Ik werk gemiddeld 3 dagen per week en hoewel ik de afwisseling tussen het moederschap en werken erg leuk vind, heb ik soms toch mijn twijfels...Ik ben zelf erg betrokken bij mijn werk en anderen verlangen dat ook van mij en wil het thuis ook goed doen. En dit gaat niet altijd samen. Het is vaak erg veel stressen om op tijd thuis te zijn en dan is het vervolgens weer haasten, want de kleine is al moe. Stapje terug doen qua werk wil ik liever niet, maar ik denk er wel serieus over na. Wie herkent dit en hoe ga je er mee om?
Ik ben ook wel betrokken met mijn werk, maar ik werk van 8 tot 16:30, hooguit 10 minuten meer, maar meer niet. Dat deed ik wel voordat Eva er was, maar dat is het me nu niet meer waard, en dat weten mijn collega's ook. Hier is het geen probleem gelukkig. Ik weet niet of het bij jou ook een probleem is, of dat je het probleem zelf 'maakt' . Je moet het jezelf niet te moeilijk maken en niet alles helemaal perfect willen doen. Maar ik weet natuurlijk niet of dat gaat met jouw werk.
Ik herken het wel een beetje. Bij mij is alleen een beetje anders. Ik herken niet echt het stressen om op tijd mijn baby op te halen omdat mijn man en ik het goed afwisselen dus dat zit altijd wel goed. Ik heb ook een hele leuke baan maar ook een verantwoordelijke. Eigenlijk een baan die meer dan 3 dagen van mij vraagt en dat gebeurt ook regelmatig. Ik werk namelijk vaak ook thuis erbij. Dus gemiddeld zit ik zeker op 4 dagen. Mijn probleem is dat ik van een kant liever meer werk, maar van andere kant dat ook liever absoluut niet doe omdat ik mijn kleine te veel moet missen. Ik ben een redelijk ambitieus type. Iedereen zei tegen mij dat het minder zal worden zodra ik een kind zou krijgen, maar dat is absoluut niet het geval. Ik vind het net zo leuk en ben net zo gedreven. Het krijgen van een kind heeft dat niet veranderd, maar mijn ambitie gaat niet ten koste van mijn kind. Ik ga dus absoluut niet meer dan 3 dagen van huis om te werken, maar dat maakt het ook zo moeilijk. Dit maakt dat ik nog redelijk veel werk vanuit huis doe. Ik twijfel dus niet wat ik ga doen, want dat staat vast. De komende tijd 3 dagen werken, maar toch heb ik soms ontevreden en gehaast gevoel omdat ik de volgende dag niet fysiek aan het werk ben terwijl er nog zoveel werk ligt. Heel lastig dus. Ik heb nu een afspraak met mijzelf gemaakt. Ik ga over een jaar nog eens bekijken of ik 3 dagen zal blijven werken of dat er nog een dag bijkomt. Een stapje terug doen is in mijn geval dus geen optie, het is dus meer andersom. Lastig he!
Lastig. In principe wil ik wel op tijd naar huis, maar er komt vaak wat tussen of nog op de valreep binnen wat af moet... Vandaar het gehaast. En ik kan het niet maken om de deur achter me dicht te trekken dan. Thuis werken doe ik er vaak ook nog bij, dus ik heb een beetje hetzelfde probleem. Maar ik wil absoluut niet meer van huis, dus ik probeer denk ik ook wat ik vroeger deed in die 3 dagen te stoppen. En misschien moet ik ook af en toe pas op de plaats maken....... Werken jullie samen met een collega of niet? Ik niet echt, heb wel evt back up maar geen overdracht
Ik doe mijn eigen ding (meestal geen deadline) en ben back up van iedereen zo ongeveer . Ik zou toch proberen als je het werk niet redt in 3 dagen, wat over te dragen, of gaat dat heel moeilijk? Bij ons op het werk wordt er regelmatig wat overgedragen en springt iedereen bij iedereen bij als het nodig is, gaat echt prima. Ik werk trouwens in de logistiek, dus soms best hectisch. Een paar jaar terug werkte ik nog 50 uur per week, maar gelukkig is er veel veranderd. En ik heb nu ander soort werk, mede doordat ik 3 dagen werk, en dit geeft veel minder stress.
Ja dat probeer ik ook mijn werk in 3 dagen te stoppen, maar dat is nog meer stress! Dan kan ik dus nooit op tijd weg, dus dan kies ik vaak voor om vanuit huis te werken. Ik heb wel collega's, maar we hebben allemaal eigen projecten en zijn daar dus ook verantwoordelijk voor. Ik heb wel ondersteunig en die neemt veel uit handen maar sommige dingen kun je gewoon niet overdragen.
Hallo San, Ik herken mezelf precies in wat jij hier schrijft. Ik heb af en toe het gevoel dat ik een beetje in een twilightzone zit. Aan de ene kant de pittige tante uithangen die zich 100% overgeeft aan haar werk (wat ook van me gevraagd word anders zou ik dit niet kunnen doen), aan de andere kant lekker thuis moederen met mijn kleine schoonheid. Ook het stressen herken ik. Dat vind ik erg moeilijk, want je moet rekening houden met werktijden en verantwoordelijkheden, maar ook met de natjes en droogjes van je kind. Ik heb hier ook nog een partner die in diensten werkt waar ik ook nog rekening mee moet houden en ik vraag van mezelf alles goed te doen. En soms... dan knap ik... dan heb ik het gevoel alsof ik me in 3 stukjes moet delen: werkjoeja, mamajoeja, partnerjoeja die op tijd een heerlijk maal op tafel heeft en het huishouden picobello in orde... dit alles voelde zo... tot gister! (hoe toevallig wil je het hebben haha) Ik was op mijn werk druk bezig. Mijn moeder was oppassen op de kleine. Plots kwam de consierge me uit de situatie plukken omdat er telefoon was voor me. Dat was mijn moeder, de kleine had hoge koorts. En toen besloot ik zonder echt na te denken dat mijn taak als goede mama boven alles komt. Het was heel asociaal van me, maar ik heb tegen de mensen gezegd dat mijn kind ziek was en ik naar huis moest. Ik heb mijn spullen gepakt en ben een uur voor het einde gegaan. Ik heb achteraf gezien niet eens gevraagd of het wel kon Onderweg naar huis bedacht ik me toen: je kan wel alles het beste willen, maar het belang van mijn kindje staat echt bovenaan. Ik KAN en ik HOEF niet alles perfect te doen, als dat betekend dat ik wel 100% een goede en betrouwbare mama kan zijn. Daar ligt mijn prioriteit, niet ergens anders. En nu dit voor mij duidelijk is, heb ik eigenlijk het gevoel dat ik ook niet meer zo gestressed ben.
hmm ik werk 4 dagen en vind het b est pittig eigenlijk verwacht de wereld min of meer dat je hetzelfde werk doet als een ander in 5 dagen en dan is parttimen bij ons op werk echt heel normaal. er werkt maar 1 vrouw fulltime bij ons. ik vervang onze afdelingschef.. die werkt 36 uur waarvan ze ca. 3 dagen op kantoor is. de rest ben ik min of meer "chieffie" zoals wij dat altijd noemen. maar ik merk toch dat het moeilijk plannen is zo met 1 vrije dag midden in de week daarentegen vinden mijn collega's het totaal geen probleem dat ze regelmatig even een project voor een dagje moeten overnemen. dus eigenlijk gaat het best goed alleen laatst was iedereen met ervaring op vakantie.. toen werd ik op donderdag echt 6x gebeld ofzo maarja.. dat is dan dus een uitzondering wat ik denk dat hier het grote verschil maakt.. (ondanks dat ik me ook weleens gevierendeeld voel) is dat zodra het kdv belt dat er wat is... mijn collega's de eerste zijn die roepen dat ik snel naar huis moet gaan en als het buiten de spits is.. word ik desnoods weggebracht door iemand met een auto. (in de spits ben je met de auto veel langer onderweg dan met de metro) dat gevoel scheelt toch best veel en ja ik ren nog steeds hard naar huis elke dag... maar dat hou je toch denk ik
Ik denk dat dit voor elke moeder herkenbaar is. Ik vind de combinatie werken en mama zijn leuk en afwisselend.. Op de dagen dat ik werk ( ik werk onregelmatig in de gehandicaptenzorg) is het wel hectische en vliegen.. Ook komen er vaak extra dingen bij op dagen dat ik vrij ben zoals vergaderen/cursus/besprekingen van cliënten.. Soms vind ik het moeilijk om dit te combineren maar het hoort er bij en eenmaal aan het werk is de hectiek over en ben ik Judit de collega! Het scheelt bij ons denk ik ook dat ik de avond/nacht ook van huis ben dus niet hoeft te haasten om op tijd thuis te zijn. Mijn vriend haalt Esmee op. Een halfjaar nadat de kleine is geboren heb ik promotie gekregen. Ik heb veel extra tijd en energie in mijn nieuwe functie moeten steken, al gaat dit nooit ten koste van mijn meisje.. al doe ik soms al we voorbereidingswerk thuis zoals mailtjes beantwoorden of verslagen uitwerken. Ik vind mijn werk leuk, ik wordt er energiek van het komt iedereen ten goede! Kan je vriend de kleine niet van de oppas/kdv halen, dan heb jij niet het idee dat je weg moet en is de druk misschien iets minder.
Ik heb zelf een baan die iets onder mijn niveau zit zeg maar. Ik werk er al 2 jaar dus kan alles op de automatische piloot doen. Op zich wel lekker. En het is er best uit te houden op die manier. De voldoening haal ik niet uit mijn werk, die haal ik uit mijn muziek. Dus ik werk puur om het geld te verdienen en mijn passie zit in het muziek maken. En in mijn gezin natuurlijk. Dus ik denk dat het voor mij straks goed vol te houden is omdat mijn werk niet veel van mij eist. Allicht ga ik na een jaar eens zoeken naar een andere baan, maar dan gaat het me vooral om de relaxte werktijden en niet zo zeer om de inhoud van de baan. Dat is gewoon een hele bewuste keuze die ik heb gemaakt.
Ik werk 4 dagen, maar voel me er heel lekker bij. Misschien omdat ze 2 dagen naar mijn moeder gaat, daar kan niks misgaan, en is dat wel zo, dan is papa vlakbij. 1 dag KDV, is nog nooit iets misgegaan en ze hebben nog nooit gebeld en 1 dag papa thuis. Ik heb dus nog nooit meegemaakt dat ik wegmoet van mijn werk. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd dat er op mijn werk dingen gebeuren als ik er niet ben, en dat ik daar niks aan kan doen. De combi is voor mij prima, ik besteed veel tijd aan mijn dochter, omdat ik op papadag en KDV-dag vroeg naar huis ga, zodat we nog een halve middag en avond samen hebben. Op oma dagen (haalt mijn man haar op) is ze om 6 uur thuis en heb ik tijd gehad om uitgebreid te koken en wat in huis te doen.
Mijn kindje staat ook op nummer 1, het is nog niet voorgekomen, maar als de nood aan de man is zou ik hetzelfde doen.... Ik denk dat mijn probleem is dat mijn collega's niet zo sociaal zijn en dat is dan toch weer jammer.
Ja wat herkenbaar allemaal. Maar ik werk dus 4 dagen en ik laat echt klokslag 17.00 mijn spullen vallen en ren naar huis om mijn kleine meid op te halen. Maar oh wat mis ik haar en voel me toch wel schuldig omdat ik zoveel werk. Ben bang dat ik deze mooie tijd 'mis'. Dus heb besloten 3 dagen te gaan werken. Helaas denkt de werkgever er iets anders over en zijn we nu in gesprek.... Wettelijk heb je het recht om parttime te werken. Maar als je baas vindt dat het niet kan heb je wel een probleem. (neem nu 1 dag in de week een vakantiedag op iom mijn chef)En om te voorkomen dat ik ergens in een Kl#te-functie ergens op een vage afdeling beland probeer ik het maar op een normale manier af te ronden. Maar oh wat baal ik ervan. Elke week is er 1 teveel... Moest effe mijn verhaal kwijt denk ik