angst nog eens bovenop de angst voor uitslagen zie ik niet zitten. o wat naar dat je man weer twijfelt zeg. Gelukkig is dat bij ons nooit een probleem geweest, wij wilden altijd 2 kindjes en daar gaan we ook voor.
Hallo meiden, Ik lees hier veel herkenbare dingen, wat fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Ik merk dat ik er veel in mijn eentje over blijf malen. Ik doe mijn best om verder te gaan met dingen die ik altijd doe, en rustig af te wachten tot ik weer zwanger ben en me niet te druk te maken. Het lukt alleen niet helemaal, ben snel afgeleid op mijn werk en voel me een beetje kribbig de hele tijd. Nina: nou, dat is ook wel begrijpelijk, zo leuk zijn ziekenhuizen niet. Ik kwam er nooit, vóór mijn zwangerschappen. De natuurlijke weg hoeft trouwens niet voor iedereen per se de beste te zijn, dat verschilt denk ik per persoon. Ik heb me laten vertellen dat een IVF-behandeling (aangezien ik drager ben, zouden we hier wel op aangewezen zijn) normaal zo'n 20-25% slagingskans per poging heeft, en dat dat met de selectie zo'n 15-20% zou zijn. Dat betekent dus een zware behandeling en een grote onzekerheid of het ook lukt. Kounelli: heel herkenbaar wat je schrijft. Bij de laatste zwangerschap hebben we het nieuws ook verborgen gehouden voor de familie, ik wilde het pas na de eerste goede echo vertellen. Anders gaan anderen zich ook heel erg zorgen maken en de weken af zitten wachten. Maar het betekent wel dat je het niet echt met een ander kunt delen. En wat heerlijk is het dan he, om een gelukt exemplaar rond te hebben lopen. Petra: ik zie dat jij ook een zwangerschap af hebt moeten breken. Met hoeveel weken was dat? Ik meen dat het bij jou om chromosoom 21 ging toch? Dan kan ik me voorstellen dat je toch kiest voor de punctie, ondanks het (kleine) risico dat je loopt. Wat dat betreft is chromosoom 13 'makkelijker', omdat je weet dat een kindje met trisomie 13 nooit lang zal leven. Bij de zwangerschap van mijn zoontje heb ik geen vlokkentest of punctie willen doen. Ik weet dus ook niet of mijn zoontje drager is of niet, maar dat komt tzt wel. Nynke Jellie: welke translocatie heb jij (of je partner)? Wat is dat frustrerend, als de zwangerschappen elke keer langer duren maar dan toch mis gaan. Happy: ik begrijp dat het bij jullie ook al een keer gelukt is? Wat vervelend dat je partner niet op een lijn zit en zo gaat twijfelen. Dit is zo wel een heel verhaal geworden zeg. Ik ga nu gauw maar aan het werk.
hey Elmootje, wij hebben toen op 17 weken de zwangerschap afgebroken. Ik dacht lang dat we alleen stonden met ons probleem, maar zo te lezen komt zo een translocatie toch nog vaak voor
@ Elmo: Mijn translocatie zit tussen het 8e en 13e chromosoom. Die hebben een stukje uitgewisseld. Ik moet zeggen dat ik ook wel blij was dat ik op een gegeven moment dit topic vond. Ik had toen ik het hoorde echt zoiets van, ben ik de enige die dit heeft? Maar 'gelukkig' blijk ik niet de enige te zijn. Die herkenning is heel fijn. Tuurlijk praat ik er met vrienden en familie ook wel over, maar dat is toch anders...
Inderdaad, volgens mij komt het vaker voor. Ik schrijf ook op een Duitse 'lotgenoten'site en ook daar heel veel vergelijkbare verhalen. Alleen verwonder ik me over de slagingspercentages daar. Zo is de kans op miskramen bij iemand met een translocatie 40 % ! Terwijl onze Uroloog en Klinische Geneticus het over 5 % had. En dan heb ik het echt over vergelijkbare situaties....
Ha meisjes, jeetje er is een hoop geschreven en ik heb helemaal geen mailbericht daarvan gekregen... jammer!! Even een snel berichtje van mijn kant. Het loopt hier allemaal niet zo lekker. Gisteren een echo gehad en er zijn maar 4 grotere eiblaasjes te zien, donderdag weer een echo, dan is het erop of eronder. Ze doen de punctie bij minimaal 4 eiblaasjes, die hebben we maar ik vind het redelijk kansloos. Het is nog maar de vraag of er in die 4 eiblaasjes ook 4 eitjes zitten, dan is het nog de vraag of er een embryo uit komt... en dan is het nog de vraag als er een embryo uit komt of deze gezond is. De kans is dan zooooo klein. Ben er helemaal ondersteboven van. Gisteren zoveel gehuild... zullen ook de hormonen wel zijn, maar ook zeker een erge teleurstelling... gevoel van falen. Maargoed, eerst a.s. donderdag afwachten hoe het er dan voor staat. Maar zoals ik de echoscopiste aanhoorde kon ik uit haar opmerkingen halen dat het er waarschijnlijk niet meer dan 4 zullen worden... Als m'n hoofd weer wat rustiger is ga ik weer met jullie meekletsen, maar op dit moment even een ego bericht, sorry!
Jeetje, Beginneling dat is echt flink balen... Als het bij 4 blijft, gaan ze dan wel echt een punctie doen? Je zou zeggen dat ze dat risico niet nemen omdat de kans wel klein is dat hier een goede eicel uit gaat komen. In ieder geval sterkte met afwachten, hoop voor je dat je morgen nog wat beter nieuws krijgt.
Jammer Beginneling. Teld deze keer als eerste poging IVF/PGD als ze niet voldoende eicellen kunnen oogsten? Geef jezelf toe aan de emoties, het is ook zwaar K* allemaal. Hopelijk kun je daarna met volle moed weer verder. Sterkte in ieder geval.
@Beginneling: hè bah! Hier zit je niet op te wachten! Is er geen mogelijkheid om nog verder te stimuleren, of kan dat niet? Hoe was je echo vandaag? Hoop zo voor je dat er een gezonde embryo kan ontstaan! Sterkte hoor, en schrijf hier maar van je af, als je dat nodig hebt, altijd goed! Ik duim voor je!
Tot onze grote verbazing hebben we vanmorgen een stuk of 8 grote eiblaasjes gezien!! Het is verdubbeld! Straks de Pregnyl spuit en zaterdag de punctie! Spannend!!! Nu gaat t echt beginnen. Had dit echt niet durven hopen hoor!
Oh wat goed! Dat is heel mooi nieuws! En weet je dan gelijk of er een goed eitje bij is? Zal voor je duimen morgen!
@Beginneling: wauw! Super!! Ik duim voor je morgen dat er een mooie oogst mag zijn! Inderdaad: nu gaat het ècht beginnen!!
Beginneling wat supeerrrrr!!!! Ik hoop voor je dat alles goed gaat. Ik duim voor je!!! Ik had afgelopen maandag eerste gesprek bij gyn. Alleen er was een kans dat ik zwanger zou zijn.. Maar helaas.. En bij gyn is niks onderzocht, omdat hun beetje raar deden.. Ze zeiden het OF spontaan zwanger worden OF pgd.. En niet tijdens wachtlijst spontaan zwanger worden.. Terwijl er vanuit Maastricht heel wat anders gezegd werd... Ik mag alles opstarten en ook spontaa zwanger worden, als ik dat wil. Maar een maand voordat ik echt aan de beurt ben voor pgd, dan mag ik niet meer spontaan zwanger worden. Dus de gyn in Utrecht deden beetej raar. Mailtjes heen en weer gestuurd, en toen snapte ze het.. Alleen ik ben gister ongesteld geworden Gister weer gyn gemaild met dat ik ongi ben en zo snel mgelijk weer een afspraak wil.. Maar nog niks terug gehad.. Vind ze wel heel raar in Utrecht (of ligt dat aan mij?!) Hoe is het met de rest???
o beginneling, wat spannend zeg! zo goed voor jullie! coco27, wat raar van die gyn zeg, je zou toch verwachten dat die weten waar ze mee bezig zijn. Ik zit volledig te stressen ondertussen, maandagmorgen om half 9 de echo met nekplooi. Ik hoop zo dat het in orde is, dan leven we toch al iets rustiger naar de vwp toe
Ik kan me voorstellen dat, dat inderdaad nu even stressen is Petra! Spannend! Heb je er wel een beetje goed gevoel bij? Beginneling: Hoe is het gegaan? Coco: Wat lastig dat het ziekenhuis in Utrecht zo vreemd doet... Het lijkt me toch een kleine moeite om even kort te sluiten met Maastricht wat nu wel of niet gewenst is.
Meiden, even een korte versie van mijn bizarre dag. Punctie is me meegevallen, pijnlijk maar te doen. 5 eitjes gevonden, niet veel maar ZH is tevreden, dan zijn wij dat ook. Maar daarna begon de ellende. Op de uitrustkamer begon mn enorme buikpijn, uiteindelijk mochten we na een uur weg, kon niet lopen niets, in de rolstoel naar de auto. Toen de helse autorit (uur rijden) hevige buikpijn wat ik niet trok, na een half uur ging ik out (nooit meegemaakt) Auto aan de kant en liefje heeft 112 gebeld in paniek, na 3 min kwam ik een beetje bij. Ambu en politie kwamen na een kwartier, gechekt en mocht kiezen naar dichtsbijzijnde ZH of naar huis. Op dat moment ging t wel dus maar naar huis gereden, waar ik weer out ging toen we de straat in reden. Nu plat op bed, kan me zelf niet bewegen, enorme pijnen va eierstokken tot aan mn schouders. Veel contact met ZH. Al met al, klote!!
@Beginneling Bah, wat een heftige dag. Hopelijk trekt de pijn snel weg, ik duim voor je dat de embryo's zich goed ontwikkelen. Wanneer mag je voor de uitslag bellen?