Natuurlijk super sneu maar ook onwijs lastig hè! Ik had laatst een klant die erg stonk. Ik ging zowat over mijn nek.. ook idd erg zwaar en onverzorgd. Tja wat kun je dan hè? Waarschijnlijk weet jouw collega zelf ook wel dat ze heel erg ruikt en dat ze een probleem heeft. Ik denk dat je als bedrijf en collega’s missschien wel wat kan bieden. Bijv de mogelijkheid om je op te frissen, om te kleden 2 maal daags, Iets vaker te laten bewegen zodat ze niet zoveel hoeft te zitten. Bij mijn man op het werk krijgen ze allemaal een sportabo naar keuze. Lief dat je het aan wilt kaarten. Hopelijk lukt het haar ergens hulp bij te vinden/krijgen.
Nou je voorwoord wat ik denk bah bah bah. Dat jij op die stoel bent gaan zitten. En daarna met die vieze broek in je auto naar huis etc etc. Bleh. Zwak van je leidingevende! Dat is hun taak.
Ze kan ook gewoon heel snel weten en ja ook op die plekken. Ik heb sinds vorig jaar dat heel snel zweet en ja ook daar dat soms me spijkerbroek vochtig is maar dat hoort bij de fybromilogie die ik heb ..gelukkig stinkt t niet naar rotte vis maar ja zweet daar dus ook wel is en trek dan schone kleren aan...soms kan je er niks aan doen zelfs in de winter zweet ik wel eens terwijl niks doe . Succes
Is 1 van die 4 leidinggevenden misschien een vrouw? Ik kan me voorstellen dat dit gesprek nog 10x erger is te voeren als een mannelijke leidinggevende het moet doen.
In mijn omgeving twee keer een collega gehad die stonk... de eerste was een man met hartklachten en zweette overdadig hierdoor. Het is op normale manier met hem besproken, er zijn een aantal bussen deo op werk geregeld en hij vroeg expliciet aan ons om het te zeggen als we hem ‘roken’. Dat ging op een hele veilige en aardige manier. De tweede was een vrouw die net bevallen was. Bij haar was het echt hormonaal. Het ging na een aantal maanden ook vanzelf over. In de tussentijd vroeg ook zij om het alsjeblieft te zeggen! Die gevallen in mijn achterhoofd, zou ik het toch echt gaan zeggen. En ik zou boos zijn op mijn leidinggevenden dat ze dit zo lang hebben laten sluimeren. Ze creëren een roddel-cultuur en houden zich blijkbaar niet met haar welzijn en dat van haar collega’s bezig!
Ja 2 vrouwen waarvan er 1 net nieuw is. De ander vind het niet aan haar maar een taak voor haar leidinggevende. (de eindverantwoordelijke van alles dus). Ik heb hem vandaag nog eens aangesproken maar hij wil niet met haar praten voorlopig door bovenstaande dingen die ik al eens genoemd heb. Hij gaf aan ooit met haar ervoor te gaan zitten (dit zegt hij al sinds oktober) maar hij kon me niet beloven wanneer. Maar ik mocht het gesprek ook aangaan als ik wou
Wat ik me wel afvraag, als dit al jaren speelt waarom moet het dan nu ineens besproken worden? Is het erger geworden? Ik werk veel met patiënten met ernstig overgewicht. Die hebben echt niet in de gaten dat ze ruiken. De smetplekken zitten er vaak al zo lang dat ze gewend zijn aan die geur. Van de ene kant zou ik denken, het is al jaren zo dus bespreek het niet nu ze het zo moeilijk heeft. Maar denk dat er dan altijd wel iets is. Ga het gesprek aan op een luchtige manier. Hoe vervelend ook.
Vervelend voor jullie maar ook echt sneu voor haar dat dit blijkbaar al jaren speelt en niemand in die jaren zijn mond open heeft gedaan. Lijkt me echt vreselijk als mensen al jaren over je kletsen. Hopelijk komt er voor jullie en haar een oplossing. Desnoods dan maar zelf doen als niemand optreed. Niet te zwaar maken dan.
Ik vind het ook echt heel sneu voor haar en als ik haar was hoorde ik het liever van een “gewone” collega dan van een leidinggevende. Ik zou dus gewoon het gesprek op een rustige manier aan gaan ook al is dat voor beide even moeilijk.
Vind het erg vervelend voor haar dat ze ruikt, maar vind nog vervelender als ze er niet op geattendeerd wordt vooral als iedereen er wel over weet te roddelen maar tot nog toe niemand is opgestaan en naar haar toe gegaan... vind het goed dat jij dit wel wilt doen tenminste iemand die het doet hoe moeilijk en vervelend het ook is misschien is er inderdaad wel iets medisch en kan het met pilletjes enz opgelost worden, wat ook een goede is maar dat moet vanuit het bedrijf komen is inderdaad een abbo of wat dan ook geven voor een gezondere leefstijl wat iemand al zei.. succes met het gesprek in elk geval en hopelijk vangt ze het goed op en wilt ze gericht zoeken naar of er een oplossing is, bied desnoods aan dat je haar daarin wilt steunen op wat voor manier dan ook of het nou het zeggen is dat ze ruikt of misschien samen sporten ofzo of iets anders laat in elk geval weten dat ze bij je terrecht kan
Het zijn een beetje fases. Soms gaat het een tijdje, ze ruikt altijd wel maar de laatste tijd kan ik haar gewoon niet meer luchten. Ik krijg al kotsneigingen als ik vlakbij haar ben (ik denk ook dat mijn hormonen en het beter ruiken mee spelen). Het had ook al jaren geleden besproken moeten worden maar niemand durft/wil er iets van zeggen en ik wil daar nu toch wel verandering in brengen. Maar het is en blijft heel moeilijk om het ook daadwerkelijk te zeggen.
Draagt ze synthetische broeken? Ik dacht dat suikers ook een voedingsbodem waren voor schimmels ed. Misschien helpt het weten hiervan om meer van de suikers af te blijven.
Kan het zijn dat ze diabetes heeft? Daarvan gaan mensen ook ruiken. Als ze nog niet (effectief) behandeld worden dan. Die hebben ook vaker last van smetplekken en schimmels. Plassen meer, maar je ziet bij ernstig overgewicht vaak dat de bekkenbodemspieren zwakker zijn waardoor sneller urineverlies.
He Meiden, Ik wou nog even een update plaatsen. Ik heb uiteindelijk contact opgenomen met de vertrouwenspersoon voor advies. Ik heb een goed gesprek met haar gehad aan telefoon en zij zou direct contact opnemen met de manager van mijn leidinggevende. Een aantal dagen later kwam mijn leidinggevende op mij af, of ik de vertrouwens persoon ook had ingelicht. Ik heb verteld dat ik dat inderdaad had gedaan omdat de situatie zoals die was niet langer zo door kon gaan. Hij gaf aan met haar in gesprek te gaan. Op de bewuste dag van het gesprek, kwam hij naar mij toe of ik er ook bij wou zijn. Hij vond dat er een vrouw bij moest zijn. Ik heb in eerste instantie ja gezegd maar heb het uiteindelijk toch afgezegd. Het gesprek is toen niet doorgegaan en uitgesteld naar de maandag. Ook toen ging het gesprek niet door. Ik had er toen een hard hoofd in en iets later in de week kwam hij om te vertellen dat hij geen gesprek wou voeren omdat het zo slecht met haar moeder ging, dat dat mens onterend zou zijn. Hij zou zelf contact opnemen met de vertrouwensperoon om het uit te leggen. Nog weer een paar dagen later kwam hij om te vertellen dat de vertrouwenspersoon vond dat hij het moest vertellen, en dat de privé situatie nu even niet uitmaakte omdat er teveel mensen op het werk last van hadden. Volgens mij nam hij het me wel een beetje kwalijk dat ik dit allemaal in gang gezet heb Eergister geloof ik, kwam hij dan eindelijk vertellen dat hij het gesprek heeft gevoerd Ze pakte het goed op en was zich niet bewust van haar geur. Ze vond het jammer dat wij het niet zelf verteld hadden. Als we er weer last van hebben dan moeten we dit dus bij haar aangeven, daar vroeg ze om. Ik ben blij dat ik de vertrouwenspersoon uiteindelijk gebeld heb en er nu wat mee gedaan is. Bedankt voor alle adviezen en reacties die ik van jullie heb gehad!
Goed aangepakt! Ik vind het echt top van je dat je het in gang hebt gezet. Kan me voorstellen dat ze het ook fijn vindt om te weten als ze er eerst niet van op de hoogte was.
Goed aangepakt. Krijgt die beste vrouw nu ook een nieuwe stoel en wasbaar matje voor op de zitting? Je zou nog maar eens op die stoel moeten gaan zitten...