clomid, deel 3!!

@ Luukske, uhum toch wel zeker 25 kilo. Ik was altijd al stevig. Door de hormonen extra aangekomen. Na de bevalling nog kilo's blijven hangen. En ik vind alles ook wel lekker hoor, niet dat ik veel snoep, dat ook weer niet. Heb dus nog behoorlijk wat te gaan maar merk dat ik nu ook echt gemotiveerd ben. Na de bevalling ook al eens eerder getracht te gaan lijnen maar geen motivatie. Nu was ik echt op een punt beland dat ik er volledig achter stond. Wilde eerst na de verjaardag van Isa beginnen maar ik had een nieuwe weegschaal gekocht en daar was ik even op gaan staan. Schrok me rot. Dus ben gelijk begonnen.

 

mooie spam allemaal!

einad, geen idee, waar gaat de reis naartoe?

luukske kan me voorstellen dat je emo wordt van zo'n verhaal.....

marsim hoe vond pappa het kado?

heb de afgelopen tijd wel af en toe meegelezen maar trek het gewoon even niet om dat regelmatig te doen....en te reageren. Het valt gewoon zo tegen, ik had gehoopt dat ik al lang weer zwanger zou zijn.....en nu is het volgende maand alweer D-Day van mk nummer 2 (en een jaar geleden dat ik posi testte van mk nummer 1).
Daarnaast begint de tijd te dringen, aangezien we nog maar voor een paar maandjes clomid hebben liggen, en daarna zetten we er definitief een punt achter. Dus ik probeer me nu op andere dingen te richten, zodat de klap straks hopelijk niet al te hard aankomt......

 

@ Mielenl, meid het lijkt me erg moeilijk voor je. Ten eerste omdat je nu inmiddels al wel zwanger had willen zijn en dat je tegen de D-day aanzit. Lijkt me verschrikkelijk en geloof dat je er met je hoofd ook behoorlijk mee bezig bent. Meid neem je tijd. Hopelijk komt jullie 2e wondertje snel. Hoe is het verder met jullie mannetje?

Papa vond het kado namens Isa erg mooi.

@ Luukske, erg frusterend he dat blijven hangen in gewicht, grrr.
Ik was zelf zondag wezen wokken. Volgende dag weegschaal en gelijk weer behoorlijk wat eraan. Gelukkig was dat er vandaag weer af. Gewoon volhouden meid!! Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig gaat het mij dit keer en tot nu toe nog goed af.

 

Hoi Dames,

Marsim, Luukske, erg he die kilo's... wil er ook wel 20 kwijt maar het knopje wil niet om

Mielenl, wat moeilijk zeg!! Ik hoop zo dat jullie succes mogen hebben met de clomid.. Wil je dikke knuffel geven!!

We gaan een vakantie boeken naar..... Limburg! Twijfelen nog wel tussen verschillende parken.

Word zo gek van mijn lichaam grrr.. paar keer zomaar bloedverlies gehad, al zeker 7 weken erg misselijk (hoe dat dan kan..?) en sinds vandaag zo'n pijnlijke borsten, hoop dat de ongi snel doorkomt..

Alvast fijn weekend allemaal!

 

@ Einad, die kilo's zijn vreselijk. Ben er inmiddels 4,5 kwijt. Nog heel wat te gaan dus, hihi. Maar nog steeds gemotiveerd.
Heerlijk een vakantie boeken, is toch wel lekker om er even uit te zijn.

Niet toevallig zwanger??

@ All, hier alles een beetje op papier aan het zetten wat we mee moeten nemen. Gaan maandag t/m vrijdag op vakantie naar belgië.
Zal wel weer een heel gesleep worden, haha.

 

Marsim, had vorige maand een testje gedaan en een week geleden,allebei negatief.. misschien kan het komen door pcos?

Heerlijk lekker een weekje erop uit, zal wel een hoop geregel zijn..
Maar lekker genieten!!

 

@ Einad, kan zeker komen door de pco. Ik had na mijn bevalling gelijk last van die rare momenten van bloedverlies. Dan verloor ik ineens heel veel dat het langs mijn benen naar beneden liep en als ik dat gehad had dan duurde het bijvoorbeeld weer een week en dan had ik weer zoiets. Daarom ben ik ook weer begonnen met anticonceptie, ook al wilde ik dit eigenlijk niet.

 

@ Luukske, bedankt. We beginnen met mooi weer dus beter kunnen we het niet hebben. En idd binnenkort feest. Wat gaat de tijd toch hard.

Jeetje inderdaad confronterend allemaal, zowel voor jullie kleine man als voor jezelf. Weet je het is heel confronterend en iets wat even een plekje moet krijgen maar ten allertijde is het beter om het te weten. Dat verklaard een hoop dingen en je kan er wat mee.

Meid dikke knuffel!!

@ All, zo de laatste spulletjes zijn bijna ingepakt. Nog iets meer dan 2 uur en dan gaan we heerlijk op vakantie. Heb er ontzettend zin in.

Vanmorgen nog de schrik van me leven gehad.
Isa gooide iets van de commode. Ik buk en wil het pakken en Isa donderd zo van de commode af. Ik schrok me dood en zij ook.
Ze heeft gelukkig niets. Ze huilde waar ik wel blij om was. Ze was te troosten en al snel weer aan het spelen, eten enz.
Heb haar helemaal nagekeken en zover niets te zien.
Ze is niet misselijk, niet slaperig of anders.
Maar geen speeltjes meer die ik van de vloer af pak, pfffff.
Als ik er aan denk kan ik wel weer gelijk huilen.
Ze kwam gelukkig ook niet op haar hoofdje terecht.
Nou meiden even mijn ei kwijt.
Ga nu echt afsluiten. Tot over een paar dagen.

 

Ha meiden,

Ben ik nog welkom?

@ laurise, allereerst nog een hele late felicitatie (maar niet ongemeend!) met de geboorte van jullie dochter!! Wat een prachtige meid zeg! Ben benieuwd naar je bevallingsverhaal. Ik heb ook veel mijn verhaal verteld, omdat ik het allemaal erg heftig heb gevonden.

@ mamakoen, ik hoop dat je gauw van je sonde af bent! Fijn dat het zo de goede kant op gaat. Dat wordt ook tijd!

@ marsim, kan me voorstellen dat dat schrikken is wat er gebeurde met Isa! Gelukkig lijkt alles goed te gaan Vervelend he die hormonenkilo's. Ik ben ook aan het afvallen (niet met een dieet). Zat 2 weken na de bevalling al onder mijn startgewicht, maar die hormoonkilo's gaan niet gemakkelijk. Ik ken iemand op een ander zw-forum waar ik klets en die is met Cambridge echt veel afgevallen en dat ging hartstikke goed!

@ luukske, dat is inderdaad wel even confronterend om te horen zeg! Maar wel fijn dat er nu duidelijkheid is wat wellicht ook bepaald gedrag bij hem verklaart.

@ einad, lees dat het bij jou niet helemaal lekker gaat. Hopelijk gauw betere tijden! Rot he die pcos. Echt vervelend om niet te weten waar je aan toe bent.

@ all, even een korte update want ik moet zo weg. Hier hectische weken achter de rug, maar het gaat de goede kant op. Onze kleine man blijkt koemelkallergie te hebben. Dat verklaart ook het keiharde krijsen wat steeds erger werd en het eczeem. We zitten nu op pepti en hij zit een stuk beter in zijn vel. Zo fijn! Ook heeft hij met 2.5 week al in het ziekenhuis gelegen, omdat hij een navelonsteking had die zich heel snel uitbreidde dus hij kreeg antibiotica via het infuus. Zo zielig om je kleine mannetje daar te zien liggen!
Verder is het een lief en ondernemend mannetje met veel pit. Als hij het ergens niet mee eens is, zal hij dit ook zeker laten horen
Hebben jullie misschien ook nog interesse in mijn bevallingsverhaal?

 

@luukske....Dat is inderdaad confronterend ...Maar jij moet ook getest worden? En hoe gaan ze dat doen?

@marsim....Je bent allang weg met vakantie maar ik wil toch nog even zeggen dat je ervan moet genieten. En wat verschrikkelijk schrikken van Isa.....Moet er niet aan denken....

@einad...Rot PCO....Hoop dat het snel doorbreekt.

@nen...natuurlijk ben je nog welkom..Wat een prachtig ventje (smelt)....Maar wat balen dan de KMA en de ziekenhuis-opname. gelukkig dat de Pepti werkt...En natuurlijk wil ik je bevallings verhaal horen

@all...We zijn net terug van vakantie. We hebben een weekje naar Zeeland geweest in een huisje en nog 1 week met de tent weg in de buurt van Alkmaar. Het zit er helaas alweer op en komende maandag moeten we alweer werken......Maar daar hebben we het nu niet over...Hier gaat alles goed. Ik voel me goed en de kinderen doen het goed. Krijg alleen vaak de opmerking dat het kleine kindjes zijn ....Maar ze doen het super ...

 

@ Luukske, we zijn in stavelot geweest. Heel erg leuk en heerlijk ertussen uit.

@ Nen, natuurlijk ben je nog welkom!! En bevallingsverhalen natuurlijk! Wat erg van jullie kereltje. Gelukkig is hij nu weer thuis. Geniet er lekker van meid.

@ Lima, ook heerlijk vakantie gehad. Ach je moet niet naar andere mensen luisteren. Als je kanjers het goed doen dan is het toch goed.
Maandag alweer werken, bah.

@ All, we zijn weer terug van vakantie. We hebben het heel erg leuk gehad. Alleen het begin was niet leuk. We waren net 1 uur onderweg en toen hield de auto ermee op. De auto die we net pas 3 weken hebben. Gaat weer een heel duur geintje worden. Daar komt bij dat we heel slecht behandeld zijn door onze eigen verzekering met betrekking tot vervangend vervoer enzo. Echt zo ontzettend balen dit. Hopelijk valt het allemaal een beetje mee.

 

@ Nen, vergeet nog helemaal te zeggen dat jullie een heerlijk mannetje hebben!!

 

Tnx voor alle complimenten over mijn kleine man Ik ben ook supertrots! Ben nu mijn bevallingsverhaal aan het schrijven. Wordt wel een heel verhaal, maar ik kan het nu eenmaal niet kort houden haha.

 

Het eerste deel is even aangepast voor hier, tweede deel gekopieerd vanuit mijn hele verhaal (bijna 3 kantjes in Word en te groot voor hier )

27 april opgenomen in het ziekenhuis vanwege hoge bloeddruk (150/100). Er wordt morgen begonnen met inleiden
28 april 's morgens halfuur CTG, daarna gel ingebracht, uur CTG. Pijnlijke harde buiken, maar die zwakken weer af. Tussen de middag nog geen verandering dus weer gel (opnieuw enkele dosis omdat ik wel pijnlijke harde buiken kreeg). Daarna weer uur CTG. 's Avonds opnieuw uur CTG. Daarna een injectie pethidine + slaapmiddel ivm de toegenomen pijnlijke harde buiken
29 april nog geen ontwikkeling, 's morgens halfuur CTG -> weinig variabel, maar dit komt waarschijnlijk door de medicatie van gisteren aangezien ik zelf ook nog erg versuft was, daarna gel ingebracht, uur CTG. Tussen de middag opnieuw geen verandering dus nu een dubbele dosis gel. Daarna weer een uur CTG. Eind van de middag begonnen de harde buiken weer flink pijn te doen. Begin van de avond weer aan CTG, deze was niet goed want kleine was veel te rustig dus heb er lang aan gelegen in allerlei houdingen. Ook het alarm ging een paar keer af. Uiteindelijk weer pijn- en slaapmedicatie gehad.
30 april verplichte rustdag. Alleen tussen de middag CTG gehad. Deze was weer te vlak dus moest weer op mijn zij. Uiteindelijk wel goedgekeurd. Mijn lichaam had deze dag wel even nodig, want ik was beurs en schraal van onderen door het voelen en de gel.
1 mei Ik ben de tweede vrouw in het ziekenhuis die de rustdag voorbij komt. Omdat ik nog steeds amper een vingertop ontsluiting heb, wordt een ballonkatheter geplaatst. Het ballonnetje wordt achter de baarmoedermond opgeblazen. Deze dag verlies ik wat bloed. Volgens de vpk is dit waarschijnlijk mijn slijmprop. 's Avonds om 22uur wordt op de verloskamer de katheter eruit getrokken. Dit werd een klein beetje geforceerd wat wel pijnlijk was, maar ik had voldoende ontsluiting om morgen mijn vliezen te breken. Daarna nog aan het CTG. Dit is weer niet goed, dus lig er bijna 2 uur aan. Doodmoe en nerveus uiteindelijk naar bed.
2 mei De Bevalling!
Weer om half 7 gewekt om te douchen. Onder de douche werd ik even emotioneel, dit zou de laatste keer zijn dat ik met mijn kleine man in mijn buik stond te douchen! Om 7 uur werd ik weer aan het ctg gelegd. Dit keer hoefde ik gelukkig niet op mijn zij. De verloskundige kwam om de schedelelektrode te plaatsen, waarmee de hartslag in de gaten gehouden zou worden. Mijn baarmoedermond lag alleen nog hoog en ver naar achteren, waardoor ze er zeer moeilijk bij kwam. Daarbij komt ook eens dat mijn baarmoedermond schijnbaar zéér gevoelig is. Het voelen was als zenuwpijn en ik heb regelmatig gesmeekt of ze konden stoppen. Toen de schedelelektrode geplaatst moest worden, was dit dus zeer pijnlijk. De vk moest ook behoorlijk ‘bouwvakken’ op mijn onderkant en zei dat ze het erg vond wat ze mij moest aandoen, omdat het zo moeilijk ging. Toen deze eenmaal zat en werd aangesloten op het apparaat, bleek het niet te werken! Er werd al gesproken over een nieuwe poging.. Gelukkig was de verpleegkundige zo slim om te checken of de kabel misschien niet goed was. Dus een nieuwe kabel eraan…. En het werkte!! Gelukkig! Ook kreeg ik een infuus met weeënopwekkers. Dit was iets na 8 uur. Deze opwekkers werden elk halfuur verhoogd.
Om half 11 ben ik nog zelf naar het toilet gegaan. Dat lukte precies tussen de weeën door. Daarna zijn de opwekkers weer omhoog gezet en toen begon het. Ik raakte in een weeënstorm. Ik had geen pauzes meer tussen mijn weeën en dus nauwelijks tijd om bij te komen. De kleine kreeg het moeilijk was aan zijn hartslag te zien, dus ik moest op mijn zij blijven liggen. Dit maakte de weeën nog erger om op te vangen. Ik wilde nog niet om pijnbestrijding vragen, want ik was immers nog niet zo lang bezig en vond het voelen als falen. We hadden alleen een hele lieve verpleegkundige en die heeft me uiteindelijk overtuigd dat het na al die dagen echt niet gek is dat ik om pijnstilling vroeg. Zeker omdat de weeën door de opwekkers gemener konden zijn dan natuurlijke weeën. Om 12 uur trok ik het niet meer en heb ik gevraagd om pijnbestrijding: een epiduraal. Ze moesten dit bij de arts aangeven en die moest akkoord geven. Er waren op dat moment alleen meer vrouwen aan het bevallen dus er was nog geen tijd om het hierover te hebben. Alleen om half 2 kwam de arts even langs om te horen hoe het ging. Toen ze hoorde dat ik continu zo’n pijn had en geen pauzes, vroeg ze wanneer ik voor het laatst had geplast. Ik moest het van haar proberen op een ondersteek, maar wat ik ook deed, het lukte niet. Ze moest me dus katheteriseren. Maar goed ook, want ik bleek ruim 600ml in mijn blaas te hebben. Daar stond ze aardig van te kijken haha. Helaas hielp dit niet tegen de pijn.. Uiteindelijk kreeg ik om 15:00 uur pas te horen dat ik een epiduraal mocht. Toen was het afwachten wanneer anesthesie zou bellen dat ik daarheen mocht om deze te laten zetten. Dit was om 15:15 u. Ik ging hevig puffend met een washandje voor mijn ogen die kant op. Ik kon namelijk geen licht verdragen. Mijn vriend duwde het bed en had aardig de vaart erin, de verpleegkundige moest met haar korte benen flink doorstappen haha. Ondertussen probeerde hij me goed te bedekken met het laken. Maar op dat moment kon het me niks schelen. Al zouden ze me met mijn benen in de steunen door de hoofdingang gereden hebben, ik was al lang blij dat ik die ruggenprik kreeg! Toen de ruggenprik goed zat was dat een enorme verademing. Ik kon eindelijk het washandje voor mijn gezicht weghalen. Weet nog goed dat een verpleegkundige zei “nu kan ik eindelijk je gezicht eens zien!”. Ik lag enorm te shaken van alle spierspanning die ik had gehad tijdens het opvangen van de weeën. Ik kreeg ook een katheter. Ik voelde al bij het opblazen van het ballonnetje dat deze niet helemaal lekker zat, want dit deed me zeer. Daarop werd niet ingegrepen (daar ben ik nu heel kwaad om!).
Om half 5 begon ik weer pijn te voelen van de weeën. Om tien voor 5 kwam de arts voelen en zei dat ik op 5 cm ontsluiting zat. De epiduraal werd nog iets omhoog gezet. Om kwart voor 6 kwam ze weer voelen. Ik zat toen op 7 a 8 centimeter. Een kwartier nadat ze weg was, kreeg ik echter persdrang! Dit was een heel naar gevoel, want het hoofdje van onze kleine drukte op het ballonnetje van de katheter en dat deed gruwelijk zeer. De verloskundige kwam even voelen en merkte dat de kleine als een sterrenkijker lag. Ik moest op mijn zij gaan liggen in de hoop dat hij zou draaien. Op die manier heb ik de persweeën bijna een uur weggepuft. In dat uur heb ik heel vaak aan mijn vriend gevraagd om de vk te laten komen, ons kind moest eruit en die katheter moest eruit! Uiteindelijk heeft de verpleegkundige de verloskundige uit haar eten gebeld. Ik hield het niet meer. De verloskundige kwam voelen en zei dat ik zo goed als volledige ontsluiting had. Er zat nog een randje, maar dat kon ze wegmasseren in de eerste perswee. Maar eerst ging gelukkig eindelijk die katheter eruit. Toen zei de verpleegkundige “hm, dan heb ik hem zeker niet goed gezet”. Op dat moment kon ik haar wel wat aan doen. Ik heb al die tijd gezegd dat het niet goed zat! Ze had de katheter niet hoog genoeg opgeschoven voor ze het ballonnetje op blies.
Bij de eerste perswee heeft de vk het randje weggemasseerd. Daarna mocht ik ein-de-lijk mee gaan persen. Wat een opluchting! Aan mijn linkerkant stond een verpleegkundige en de verloskundige en rechts mijn vriend en iemand in opleiding. De persweeën kwamen snel achter elkaar en ik probeerde elke wee maximaal te benutten door 3 keer te persen. Tussendoor liep de verloskundige heen en weer om warme washandjes voor mijn onderkant te maken. Op een gegeven moment moesten de weeënopwekkers naar beneden, omdat mijn kleine en ikzelf haast niet konden bijkomen. De weeën kwamen veel te snel op elkaar. Maar ik merkte niet dat ik daardoor meer kon bijkomen. Om 19:25 zei mijn vriend “nou, om half 8 is hij er wel!” waarop de verpleegkundige zei “als je dat doet, ben je tot in je oksels uitgescheurd”. Een aantal minuten later werd het hoofdje geboren. Toen bleek dat onze kleine man de navelstreng twee keer strak om zijn nekje had. Deze werd gelijk doorgeknipt. Zijn eerste schouder kwam er goed uit, voor de tweede heeft de verloskundige flink aan hem moeten trekken. En toen kwam hij om 19:34 uur met een hele grote golf vruchtwater ter wereld!! Onze zoon, 3755 gram en 50cm lang. Hij was erg bleek en het duurde even voordat hij huilde. Maar gelukkig hoefden er geen hulpmiddelen aan te pas te komen.

 

Sorry voor het lange verhaal. En dan is ie nota bene nog ingekort haha.

@ lima, vakantie is altijd sneller voorbij dan je lief is he.. Laat die mensen maar lekker zeuren hoor dat je kindjes klein zouden zijn. Elk kindje groeit in zijn/haar eigen tempo! En zo heel klein zijn ze toch niet zoals ik laatst in je bericht las??

@ marsim, wat ontzettend balen van de auto zeg! Kunnen jullie het niet verhalen op de garage waar jullie 'm hebben gekocht? En dan ook nog een verzekering die moeilijk loopt te doen... Bah!