27 jaar. Trisomie 21 kleiner dan 1:20.000 en voor trisomie 13 en 18 kleiner dan 1:50.000 (hoger gingen ze niet met de getallen ) Prima getallen dus . Nekplooi was 1,3 mm en bloedwaarden ook goed.
Niet gedaan, omdat ik het een kansberekening vind en dus niets zegt. Daarbij zou mijn leeftijd (43) + gewicht + bloedonderzoek ongeacht de uitslag al een kansberekening geven van 1:200. Dus ja ... was echt gewoon onzinnig. En aangezien wij geen vwp wilde laten doen was de keuze vrij snel gemaakt. Dus voor ons wat de 20 weken echo erg belangrijk ...
36 jaar trisomie 21. 1:4200 de rest ong 1: 10.000 Als ik het bovenstaande lees is het echt gokwerk. We deden ook mee met een nieuw onderzoek: 13 weken echo, dan proberen ze hetzelfde als met 20 weken echo te onderzoeken. Achteraf denk ik: we hadden ook die ene kunnen op de 4200 kunnen wezen.
28/29 jaar (was jarig in die week ) en 1:4900 en 1:5000 en 1:5000 Nekplooi 1.8 overigens was hier de max ook 1:5000
Ik heb geen verdere onderzoeken gedaan zoals WVP. We wilden geen risico lopen op een miskraam (hoe klein die kans ook was). Ik had al een dochter van 15 en eigenlijk overviel de verloskundige mij met de vraag voor een combitest, ik had geen flauw idee hoe of wat. Toen ik zwanger was van mijn dochter deden ze dat niet (of ik was te jong toen?). Toch maar gedaan en uiteindelijk goed want tijdens de 20 wekenecho kwamen ze achter een aandoening die vaker voorkomt bij Down Sydroom dus we hielden er al rekening mee dat ons kindje het echt wel had. Ik had natuurlijk nooit zo'n uitslag verwacht en te kort de tijd gehad om me in de combitest te verdiepen (zwangerschap was een reuze verrassing). We waren er wel al heel snel over uit verder niet te testen omdat ons kindje zeer welkom was,ook met DS. Ik heb 39 jaar geschreven maar ik was net 40 Lucas is nu bijna 2 jaar en een geweldig leuk ventje! Ik ben heel blij geen risico te hebben genomen met vervolgtesten, het greep me toen al bij de keel dat het mogelijk mis kon gaan. Zwangerschap was in die zin zwaar omdat je leeft met onzekerheid maar dat is mij dubbel en dwars waard geweest voor ons mannetje.
25 jaar...1:111 voor down. Nipt gedaan geen down maar trisomie 7. Vwp gedaan En uiteindelijk bleek chromosoomafwijking alleen in placenta te zitten en kindje gezonde chromosomen.
Ik had deze keer met 41 jaar 1:258 en in 2007 met 34 1:6600. Trouwens kan ik me bijna niet voorstellen dat de collega van je met 42 een test had van 1:15000 (of zoiets gaf je toch aan?) Zou het toch nog eens navragen. Ik had nu alleen door mijn leeftijd van 41 al een standaard kans van 1:55 en die moet je met goede waarden (bloed en nekplooi) dus mhoog' krijgen. Hij mijn kindje nu was de nekplooi 1mm, dus zo klein als het maar kan, en daardoor ging dat getal op naar 1:258. We hebben trouwens verder geen testen meer gedaan hierna omdat we het prima vonden.
32 jaar, 1:180 down, de andere 1:380 en 1:420 Nipt was gelukkig goed. Zou nooit meer een combinatietest doen, wat hebben wij een paar weken in vreselijke onzekerheid gezeten. De vk gaf aan dat het niet de meest betrouwbare test is. Ze testen twee bloedwaarden, de leeftijd van moeder en de nekplooi, dat geven ze in in de computer en daar rolt een score uit. Zou volgende keer meteen voor een nipt gaan, is duurder, maar die weken vreselijke stress nooit meer..
36 jaar nekplooi 2.0, 21:1 op 4145, 18:1 op 10497, 13:1 op 32824. Bij mijn zoon was ik 33 en ging de meting tot max 5000. Nekplooi weet ik niet. Daar had ik bij 21 rond de 4000 en die andere 2 kleiner dan 5000.
36 jaar, down: 1:390, edwards/patau: 1:5000 Gezien mijn leeftijd en flink overgewicht ben ik tevreden. Nekplooi was ongeveer 1.9 mm. Ze heeft 5x gemeten, waarvan 2,2 verreweg de hoogste was en 1,46 de laagste. Dus nekplooi is hoog ingeschat.