Idd als mijn man de school had moeten regelen zat mijn 6 jarige er nog niet...die heeft echt geen benul. Ik regel dat soort dingen...gewoon puur omdat ik hoor hoe bepaalde dingen werken en hij heeft daar geen idee van. Als wij co ouderschap zouden hebben zal dat niet anders zijn. Hij is echt betrokken bij de kinderen maar qua organisatie een ramp.
Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje 'bedillerig' klinken... Het is vervelend dat je 50% van de tijd niet met je zoon doorbrengt, maar dat is nu eenmaal de situatie. En ik zou er als ex ook geen zin in hebben om mijn ex tot in de details bij te moeten praten over alles wat we gedaan hebben... Zo te horen hebben vader en zoon het goed samen en doet je man het hartstikke prima in zijn rol als alleenstaande vader. Ik denk dat er vele gescheiden moeders zijn die met je zouden willen ruilen hoor... En ja, ook ik heb de ervaring dat het de moeder is die allerlei zaken 'regelt'. Tijdens de relatie en erna.
Wat is daar nou arrogant aan? Blijkbaar heeft zij het ouderlijk gezag. Dat geeft bepaalde rechten. Het zou een beetje gek zijn als een moeder van een 3-jarige GEEN moeite zou hebben met de situatie.
Ik kan me sommige aspecten van het standpunt van ts wel voorstellen. Hoewel ik met met Adi eens ben dat er nu een onredhtvaardigheid lijkt te zitten ind e financiele verdeling (mits jij niet de helft afstaat), moet het belang van goede communicatie bij co-ouderschap niet onderschat worden! Goede communicatie bestaat uit veel meer dan alleen de grote dingen, want als er een keer iets met je kindje lijkt te zijn moet je wel instaat zijn om op een lijn te zitten. Het gaat dan heus niet ove details als wat voor tv kijkt je zoontje etc., zoals sommigen suggeren, maar wel ove hoe zit je zoontje in zn velletje, wat zijn zn angsten, wat zijn dingen om in het oog te houden bij de opvoeding en hoe zien jullie de opvoeding. Alleen dit laatste punt vergt behoorlijk wat betekenisvolle communicatie. Nu lijkt co-ouderschap nog heel makkkelijk, maar naarmate je zoontje ouder wordt komen er steeds meer vraagstukken waarover jullie het eens moeten worden en dus veel moeten communiceren. Het hele idee achter co-ouderschap is namelijk dat er wel continuiteit zit in opvoedingsstijl/stragie tussen beiden exen, omdat het anders veel te heftig wordt voor het kind. Dit in ogenschouw nemende zou ik idd voor mediatie gaan en daarna pas een defnitieve beslissing nemen. Ps. Ik ben zelf bonusmama van een lieve puber, waarbij co-ouderschap uiteindelijk toch is mislukt. Je mag me altijd pb-en.
Sorry maar krijg een beetje de kriebels ervan. Je ex zorgt goed voor jullie zoon, alleen zijn communiceren is niet goed. Zo zijn mannen nou eenmaal, mijn ex precies zo. Wij hebben een prima contact maar hij verteld ook niks uit zichzelf, moet dingen eruit trekken. Hebben we een gesprek op school dan meld ik dat ruim van te voren, krijg altijd een app terug meld het nog even op de dag zelf. Doe ik dat niet, dan staat hij er ook niet. Maar omdat hij deze dingen vergeet zegt dat toch helemaal niks over de verzorging van onze zoontjes. Hij is een super papa, doet alles met ze en ze komen niks te kort bij papa. Ik vraag me af wat je er mee wilt bereiken. Als jij dwars gaat doen, want dat doe je nu namelijk in mijn ogen, heb je kans op ruzie. En daar is maar 1 de dupe van en dat is jullie zoon!!
Maar ik vraag ook helemaal niets over toeslagen oid...dus waarom hamer je daar over door? Als je het zo graag wilt weten, nee er word niks verdeeld,op de kinderbijslag na omdat er niks te verdelen valt... En ik heb ook nergens gezegd dat mn zoontje geen week meer naar zn vader gaat oid.. ik zeg alleen dat ik nog niks wil tekenen.. Dus ik snap niet waar jullie allemaal vandaan lijken te halen dat er verder iets zou moeten veranderen ofzo voor mijn zoontje..? En tsjaa.. kinderen leren veel in een jaar.. hij zal over een jaar heel wat meer kunnen vertellen en begrijpen dan nu
Dit is nou precies wat ik bedoel! Stel nou, zoontje gaat later blowen oid, dan wil ik een fatsoenlijk gesprek met zijn vader kunnen voeren en kijken hoe we dat zouden kunnen aanpakken. Niet dat ik van vader een antwoord krijg van: 'ik zal er op letten' oid Er worden hier allemaal dingen aangehaald die ik niet eens zeg, over financieen, details e.d En dat bij jullie alles word geregeld door jullie zelf, tja als je dat zelf al doet waarom zou een man daar dan overna denken? Zijn vader is alleen, waarom zou het voor hem niet van belang zijn hoe het met school zit oid? (en dan een beter excuus dat het nou eenmaal een man is)
Zijn vader is niet niet meegegaan naar de psz omdat hij het vergeten was hoor. en nogmaals, er veranderd niks aan de regeling. Het gaat er om dat ik nu niks officieel wil vastleggen. Als wij namelijk in de toekomst niet fatsoenlijk kunnen communiceren is dat namelijk ook niet in het belang van zoontje
Tja, het is ook maar net hoe je de definitie van het begrip details invult. Hij vindt misschien iets een detail, wat voor jou iets is wat je graag wilde horen. Je kunt toch vast laten leggen wat je concreet verwacht van elkaar? en dan geen vage term, zoals "goede communicatie", want dat is een te algemene term waar iedereen wat anders onder verstaat. Maar gewoon echt concrete afspraken. Jouw ex was ook bereid om parttime te gaan werken in de week dat jullie zoon bij hem is, hij schrijft in het schriftelijk, dat pleit toch ook wel voor hem. Hij is al eerder bereid geweest om je tegemoet te komen én hij heeft het co-ouderschap toch geïnitieerd? Dus je weet dat hij bereid is om mee te denken. Om heel eerlijk te zijn lees ik voor mijn gevoel tussen de regels door dat jij het co-ouderschap liever niet wil en jezelf ziet als de hoofdverzorger, dat je hem liever in een bijrol. Dat gevoel kreeg ik ook bij het topic wat je destijds startte, toen je ex had aangegeven co-ouderschap te willen. En nee, je zegt dat nergens expliciet hoor, maar het is gewoon het gevoel dat ik bij je berichten krijg. Vergis ik mij daarin?
Ik denk dat je je daarin wel vergist... Het grootste euvel destijds was dat hij het maar raar van mij vond dat ik wou dat hij niet 5 dagen bleef werken zodat zoontje 5 dagen bij opa zou zitten terwijl ik gewoon thuis zat... Dat alles is gewoon geregeld en geen probleem meer... En hoe kan ik hem nou in een bijrol stoppen als de regeling gewoon blijft zoals die is? Ik zou willen dat ie zich eens ergens mee zou bemoeien, wat betreft zoontje dan he Wat voor concrete afspraken zou ik kunnen maken dan? Ik kan me er zo snel niet echt iets bij voorstellen, althans behalve praktische zaken, zoals niet naar de andere kant van het land verhuizen oud. Maar hoe leg je dingen over communicatie vast? voor mij is het natuurlijk ook een beetje het punt... ik ken hem langer als vandaag, ik wet hoe hij over geld denkt, en als hij dan alleen 'zeurt' over geld en verder nooit iets wil weten over zoontje tuurlijk komt dat bij mij dan niet positief over... Maar ik zeg daarmee toch niet dat zoontje niet meer om de week daarheen gaat? Het gaat nu al 3 kwart jaar ongeveer zo, ik heb heus geen zin om die regeling weer te veranderen hoor, omwille van zoontje En sorry, ik blijf bij mn mening, ik vind schoolzaken geen details maar gewoon hoofdzaken(wat ik overigens al zo'n beetje in elke post heb aangegeven)
Misschien is mediation dan idd wel heel goed voor jullie? Het klinkt alsof jullie gewoon heel verschillende communicatie stijlen hebben. Dan leer je elkaars behoeften en denkwijze ook beter begrijpen, hij die van jou, maar jij ook die van hem, want het klinkt echt niet als onwil ofzo van jouw ex zijn kant. Geen bewuste desinteresse. Ook heel fijn dat hij co-ouderschap wil, je hoort helaas vaak genoeg heel andere verhalen.
In het begin heb ik het er echt ook wel moeilijk mee gehad hoor. Vooral omdat voor we uit elkaar gingen, zijn eigen hobyy's en voetbal belangrijker was dan leuke dingen doen met het gezin. Nu is dat gelukkig wel veranderd en onderneemt hij echt (leuke) dingen met zoontje Ik vind het dus ook helemaal niet erg dat zoontje daar is, ja jammer voor mezelf maar hee, wie zou dat niet jammer vinden. Al met al ben ik voor zoontje gewoon heel blij dat hij wel een vader heeft Maar hoe start ik zo'n mediation oid?
Dat is dus een beetje het probleem.. Een tijd geleden al aangegeven maar sindsdien is er niks veranderd. Ja het schriftje, op mijn initiatief. (niet dat ik mezelf nu heel geweldig vind hoor) Maar ik weet niet o goed hoe ik het nu moet aanpakken, juist omdat de communicatie niet geweldig is, ik me daardoor al snel een zeikerd voel, en hij nogal snel een arrogante/vijandige houding aanneemt. Dat schrikt mij dan weer een beetje af waardoor ik niet goed durf en ik dus niet zo goed weet hoe ik het moet aanpakken.