Na de zwangerschap van de tweeling heb ik er een chronische bekkeninstabiliteit aan over gehouden. Daarnaast heb ik nog een andere medische aandoening "spasme" (wil ik ivm bekendheid op een openbaar forum niet verder op in gaan alleen dat het niet continu aanwezig is) Kort samengevat versterkt dat elkaar waardoor ook de bekken fysio zegt dat dit een langdurige behandeling gaat worden en wellicht de bekkeninstabiliteit nooit meer weg zal gaan omdat dit elkaar versterkt. Want mijn bekkenbodem spant dus altijd aan ook onbewust en zelfs met oefeningen is het moeilijk om alles te ontspannen. Nu worden mijn kinderen groter en zwaarder en merk gewoon dat ik steeds beperkter word in mijn bewegingen. Alles doet pijn, ene dag kan ik een halve dag volhouden en weer een andere dag moet ik de dag beginnen met zware pijnstillers. Ik moet vaker nee zeggen tegen mijn kinderen dat mama niet mee kan doen of kan helpen dat ik weer moet uitrusten. Hun simpelweg onder de douche zetten en inzepen betekent dat ik de rest van de avond niets meer kan. Mijn man zit in een spagaat, omdat hij vaker vanuit huis moet werken om bijvoorbeeld de kinderen voor mij op te halen van school / de opvang. In het ergste scenario kan ik ze zelf ook niet wegbrengen. Terwijl zijn werk hem liever ook meer op de zaak ziet wat natuurlijk terecht is.. Dat heeft ook weer invloed op ons huwelijk. Meerdere malen bij de gemeente aangeklopt om huishoudelijke hulp, dat ik daar echt hulp in nodig ben om dit vol te kunnen houden omdat met een stofzuiger of swiffer over de vloeren gaan al teveel is op dit moment. Maar nee ik heb er geen recht op, want ik heb een partner. Maar hij is fulltime werken. Dat er een was tot het weekend kan blijven liggen wilt niet zeggen dat er overdag geen stofzuiger aan moet. Maar nee helaas mevrouw we kunnen niets voor u doen. Huisarts vindt het voor ons enorm jammer dat hier zo op bezuinigd wordt want in mijn geval is het chronisch. We hebben geen vangnet, de meeste mensen in onze familie en vrienden kring werken zelf ook en of wonen te ver weg. We staan er echt alleen voor. En omdat ik de dag al moet verdelen kies ik uiteraard de uren redelijk pijnvrij met de kinderen door te brengen dan één keer een stofzuiger te pakken en vervolgens niets meer kunnen. Ik slik tramadol en spierverslappers, maar zeker die laatste wil ik gewoon niet slikken als ik alleen ben met de kinderen.. aangezien ik er voor mijn gevoel er zo stoned van word. Dat betekent wel hoe meer pijn, hoe meer spanning op de spieren, hoe meer de spasme mijn bekkenbodem die dus al zwak is dwarsboomt. Soms voelt het echt alsof ik ieder moment door m'n benen zak zo instabiel voelt het. Afspraken bij de fysio, revalidatiearts staan en blijven doorlopen maar dat is voor de langere termijn oplossing. Voor de kortere termijn is er in mijn ogen nu niets want ik zie er niet ziek uit van de buitenkant. Nu leven we gelukkig in 2022 en kan veel online zoals de boodschappen laten bezorgen etc. Maar ik wil gewoon moeder kunnen zijn, de taken uit kunnen voeren die daarbij horen zonder af te moeten wegen of ik dan andere dingen zoals eten koken later op de dag nog wel kan volhouden. Ik zou gewoon enorm geholpen zijn met een huishoudelijke hulp die meerdere keren per week de zwaardere taken van mij overneemt zodat ik die energie in mijn kinderen kan stoppen. Dat vindt de huisarts ook maar de wmo zegt wat anders. Zelf een hulp betalen is op dit moment nog niet haalbaar financieel en zou ik echt meerdere dagen (minimaal 2) hulp nodig hebben. Nu vroeg ik mij af of iemand in een soort gelijke situatie heeft gezeten en het toch voor elkaar heeft gekregen via de gemeente of eventueel zorgverzekering om hulp te krijgen? Bij mij is iedere dag ook weer anders kwa belastbaarheid en pijn, geen pijl op te trekken dat maakt het ook zo moeilijk. Bij een dagje uit zorg ik ervoor dat ik de dag ervoor en dagen er na geen verplichtingen heb om een dagje dierentuin vol te houden. Over echt intiem zijn maar te zwijgen, want dat lukt vanwege de pijn helemaal niet meer.
O wat ontzettend naar en lastig voor je. Mijn tip zou zijn (als ook tweeling ouder) zoek hulp van vrijwilligers. Vaak zijn er (Welzijns) organisaties in de buurt die hierin kunnen helpen. Zeker als het om duidelijk afgebakende momenten/ klusjes gaat. Soms werken ‘gemeente/ organisaties met hulp gezinnen. Zij ontlasten de vraagouder. Het is een hele stap, maar de moeite waar om te onderzoeken.
Ik ben bang dat je het toch echt bij familie of vrijwilligers moet zoeken. Of een particuliere hulp die een paar x een uur of zo of 1x 3uur in de week kan komen maar dat gaat nu nog niet zeg je. Via wmo zal heel lastig worden. Je hebt een partner en bent nog jong dus dan gaan ze er vanuit dat die partner nog dingen in huis kan doen. En ze verwachten dat je dan ook nog een vrij jonge omgeving (familie, vrienden) hebt die mogelijk kunnen bijspringen. Zelfs ALS je hulp zou krijgen dan hoef je niet te verwachten op 2 of meer keer per week hulp. Dan mag je blij zijn met 1x in de week of zelfs 2 weken 2 a 3 uurtjes. Ze zijn streng en er is een enorm personeelstekort. Ik werk in de zorg en hier krijgen de ouderen max 1x in de week 2 a 3 uurtjes en wordt er van familie verwacht dar ze dingen doen. Want er blijft soms veel liggen. We hebben hier mensen die al maanden op een hulp zitten te wachten. Gewoon, omdat er niemand is. En veel verloop dus iemand gaat weg vanwege ander werk/ziekte/zwangerschap en er is geen vervang.
Wat ontzettend vervelend dat je zo veel pijn hebt! Heb je al een doorverwijzing naar de pijnpoli gekregen? Wellicht dat die je nog kunnen helpen. Mijn verhaal is een soortgelijk verhaal. Nadat de gyn bij mij vorig jaar een dood vruchtje met de hand heeft verwijderd kreeg ik ook chronische buikpijn. Bij mij is het een combinatie van zenuwschade en een overspannen bekkenbodem die aanspant wanneer het getriggerd word of gewoon zomaar. Beetje vergelijkbaar met jou. Ik heb maanden lang niks tot nauwelijks wat gekund. Wij hebben er toen voor gekozen om de opvang van onze dochter door te laten gaan. Ik moest haar dan soms met pijn en moeite brengen maar zij had een leuke dag en ik had de rest van de dag rust. Eten deden we zo makkelijk mogelijk, eenpansgerechten die makkelijk en snel te maken zijn. Ook kochten we toen een robotstofzuiger om de ergste vuiligheid elke dag op te zuigen en dan deden we 1x in de week zelf stofzuigen. (Je kan ze ook met dweilfunctie vinden) Waar je ook naar kan kijken is een hulpgezin. Die kunnen soms even de druk van jullie afhalen door de kinderen mee te nemen een dagje uit of een nachtje logeren. Misschien kan je een oproepje doen voor een oppas die de kinderen af en toe meeneemt? Succes! Hopelijk heb je er wat aan!
o wat vreselijk naar voor je zeg. Ik heb echt enorm met je te doen. Ik heb na de bevalling last gehad van bekkenbodemklachten (dat was niet zozeer pijn), maar goed wel langdurig maar nooit zo ernstig als jij. Maar wel dat ik herken dat je heel veel moet rusten en zeggen mama kan dit of dat niet. Echt niet leuk... Wij hebben het geluk dat we huishoudelijke hulp konden inhuren, en dat heeft wel zeker geholpen. Bij mij is het nu grotendeels over (95%). Je wordt nu nog stevig belast maar wie weet dat je als de kinderen iets groter zijn door meer rust toch minder klachten zult krijgen. Dit zijn klachten die echt met de tijd wat kunnen verbeteren. Drie jonge kinderen is fysiek en mentaal ook een enorme belasting en als ze wat groter worden kan dat op zichzelf al helpen. Geef de hoop niet op! Ik zou echt doorgaan met zoeken naar ondersteuning/ verbetering: 1) kun je misschien terug naar een gyn of bekkenbodemtherapeut om te kijken of die je met je klachten kan helpen? 1b) kijk of er andere zorgverleners dan je HA kunnen helpen zoeken naar vergoede hulp in huis. 2) kan je tweeling al naar een psz? Ze zijn al 2 toch? Bij ons kunnen ze al vanaf 2 jaar gaan en zo niet bij jou, zoek dan een andere in de omgeving waar dat wel mag. Je krijgt er kot voor 3) ga met je zorgverlener die de medicijnen heeft uitgeschreven in gesprek. Tramadol is uiteindelijk vervelend spul en kan verslavend zijn en minder werkzaam bij langdurig gebruik. Soms is een pijnstiller tijdelijk nodig en blijf je er te lang in hangen. Misschien kijken of je onder begeleiding kan afbouwen/stoppen. Wie weet dat het juist iets positiefs weer in werking zet. veel sterkte!
Bij mij was t verwacht chronisch te wezen maar na de bevalling van R kan ik, zonder al te bizar te gaan doen, wel alles weer doen. Het is wel schipperen, ik kan niet gaan hardlopen na een lange werkdag of én het hele huishouden doen en dan nog eens gaan shoppen. Rondom menstruatie kan ik ook niet veel hebben. Na de bevalling van G kon ik 10 maanden later pas pijnvrij 400 meter in eigen tempo onbelast wandelen. Het is nu wel beter, maar het blijft zoeken naar belasting en belastbaarheid. Hulp kreeg ik ook niet na G, dus idd de robot stofzuiger en dan maar minder stofzuigen. Strijken met een strijkkruk (of niet) koken heb ik heeeeel lang zittend gedaan. Barkruk bij mn fornuis. Grote schoonmaak etc met partner samen of een vriendin inschakelen en dan voor haar weer wat kleding herstelwerk/haakwerk.
Bedankt iedereen voor tips! De tweeling gaat naar de psz en vanaf februari want dan zijn ze 2,5 ook een extra dagdeel vanwege vve indicatie. Dat zal zeker helpen! Voor nu is het vaak vliegwerk want ze beginnen half 9 en moeten 12 uur weer opgehaald worden, daarna de oudste weer kwart voor 3. Dus nu blijf ik steeds op en neer gaan wat extra belasting geeft. Tramadol is zeker naar spul, en merk ook dat ik er meer op een dag moet slikken om de dag door te komen. In zoverre je in mijn situatie nog van volledig pijnvrij kunt spreken. Ik weet niet eens meer hoe dat voelt. Zoals de huisarts zei is dat symptoom bestrijding en daar help je uiteindelijk je lichaam ook niet mee omdat het gewoon troep is. Wat betreft de robot stofzuiger kan dat zeker hier nog een optie kunnen zijn. Eigenlijk zelf niet bij nagedacht, werken ze echt goed? Ik zal mij eens erin verdiepen. Ook zeker al nagedacht over een slowcooker waarbij je 's ochtends er alles ingooit en 's avonds toch een maaltijd op tafel hebt staan. Maar ook daar moet ik mij eerst verder in verdiepen alvorens ik zo'n uitgave doe. Volgens mij bestaat hier wel iets zoals buurtgezinnen, maar ergens voelde en (ook nog wel voelt) dat als moeder falen naar de kinderen toe, dat iemand anders ze moet geven wat ik op dit moment niet kan geven. Ook is dit natuurlijk ook totaal niet wat ik voor ogen had toen we een kinderwens hadden. Denk als ik dit van te voren had geweten het hooguit bij een kind was gebleven. Omdat ik nu verre van een goede moeder kan wezen en mijn kinderen vaker een nee moet verkopen. Opgelucht dat ze op school en opvang hun uitdagingen krijgen, die ik ze momenteel niet kan geven. Ook vind ik het moeilijk om ze uit handen te geven, en met iemand anders mee te geven. Dat zou ik dan los moeten laten maar juist dat is gevoelsmatig echt k*t Ik snap met mijn verstand natuurlijk ook wel dat we uiteindelijk geen andere oplossingen meer hebben, en we iets moeten om wat meer lucht te krijgen in het gezin. Want de baas van mijn man gaat dit natuurlijk ook niet langer door de vingers zien dat hij thuis blijft voor zijn vrouw. Daarnaast krijgt hij er een berg werkdruk bovenop dat het ook maar de vraag blijft hoelang dat goed blijft gaan.
Zelf betalen. Ik krijg ook geen hulp vergoed. Verder ben ik afgekeurd en mijn man werkt ook voltijd buitenshuis. Tja wij accepteren gewoon dat er dingen blijven liggen. Ik maak mij er na 7 jaar niet meer druk om. Je moet het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Toen de kinderen klein waren, deed ik ze gewoon in de keuken gootsteen in bad. Had ik een goede werkhoogte. Onze oudste kon zichzelf met 4 jaar prima zelf wassen en afdrogen. Aankleden deed ik op bed. Doe ik nog steeds met de jongste. Steelstofzuiger om ff na t eten onder de tafel te stofzuigen, kun je zelfs nog zittend doen. Douchekruk heb ik ook al jaren in de douche, ideaal. Ik slik jaren tramadol maar wel alleen voor de nacht. Ik wil overdag juist die pijn voelen om niet die grenzen te forceren. Ik verhoog zelden ook. En om de dag wel slaappil, anders kan ik spieren verkrampen. En al tig jaar fysio. Wat voor mij het allerbeste werkt, accepteren dat het nu eenmaal zo is. Ik heb geen schulgevoel meer naar mijn man en kinderen toe. Was een heel proces. Maar daardoor forceer ik mijzelf minder en let veel beter op mijn grenzen en heb ook minder pijn dan bv bij de 1e toen ik veel meer erdoorheen ging.
Een robotstofzuiger en slowcooker zijn natuurlijk wel flinke uitgaven. Wellicht kan je er eentje lenen van iemand? En falen doe je niet he! Jij wil ook liever de energievolle, uitgeruste en gezonde moeder zijn. We hebben het helaas niet voor het kiezen. Wat betreft je pijn wil ik je echt meegeven om een verwijzing naar de pijnpoli te vragen. Ze zijn daar echt heel gespecialiseerd in de verschillende vormen van pijn en pijnstilling. Echt een aanrader!
Even over de robotstofzuiger: Wij hebben die ook een tijd gebruikt maar wij waren echt geen fan. bij ons bleef het teveel hangen op drempeltjes en moeite om rond alle kleine meubels te komen. Heb je een heel strak en vrij leeg huis dan kan het wel werken maar voor ons niet. Ik zou dus zo niet zomaar die investering doen als ik jou was Als je al een paar ochtenden peuterspeelzaal hebt dan zou dat eigenlijk wel al best wat ruimte moeten geven. Het feit dat je het nog steeds als vliegwerk ervaart is denk ik een duidelijk signaal dat er iets moet gebeuren. Ik zou ook zeker naar de pijnpoli gaan zoals Hier werd voorgesteld. ik kan me voorstellen dat je maar gewoon pijnstillers blijft slikken en een beetje aanmoddert maar ik zou echt proberen als doel te hebben dat de klachten gaan verbeteren! Blijf vragen om andere hulpverlenes om te kijken of je Minder pijnstillers kan gebruiken maar ook minder pijnklachten krijgt. Er zitten ook vervelende bijwerkingen aan de Tramadol die je herstel juist weer in de weg kunnen zitten Sterkte!
Hoe vervelend ook dit is voor de wmo gebruikelijke zorg. Je hebt een jonge en gezonde partner waarvan verwacht mag worden dat hij deze zorgtaken op zich neemt. Hij kan overigens gebruik maken van zorgverlof of ouderschapsverlof om jou te ondersteunen. Verder zou ik zeker kijken naar 1x per week particuliere huishoudelijke hulp. Voor de grote klussen qua schoonmaken. Eten zou je naast bezorgen kunnen kijken naar tafeltje dekje (voor ouderen maar tegenwoordig voor alle doelgroepen). Een robotstofzuiger in huis. En de kinderen naar de peuterspeelzaal voor 4 dagdelen (met indicatie van consultatiebureau). Zal al enorm helpen.
Een revalidatietraject waarin je naast fysio ook ergotherapie krijgt en begeleiding van een psychoo5en revalidatie arts. Ik weet niet of je nu elke dag stofzuigt bijv. dat hoeft niet per se elke dag. Mijn kinderen hebben het jaren overleeft Is er niemand bij de oudste in de klas die ze even kan afzetten na 3 uur. Pijnpoli wordt al genoemd. Ook een goed idee.
Robot stofzuiger is al genoemd en die zou ik zeker aanschaffen!!! verder kan je wel kijken of je aanpassingen kan krijgen via het WMO. Zoals een tripple stoel die kan je rijden mee door huis en die kan elektrisch op en neer waardoor je heel veel klusjes in huis weer kan doen zonder ervoor te hoeven lopen. Zou zeggen vraag is of een ergotherapeut mee kan kijken hoe je nu met je beperkingen wel bepaalde klusje kan doen zonder overbelast te raken of alles op je man z’n schouders te laten vallen.
Vooral savonds als de kinderen op bed liggen huishoudelijke taken doen. Niet elke dag stofzuigen en dweilen Niet elke dag je kids douchen. (Dat is zowiezo slecht voor de huid) mits ze echt vies zijn natuurlijk maar anders is met een washandje ook voldoende.
Ik wil toch nog even een aanvulling geven op mijn eerder bericht waarin ik misschien onvoldoende empathie heb getoond. Drie kinderen onder de 4 jaar verzorgwn is gewoon hard werken! Ook al gaan ze deels nar school of peuterspeelzaal Het blijft gewoon een pittige taak. Een gastouder aan huis krijgt hiervoor betaald! Niet gek Dus dat je met elke dag heel veel pijn tegen je grenzen aanloopt. Ik zou dus toch Blijven zoeken naar ondersteuning en medische hulp voor verbetering want als je nu een baan Buitenhuis had gehad had je die waarschijnlijk ook niet kunnen volbrengen, dus volledig zorgen voor drie jonge kinderen is ook heel lastig nu. Nogmaals sterkte!
Denk dat de beste tips al gegeven zijn. Je niet schuldig voelen al ervaar je het wel zo.. Pijnpoli voor goede instelling pijnstilling. Een triple stoel om rond te kunnen bewegen in huis zonder te hoeven lopen. Zo kun je evt zittend klusjes doen wat mss wel te doen is dan met de juiste pijnstilling. Rust roest… klinkt naar maar niet bewegen gaat de zaken niet helpen dus schakel actief hulp in als in revalidatie therapie, ergo therapie. Zij kunnen kijken waar je grenzen liggen en wat je op een andere manier mss wel kunt aanpakken. Dus kijken naarmate kun je wel ipv van kun je niet. Nu loop je vast in alles wat je niet kunt en je zult merken dat het een verandering kan zijn om te zien wat je wel zou kunnen met de juiste ondersteuning. En mss toch een maal per week een schoonmaakster particulier. Kost wel wat maar geeft denk ik ook rust in jullie gezin. Heel veel beterschap en een digitale knuffel!
Wat een ellende hè, die bekkeninstabiliteit. WMO gaat daar niet bij helpen, want als je een partner hebt kan die ‘s avonds na het werk toch schoonmaken? Ik zou bij je huisarts toch proberen voor verdere onderzoeken / behandelingen bij de pijnpoli. Ik kamp nu ook al 3 jaar met chronische bekkeninstabiliteit, en pas sinds 2 maand weet ik dat de oorzaak van binnenuit komt! Hevige endometriose.. Daarvoor kreeg ik via de pijnpoli elk kwartaal een injectie met een zenuwblokkade ingespoten. Er zijn ook speciale trajecten met revalidatiearts / fysio en psycholoog gecombineerd, misschien is dat ook wat? Stofzuigen en dweilen is funest voor je bekken. Wij hebben een robotstofzuiger met dweilfunctie en is echt de redder in huis! Licht huishoudelijk werk zoals een doekje over de tafel, wasbak etc zelf doen met na elk kwartier even een kwartiertje rust. Wat bewegen is ook weer goed. Beterschap!
Ik ga zeker even achter de pijnpoli aan! Daar had ik nog niet aan gedacht. Huishoudelijke hulp zelf inschakelen is op dit moment gewoon echt even niet haalbaar. En wil graag even financiële zekerheid houden in deze tijd. Mijn man werkt ook nog een halfuur tot 40 minuten verderop.. Als hij een normale werkdag tot 17.00 uur heeft en met de spits blij mag zijn voor 19.00 uur thuis te zijn, wil ik hem niet ook nog belasten met het huishouden.. Thuiswerken is toch al anders en hij is nu vaak 's avonds tot laat in de nacht zijn uren aan het inhalen die hij overdag niet kon maken. Een stofzuiger er overheen 's avonds doet hij wel hoor en de vaatwasser in en uit ruimen. Maar merk aan hem ook dat hij zichzelf aan het overwerken is met slaap te kort. 'S avonds het huishouden doen voor mij ligt er echt aan hoe fysiek ik overdag last heb gehad, anders moet ik 's avonds echt niets meer doen anders is het de volgende dag meer ellende. En misschien ook wel vanwege de buitenwereld, mensen verwachten toch snel als je hele dagen thuis bent dat je het prima kunt redden. Dat moet ik echt leren loslaten.. En op dit moment heeft de tweeling gewoon een ontzettende vervelende leeftijd dat ze alles doen wat niet mag en zichzelf niet lief kunnen vermaken zonder elkaar de kop in te rammen. Dus even zitten is er vaak ook minimaal bij. En het zijn ontzettend slechte slapers, dus echt uitrusten kan ik ook niet met gebroken nachten. Vaak ligt er één bij mij en de andere bij manlief omdat ze anders elkaar lopen wakker te houden. Het is een combinatie van alles wat elkaar versterkt. Want hoe kun je goed je grenzen aangeven als er kleine kinderen rondlopen die weten dat mama toch niet altijd direct kan ingrijpen en daar dus gebruik van maken door grenzen op te zoeken. De oudste van 4 helpt mij zo goed als een kind van 4 kan natuurlijk. Bijvoorbeeld de vaatwasser uitruimen dat ik het van hem aanpak, dat hij de was in de wasmachine gooit of eruit haalt. Ik ga de gegeven tips in ieder geval opslaan en daar naar kijken en of contact voor leggen. Moet de pijnpoli via de huisarts? Aangezien ik die daar niet over gehoord heb of kan ik dat ook zelf zonder verwijzing?
Je man moet in overleg met zijn werkgever. Kijk naar de mogelijkheden voor zorgverlof of ouderschapsverlof. Niemand heeft er wat aan als hij overspannen raakt. Probeer zelf ook meer in mogelijkheden te denken. En hoe komt het dat jij geen inkomen hebt? Je wilt minimaal 2x per week hulp. Maar dat is geen optie. Waarom zou je niet 1x per week een werkster (zwart) kunnen inhuren voor zware klussen? De badkamer, toilet, bedden afhalen etc? Dat kost echt geen vermogen. Weet je omgeving hoe zwaar het werkelijk is? En waarom ben je niet eerlijk en vraag je om hulp? Heb je het daadwerkelijk gevraagd en hebben ze geweigerd? Of ga je er vanuit dat ze geen tijd of zin hebben en schaam je je wellicht? Ik zou bijvoorbeeld met alle liefde een vriendin helpen met eten maken (denk aan 2 a 3x per week een ovenschaal maken en achter de deur zetten). Of bijvoorbeeld de kinderen ophalen of meenemen naar school of opvang. Scheelt jou weer een ritje. Je oudste gaat naar school. Is er geen vriendje of bekende op die school die een beetje in de buurt woont en kan helpen? Ik neem zo vaak kinderen mee. Echt totaal geen probleem. Maar je moet het wel vragen.