Hier ook veel ervaring met borderline. Een goede vriendin van mij heeft het, geen probleem meestal. Soms wel maar dan valt het goed uit te praten. Een zusje heeft het, geen contact meer. Vreselijke dingen gedaan. Het is niet dat ik geen contact heb omdat ze borderliner is. Nee, haar acties hebben mij zoveel pijn gedaan. En waar ik zoveel moeite mee heb is dat er word gezegd door familie. Ze kan er niks aan doen.. Die mening deel ik totaal niet en heeft de hele familie uit elkaar gedreven.
Dit is een lastige kwestie. Ik heb 2 vriendinnen met borderline, zal ze even beschrijven. 1 was eerst mijn beste vriendin, maar het was een vriendschap met vooral geven en bijna niet nemen. Heel egoïstisch handelde ze. Zo kreeg zij een relatie met mijn beste vriend en verbood mij daarna om hem te zien, want het was haar vriendje. Nodigde zichzelf als het haar uitkwam uit voor het eten en dat kon meestal wel maar als t 1 keertje niet kon was het van 'nou je kookt toch al voor 4, dan maak je toch wat meer? Anders moet ik nog naar de supermarkt' Toen haar relatie met mijn beste vriend uit ging was ze woedend dat ik hem bleef zien, want dat kon ik niet maken, ik was een k.u.t. Vriendin. ik verdiende de titel vriendin niet, ik moest alleen haar steunen! Er is me zoveel naar mijn hoofd gesmeten. En ze verwachtte gewoon als ze met haar vingers knipte dat ik gelijk voor haar neus stond terwijl ik 3 kinderen heb en zij alleenstaand en werkloos is en dus veel meer tijd heeft. Heb geprobeerd er met haar over te praten maar het dringt gewoon niet door.. Helaas heb ik begin van dit jaar besloten dat ik het laat doodbloeden. Het app contact wat dagelijks was is nu nog maximaal wekelijks en ik heb haar al 3 weken niet gezien. En het voelt als een opluchting. Het was een verplichte vriendschap, terwijl vriendschap naar mijn idee inhoudt dat je allebei blij met elkaars aanwezigheid bent. 2 is een vriendin van me die pas net een diagnose heeft maar het hier niet mee eens is. Ze doet er alles aan om zo normaal mogelijk te functioneren en als ze weer eens een stemmingswisseling heeft vindt ze het erg prettig om erop gewezen te worden omdat ze het zelf niet doorheeft. Daarbij is zij een vriendin die ook naar mijn problemen luistert in plaats van haar eigen tot in den treure te herhalen. Tuurlijk merk je genoeg trekjes maar ze is meer dan haar diagnose, ik vind het heel gezellig om tijd met haar door te brengen en geef die vriendschap absoluut niet op! Kortom, mensen met borderline kun je niet vergelijken, je hebt ze met verschillende heftigheden. Ga voor jezelf na hoeveel dit meisje voor je betekent en of het je waard is om zoveel moeite voor haar te doen, wat bij mij bij vriendin 2 absoluut het geval is
Ik zou afstand houden.. ik heb 2 personen meegemaakt met borderline, waarvan 1 vriendin. Maar ze maken jou er bij kapot.. is gewoon niet mee om te gaan. Altijd zichzelf naar beneden praten, dreigen met zelfmoord (waardoor je zelf helemaal in zak en as zit omdat je niet bij haar kan komen op dat moment), jaloezie, zichzelf verwonden.. je claimen, en dan weer afstoten. Edit: Vergeet ik zomaar nummer 3 met borderline, vrouw van mijn neef. Als ze in haar goede periode zit, hartstikke leuke meid, spontaan, leuk om mee te praten/om te gaan, is super goed voor haar kinderen en lief voor iedereen. Als ze in haar slechte periode zit doet ze zelfmoord pogingen, is ze stik jaloers, zorgt ze niet voor haar kinderen, maakt ze alles kapot wat ze had opgebouwd en wordt ze opgenomen.
Ik heb zelf met borderliners gewerkt en ik vond het lastig, maar dat kwam omdat ik mijn grenzen toen nog niet goed genoeg aangaf en daar gaan ze dan wel overheen.. Wanneer jij in staat bent om dit wel te doen dan denk ik dat je nog prima een leuk contact met haar kunt hebben hoor.. Blijft lastig en dit topic maakt het je ook niet gemakkelijker voor je om een beslissing te nemen.. Zoveel mensen, zoveel ervaringen ik denk dat je het zelf moet gaan ''ervaren''!
Ik wil absoluut geen nare ervaringen afdoen als vooroordelen hoor want ik weet hoe heftig het kan zijn. De benaming stoort mij omdat er mensen met deze stoornis zijn die iedere dag een innerlijke strijd voeren en doodongelukkig zijn. Ik weet wat het met de omgeving kan doen. De vraag of ik ook zo zou reageren als ik geen zus met borderline had weet ik natuurlijk niet maar ik hou niet van stempels die mensen al snel krijgen en dan daar ook naar behandeld worden zonder daarbij te kijken naar het individu achter de stoornis. Of dat nou onwetendheid is of niet.
Ik heb altijd geleerd om de rots in de branding te zijn. Waarop de branding de persoon is waarbij borderline is vastgesteld. Zolang jij staat waar je staat en daar ook blijft staan komt en gaat iemand vaak maar je hebt er ook een geweldig contact mee. Ik heb meerdere mensen met een pittige vorm van borderline in mijn omgeving maar mijn grenzen zijn eeuwig duidelijk en daar blijf ik bij. Ik heb er een super contact mee omdat ik de persoon voor de stoornis stel en ze weten dat ze altijd bij me kunnen komen voor alles maar de grenzen blijven duidelijk. Het kost me zo erg weinig energie en het levert me veel op. Het is echt niet iets waardoor iemand helemaal afgezonderd en afgestoten moet worden.
Same here. Maar je moet het wel kunnen en willen. Het is niet makkelijk om je grenzen aan te geven en je daar aan te houden maar het werkt wel. Maar ook dat is ieder voor zich. Iedereen gaat op zijn eigen manier met emoties om en dus ook met grenzen. Heel persoonlijk, net zoals de stoornis dat is.
Zegt dat alles ok is, dat het wat rare daagjes voor dr waren. Was niks aan de hand voor de rest hoor. En ze vroeg hoe is het met jou?
Labeltje zit aan een product maar niet aan een mens hoor, ik hoor die benaming bijna dagelijks maar hoe goed ik ook zoek ik vind geen labeltje aan mij of aan mijn oudste zoon...
En ook al ken je mensen met bps dat betekend nog niet dat je het etiket ook als zo moet gebruiken. Want daar doe je de mens achter dat etiket ook geen recht mee. Waarom mensen zoals ik hier op reageren is omdat er nog veel onwaarheden woorden geschreven. Ook hier merk ik het weer. Of sommige hebben alleen de zwaardere gevallen mee gemaakt dat kan ook. Iemand werd gestalkt door een bps persoon, Moet toe geven dat het mij persoonlijk ook eens is overkomen op dat moment zag ik niet wat ik deed. Steeds maar reageren om in contact te kunnen komen smeken vragen lief doen ect bedreigen nee dat net weer niet. Dus onder dat kopje val ik dan in wezen wel. Gelukkig besef ik nu wat ik deed en zal het niet weer gebeuren. Wel weet ik dat het toen voornamelijk uit onzekerheid was en het op alles zetten om het goed te maken. Nu besef ik ook iets anders je kunt je excuus duizend keer aanbieden maar als het niet aangenomen woord dan houd het op en is het het probleem van een ander. Ze hebben idd het recht om afstand te nemen. Maar het voelt zo moeilijk om daadwerkelijk die afstand te nemen voor mij dan als bps persoon. Iemand schreef hier jij zit met het probleem en die gene met bps slaapt rustig verder. Nou ik kan je verzekeren die slaapt echt niet lekker dan blijf je maar piekeren draaien malen soms weet je ook niet wat je fout gedaan hebt. Door te inversteren in mijn eigen. Door zeer veel te lezen door alles uit te zoeken wat er mee te maken heeft mij er voor open stellen om een ( beter persoon te woorden voor andere en voornamelijk voor mijzelf) is het leefbaarder gewoorden. Maar je hebt nooit vakantie daar van je moet dagelijks op letten dagelijks na denken. Als er onverwachtse dingen gebeuren moet je sterk blijven en juist op die momenten diep adem halen om. Normaal te kunnen functioneren. En hier dus wel dat inzicht maar niet iedereen is instaat om dat inzicht bij zich te dragen. En daar bij omdat je vaak alleen staat met deze ( ziekte) is het een eenzaam bestaan. Je wilt het altijd goed doen fouten maken is uit den boze. Daarom duik ik ook graag in dit topic om ook een soort begrip op te voor andere mensen die bps hebben en deel op mijn manier mijn ervaringen en geef tips aan mijn zelf en aan andere. Iemand over een gebroken been ik schreef die zin idd. Dat bedoel ik een gebroken been kun je zien dat kun je behandelen. Bps kun je niet zien ja de gekke dingen kun je zien maar je kunt iemand.s ziel niet zien. Je weet niet wat er bij die gene van binnen gebeurt. Hier vreet het mij letterlijk soms op. Om maar stabiel te blijven moet je een hoop slikken. En ook daar weer mee om leren gaan. Ik hoop voor andere die het lezen en bps hebben dat ze iets aan mijn lappen teksten hebben. Dat ze bepaalde dingen er uit kunnen pikken om hun leven leefbaar te hebben en te krijgen. En gelukkig wat ook waar is hoe ouder je woord hoe beter je daar ook weer mee kunt omgaan doorleven.s ervaring ect ect. Het heeft ook voordelen vaak zijn het mensen die zeer creatief zijn de een kan goed schrijven de andere kan weer goed schilderen ect ect Mijn kracht is dat ik mij verdiep in mijn mede mens zal het soms ook fout hebben maar toch licht daar mijn kracht. En het accepteren blijft toch een zwaar punt vind ik hoor ook voor ij en voor andere. Het is gewoon weg niet leuk om te hebben. We kunnen het wel leuker maken voor ons zelf en onze omgeving.
Euhmmm het ligt er gewoon heel erg aan of je ermee om kan gaan... of je voldoende afstand kan bewaren en tegelijkertijd voldoende nabijheid kan bieden om een relatie in wat voor vorm dan ook aan te gaan. Je moet Hoe dan ook goed zijn in het aangeven van je eigen grenzen, niet omdat ze eroverheen WILLEN gaan maar omdat ze simpelweg niet altijd door hebben dat ze erover gaan. Ze hebben net zoveel liefde te geven als ieder ander. En voor iedereen die doet alsof het niks is, sorry maar dat is net zo goed onzin als zeggen dat het alleen maar problemen geeft. Het is een persoonlijkheids stoornis met bijzonder veel invloed op relaties en dus op iedereen die ermee te maken krijgt. Dit erkennen is echt de helft van het "werk"...
Ben wel benieuwd hoe jij erover denkt. Als zij zegt dat alles okay is zou ik dat toch vreemd vinden na wat ze allemaal gestuurd heeft.
Ik snap niet waarom mensen aanstoot nemen aan het woord 'borderliner'. Dat men iemand met die stoornis zo noemt betekend niet dat je hem/haar niet als een individu ziet. Ik heb op mijn vorige werk collega's gehad met borderline. Hele aardige meiden maar ontzettend grillig en sfeerbepalend, ik kon daar als autist zijnde niet goed tegen/mee overweg.