Toen ik zwanger raakte was ik al 42. Wij waren zo ontzettend blij met de zwangerschap, dat wij besloten het kindje te behouden ook al zou het gehandicapt zijn. Op de echo leek alles goed. We hebben dus geen van de testen laten doen die ons werden aangeboden. Bovendien was ik heel erg bang dat het dan alsnog zou uitlopen op een miskraam. We hebben wel een uitgebreide 20 weken echo laten doen, en ook daar leek alles goed. Goddank was en is Jesse helemaal gezond. Je kunt trouwens ook aan de gyn vragen hoeveel kans je globaal gezien hebt op bv een kindje met down. Hoe de getallen precies zijn, weet ik niet meer, maar in ons geval (42 jaar) lag dat ongeveer 1 op 55. Veel sterkte met het nemen van de beslissing.
@Imd, ja ik vond het zeker belangrijk voor mezelf om hier wat meer over te weten te komen! En dan blijf ik idd niet bij 1 foldertje hangen! Blij dat ik zoveel goede reacties ontvang van jullie, erg leerzaam!
ik mag dan eigenlijk niet reageren omdat ik nog jong ben maar wilde toch graag even op het stukje van jou reageren ik vind dat je met veel gelijk heb maarmet het bovenstaande stuk vind ik van niet jij vind het makkelijk om het niet te laten doen ik ben het hier niet mee eens zoiezo moet iedereen zelf weten wat ze doen maar ik vind ook dat je geen zekerheid heb na zo'n test jij zegt dat je dan het lot laat beslissen ik vind dat dat eigenlijk niet zo vreemd je hele leven word toch door het lot bepaald! er zijn genoeg mensen waarvan de test goed was * zoals mijn tante) maar wie toch een zoon met down heeft! en jij zegt ik weet voor 200 % dat alles goed is met mijn kindje dit vind ik ook niet helemaal realistisch! omdat je een test heb gedaan denk je zeker te weten dat alles goed is ! ik denk dat niet ik heb zoals het geboren is en je hebben onderzoeken gedaan dan pas weet je wat er kan ook op latere leetijd nog iets openbaren wat ze altijd al hebben gehad! zo hihi mijn verhaal is aardig lang geworden nog een keer! ik vind echt dat iedereen het zelf moet overwegen om het te doen of niet ik heb het bij mijn dochter niet gedaan en nu weer niet maar ik ben nu 22 en ze zeggen idd dat het dan niet echt betrouwbaar is veel succes met je beslissing
Ik vind het vreemd dat de indruk wordt gewekt, dat als je niet kiest voor de combitest, je er kennelijk of niet over na heb gedacht en hebt laten informeren, of dat je je kop in het zand steekt. Iedereen heeft zo zijn redenen om het wel of niet te doen, en wat je ook kiest, het is niet fout.
de combitest geeft geen 100% uitsluitsel idd maar een vruchtwaterpunctie die ik heb gedaan wel vandaar dat ik het WEL kan weten. (ik zei over dat ik voor 200% wist dat er geen chromosale afwijkingen zijn, andere afwijkingen zei ik 99%) En ja je hebt gelijk bij de geboorte kan ook nog van alles gebeuren (zuurstofgebrek e.d.) maar hier heb ik enig invloed op (qua testen) en daar niet op. Als het een kindje met een ernstige afwijking was geweest hadden wij de zwangerschap beeindigd, down wisten we nog niet waren we nog niet over uit, we zeiden eerst van wel en ik denk dat we uiteindelijk ons rationele gevoel hadden gevolgd en de zwangerschap hadden laten beeindigen, ik ben zelf al chronisch ziek en kan de zorg voor twee kids net aan mocht er alsnog iets gebeuren delen we dan wel met de kaarten die we krijgen maar vooraf heb ik er in elk geval alles aan gedaan om er inzicht in te krijgen. Het is betrouwbaarDER als je ouder bent maar niet onbetrouwbaar als je jong bent weer zo'n misvatting. En ja ik vind het soms erg makkelijk als menen zeggen; ja maar we laten het toch niet weghalen dat vind ik erg onrealistich net alsof je zelf de keuze niet aankan dus laat het lot maar beslissen, als je het qua geloof zou doen zou ik zeggen JA daar kan ik me wat bij voorstellen maar sla dan ook die 20 weken echo maar over. Daarbij kan ook heel veel door de vingers worden gezien en niet opgemerkt dus ook onbetrouwbaar dan..
hallo ze hebben aan ons ook gevraagd of wij de test willen doen ben 37 jaar bijna 38 maar wil de test niet laten doen wel krijgen we de 20 weken echo maar de tets wil ik absoluut niet laten doen heb hemel en aarde bewogen om nog een keer zwanger te worden en weet wat voor risico`s er zijn maar niet alles is met de test te zien heb een zoon van 11 en hij is met een spierziekte geboren waardoor hij moeilijker loopt en veel pijn zijn gewrichten heeft en voor lange afstanden een rolstoel nodig heeft hij heeft eerder kans op slijtage in gewrichten en reuma deze afwijking was met de testen niet te zien na lang overleg hebben wij ook besloten om de testen niet te laten doen groetjes wolliewobbel
Je hebt gelijk hoor; er wordt heel weinig info gegeven door de vk. Toen ze vroeg of wij die test wilden doen, stonden wij ook zo van: Euh, wasdadan? in het foldertje dat we kregen staat eea heel summier uitgelegd en er staat in dat er ALLEEN op Down gescreend wordt, heb het gisteren nog nagelezen. Ook was het mij in het begin onduidelijk dat het slechts om een kansberekening gaat en dat als je meer zekerheid wilt, je een vruchtwaterpunctie moet laten doen. Daarvoor heb ik redenen dat ik die niet zou willen als dat medisch niet noodzakelijk zou zijn, dus wat schiet ik ermee op? Stress als de kans 1 op 100 of 500 is, wat is de grens? Ik ben ontzettend blij met deze zwangerschap en gezien mijn leeftijd is het nog maar de vraag of ik ooit nog een keer zwanger zal worden, dus draag ik deze zwangerschap liever zonder stress. Ik weet wat stress met mijn lichaam kan doen. Probeer er achter te komen wat de test an sich inhoudt en wat de gevolgen kunnen zijn van het wel en niet doen van zo'n test. Het is en blijft jullie persoonlijke keuze, daar mag niemand over oordelen. Het onderzoek wordt wel vergoed.
Amen. Ik vind het goed dat Imd het op zich neemt om mensen meer te informeren dan de vk's veelal doen. En ze heeft gelijk als ze zegt dat de voorlichting soms te wensen overlaat. Maar om dan te zeggen dat het de makkelijke weg is om de keuze te maken om niet deze test uit te laten voeren en het lot te laten bepalen? Het lot bepaalt sowieso, ik (en anderen die niet kiezen voor de combitest) kiezen ervoor het lot te accepteren. Dat is geheel iets anders. Ik zeg toch ook niet dat mensen de makkelijke weg zouden kiezen door niet de zorg te willen nemen voor een kindje met aangeboren afwijkingen? Dat is ieders eigen keuze, meid. Ook vind ik het vreemd Imd, dat jij blijkbaar bepaalt wat een goede reden is om wel of niet een zwangerschap te beëindigen. Als het uit geloofsovertuiging is, kan jij je voorstellen dat mensen niet hun zwangerschap wensen te beëindigen en kun je dus begrip opbrengen voor het niet laten uitvoeren van een combitest. Nou, ik ben zo goddeloos als ik weet niet wat, maar ik heb zelf voor mezelf wel bepaalde overtuigingen waaronder dat ik niet geloof in de maakbaarheid van het leven. En dat geldt absoluut alleen voor mezelf, want ik vind het een groot goed dat vrouwen in Nederland mogen kiezen voor een combitest en eventueel voor het niet uitdragen van een zwangerschap bij een slechte uitlslag van puncties en vlokkentesten. Maar IK kan het niet opbrengen. Helaas kom ik op dit forum wel vaker discussies tegen waarbij mensen die de ene overtuiging aanhangen, vinden dat anderen die een andere overtuiging hebben, er dan DUS niet goed over nagedacht hebben of zich niet goed hebben laten voorlichten. Dat frustreert me mateloos, je kan op basis van dezelfde voorlichting en feiten echt heus wel een andere mening toegedaan zijn hoor!
En nog iets: dat je als je geen combitest laat doen, ook niet voor de 20-weken echo moet gaan want dat zou inconsequent zijn. Ook daarin ga je voorbij aan persoonlijke overwegingen van mensen om wel of geen combitest te laten doen. Het is niet een kwestie van oorzaak en gevolg, het zijn twee compleet verschillende testen met voor mij in ieder geval ook andere gevolgen. Beetje een kul-argument, waarin een ander bepaalt hoe consequent je moet zijn in je overtuigingen (ik denk aan vegetariërs die altijd te horen krijgen dat ze wel leren schoenen dragen, ik zie ook niet in waarom anderen moeten bepalen wat voor die ene persoon vegetarisme inhoudt, daar heeft iedereen een eigen visie op)
O, laatste keer dan Pippeloentje: ik vind er dus eigenlijk helemaal niks van of jij met 33 jaar wel of geen test moet laten doen. It's up to you, meid! :-D
ik zei (als je leest) dat ik kan begrijpen dat je alles in de handen van god legt als je gelovig bent en niet aan deze testen begint bijv. MAAR je hoort de ene na de andere reden waarom deze testen niet worden gedaan die nergens op slaan (zoals het zit niet bij ons in de familie, het is niet betrouwbaar met mijn leeftijd, het word niet vergoed e.d.) en ja dan vind ik dat je voor de makkelijke weg kiest en voor jezelf een reden hebt gekozen om het niet te hoeven doen, echter als je alle feiten weet en dan het besluit niet te doen uit een bepaalde overtuiging kan ik dat beter begrijpen, dan weet je alles en doe je het toch niet, dat IK (met nogmaals nadruk op IK) vind dat dat de makkelijke weg (je hoeft dan immers zelf nooit geen echte keuze's te maken, je maakt de keuze om zo onwetend mogelijk te blijven omdat je dan wel kan genieten van je zwangerschap) dat is ook een keuze zolang je maar WEL alle feiten goed weet en ondanks deze dan nog besluit om het niet te doen, maar geen "smoesjes" verzinnen om deze niet te hoeven doen met de verkeerde feiten. snappie een beetje. Deze test niet laten doen moet je zelf beslissen maar baseer deze mening op de juiste feiten en van de 10 mensen die ik spreek / reacties van lees hebben ze deze keuze vaak gebaseerd op verkeerde gegevens/data en nemen helemaal de moeite niet om zelf dingen uit te zoeken want het is wel "makkelijk" zo. Bij een 20 weken zien ze ook niet alles maar die laten heel veel mensen ook uitvoeren.. en kan je ook 20 weken lang in de stress zitten om niets. om maar een voorbeeld te noemen. Trouwens zeg of noem ik nergens dat ik bepaald wat belangrijk genoeg is om je zwangerschap te laten beeindigen alhoewel ik wel vind dat een kindje onnodig laten lijden omdat de moeder de zwangerschap niet wilt afbreken een beetje raar en een beetje kop in het zand steek effect hebben.. Je HOEFT een zwangerschap niet af te laten breken je kan het ook gebruiken om je goed voor te bereiden en goede prenetale controle te hebben en dus MEER overlevingskansen voor je kind bieden NOGMAALS het gaat niet alleen om je kindje weg laten halen ja of nee.. het gaat juist om een beter inzicht en betere kansen voor je kindje.
Ik begrijp wat je zegt, maar ik vind dan nog dat het niet aan jou is te bepalen wat voor iemand een goede reden is om er niet voor te kiezen. Niet iedereen begrijpt bijvoorbeeld de materie goed en daar is niks aan te veranderen. En ik begrijp ook niet wat er mis mee is als anderen beslissen om een zorgeloze zwangerschao te willen hebben en daarna te accepteren dat hun kindje is zoals het is; gezond of niet. En tenslotte, ook met een eigen mening die jij hebt, kun je anderen "veroordelen" en dat vind ik niet zo prettig. Dan heb ik het over, wat jij noemt, de makkelijke weg en daarmee niet een keuze (hoeven) maken. Wat weet jij van mijn keuzes? Niet dat het ertoe doet, maar die hebben echt niks te maken met een zorgeloze zwangerschap hebben hoor.... Zorgen maak je je namelijk toch wel en dat hoort er ook helemaal bij voor mij. Voor mij gaat het over respect voor het leven in alle vormen. Hebben mensen die ziek zijn of afwijken geen bestaansrecht dan? Zou een mooie boel worden en een leeg land.
nogmaals lees mijn stukje eens goed wasnt blijkbaar doe jij dat niet helemaal, ik zegt niets over dat alle zieke mensen van de wereld af moeten JUIST dat er meer kids gered kunnen worden. De cijfers over heel de wereld spreken voor zich en worden veel meer kindjes geredn door prenatale diagnostiek in andere landen en Nederland loopt ontzettend achter wat dat betreft. Ik zeg ook niets over wel of geen goede reden, maar je KAN pas een goede beslissing maken op basis van ALLE en JUISTE gegevens en door de redenen die mensen opnoemen kan je zien dat ze niet juist zijn geinformeerd. En hebben dus geen echte keuze kunnen maken omdat ze niet alles hebben geweten (of vaak WILLEN weten) Mijn vriendin heeft een kindje gehad met een ernstige hartafwijking wat gewoon geopereerd had kunenn worden en haar dood was hierdoor compleet zinloos alleen omdat ze de prenatale onderzoeken heeft afgewezen omdat ze toch wel een ongezond kindje accepteerde HIERDOOR is ze juist haar kindje verloren, je zal er maar mee moeten leven.. En als je zegt respect voor alles wat leeft en doet dan heb je niet meegemaakt wat ik heb meegemaakt ik vind dat je zelf het recht van leven in je handen mag hebben op elke leeftijd zo ben ik ook pro euthanasie want houden van is OOK loslaten soms.
Maar je kunt toch niet bij iedereen in het hoofd kijken, om te bezien of zij wel alles weten wat ze, volgens jou, moeten weten? en of ze wel op basis van de "juiste" gegevens een beslissing nemen? Ik geloof niet dat er iemand bij was toen mijn man en ik hierover een beslissing namen. Nee, wij hebben er dus niet voor gekozen, uit een overtuiging die dus helemaal niks met geloof of wat dan ook te maken heeft gehad. En ja, ik heb mij laten informeren, en er echt over nagedacht.
Ik ben pro-alles wat Nederland zo'n geweldig land maakt: de keuze om abortus te plegen, om een combinatietest te laten uitvoeren en om daarna de keuze te hebben een zwangerschap uit te dragen of niet, en zéker ben ik voor euthanasie (ik heb echt met afschuw de ontwikkelingen gevolgd van die vrouw in Italië die al zo lang in coma lag, brrrr....). Maar niet alles wat kán, hoeft een wet van meden en perzen te worden. Het leven is ook het leven en dat is nou eenmaal niet altijd perfect en kan leiden tot een vroege dood of misschien soms wel een dood die voorkomen had kunnen worden. En nogmaals, ik vind het heel goed dat je mensen hier op het forum goed voorlicht als ze dat niet zijn. En ik denk dat wij fundamenteel dezelfde waarden en normen hebben, alleen denk ik dat jij je prettig vindt om zaken goed in de gaten te hebben en er zoveel mogelijk invloed op te hebben, waar ik het prettig vind om soms het leven ook te laten zijn wat het nu eenmaal is (en niet uit gemak) en wat minder behoefte heb aan invloed daarop.
jij wel dan, maar het blijkt al uit "redenen" hier op het forum die gegeven worden dat ze NIET alles weten. Dat komt duidelijk naar voren in hun reacties (bv. dat het niet in de familie zit, het onbetrouwbaar is als je jong bent, dat het alleen voor down is e.d.) allemaal redenen die genoemd worden vaak die niet juist zijn.
Ik ben het helemaal met imd eens... Ik ben 22 en ja ook ik heb de test uit laten voeren... Mijn gyn heeft me ook de folder gegeven om door te lezen maar heeft er ook bij gezegd dat ik er nog wel meer over kon lezen op het internet zodat we een juiste beslissing konden maken... Wij hebben bewust gekozen om het te doen waar veel mensen me daarvoor soms raar aankijken zo van als je kindje een beperking heeft of wat dan ook laat je het toch niet afbreken... Kijk ieder mag daar gelukkig zelf over beslissen... Stel dat ze bij ons kindje een verhoogd risco hadden gevonden had ik verder gegaan voor onderzoek en mocht daaruit komen dat ons kindje geen menswaardig bestaan zou hebben dan hadden wij de zwangerschap idd afgebroken... En je kan wel zeggen ze zien het ook bij de 20 weken echo (als je die laat doen) maar dan lijkt het me beter om je zwangerschap bij 12 weken af te breken als met 20 weken...
Ik heb de verhalen hiervoor niet gelezen maar wil wel even graag mijn verhaal hier neerzetten. Ik was 35 toen ik zwanger raakte en ben inmiddels 36. Wij hebben er 7 jaar over gedaan om zwanger te worden en het is uiteindelijk met IVF gelukt. Ondanks dat er kindje zeer welkom is wilde we toch weten of dit kindje downsyndroom hd of niet. Wij hadden van te voren al besproken met elkaar dat als de uitslag hoger was dan 1 op 300 dat we dan de vruchtwaterpunctie zouden laten doen ondanks de risico's en het fijt dat we zolang op deze zwangerschap gewacht hebben. Mijn broer is ernstig gehandicapt (niet aangeboren) en ik weet als geen ander hoe zwaar je leven is als je een gehandicapt kind hebt. Dus mocht het zo zijn dat het down zou hebben gehad dan zouden we de zwangerschap afbreken. Op de 12 weken echo met de nekplooi meting zagen we al direct dat het goed zat, het nekplooitje was 0,3 mm maar ik moest ook nog bloeprikken en 2 weken later kwam de uitslag, 1:3700 dus we waren heel blij en hoefde dus verder geen onderzoek meer te laten doen. Ernstige ziektes komen ook niet voo rin de familie, dus ook geen vruchtwaterpunctie, daar hebben we niet over na hoeven denken dus dat is makkelijk praten voor ons. Toen de 20 weken screning die vond ik wel heel erg spannend, maar mijn man had er alle vertrouwen in en alles zag er gezong uit. Tja je voeld je wel een beetje god, het is heel dubbel maal wij wilde gewoon weten of alles goed was en als dat niet zo zou zijn dan hadden we een hele moeilijke beslissing te nemen. Ik zou na 20 weken absoluut geen zwangerschap af breken (tenzij het kindje zou sterven na de bevalling), maar blijkt b.v op de 20 weken screning dat het kindje klompvoetjes heeft of een hazelipje of wat dan ook dan ben je daar teminste op voorbereid en kan je voorzorgsmaatregelen nemen. Je hoord wel eens vrouwen zeggen ....... maar met die wetenschap is mijn hele zwangerschap "verpest" daar ben ik het niet mee eens, want je schrikt je helmaal rot als je kindje geboren is en dan is je kraamtijd niet zo geweldig hoor, dan kan je er maar beter op voorbereid zijn. Een kindje kan natuurlijk ook en neurologische afwijking hebben, dat kan je niet zien op een echo. En straks zijn er weer testen als de kleine geboren is, de hielprik (17 ziektes worden gescreend) en de gehoortest en dan al die inentingen. Een leven is ontzettend kostbaar en iedereen wil graag een goede kwaliteit van leven ....... wees eerlijk.