Ik ben alweer 14 maanden bezig om zwanger te worden, maar mijn grootste probleem is dat ik door vaginisme geen inwendig onderzoek kan ondergaan. Ik ben al vanaf april aan het oefenen hiervoor. Helaas wil men in het ziekenhuis geen laparoscopie doen. Ik moet perse een HSG-onderzoek laten verrichten. Helaas kan dit niet met roesje en ook niet met de kleinste speculum. Ik word hier echt moedeloos van. Ik doe zo mijn best om te oefenen (heb pelottes besteld via internet), maar dit gaat nou eenmaal niet zo snel. Zoals jullie zien ben ik niet zo jong meer, dus echt veel tijd heb ik niet. Ik hoop zo dat iemand van jullie weet waar wel een kijkoperatie wordt gedaan zonder dat men hier moeilijk over doet. Ik snap best dat dit risico's met zich meebrengt, maar het zou mij zoveel rust geven. Of desnoods het HSG-onderzoek met roesje. Er zal toch vast wel één ziekenhuis zijn waar dit kan?!! Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Wat vervelend. Ik zou gewoon eens wat ziekenhuizen in de omgeving bellen, afdeling gyn. En dan je probleem voorleggen en of hun het wel met een roesje kunnen doen ??
Je kunt ook een "cursus" volgen. Die bieden ze bij het LUMC en in Maastricht aan. Heb ik zelf ook gedaan puur voor die nare eendenbek; het gaat niet persé om problemen met seks, maar kan ook voor een inwendig onderzoek, je kunt ook zelf leren een speculum in te brengen In een week helpen ze je van je angst/pijn af Anders even rondbellen of je ergens voor een laparo terecht kunt. Weet niet waar je ongeveer woont? Het punt is natuurlijk, stel dat er iets uitkomt en ze willen je iui/ivf aanbieden, dan kan je niet elke keer onder narcose.. in dat geval is van je angst afkomen misschien een betere optie. Als je meer info wilt, stuur me maar een berichtje. En succes!
Ik had hier ook last van en gyn. zei tegen ons dat het geen probleem was om zwanger te worden omdat dit ook op andere manieren kan dan door seks. Dit is natuurlijk niet de manier waarop je je hebt ingesteld maar als het niet anders is.. De gyn. heeft mij doorverwezen naar een seksuoloog maar daar ben ik uiteindelijk niet naar toe gegaan omdat mijn vriend en ik gewoon samen aan de slag zijn gegaan en heel veel oefenen. Het klinkt misschien stom maar ik moest in het begin echt mijn verstand op nul zetten. Waarschijnlijk heb je een keer gemaakt dat het pijn doet als er iets in je vagina komt en dat hebben je hersenen opgeslagen waardoor elke keer als er nu iets in je vagina komt je onbewust die spieren gaat aanspannen. Het is een viscieuze cirkel die alleen jijzelf kunt doorbreken. Ik weet dat het moeilijk is maar het is mij ook gelukt. Er is jouw vast wel verteld dat je je bekkenbodemspieren moet trainen zodat je controle krijgt over het bewust en onbewust aanspannen van die spieren. De gyn. zei tegen mij dat ik ook kon oefenen met mijn eigen vinger en een seksuoloog schijnt speciaal buisjes te hebben in verschillende diktes waar je mee kunt oefenen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt want ik weet hoe vervelend het is.
Dank voor jullie reacties. Mijn bekkenbodemspieren kan ik nu gecontroleerd aan- en ontspannen zodat er in ieder geval wat naar binnen kan. Dit was tot vier maanden geleden nog echt niet mogelijk! Ik heb geen angst voor "penetratie", alleen het gaat gewoon niet. Ik heb die angst zeker wel gehad, primair, maar helaas ook door een paar hele nare ervaringen waardoor het versterkt is. Het is nu een kwestie van oefenen, maar dat lukt niet zo één, twee, drie. Het is niet ineens over. Althans bij mij niet. Een seksuologe zie ik niet zitten, daar ik mij heel goed kan ontspannen, waardoor een pelotte inbrengen nu lukt (22 mm). Ik heb zo'n set via internet besteld. Dit heeft dus al vier maanden geduurd. Ik word bijna 38 en voel mij nu dus onder druk staan wat absoluut niet ten goede komt aan het hele proces. Ik durf niet lukraak ziekenhuizen te bellen en mijn verhaal te doen, vooral uit schaamte. Nou ja, ik zie wel. Ik hoop dat er nog anderen reageren die weten welk ziekenhuis een laparoscopie verricht zonder eerst een HSG. Maakt niet uit waar. Daarna kan ik namelijk weer terugkomen bij het ziekenhuis waar ik nu ben. Dat heeft mijn behandelend arts al aangegeven.
Jeetje meid wat rot! Ik snap dat je je heel erg onder druk voelt staan. Maar ik zou ook gewoon een paar ziekenhuizen bellen, degene die nee zeggen weten toch niet wie je bent, en als er een ziekenhuis is dat hier wel voor open staat dan leren ze je toccata kennen! Ik hoop dat je je over je schaamte heen kan zetten want jij kan er toch niets aan doen? En ik kan me niet voorstellen dat er geen ziekenhuis is wat je op die manier wil helpen,als het op een andere manier niet gaat... Ik wens je in elk geval heel veel succes en sterkte! En ik hoop dat je wens mag uitkomen!
Ik weet niet waar je woont maar ik denk dat je in het buitenland meer kans maakt. Zoals in Duitsland of België is de zorg toch vaak beter en meer mogelijk dan in Nederland. Veel succes!