Ik heb nu sinds euhm zaterdagavond/zondag een heel erg pijnlijke buik. Ik kan niet meer overeind komen en ik heb een verzuurd gevoel onder in mijn buik en onder in mijn rug. Als ik een harde buik krijg, een keer of 5 a 10 per uur dan trekt die band dus in mijn onderbuik en rug en die moet ik vaak ook wegzuchten zoveel pijn. (soms zijn er uren dat mijn buik hard blijft en ik alleen maar kan liggen) Mijn zoontje is ruim 5 weken te vroeg geboren en deze kan ook elk moment komen. Maar deze pijn ik weet het niet. Het lijken onregelmatige pittige weeën, maar het zet niet door? Als ik moet plassen gaat het ook moeizaam en pijnlijk. Veel druk op mijn baarmoedermond. (geen blaasontsteking) En ik wil niet gelijk de gyn bellen. Weeenremming gebruik ik en ik heb over 2 dagen een afspraak.
Even een edit: Pijn hoort bij mijn baarmoeder afwijking, ook vele harde buiken. Ook al daardoor wel weenremming. baby ligt klem in een stuit (geen ruimte meer om te bewegen of te draaien etc). En daardoor is alles extreem gevoelig en vroeggeboorte grote kans.
Ik weet niet wat je precies wilt met je post maar als het advies is over wel of niet bellen dan zeg ik bellen! Je geeft zelf aan dat op vroeggeboorte een grote kans bestaat, waarom dan risico nemen?
Meer of iemand het ook heeft gehad, wat het dan is? ik wil niet zomaar bellen, omdat als het niks is ik wel moet blijven. Ze kunnen alleen niks meer voor mij doen. Hier thuis hou ik ook bedrust. En heb nog wel een zoontje waar ik ervoor wil zijn. Ben gewoon bang om te bellen voor niks, dat ik het gewoon maar even door moet zetten zeg maar. wil geen aansteller zijn,
Begrijp ik best meid maar je kleintje kan ook te vroeg komen, wil je dan thuis zijn of in het ziekenhuis waar alle zorg is voor die kleintjes? Ik begrijp dat je nog een kindje hebt, ik ook dus ik weet heel goed dat je die zorg liever zelf doet. Het is maar net welk risico je wilt nemen, ik vind dit toch echt wel een telefoontje waard sterkte met alles, hopelijk reageert er iemand met ervaring.
Even update. Heb mijn man naar huis gebeld en ben in bad gegaan. Het werd niet minder, dus naar het ziekenhuis. Ondanks de weeenremming (infuus) is het door gaan zetten en zijn we vandaag weer papa en mama geworden. Hij is geboren met 33 weken en 4 dagen.
Ow meis wat goed dat je je man gebeld hebt! En gefeliciteerd met de geboorte van je zoon, hopelijk is alles goed?
Hij doet het vrij goed. Wordt een beetje geholpen met ademhalen, omdat hij anders te moe wordt. Heeft een infuus voor zijn bloedsuiker (deze was te laag) en voor de zekerheid antibiotica. De longrijping heeft wel wat gedaan, maar te kort. Dus hij heeft nog onrijpe longetjes. Dit trekt snel bij! Toch nog schrikken dus!