Als hier een vriendle/vriendinnetje heeft gespeeld, en die wordt opgehaald, vraag ik wel of de moeder zin in een kop koffie heeft ofzo. Diner op school. Juf maakt briefjes met daarop gerechtjes die je kunt maken. Dus geen geouwehoer wie wat doet. Wie het eerst komt, die het eerst maalt.
Is iemand voor koffie uitnodigen als deze verder niemand kent nu voortaan iets van een sekte (jemig waar gaat de wereld heen vragen we ons dan af zeg) of ik vraag eens of ze willen komen helpen op school zodat ze andere mensen leren kennen. Die mentaliteit van tegenwoordig waarbij iedereen alleen maar aan zichzelf denkt en met zichzelf bezig is wat vreselijk. Maar het is geen wonder dan dat de wereld zo pieped op is als je iemand geeneens meer op de koffie kan vragen zonder daar iets achter te zoeken. Hier ken ik sommige moeders al vanaf dat de kinderen 2 zijn. Wij gaan met soms wel een gezellig uit eten of naar ladies Night bios of iets, ik zou hun kinderen bij mij laten in nood of simpel om even te helpen (je hebt allemaal wel eens wat) wat ben ik blij dat ze hier nog wel menselijk zijn zeg pfff Maar goed de me-myself-and-i moeder dus...
Ik krijg ook de kriebels van wat tigermommy schrijft. Het zal vast gezellig zijn, maar het voelt voor mij als een zware verplichting. En waarom zou je kind niet mogen afspreken als er een oppas in huis is? Mijn dochters gaan ook wel eens met opa's of oma's van hun vriendjes of andersom dat mijn moeder ze mee neemt. Ik vraag wel of ze allergieën of zo hebben, maar ga echt niet eerst een audiëntie met de ouders doen. Oh en ik heb echt wel een aantal ouders waar ik in nood bij terecht kan en andersom ook, maar ik loop echt de deur niet plat bij ze. Maar zo kan het wel eens voor komen dat we op een studiedag met z'n allen bij dezelfde speeltuin uit komen en nee, dan gaan we echt niet ieder apart aan een tafel zitten
Hier ook, sterker nog: als het kind onverwachts door iemand anders wordt opgehaald die ze niet kennen (bijv door de buurvrouw omdat je zelf erg ziek bent) moet je ze eerst bellen, vervolgens wordt het kind gevraagd wie het is en als dat klopt, dan mogen ze mee, eerder niet.
Ja dat lijkt me ook wel goed om dat te doen je kan ze wel met elke gek meegeven hier is het allemaal wat meer dorps en ik kan gerust de kids van vriendin meenemen omdat ze het bv net niet red vanuit haar werk. Maar zo aan een vreemde geven ze ze niet mee.
Trek het je niet aan. Jouw kinderen zitten zo te horen op een leuke sociale school met dito ouders, good for you! Ik ben niet zo van de schoolpleinprietpraat en ben altijd laat maar ken wel een heel stel leuke moeders en als het mooi weer is gaan we ook samen met de kinderen naar het park en de speeltuin enzo. Op een woensdagmiddag uit school: broodjes, drinken mee, heel gezellig! Ik schrik er wel van hoe vijandig andere moeders doen tegen moeders die ze nog niet eens kennen en hoe vies ze zijn van nieuwe sociale contacten die eventueel uit kunnen lopen op vriendschappen.
Ik vind het juist wel leuk klinken wat tigermommy schrijft. Ik ben zelf helemaal niet zo, maar als het zo klikt met elkaar, why not? De hele groep zal er wel hetzelfde over denken, anders doen ze niet zoveel met elkaar. Omdat je zelf niet zo bent, of er niet aan moet denken, hoef je het toch niet gelijk te gaan veroordelen. Vind ik een beetje kortzichtig hoor.
Ja ik ook gelukkig hier niet van toepassing. We gaan volgend jaar verhuizen en vind jammer dat ik al die leuke en lieve mensen met hun kinderen zal moeten gaan missen. Gelukkig komen we op een nog kleinere school en kwamen zelfs bij rondleiding op die school al moeders op me af om zich voor te stellen en meteen een praatje te maken en weet (omdat ik daar al heb gewoond) dat het daar ook heel normaal is om betrokken te zijn bij elkaar (dorpsgevoel)
Nee hoor, moet hier ook en zodra ik Luc zie loop ik verder en dan gilt hij op decibel 380 IK ZIE MAMAAAA, en dan kijkt de juf en hoppa, weg zijn we. Alsof ik er nooit ben geweest whehhee. Heb gewoon geen zin om met iedereen te praten omdat ze altijd over mn werk beginnen, wordt daar doodziek van, serieus.
Onder het mom van: "de politie is je beste vriend", hopen ze je te kunnen verleiden met een kopje koffie? Dan voelen ze zich veiliger met jou in de buurt?
Nou, nee. Ze vragen meer wat er aan de hand was toen en toen, omdat ze politie en ambulance hoorden etc En dat mijn werk niet echt veilig is , zeker niet met een kind,blabla.
Daar kan ik me dan wel iets bij voorstellen. Maar dan gaat het hun niet om jou als persoon. Dus dan zou ik ook niet gaan.
Oh ja, tuurlijk. Raar dat ze dat dan altijd vragen? Hoe reageer jij dan? Want ik neem toch aan dat jij ook niet alles maar mag zeggen? Oh en oordelen doen mensen toch wel, of je nu agent bent of wat anders, mensen hebben altijd wel overal een mening over.