Ik heb inmiddels alweer 5 jaar vermoeidheidsklachten en dus chronische vermoeidheid. Dit heb ik overgehouden aan een fikse pfeiffer. Inmiddels zijn wij alweer bijna 1,5 jaar bezig met het zwanger worden en lopen in het ziekenhuis ivm pco. Samen met de huisarts en in overleg met mijn ouders en zus besloten om gewoon voor onze droom te gaan en als we hulp nodig hebben, hoeven wij dat maar te vragen. Nu ben ik benieuwd of hier meer meiden zijn met cvs die zwanger proberen te worden, zwanger zijn of al kinderen hebben. Hoe gaat het jullie af en hoe bevalt het en wat zijn de valkuilen? Groetjes Selina
Wat apart, dit lijkt mijn verhaal wel. Alleen heb ik geen pco, maar we lopen wel in het ziekenhuis omdat manlief slecht zaad heeft. We gaan waarschijnlijk binnenkort met IUI beginnen. Kan jij wel werken? Ik zit nu al 1.5 jaar thuis. Daarvoor wel studie/werken geprobeerd maar dat liep op niets uit omdat ik vaak ziek was. Ben nu met het UWV aan het kijken wat mogelijk is, woensdag heb ik daar een gesprek over met een ardbeidsdeskundige. Vind het vrij zwaar allemaal, mede omdat veel mensen bij CVS aan psychische dingen denken of denken dat je je aanstelt. Wat zijn jouw verdere klachten? Ik heb de officiele diagnose pas een paar weken geleden gekregen na 4.5 jaar onderzoeken, moest aan een heeel aantal eisen voldoen. O.a dus altijd moe, altijd spierpijn in schouders, rug en benen, snel ziek na inspanning (vooral 's winters) en nog een heel rijtje meer. Sterkte ermee! Hoop dat jullie droom verwezenlijkt kan worden
Ik had wel werk, bij mijn vader, maar was meer thuis dan op het werk. Toen moest ik een vast contract krijgen en toen heb ik gezegd dat het niet meer kon op die manier. Sinds juli 2011 ben ik dus werkloos en zit ik in de ziektewet bij het uwv. Nu ben ik ondergebracht bij een reintergratiebureau en ga ik, hopenlijk, binnenkort maar eens met vrijwilligerswerk beginnen en dan maar zien hoe het gaat. Mijn klachten zijn nu een stuk minder. Ben vooral moe. Ik heb wel bij heftige inspanningen dat ik er echt ziek van kan worden (griepverschijnselen), ben erg veel kracht in mijn armen kwijt, die ook erg vaak moe aanvoelen. Ben dus ook erg bang dat ik de kleine straks niet eens vast kan houden oid, maar daar hebben we ook alweer oplossingen voor bedacht. En ook mijn lijst is een stuk langer, maar momenteel gaat het redelijk goed met mij. Ik heb gelukkig, voornamelijk, mensen om mij heen die Zien dat het niet goed gaat, dat ik er moe uitzie bv en mensen die zich best druk maken om mij. Maar vooral artsen die mij zo hebben behandeld, dat het psychisch was dus. Uiteindelijk bij een arts geweest, waar wij 2 uur voor moesten rijden, en hij luisterde eindelijk en kwam met de diagnose. Dat is inmiddels wel alweer 2/3 jaar geleden. Ben nu niet zo erg meer bezig met onderzoeken/therapien/e.d. Het gaat best goed met me zoals het nu gaat. Hoe heb jij besloten om toch voor een kleine te gaan en hoe oud ben je? Vervelend dat je man slecht zaad heeft. Hoop ook voor jullie dat jullie droom snel uitkomt.
Ja, helaas is t niet te voorspellen hoe t zal gaan als je zwanger bent of een kleine hebt. Ik heb er trouwens heel veel over gelezen en in zo'n 80% (dacht ik) van de gevallen gaat het met de CVS een stuk beter als je zwanger bent. Zou mooi zijn Fijn dat het nu wel redelijk goed gaat! Hopelijk blijft dat zo. Heb je eerder bepaalde therapieen gevolgd of niet? Het uwv wil wel dat ik halve dagen ga werken, maar ben heel benieuwd hoe dat zal gaan (als ik al iets niet lichamelijk belastends kan vinden). Ik ben begin 20 en heb eigenlijk zolang ik er over nadenk de wens voor kinderen al gehad. Dus wil niet dat de CVS me daarvoor in de weg zit. Zeker nu het moeilijker is geworden en we in de MMM zitten is die wens alleen maar sterker geworden!
Ja, dat is wat mijn huisarts ook heeft gezegd en ik heb ook bij de cvs stichting informatie opgevraagd over cvs en zwangerschappen. Er is alleen zoveel nog niet bekend. Hoop voor ons dat wij ons een stuk beter voelen tijdens de zwangerschap en natuurlijk erna. Ik weet ook wel dat het niet altijd makkelijk gaat worden, maar dat heb je ook als je geen cvs hebt. En ik heb ook gewoon een geweldige vriend en natuurlijk mijn familie. Zonder hun had ik dit niet gekund. Hoop zo dat het snel raak is. Vanaf wanneer zijn jullie bezig? Wij vanaf sept 2010 en wij lopen vanaf juli/augustus 2011 in het ziekenhuis. Ik slik nu clomid om een eisprong op te wekken en dat lukt gelukkig wel, maar toch is het nog steeds niet raak. Mijn vriend is helaas ook nog niet gecheckt en ben bang dat er misschien bij hem ook wel een probleem zit. Deze cyclus en de volgende cyclus doen wij nog thuis, zodat we ff wat rust hebben en niet steeds naar het ziekenhuis hoeven, en als het dan nog niet raak is moeten we terug en wordt mijn vriend gecheckt. Heb er een paar x om gesmeekt, maar ze wilde hem echt niet eerder checken. Best stom, maar probeer positief te blijven en dan zien we het dan wel weer. Lijkt me leuk hier af en toen bij te kletsten en hoe het je vergaat? En ik hoop natuurlijk dat er meer ervaringsdeskundige zijn, die ons wat meer kunnen vertellen.
Inderdaad, mensen hebben die je kunnen steunen is heel belangrijk! Wij ook ong vanaf sept 2010 en 1e bezoekje aan de huisarts in sept'11. Sinds nov naar de gyn en al vanaf de 1e semenanalyse was het duidelijk dat spontaan zwanger worden er waarschijnlijk niet in zit. Wat apart zeg dat ze je vriend nog niet gecheckt hebben! Hadden ze daar een reden voor? Meestal is dat toch de eerste standaardonderzoekjes die ze doen. Ik moest ook allemaal standaardonderzoeken, hoewel we in eerste instantie kwamen naar aanleiding van het slechte zaadonderzoek. Hoop voor jullie dat het nu snel raak is en jullie niet meer terughoeven naar het ziekenhuis! Vind het wel spanning geven, al die ziekenhuisbezoekjes elke keer. Ben benieuwd inderdaad of er ervaringsdeskundigen zijn op dit forum en ze dit topic weten te vinden
De reden dat ze mijn vriend niet wilde testen was omdat het probleem duidelijk bij mij lag, omdat ik dus pco heb. Ook gaven ze aan dat uit zo een test kan blijken dat mijn vriend verminderd vruchtbaar is en dat ik me daar dan heel druk over zou maken, terwijl er heel veel mannen verminderd vruchtbaar zijn en nog prima kinderen kunnen verwekken. Ik heb er wel 10 x om gevraagd, maar ze wilde het echt niet doen. Ben ook best bang dat het ook aan hem ligt en dan slik ik alweer een tijd hormonen voor helemaal niks. Even deze nod afwachten (vrijdag) en dan nog 1 ronde thuis en dan weer naar het zkh. Vond het ook slopend om steeds naar het zkh te moeten. Vooral omdat ik eerst een cyste had waar ik pijn aan had en waardoor met clomid geen ei wilde groeien. Toen een operatie. Cyste is verwijderd en eileiders zijn doorgespoten. Gelukkig was dat allemaal goed, maar moest een hele wachten voor ik weer verder mocht gaan. Toen weer clomid 50 en dat sloeg weer niet aan. Nu clomid 100 en daar kreeg ik gelukkig een goed ei van, maar die sprong bijna weer niet en veroorzaakte toch wat pijn, bij het klussen. Dus dat was weer spannend en zo kan ik nog wel ff verder gaan. Het is inderdaad wel fijn om even geen zkh te hoeven bezoeken, maar ik heb vooral de eerste ronde thuis erg getwijfeld of ik wel een eisprong heb gehad en die twijfel heb ik eigenlijk elke maand. Zou toch liever elke maand een controle hebben. Straks werkt clomid niet meer en hebben deze 3 rondes weer niks uitgehaald. Vind het jammer dat er verder nog niemand heeft gereageerd. Wat duurt 31 januari nog lang. Hoop dat het toch nog raak is voor jullie aan iui gaan beginnen. Je moet voor de mmm wel erg veel geduld hebben. Hou je me op de hoogte? Zou ik erg leuk vinden.
Hoi meiden, Hier een zwangere cvs patiënt. Ik ben twee jaar geleden in therapie geweest ( cognitieve gedragstherapie ) en dit heeft mij heel erg geholpen om te zien wat ik nou wel en niet kon. En wat ik wel en vooral niet moet doen. Sindsdien veel minder klachten, zolang ik mezelf maar niet overvraag. Nu dus zwanger en ben wel veel moe en nek en schouder pijn maar ik houdt me gewoon rustig. Als de kleine er straks is heb ik ook wel veel ondersteuning van mijn vriend natuurlijk en ook wel van familie. Xxx
Gefeliciteerd met je zwangschap! Je hebt wel wat meegemaakt. Fijn dat het nu zo goed gaat. Ik heb een reintergratietraject gevold waarbij is gekeken waar ik op moet letten. Alleen het dan ook doen is soms zo lastig. Werk je ook of lukt dat niet? Leuk dat je hebt gereageerd!
Dankjewel Selina! Nee werken doe ik niet dat heb ik na de therapie nog eens geprobeerd maar dat ging helemaal niet goed. Wel ga ik op mijn goede dagen vrijwillig helpen op de tussen schoolse opvang op een basisschool. En dat is wel te doen. Het is inderdaad heel erg moeilijk om je volledig aan te passen telkens weer wordt je ermee geconfonteerd dat je wel alles kan maar op een zeer rustig tempo xxx
Goed dat jij je dan vrijwillig inzet. Ik ga waarschijnlijk met vrijwilligerswerk beginnen als een soort van reintergratie. Heb alleen nog geen reactie terug gekregen, dus dat is wel jammer. Ik heb vooral erg veel moeite om mijn grenzen te bewaken en ook ben ik super gevoelig voor andersmans gevoelens, wat ook niet echt makkelijk is. Dat put ook erg vaak uit. Gelukkig gaat het steeds beter.
Hey meiden, Ook ik heb cvs en ik wacht momenteel op mijn ongi na de 6e IUI poging. Bij ons ligt het aan de kwaliteit van het zaad. Als deze poging mislukt gaan we in maart met IVF starten... Ik heb eind 2009 12 weken in een revalidatiecentrum gezeten en ik moet zeggen dat dit me heel erg goed heeft gedaan. Ik kan nog 3 dagen werken... Ik heb cvs gekregen doordat ik ook nog een immuun-deficientie (stofwisselingsziekte) heb waar ze erg laat zijn achtergekomen. Ik heb ook erg veel "last" gehad van mensen die het inderdaad psychisch zagen en toen ik naar het rev.centrum moest was het in een keer wel "echt" en nu ziet ook iedereen dat dit echt geholpen heeft maar het was errug zwaar... Ik hoop dat we allemaal snel zwanger mogen zijn...
Ik heb geen idee wat ik precies heb (behalve dan hypothyreoïdie, daarnaast zijn er verschillende diagnoses gesteld), maar ik ben wel chronisch vermoeid. Heb een dochter van 2,5 en ben nu zwanger van de tweede. Ik heb de mazzel dat de oudste een heel makkelijk kind is, dat zichzelf heel goed kan vermaken. Wel is ze heel actief, dus dat kost ook mij soms wel veel energie, maar je krijgt er zoveel voor terug... <3 Ben heel benieuwd hoe ik het straks met twee kinderen zal vinden... Hopelijk zijn jullie ook allemaal snel zwanger!
@Selina: Wel apart hoor. Natuurlijk zijn er wel meer mannen verminderd vruchtbaar, maar het ligt er ook aan in welke mate natuurlijk. Ik snap dat je je daar zorgen om maakt. Pf, je hebt het al aardig voor je kiezen gehad dus met zelfs een operatie. Vervelend allemaal zeg! Temp je ook om te kijken of je eisprong geweest is? Mijn HSG is in ieder geval achter de rug. Deed wel even pijn, maar viel ook wle weer mee gelukkig. Nu inderdaad dus tot de 31e wachten. Ik hou je zeker op de hoogte! Heb toevallig vandaag een positieve ovulatietest, maar baal er wel van. Verschillende ziekenhuizen raden aan om in de cyclus van de hsg niet zwanger te worden ivm eventuele schade aan het eitje. En aangezien mn HSG gister was en ik ook vandaag nog een controlefoto heb gehad, terwijl mn eisprong warschijnlijk morgen is ben ik idd wel bang dat die beschadigd is. Deze maand toch maar overslaan misschien @Anneke: Gefeliciteerd! Goed om te horen dat die therapie bij jou heeft geholpen, dat gaat waarschijnlijk ook deel uitmaken van mijn participatieplan bij het uwv. Gelukkig dat het redelijk goed met je gaat
Ah ineens waren er nog 2 reacties bijgekomen, die had ik nog niet gezien. @sunshine: Jij hebt ook al heel wat meegemaakt zeg. Wat heftig, al de 6e iui poging. Bij jullie ligt het dus ook aan het zaad.. Ik hoop ook dat we allemaal snel zwanger zijn en dat dat goed zal verlopen! @Nieke: Gefeli met je zwangerschap!
Leuk dat iedereen hier reageerd. Babyliz, nee temperatuur niet. Heb ovu testen geprobeerd, maar dat werkt bij mij niet en aangezien mijn vriend en ik een zeer goed klusleven hebben vind ik het ook niet nodig. lastig zeg. Deze maand wel of niet. Hoe groot is de kans dan dat het eitje beschadigt is en als het eitje is beschadigt kan het dan nog wel bevrucht worden? NiekeKris, Leuk zeg, zwanger van de tweede en 1 meid van 2,5. Wel lastig dat zij zo actief is, maar zoals je zegt je krijgt er erg veel voor terug en dat geloof ik direct. Sunshine, Jij bent dus voor therapie echt intern geweest? Ik ben 3 weken elke dag naar winnock geweest. Zij verzorgen een reintergratie programma. Het was best nuttig, maar eigenlijk was het te kort. Weten dat je iets anders moet doen is wat anders dan het ook echt doen en daar loop ik nog wel eens tegenaan. Wel heb ik mijn leven daardoor redelijk omgegooit omdat ik werk had waar ik mij helemaal niet happy bij voelde.
@Selina, ja klopt, ik moest eigenlijk 12 weken intern maar omdat het zo goed ging mocht ik na 9 weken naar huis, in het begin nog 3 dagen in de week en dat hebben we langzaam afgebouwd. Ik heb er ontzettend veel aan gehad en denk dat ik anders misschien wel ook niet kon werken. Het was wel heel zwaar maar zou het zo weer doen... Ik mocht de weekenden trouwens wel naar huis behalve het eerste weekend... Kon jij het niet verlengen dan?
Nee, 3 weken was het intensieve programma en ook het maximale. Wel heb ik tot juni 2012 dat ik af en toe terug moet komen. Nou dames, moet ook wat kwijt. Ik heb gisteren positief getest en ben dus zwanger. Had het echt niet verwacht en heb vreselijk gehuild. Hopen dat het nu goed blijft gaan en volgens de berekenapparaten ben ik 29 september uitgerekend. Vind het zo spannend en eng en ben helemaal joepiedepoepie. Maar dat zal er allemaal wel bij horen.
@Selina, oh wat een goed nieuws zeg... Ik kan me voorstellen dat het erg onwerkelijk is, ik zou het ook niet geloven. Ik ga heel hard duimen voor een plakbeeb...
Selina: Wauw gefeliciteerd zeg! Wat fijn Kan me voorstellen dat je helemaal heppiedepeppie bent, geniet ervan zeg! Heerlijk dat het toch nog gelukt is! Elk ziekenhuis zegt weer iets anders daarover... maar ik heb geen zin om meer kans op een miskraam oid te lopen, dus we slaan deze maand toch maar gewoon over. Dat ene maandje maakt nu ook niet meer uit...