Oh septembermom ik zie bij jou ook wat! Idd hoopvol! 🎉🎉 ben benieuwd naar je volgende testje! En jairy en chats ik ben echt zo ontzettend blij voor jullie! Ik hoop dat jullie lekker de testjes en echo's etc blijven spammen! Chats zit jij al op je nod nu?
Septembermom ohhhhh spannend!!!! Ik zie alleen iets op de bewerkte, maar ik ben een slechte tuurder hoor! Hoop natuurlijk voor je dat hij oploopt!!! Wanneer ga je weer testen? Over 2 dagen??? Mixed dat weet ik niet! 🙈🙈😂😂 Als ik een gokje moet doen dan vandaag ?? Heb nml mijn ei gemist deze ronde en ook niet getempt haha Ik laat me verrassen met de echo! Hoe gaat het met jou?
Hoi meiden, ondanks mijn positieve instelling heb ik soms ook mindere dagen. Op dit moment zie ik het allemaal niet meer zitten en denk er soms zelfs aan om het maar gewoon op te geven. Vooral nu het besef er is dat ik de laatste ben die de lijst roze zou kunnen kleuren. Al die tijd dat ik probeer zwanger te raken heb ik al een onderbuik gevoel dat het gewoon niet zal lukken bij mij. Ik kan me ook niet voorstellen om ooit zwanger te zullen zijn. En hoe positief ik ook probeer te kijken, dat onderbuik gevoel blijft. Op "vrouw" van telegraaf volg ik ook een colum van suus ruis, de colum heet "op de valreep". Zij is 40 en wil op de valreep nog een kindje met haar huidige vriend. Bij haar wil het ook niet lukken en ze is inmiddels in het ivf traject beland. Als ik zo kijk hoe veel dat van haar en haar partner vergt zie ik dat hier niet gebeuren. Als vl nu al moeite heeft om zich te laten registreren en boven een potje te moeten rukken, dan is een traject zoals iui of ivf al ondenkbaar. Die suus heeft trouwens zo'n zelfde soort positiviteit als ik. Dus voor mij wel prettig om te lezen. Alles is zo herkenbaar. Maar goed nu zien jullie dus ff een depri moment van mij. Ondanks dat ik blij ben voor jullie, zie ik het voor mezelf somber in. Heb altijd al het gevoel gehad de laatste te zullen zijn van deze groep en zelfs jullie bevallingen te mogen meebeleven via het forum terwijl het bij mij leeg blijft.
Ik begrijp hoe je je voelt... het voelt soms zo gemeen...alsof je wordt gestraft voor iets waar je helemaal niets aan kan doen! Daarbij is het toch heel normaal om niet altijd positief te kunnen zijn? Ga komende week een dag leuke dingen doen. Dan alleen maar doen wat JIJ leuk vindt of waar jij dan zin in hebt! Dan voel je je vaak al een stuk beter- lees dan komt die positiviteit in no-time terug !!!! Probeer met je vriend te praten en te achterhalen waar die angst (of wat het is) weg komt... Miss is hij bang dat het aan hem ligt???? En ziet hij het als een soort falen??? Wat er ook gebeurt, blijf met elkaar praten! Het moet niet tussen jullie in komen te staan! Hele dikke knuffel !!!! En natuurlijk hier blijven schrijven om je hart te luchten!
Als allereerste wil ik je een dikke knuffel geven, Noganoniem. Het is inderdaad heel normaal als je niet altijd positief kunt blijven, jullie zijn toch al een lange tijd bezig om zwanger te raken en ik kan me ergens wel voorstellen dat op den duur de moed je af en toe in de schoenen zakt. Is het inderdaad geen idee om jezelf de komende tijd lekker af te leiden met leuke dingen? Ik sluit me ook aan bij chats wat betreft je vriend, kun je er met hem niet nog eens over praten? Ik denk ook wel dat dat ergens belangrijk is, want anders wordt dit misschien straks wel een probleem wat tussen jullie in komt te staan omdat jullie wens wel heel groot is. Blijf in ieder geval hier je hart luchten, want we zijn er voor je als je dat nodig hebt!
Dank je chats, jij zult ook als geen ander begrijpen hoe het voelt. Ik vind praten best moeilijk, heb ik altijd moeite mee gehad. Mijn vriend zag net wel aan me dat er iets was want hij vroeg, gaat het een beetje met je? normaal vraagt hij dat niet zomaar. niet op die manier in ieder geval. Maar dan gaat mijn masker weer op en zeg ik, ja hoor het gaat wel. De kinderen zijn nu hier dus ik kan er nu toch niet over praten. En als ik erover begin kapt mijn vriend het eigenlijk meestal redelijk snel af wat het voor mij nog moeilijker maakt om het onderwerp bespreekbaar te maken. Wat voor mij vaak wel helpt is om eem brief te schrijven, dan kan ik me het beste verwoorden. Pff zo kut dit, het huilen staat me nader dan het lachen, maar voor de kindjes moet ik me sterk houden want kan met hen het verdriet of het onderwerp niet delen. Vrije tijd heb ik helaas bijna nooit, buiten dat ik de kinderen heb moet ik meestal elke dag werken dus echt iets leuks doen zit er meestal niet in. En dan heb ik ook nog een ex die me niet tegemoet wil komen voor 1 avondje vrij nadat ik de kinderen een week heb gehad . Op vrijdagavond gaan mijn vriend en ik er graag even uit maar aangezien ik op vrijdag bijna nooit vrij ben of de kinderen heb kan ik meestal niet mee. En mijn ex gunt me dat ene avondje niet na die week vakantie want dan is het toch gewoon mijn weekend krijg ik dan te horen. Terwijl ik wel de kinderen ajdersom opvang op een vrije vrijdag omdat zij naar haar noeuwe partner wil daar gaat dus een stokje voor gestoken worden, ik hou me voortaan ook aan mijn eigen vrije tijd en lever die niet meer in zodat zij naar haar liefje kan. Pff sorry maar ben dus echt in een down mood nu
Jij ook bedankt jairy, je postte je bericht terwijl ik aan het typen was. Ik moet het inderdaad wel bespreekbaar maken maar dan misschien met als inleiding een brief.
Ik heb ondertussen een brief geschreven van 4 kantjes. Vl is nu alleen uit. Het schrijven lucht wat op maar voel me nog steeds klote. De kindjes zitten te eten en ik krijg geen hap door mijn keel.
Aaah noganiem vind het zo naar dat je je nu zo voelt, hele dikke knuffel voor jou! Maar ook die gevoelens mogen er zijn blijf die vooral delen! Het lijkt mij ook goed die gevoelens met je vriend te delen en misschien toch het gesprek met hem aan te gaan waarom hij de stap niet helemaal durft te zetten. Het is aan stap die jij namelijk wel wil zetten als ik het goed heb. En probeer inderdaad wat voor jezelf te gaan doen. Juist met zon druk programma is dat echt belangrijk! Er is veel om je heen, maar je bent er zelf ook nog vergeet dat niet. Nog een hele dikke knuffel voor jou!
Noganoniem, wel fijn toch dat het schrijven je wat opluchting geeft. Ik ben zelf ook eerder een schrijver dan een praten en heb vaak ook gemerkt dat het al heel veel kan schelen. Natuurlijk is daarmee niet alles meteen weg, dat mag hopelijk een gesprek tussen jou en mannetje gaan doen. Nogmaals een hele dikke knuffel voor jou!
Happyjoy Jaa inderdaad vandaag 8dpo, vastgesteld met tempen en ovulatietesten en ondertussen inderdaad een witte test gehad! Barbsan is toch alleen maar heel erg fijn en lief dat je de foto's even bewerkt dankjewel daarvoor! Fijn dat de meeste ook wat lijken te zien! Vandaag maar weer even testjes gehaald en tjaa ook nog maar eentje gedaan om zeker te zien dat die niet vals positief was vanmorgen🙈 En morgen ga ik weer testen. Ik probeer zo nuchter mogelijk te blijven tot ik echt zie dat ze goed oplopen. Al vind ik het wel erg spannend. Deze is van vanmiddag
Nog anoniem; ik kan het me heel goed indenken.. Lijkt me toch vervelend als er zoveel zwangere om je heen zijn.. Ik vind je positieve houding heel mooi! Probeer dat zelf ook altijd te zijn. Maar soms moet je gewoon even alles eruit gooien. En dat moet je ook lekker doen.. Ik zal je vriend het wederom vragen, of ie 't wel of niet gaat doen. En vertellen wat jou dwars zit.. Zo blijf je elke keer met de vragen zitten of ie 't wel of niet gaat doen.. Septembermom ;die is niet te missen! Ik wil je al voorzichtig gaan feliciteren als ik dit zie! Ben zo benieuwd naar je test morgen.
Nog anoniem... vindt heel verdrietig voor jou! Ik kan me goed voorstellen dat t zo ontzettend moeilijk en verdrietig is... hopelijk moet er bij vl "een knop om"?! De stap zetten om te registeren is misschien "het grootst"? Septembermom.. ik zie ook iets! Wat spannend! 🍀
Hier vandaag voor echo geweest!! Alles is voor nu "goed gekeurd" zo fantasisch.... En en ..... its a boy!!! 💙
Ster wat leuk, een jongetje! Gefeliciteerd meid. Heb je de uitslagen van de onderzoeken ook al? Noganoniem oh meid een hele dikke knuffel voor je! Ik bewonder je positiviteit ook, maar ik bewonder de kwetsbaarheid die je durft te tonen des te meer. Het is goed om erover te praten, met ons, op papier.... wat voor jou goed voelt. Ik snap dat je t moe bent er steeds over te moeten beginnen, maar denk dat t gesprek wel echt plaats moet gaan vinden. op deze manier liggen de onderlinge verhoudingen niet goed, en vroeg of laat ga je hem dit kwalijk nemen.... Septembermom whaaaa hij is al duidelijker joh!!! Zo spannend!