Ik snap niet waarom men het zo raar vind, ik snap het heel goed dat je zo half half doet. Je wílt eigenlijk al heel graag, maar het is misschien nog niet helemaal verstandig om er 100% voor te gaan omdat er wat praktische dingen zijn die nog een beetje in de weg staan (of dat nu een verbouwing is of een wisseling van baan of een studie of eerste kindje slaapt nog niet door of wat dan ook). Dan is het toch juist prima om een beetje aan te kloten, met het idee van 'we doen soort van ons best om een zwangerschap te voorkomen, maar het is beslist niet erg als het toch gebeurt, dan vinden we wel een oplossing voor die praktische zaken'? Je kan dan al wel een beetje genieten van de voorpret, maar je hoeft je niet richting jezelf heel schuldig te voelen dat je het er al op aan laat komen. 't Is natuurlijk geen anticonceptiemethode om in te zetten als je beslist nog geen kind kunt hebben of krijgen. Maar als je wél graag wil maar het komt gewoon beter uit over een paar maanden, dan is het extra risico wat je loopt toch helemaal niet erg? Je doet gewoon een halfslachtige poging om het nog iets uit te stellen maar bent tegelijkertijd wel heel blij mocht het wél raak zijn. Nou prima toch.
Ik heb het idee dat sommige mensen op dit forum soms zó'n enorm zware kinderwens hebben dat ze zich niet meer voor kunnen stellen dat mensen wel graag kinderen wíllen, maar zich tegelijkertijd ook bewust zijn van de bijbehorende nadelen en het daarom helemaal niet erg vinden als het wat langer zou duren oid.
nee ik snap dat echt niet... dan is het dus nog geen tijd voor een kindje en dan gebruik je toch gewoon anticonceptie? beetje raar dit... en als het toch niet uitmaakt? waarom dan zo vreselijk moeilijk doen? en methodes gebruiken die toch niet werken
Dat mag je niet snappen, ik snap het wel heel goed. En wij hebben jaren deze methode (met succes) toegepast. Hormonen wilde ik niet meer aan ivm deprigevoel en libido, condooms, tja zo is onze eerste ontstaan en voor een definitieve oplossing was het ook nog te vroeg, want wel kinderwens op langere termijn. Maar wij zijn/waren ons altijd bewust van het risico en dan was een kindje ook echt welkom geweest. Als dat voor sommigen nou werkt, waarom is dat dan een probleem?
tja dan heb je enorm 'geluk' gehad dat dat werkte... maarja... ik vind het gewoon raar... of je kiest ergens voor of niet... maar goed...
Nou ik snap het ook niet hoor! Of je gebruikt anticonceptie ter voorkoming van een zwangerschap of je gebruikt het niet met het doel zwanger te raken. De manier van TS is erg halfomslachtig. Ze hoopt volgens mij heel erg graag dat ze zwanger raakt, maar toch gaat ze met haar vriend dan niet all the way... Toch raar? Aan TS: de kans dat je op deze manier zwanger raakt is heel klein. Op fora lees je misschien veel verhalen van vrouwen die zo zwanger zijn geworden, maar dit is niet bepaald representatief voor de bevolking. Hetzelfde met zwanger raken door de pil of het spiraal: het kán wel, niets is onmogelijk. Maar de kans is zeer klein. Zou dus niet erg rekenen op een zwangerschap als je zo door blijft gaan. Praat gewoon met je vriend hierover en besluit ervoor te gaan.
Ik snap het ook niet hoor! Althans, ik snap het verhaal niet. Ik vind het gewoon erg tegenstrijdig en dat heeft niks met een zware kinderwens te maken. Maar goed, het is ieder zn eigen om zoiets te beslissen!!
Amen. Wat ik dan helemaal bizar vind is dat mensen ook nog echt boos worden! Je kan trouwens best wel zwanger worden zo. De eerste keer dat wij sex zonder condoom hadden was het gelijk raak. En volgens mij had dat op basis van mijn zeer regelmatige cyclus niet moeten kunnen. Kindje is hartstikke welkom maar had er toch niet op gerekend. Timing is niet ideaal.
De kans op zwangerschap bij coitus interuptus is 4%. (https://www.guttmacher.org/sites/default/files/pdfs/pubs/journals/reprints/Contraception79-407-410.pdf) Dat is bijna evenveel als bij gemiddeld pilgebruik (waarin je rekening houdt met dat er af en toe bijv een pil vergeten wordt of je misselijk wordt etc). Dan heeft het als anticonceptiemethode heel wat meer voordelen, of eigenlijk minder nadelen, dan alle andere vormen van anticonceptie. Ik zou het niet aan een twintigjarige student met wisselende contacten aanraden als methode. Maar als je in principe een kindje zou kunnen verzorgen in jouw situatie, maar je wilt het om welke reden dan nog even uitstellen, dan is het helemaal geen belachelijk plan voor anticonceptie. Een spiraaltje kan verzakken, een pil kun je vergeten, een condoom kan scheuren, etc etc. Los daarvan kan 'extra risico lopen op zwangerschap' een mooie vorm zijn om rustig toe te werken naar de stap om er vol voor te gaan. Niet iedereen zit al jaren te wachten om het spiraal er eigenhandig uit te trekken
we hebben het hier over de theoretische cijfers, enne ik ben er niet boos over, maar ik snap het echt oprecht niet. het is niet veilig. zeker niet zo veilig als de pil. theoretisch heb je helemaal gelijk. maar in de praktijk werkt het toch echt anders... maar goed, iedereen moet het zelf weten, maar ik snap het echt niet dat mensen zoiets doen...
Waarom niet? Wij hebben het ook gedaan tussen de zwangerschappen in als vorm van anticonceptie. We hadden geen zin om condooms te gebruiken en ik wilde geen extra hormonen in mijn lijf. Als het 'mis' zou gaan was het hartstikke welkom. Wat mij betreft zaten er geen nadelen aan, maar enkel voordelen. Volgens mij zit TS in een soortgelijke situatie. Als ze zwanger raakt is zij er volgens mij dolgelukkig mee. Als ze er niet zwanger van raakt, maakt het ook niet, want straks gaan ze het doelbewust proberen. Ik vond dit zelf altijd een heel ontspannen idee. Niks moet, maar alles kan .
tja goed ik vind het nogal wat als je zin hebt om dan de boel te onderbreken of dagen over te slaan en constant te moeten rekenen en als het mis gaat uiteindelijk toch misschien een hele lastige situatie (bijv verbouwing of wat dan ook) te hebben icm een kindje. en hier is het zo, óf we gaan voor een kind of het kan absoluut niet... kan daar niet echt een tussenweg voor bedenken. tuurlijk als mijn spiraal faalt is het ook een enorm probleem, zou ook eerlijk gezegd niet weten wat ik dan zou doen...
Aangezien bij ons de eerste een jarenlang medisch traject was, vond ik dit juist super ontspannend. Niet elke maand weer de hoop de grond ingeboord zien worden als je ongesteld wordt, want je bent er toch niet mee bezig. Geloof me het medisch traject is een stuk meer rekenen en gedoe etc. dan voor het zingen de kerk uit. En ook dat kun je zo leuk maken als je zelf wilt . Wij vonden een condoom meer gedoe en hormonen slikken was voor mij echt geen optie. Als je in een hele lastige situatie terecht zou kunnen komen, moet je het niet doen. Maar als ik een ding heb geleerd in al die jaren is dat het leven niet altijd maakbaar is en dat een baby krijgen in bijv. een verbouwing niet onoverkomelijk is. Uiteindelijk zijn we zeer bewust weer zwanger geraakt midden in een megaverbouwing haha. Ik wil nu overigens absoluut niet zwanger raken, dus dan is deze vorm van AC echt geen optie. Er zijn veiligere manieren om een zwangerschap te voorkomen.
Maar ik denk dat daar ook het punt bij jou zit: jij zit er ECHT niet op te wachten. Ik ben meer van: waar 4 monden kunnen eten, kan er ook wel een vijfde bij. En kijk: lichamelijk (behalve chronische vermoeidheid) mankeer ik niets. Mijn lichaam kon/kan prima een evt onverwachte zwangerschap aan, vriend dacht er uiteraard hetzelfde over anders begin je er ook niet aan en qua huis is het gewoon inschikken (stapelbed bijv.). En ja dan kan het zijn dat ik liever eerst verbouwd had of verhuisd was. Dat is dan het: liever niet nu, maar voor alles is een oplossing dus we zijn er blij mee-verhaal. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou heel anders kan liggen. En dat je daarom denkt: echt niet dat we dat zo doen. Maar voor ons (en ik denk voor TS ook) is het uitgangspunt heel anders.
tja ik vind idd een zwangerschap en een gezinslid meer of minder zeker een hele verantwoording/heftig. maar goed. al met al hoop ik voor TS dat het uitpakt zoals het voor hun het beste uitkomt.
Wauw, dit topic is ondertussen heerlijk gaan leven Interessant te zien dat hier de meningen blijkbaar sterk over verdeeld zijn. Het eerste wat in mij opkomt als ik sommige reacties lees is: dit is nu eenmaal onze manier. Het is onze keuze het zo te doen, een ander doet het weer op zijn eigen manier. Wij kunnen overigens momenteel heel goed een kindje grootbrengen. Dus als ik nu zwanger raak, zou ik er inderdaad dolblij mee zijn en zijn in principe alle belangrijkste praktische zaken op korte termijn te overzien en te realiseren. Echter is het 'er vol voor gaan' nog net eventjes iets te vroeg voor een aantal secundaire zaken (die zeker niet onoplosbaar zijn als het wel nu raak zou zijn). Maar niet iedereen hoeft het te snappen natuurlijk! Ik sluit me in ieder geval volledig aan bij Eppo82. @ Mythique: haha, was van plan morgen weer een test te doen!
Persoonlijk zou ik het echt never nooit zo doen en ik kan deze gedachtegang eigenlijk ook niet echt rechtvaardigen/begrijpen. Enigszins voorstellen oké maar begrijpen? Nope. Maar: ik respecteer jullie keuze
Ik snap ook wel dat het niet voor iedereen zo voelt. En ja, dit is de laatste zwangerschap, hierna gaan we wel voor een definitievere oplossing. ik bedoel, wij blijven niet 'doorgaan'. het is niet zo dat we onverantwoord bezig zijn/waren in onze ogen. Elk kind wat zo ontstaan zou zijn was van harte welkom geweest, en financieel, lichamelijk en emotioneel kunnen we het bieden wat het nodig heeft. En het is dus niet zo dat het kind er nooit gekomen was (voor zover we daar invloed op hebben uiteraard). Misschien alleen eerder dan bedoeld. Maar goed, alleen onze eerste was een verrassing en toen gebruikten we wel anticonceptie (de ironie ). En dat is ook vanaf het eerste moment goedgekomen.