Mijn stiefzoontje zit op judo, helemaal niet erg natuurlijk, maar wél dat ie op judo zit met allemaal kindjes met syndroom van down! Met mijn stiefzoontje is niks aan de hand, behalve dat hij sociaal niet al te sterk is. Juist dán lijkt me deze keuze helemaal niet goed, want zo leert ie nooit goed met kinderen /leeftijdsgenoten omgaan. Het is voor moeders puur gemak, omdat zij daar zelf ook sport. Communicatie tussen moeder en mijn vriend is drama! Kunnen wij hier iets aan doen? Zitten nu zelf te denken om hem op de zaterdag dat ie hier is, mee te laten doen met de sport van mijn zoontje!
Zolang hij het leuk vindt en naast sport wel contact heeft met andere kindjes, zie ik het probleem eigenlijk niet. Natuurlijk zou hij, als hij er zin in heeft, ook mee kunnen doen bij jullie zoontje. Maar als het judoën voor hem zo prima is, waarom niet?
Als het kan inderdaad ook lekker op zaterdag met jouw zoontje mee laten doen! Lijkt mij niet bevorderlijk voor een kind om niet ook met 'gelijkgestemden' om te gaan.
Judo neemt vast 1 uur per week in beslag? Dat ene uurtjes per week zal hem toch niks doen? Het lijkt me alleen maar goed voor hem om ook om te gaan met mensen die anders zijn dan hij is. Volgens mij is dat alleen maar goed, om te ontdekken dat iedereen uniek is En dan zou je ook zeker kunnen overwegen om hem daarnaast bij jullie te laten sporten. Win-win, toch?
Dat hij bij jullie ook zou sporten is natuurlijk een goed idee, maar ik zie je probleem niet met de keuze van zijn moeder. Het is maar voor een uurtje per week. Hij wordt er denk ik juist sociaal sterker door, door te zien dat niet iedereen hetzelfde is, maar dat je samen prima leuke dingen kunt doen. Tenslotte zie ik niet wat er mis is dat zijn moeder voor een sport, locatie en tijdstip gekozen heeft dat voor haar makkelijk in te plannen is. Zolang je stiefzoon het leuk vindt, doen al die bezwaren er toch niet meer toe?
Misschien is het voor hem zelf wel een grote succeservaring dat hij nu dan eens niet de zwakste van de groep is? Bekijk het ook eens van een andere kant...
Waar ben je bang voor? Je kunt het ook als iets positiefs zien.. Wat belangrijk is, heeft hij het naar zijn zin daar? Als het antwoord daarop 'ja' is, is het prima toch? Hij leert er altijd van. Hij is sociaal niet heel sterk geef je aan. Ik denk dat hij juist socialer wordt hiervan. Misschien kan hij andere kinderen helpen die de oefeningen moeilijker vinden? Bovendien zijn kinderen met het syndroom van down ook gewoon kinderen, hij leert zo juist met allemaal verschillende kinderen omgaan. Je kunt 'm natuurlijk altijd ook op zaterdag nog laten sporten, als hij dat leuk vindt tenminste! Kijk wat hij zelf wil! En trek je niks aan van wat anderen evt. Denken of vinden..