Hoi dames. Heeft iemand hier gebroken met zijn zus/broer? Maar niet met de ouders? Ik heb ervoor gekozen om met mijn zus te breken. Maar mijn ouders zie ik nog en mijn ouders zien mijn zus nog. Nu hebben mijn ouders binnenkort een intiem diner met familie. Mijn zus is er ook bij met haar vriend. Maar dit is de eerste keer dat ik haar dus weer zie. Van de ene kant lijkt het me ongemakkelijk. Van de andere kant wil ik haar het liefste nooit meer zien. Maar uit respect voor mijn ouders gaan wij wel mee. En zij ook. Heeft iemand ervaring. Hoe dit dan gaat. Is het ongemakkelijk? Ik zorg dat wij er op tijd zijn zodat ik niet bij haar in de buurt hoef te zitten. Maar toch.
wij hebben dit een aantal jaar gehad. op verjaardagen kwamen wij dan ook gewoon op een andere dag. hadden echt geen behoefte om die mensen tezien. sinds vorig jaar beginnen we nu weer een klein beetje. een bbq bijv en zelfs met oud en nieuw wel. maar dan praten we niet overdreven veel met elkaar ofzo maar we gedogen elkaar weer.....
Nee precies. Ik heb ook geen behoefte om haar te zien. Maar alleen uit respect voor mijn ouders wil ik gaan. Dat is zo lastig eraan. Als we niet gaan zullen mijn ouders ook teleurgesteld zijn.
Dit heb ik ook met mijn zus. Ik ben er inmiddels al zo aan gewend dat ik me niet eens meer ongemakkelijk voel in haar aanwezigheid. We kijken elkaar niet aan en mengen niet in elkaars gesprekken. Erg kinderachtig maar dit heb je wanneer je het contact verbreekt met je broer/zus. Hoe goed je je best ook doet om ieder contact te vermijden is het, ivm je ouders, onvermijdelijk om elkaar nooit weer te zien.
Wij hebben dat ooit ook gehad met mijn schoonzus en zwager (dat is nu inmiddels lang weer goed), maar als we dus bij mijn schoonouders kwamen en zij waren er ook dan negeerde we elkaar gewoon. De eerste keer is dat inderdaad ongemakkelijk, maar de tweede keer eigenlijk al niet meer.
Wij hebben dat met de zus van mijn man. Maar die ontloopt gewoon de hele familie en komt alleen als die er niet zijn. Ik vind het voor mijn schoonouders echt vreselijk. Die oude mensjes weten er zich geen raad mee.... Wij zouden het geen probleem vinden om samen met haar bij mijn mans ouders te komen. Maar zij wil het absoluut niet. Ik vind het altijd zo'n rotsituatie als ouders er onder moeten leiden als kinderen niet met elkaar om kunnen gaan. TS ik vind het knap dat je het voor je ouders wilt doen.
Thanks meiden voor de reacties. Laatst was ik er even en waren zij er ook, maar toen was ik echt maar 5 min binnen dus ja dat viel wel mee. Maar de eerste keer lijkt me inderdaad het ongemakkelijkste. Daarna zal het wel meevallen. Vind het vooral vervelend voor mijn ouders. Die zitten er tussen in. Maar ik kan me niet over haar gedrag heen zetten. Hoe erg ik het ook voor mijn ouders vind.
Ik heb dit helaas ook. Door omstandigheden heb ik al bijna 5 jaar geen contact meer met mijn iets oudere zus(Was m'n leven lang mijn beste vriendin), het had met ons beider kinderen te maken, waarbij zij mijn zoon ergens van beschuldigde wat helemaal niet waar was. Mijn ouders, broer en oma vonden het belachelijk van haar, maar vanzelfsprekend hebben zij nog wel contact wat ik ook heel normaal vind. Toen mijn jongste werd geboren, heb ik gebeld, maar de verbinding verbrak toen ze hoorde wie ik was. Was heel pijnlijk. Vorig jaar trouwde mijn broer en toen zag ik hun voor het eerst weer, ik heb ze genegeerd en ben langs ze gelopen, achteraf had ik beter gedag kunnen zeggen misschien. Maar zij negeerden ons ook. Was wel erg pijnlijk hoor, toen ik weer in de auto zat moest ik dan ook huilen van de spanning. Maar verder heb ik me er helemaal bij neergelegd. Sterkte!
Wij hebben gebroken met een broer, mijn ouders dus ook. Een andere broer en zus hebben nog wel beperkt contact met hem. De broer in kwestie zoekt zelf geen aansluiting meer met ons. Wat mij betreft zal de deur altijd voor hem openstaan en ik hoop echt dat hij ooit de moed heeft die stap te zetten. Edit: als antwoord op je vraag, ja ik vind het super ongemakkelijk en krijg altijd een knoop in mijn maag als ik hem onverwachts zie. Maar vooral voor mijn vader vind ik het afschuwelijk. Die zie ik dan in elkaar schrompelen van verdriet.
Respect voor jou meid dat je toch gaat!! Lijkt me heel ongemakkelijk maar als je zorgt dat je niet in elkaars blikveld zit dan zal het moeten lukken. Sterkte!!
Hier nog 1tje.. Contact verbroken met oudste broer.. Maar hij doet schijnheilig naar m'n ouders toe of dat hij het lievelingetje is. Terwijl die achter onze rug om loop te schelden over ons.. M'n andere broer mag hem ook niet zo erg. Hij zeg van zichzelf: ik ben de knapste, de beste etc... Afgelopen kerst zeiden m;n ouders de 1e kerstdag komen de andere en dan mogen jullie de 2e kerstdag komen. Nou, wat was ik BLIJ! Maar nu met Vaderdag Moederdag en ook met verjaardagen van m'n ouders. Hoe moet dat dan? Mijn ouders weten het halve verhaal maar... Ik heb tegen m'n vriend gezegd: als die dagen nou in het weekend vallen dan kunnen we sochtends al gaan. Maar vallen ze door de weeks als je moet werken, wat dan? Ik wil gewoon liever NIET met hun in 1 ruimte zitten.. Dat zijn gewoon hele moeilijke situatie's. Wat moet je doen? En niet gaan door de weeks wil ik niet, want ik heb ook recht om op hun verjaardag te komen. En het is ook gene optie om gelijk te gaan als m'n vriend thuis komt want dan zitten m'n ouders net te eten...
Hier contact verbroken met ouders en ook broertjes. Ik zit nog in een fase dat het moeilijk is, kan het nog geen plekje geven. Ik heb vorig jaar mei 2013 met ze gebroken, en in april 2013 voor het laatst iedereen gezien.
Het contact met mijn oudste zus is zowat nihil. Mijn andere zus heeft ook met haar gebroken. Alleen mijn ouders hebben intensief contact met haar, de rest van de familie heeft ook amper tot geen contact met haar. Ik ben er aan gewend, op mijn dertiende was ik al klaar met haar, heb tot mijn achttiende haar gewoon genegeerd, terwijl we in hetzelfde huis woonden. Op verjaardagen/begrafenissen enzo zei ik nog gedag, hoogstens 2 zinnen over koetjes en kalfjes en dat was het. Ondertussen heb ik haar volgens mij al ruim een half jaar niet gesproken en een jaar niet gezien, ook geen behoefte aan.