Selcan geeft idd wel goede opties aan. Wat mij helpt(ik vind gesprekken aangaan met mensen die heel erg aanwezig zijn ook heel moeilijk) is opschrijven wat ik wil zeggen. Desnoods oefenen. Want op deze manier werken is niet prettig. Neem de leiding in het gesprek, als zij je onderbreekt geef dan duidelijk aan dat je nog niet uitgepraat was. Je moet duidelijk maken dat je haar manier van jou benaderen niet fijn vind en waarom en aangeven wat je wilt. Bijvoorbeeld dat je wilt dat zij duidelijk aangeeft wat je verkeerd doet en vooral erbij zegt hoe het dan wel moet. Of dat je het vervelend vind dat als jij eens iets zegt dat zij zo hard in de verdediging schiet, dus dat je graag zou zien dat ze wat accepterender reageert op jouw kritiek. Vraag desnoods aan haar hoe zij denkt dat jij je kritiek beter kunt verwoorden. Ik zou trouwens ook aangeven dat je wilt dat ze ophoudt met alles maar daar op afschuiven als het om jou gaat. Je gaat een gesprek aan om verbeteringen te brengen en dat moet van twee kanten komen! Zij stelt zich niet welwillend op op die manier.
Ik denk dat ze de dingen die zij zegt heel anders bedoelt dan jij ze opvat. Ik zie vaak bij cliënten die met een bepaald beeld in een situatie stappen (bijvoorbeeld: mijn werkgever probeert me eruit te werken, mijn collega's pesten me, mijn leidinggevende heeft een lievelingetje, etc.) dat ze onbewust zoeken naar bevestiging van hun beeld. Bij iedere opmerking of blik zien ze bevestigd wat ze al dachten. Zeker als je al eens gepest bent zal je dat eerder 'herkennen' dan iemand die niet gepest is. Daar kan je wat aan doen. Cognitieve gedragstherapie kan je helpen. Uiteindelijk kan je alleen jezelf veranderen en niet de ander. Het lijkt mij dat het soort collega dat je beschrijft van de veel voorkomende 'harde' soort is, die ga je vaker tegen komen.
Klopt Nacho, dat was ook wat ik in mijn openingstopic al aangaf, ik kan haar niet verananderen, alleen mezelf. Dat bevestiging zoeken herken ik ook wel. Maar ook dat ik zelf veel moeite heb met mijn adhdklachten, ik neem mezelf kleine foutjes erg kwalijk. De anderen vinden het erg makkelijk dat zij overal mee vooraanstaat en alles wilt organiseren, die doen hun taken en vinden het niet erg dat ze van bepaalde zaken niets weten. Maar ik werk fulltime, ik wil juist wel leren en blijven ontwikkelen. Dat was ook de voorwaarde toen ik de baan kreeg, dat ik als enige fulltimer echt allround zou zijn. Gesprekken met een psych om minder onzeker te worden heb ik gestopt toen een andere collega borstkanker kreeg en lange tijd afwezig is, ik kon er geen vrij meer voor krijgen en ik werk fulltime. Als ik nog ooit mogelijkheid heb om minder te werken wil ik dat wel weer oppakken
Als ik je verhaal zo lees denk ik helemaal niet dat jou collega zoveel zelfvertrouwen heeft. Mensen met veel zelfvertrouwen hebben het helemaal niet "nodig" andere mensen naar beneden te halen. Ik heb ook een collega die altijd overal commentaar op heeft, precies zoals jij beschrijft en het lijkt wel alsof ze alles weet. Nu kan ik wel goed met haar opschieten en weet ik dat ze stiekem heel erg onzeker is. Probeer eens een andere aanpak, bijvoorbeeld met humor, of wat bij mijn collega heel goed werkt, stel haar ook eens een vraag en toon interesse in haar ervaring zonder jezelf onzeker te laten maken. Ga ook inderdaad met jezelf aan de slag. Probeer aan je zelfvertrouwen te werken. Ik wens je heel veel succes.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Hier was het beste gewoon ja ja zeggen en verder doen wat ik zelf wou. En de baas stond aan mijn kant, dus dat was wel een pluspunt. Hij wist zelf hoe ze was. Niettemin heb ik wel eens gehuild in het kantoor van de baas daar ze voor de zoveelste keer was uitgevallen. En dat gaat van (als er een foutje gemaakt is of iets niet op tijd gedaan is) "is er iets mis met u of zo?" tot "ben je weer zwanger of hoe zit dat?".
Is zij niet gewoon bang dat je te veel doet en zij veel minder te doen heeft. Fulltimers weten wat er elke dag gebeurt een parttimer niet. Misschien wil zij als parttimer fulltime werken en zit ze jou als gevaar dat je alles over neemt, Ik heb voor anderhalve week ergens gewerkt die vrouw werkte er al 15 jaar en alles moest nog zo als het 15 jaar geleden gedaan werd want dat zijn de richtlijnen zij stond niet open voor nieuwe producten testen of het sneller kon of schoner kon. Dit hebben ze dus gedaan toen zij ziek was. Zij is natuurlijk niet zo maar weg te sturen hierom dus passen hun zich aan haar aan en laten ze haar gaan. Dus misschien s ze bang
Mijn ervaring met dit soort mensen is dat zij onzekerheid verbloemen. Ik gok dat ze zich bedreigd voelt in haar positie en jou daarom onderuit haalt. Ik heb ook zo'n collega gehad, zij bleek jaloers te zijn op mij omdat ik getrouwd en zwanger was, terwijl zij als vrijgezel nog thuis woonde en graag een relatie en kinderen wilde. Ze was 2 jaar ouder dan ik. Het kwam goed doordat zij zó ver ging dat ik haar wel moest confronteren. Ze had kwaad over mij gesproken tegen een cliënt en dat kan natuurlijk niet. Omdat ik nu eindelijk eens direct en duidelijk mijn grens aangaf was het daarna over en kregen we een goede werkrelatie, dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. (Ik heb trouwens ook ADHD en weet hoe onzeker dat je kan maken. Laat je niet kisten, het is niet enkel een handicap maar ook een talent)
En dan zeg jij...Ja is lastig om daar vanaf te komen als je constant op de werkvloer zo klein gemaakt word door een BEPAALDE collega. Wat een ontzettende rotsituatie. Maar lijkt me toch het beste dat als zij niet wil begrijpen dat zij jouw werk voor je verpest..of iig het plezier erin. Dan heeft ze wat sneeren nodig, wat tripjes naar bovenop de kast. Desnoods praat je hier met je werkgeven prive eens een keer over. Niet meteen met haar erbij.
Ze heeft fulltime gewerkt tot ze haar eerste kindje kreeg. Ik denk eerlijk gezegd ook dat het verbloemde angst is om zelf "van de troon" te vallen bij de artsen. Morgen hebben we weer een gesprek. Heeft zij bij de baas in haar agenda gezet, omdat we gi weer een kleine akkefietje hadden. Waarin ik initiatief nam wat zij van tafel veegde, zonder dat ze gehoord heeft wat ik nu eigenlijk te vertellen had, namelijk dat ik een aanpassing op de computer moest doen.
Ik denk dat jullie samen een slechte combinatie zijn. Zij probeert imo haar onzekerheden te verbloemen en jij weet op jou beurt niet goed voor jezelf op te komen. Ik herken jou verhaal namelijk van mezelf ong.7a8 jaar geleden. Ik werkte toen in een winkel en ik kon toen ook niet zo goed voor mezelf opkomen. Daar werkte een vrouw die al meerdere meiden eruit had weten te werken. Ze had er zelfs voor gezorgd dat de manager werd overgeplaatst (in de hoop dat zij die functie zou krijgen,wat uiteindelijk niet was gebeurt) Uiteindelijk zat ik in mijn laatste jaar contract en toen begon ze bij mij. Toen in de laatste weken ben ik op een dag overstuur naar huis gegaan en kon ik mijn vaste contract op mijn buik schrijven. Uiteindelijk (naar nog meer voorvallen met andere mensen) heb ik een assertiviteits cursus gevolgd,omdat ik voortaan op een goede manier voor mezelf wilde opkomen. Dit werkte hheel goed voor mij,heb sinds dien geen problemen meer met anderen gehad
Lastige situatie! Ik kan me voorstellen dat jullie heel verschillend zijn en dat dat voor botsingen zorgt. Een heldere taakverdeling kan helpen. En met elkaar uitzoeken hoe je communiceert en wat daar beter aan kan. Directheid wordt vaak als ontactvol gezien. Maar we vergeten wel eens dat onzekerheid kan overkomen als halfslachtigheid. Waarschijnlijk heeft zij het idee dat ze niet op je kan bouwen. Dat je vaag reageert. Niet vraagt wat je wilt weten. Enzovoort. De beste verdediging is de aanval denk ik: het is amkkelijker om jezelf te veranderen dan van haar te verwachten dat ze verandert. Succes!!!
Thanks meiden! Ze heeft morgen dus weer een gesprek gepland. Ik heb het voorbereid, heb een paar duidelijke punten en vragen aan haar. Oa wat haar verwachtingen naar mij toe nu echt zijn, en ook of het uberhaupt wel prettig voelt voor haar dat ik ook allround inzetbaar ben, want het komt niet zo over, dat ze dat fijn vindt. Wish me luck haha Ik ben een jaar of 10 geleden ook ooit mijn hele proeftijd getreiterd door een collega. Laatste dag was ik er zo klaar mee, ik lag er wakker van. Ik ben toen vertrokken. Nooit meer iets van gehoord. Ook leidinggevende liet niks meer horen. Maar die werd door die collega ook stevig onder de duim gehouden.
Ik zou ook benoemen in t gesprek dat je t gevoel hebt dat ze niet voor jou verhaal openstaat en jouw niet uit laat praten waardoor je ook niet de rmte voelt om initiatief te nemen. Dat jij mogelijk anders werkt dan zij maar dat er meer manieren zijn om tot een goed resultaat te komen in je werk en het fijn zou vinden als zijnjouw ook in je waarde wil laten.
Mensen die geen kritiek kunnen incasseren terwijl ze wel lukraak uitdelen, zonder die fatsoenlijk kunnen beargumenteren en eventueel duidelijk kunnen aangeven, wat je zou kunnen doen, om dat punt te verbeteren, moeten eigenlijk lekker (imo) hun mond houden. Zulke mensen heb je compleet niks aan, en trappen jou de grond in, terwijl ze zichzelf omhoog werken. (even uit ervaring gesproken) Duidelijk aangeven dat je niet van haar kritiek gediend bent. Zolang ze niet constructief kan zijn, liever gewoon snaveltje toe. Zolang je baas verder tevreden is over jou en je werk, hoef je je verder geen zorgen te maken. Makkelijker gezegt dan gedaan helaas, maar evengoed heel veel sterkte.