Ik lees regelmatig: mijn kindje wil niet in de box / kinderwagen / wipstoel of wat dan ook. Ik vraag me af waar dat aan ligt. Tuurlijk heeft ieder kindje zijn voorkeuren, maar is het ook niet een kwestie van wennen? Wij kunnen in onze rijke wereld een kindje veel keus bieden en hier aan toegeven, en dus een andere optie bieden. Maar als je kindje in een dorpje in Afrika (ik noem maar wat) geboren wordt, dan slaapt ie toch waar ie slaapt, eet ie wat ie eet... zouden kindjes dan ook blijven huilen dat ze iets niet willen, of is het een kwestie van gewenning en dus even doorzetten? Voor wie zich aangevallen voelt, dat is niet de bedoeling. Ik vraag het me serieus af.
Nee, hoor meid je bent niet de enige is gewoon een kwestie van doorzetten en niet altijd hun zin geven. Ik ben nog altijd de baas en ons mannetje van 2 heeft zeker nog niets te vertellen! Natuurlijk krijgt hij heus wel eens ze zin.. Maar bij ons sliep hij al bij 8 weken door en is nu 2 jaar en komt voor half 8 zijn bed echt niet uit. Weet dat als hij wat fout doet eerst in de hoek gezet word en sorry moet zeggen om weer uit het hoekje te mogen. Gewoon consequent zijn, alleen ontbreekt dat bij veel ouders.
Tja.. Ik denk dat iedere baby het liefst bij een ouder in de armen ligt. En iedere andere optie (box, wipstoel, kinderwagen) is verder weg en zonder (huid) contact. De vergelijking die jij trekt met baby's in een Afrikaans dorpje klopt dan ook niet helemaal. Want die baby's worden bijna voortdurend in een draagzak meegenomen. Daar hebben ze immers geen box, wipstoel of kinderwagen voorhanden. En zoals je al aangeeft. Ieder kind is anders. En heeft weer andere voorkeuren en behoeftes. Waarom zou je een kind perse aan iets willen laten wennen wanneer je ook een alternatief achter den hand hebt wat hij wel leuk vind? Onze zoon vond de kinderwagen (ligbak) vanaf een bepaalde leeftijd helemaal niks meer. Dan kon hij niet genoeg om zich heen kijken. Dus die hebben we al heel vroeg in de buggie gezet.
Haha, wat kort door de bocht. Dan zouden we van elk kind een zelfde kopie kunnen maken. Zo maakbaar is een kind niet, gelukkig. Het is een combinatie van opvoeding en karakter. Het zijn geen robots die we drillen in een richting die wij willen, althans, zo voed ik niet op. TS, in arme landen huilen kinderen ook en zullen ouders ook zoeken naar manieren om hun kind te laten slapen. Ze hebben minder middelen en wellicht heeft dat een bepaalde invloed maar het is een illusie te denken dat kinderen daar altijd doen wat de ouders willen.
Oh ik zeg ook niet dat kinderen in andere regio's doen wat de ouders willen en hier allemaal verwende nestjes zijn hoor Even een voorbeeldje: stel dat ons kleintje straks dus gaat huilen als ik m in zijn bedje leg voor zijn slaapje, moet ik m dan ook maar in de box laten slapen omdat ie het daar wel leuk vindt? Eigenlijk sta ik daar niet achter. Eigenlijk wil ik gewoon dat hij aan zijn bedje went en de box gebruikt om te spelen. En ik wil m eigenlijk ook niet uit de box halen als ie daar huilt, zo van... jammer, dan maar geen box, we verzinnen wel wat anders. Dus waar ligt de grens tussen meebuigen en voet bij stuk houden? Als je niet gelijk toegeeft, went het kindje dan toch aan de gewoontes, of wordt het sowieso nooit wat?
Ik heb deze gedachte vaak ik een andere richting, namelijk voeding. In mijn omgeving hoor ik vaak 'ik ga geen bv geven, daar heb ik geen zin in. Daar slapen ze niet op door, doet pijn, veel gedoe'. Dan denk ik wel eens, joh wees blij dat je in onze westerse wereld woont waar goede kv aangeboden word en het betaalbaar is. In Afrika zou je kind verhongeren en overlijden als je het niet doet. De keerzijde daarvan is dat ik dan ook geen bv had kunnen geven omdat Q niet aan kon happen en ik dus ft heb gekolft. Wil niemand voor het hoofd stoten en ik ben ontzettend blij dat ik in Nederland woon en niet in Afrika.
Haha, ja, ik ben ook blij dat ik niet in Afrika woon. Maar dat terzijde... Het gaat hier uiteraard niet om Afrika. Was even ter illustratie van een niet zo luxe wereld als de onze. Het gaat erom dat als je niet de luxe zou hebben (of dat niet wil om welke reden dan ook) om maar te wisselen van wat je je kindje aanbiedt... gaat je kindje dan wel wennen aan wat hij wel aangeboden krijgt, of is het slecht voor je kindje, blijf je een huilkindje houden of gaat het op (afzienbare) termijn toch weer over...?
In Afrika...vooral de streken waar voedsel beperkt is, zijn juist relatief veel huilbaby's (ook als er geen hongersnood of iets dergelijks is). De reden? Wanneer er hongersnood is, overleven juist de huilbaby's vaker dan de rustige babies, omdat ze meer aandacht (en dus ook voeding) eisen. Dit heb ik tenminste een keer gelezen in een onderzoek. Ik denk dus ook dat bij die hele kleine baby's opvoeding nauwelijks (nog) een rol speelt. Als ze wat groter worden wel, zeg vanaf 6 maand/een jaar ofzo.
Het is zeker een interessante discussie. Denk er ook vaak over na. Ik denk dat je kinderen in grote mate kunt conditioneren. Zolang je inderdaad stug volhoudt en consequenties verbindt aan het slechte gedrag. Kinderen hebben baat bij regelmaat en voorspelbaarheid, vaste regels. Maar ze ontplooien zich ook bij een goede mate van vrijheid en worden daardoor zelfstandig. Ergens in dat midden lijkt mij het beste voor beide partijen. Conditioneren vs. laissez-faire.... Waar zal een kind het gelukkigst van worden?
Dat is inderdaad de grote vraag. Maar als je de programma's van nanny's op TV ziet enzo, komt het toch telkens neer op herhalen, consequent zijn en regelmaat aanbieden. En dan binnen die kaders wel vrijheden geven. Misschien dat dat een mooie middenweg is? Je ziet daar wel kindjes die maar uit bed blijven gaan, bij de ouders in bed willen slapen etc en die na een week doorbikkelen van de ouders zonder problemen in hun eigen bedje slapen en veel rustiger, evenwichtiger en gelukkiger worden (het hele gezin). Klinkt logisch. Maar ja, ik heb geen kinderen, dus wat weet ik ervan
God ja, voor ik kinderen had dacht ik ook 'bij mij zal het niet waar zijn'. En dan zit je met een baby, en ontdek je de realiteit. Je hebt goede en slechte slapers, goede en slechte eters, gezonde en minder gezonde kindjes. En dat heeft allemaal een invloed. En ja, ook bij kinderen geldt vaak de gouden regel 'Pick your battles'
Ik ben het helemaal eens met Shakes.. Voordat ik kinderen had had ik ook allemaal ideeën van hoe ik het zou gaan doen. Maar als je ze eenmaal hebt.. Ik doe nu ook dingen waarvan ik van tevoren dacht dat ik die nooooit zou doen mbt de opvoeding of iets dergelijks. Iets bedenken en ook echt toepassen zijn 2 hele verschillende dingen. Als voorbeeld neem ik 's nachts mijn baby in bed. Na de borstvoeding kan ze dan zo blijven liggen en krijg ik ook nog wat nachtrust, want als ik haar dan in de wieg overleg begint ze te krijsen. En overdag moet ik weer fit zijn voor mijn oudste.
Gedeeltelijk waar, maar voor een groot gedeeltelijk ook niet waar. Ik heb zelf de ervaring van een huilbaby (met wat achteraf blijkt een zeer gevoelig karakter). Uiteraard had ik haar elke dag consequent 15 uur per etmaal in haar bedje kunnen laten huilen, omdat ze daar hoorde te slapen, maar ook dat lijkt mij niet erg gezond. Een draagdoek, wat juist veel in Afrika gebruikt wordt, maakt haar redelijk rustig en hielp haar om wel in slaap te vallen. Zonder draagdoek sliep ze vanuit pure uitputting hooguit 3 á 4 uur per dag en dat is weinig voor een pasgeboren baby. Wie ben ik om haar dan te dwingen om consequent in haar bedje te laten slapen of in de box te laten spelen, wat niet lukt? Onze andere dochter is een heel ander meisje en zij is wel te sturen door consequent te zijn en sliep vanaf de eerste dag goed en kon zich ook prima vermaken in de box. Ik kan me voorstellen dat als ik twee van zulke makkelijke meiden gehad zou hebben (of geen kinderen), dat ik misschien ook zou denken dat ouders met moeilijk slapende kinderen wat meer zouden moeten doorzetten.... Mijn inziens spelen er een heleboel factoren mee of je kind ergens wil slapen, veel huilt, snel doorslaapt etc. dan alleen het consequent zijn van de ouders. Er zijn grenzen met wat je kan bereiken door consequent zijn en doorzetten. Het karakter van je kind kun je niet veranderen en juist als ouder moet je flexibel zijn om je kinderen wel veiligheid en geborgenheid mee te kunnen geven op de manier dat past bij het kind. Te ver doorzetten kan je kind ook beschadigen.
Ik verkies een kind dat zijn eigen keuzes mag en kan maken en zijn eigen behoeftes kan aanvoelen en uiten boven een kind dat mijn regeltjes en behoeftes volgt. Ik ben dus inderdaad niet super consequent en laat mijn kind niet in de box zitten omdat hij het daar niet leuk vindt. Maar voor mij is dat ook geen probleem. Ik kijk altijd heel goed naar wat hij wil en fijn vindt en hij heeft dus ook heel veel te "zeggen". Maar dat is een keuze die ik bewust maak en ik ben me er ook van bewust dat dit soms voor lastige situaties kan zorgen waar je dan creatief mee om moet gaan. Maar doordat ik er zo in sta zal mijn zoontje wellicht ook vaker laten merken dat hij het ergens niet mee eens is, want hij voelt dat hij dit mag uiten en dat er dan naar hem geluisterd wordt. En als iets echt niet kan of mag leg ik hem altijd uit waarom dat zo is.
Mijn broertje en ik zijn op dezelfde manier opgevoed, ik sliep door, hij niet. We zijn nu als volwassen twee totaal verschillende mensen. Je kunt je nu gaan bedenken hoe je het wilt doen als je een kind hebt, de realiteit is alleen vaak anders. In mijn ogen hebben hele kleine baby's buiten voeding vooral gewoon heel veel geborgenheid nodig en heeft laten huilen geen zin. Vandaar dat mijn zoontje best wat tijd doorgebracht heeft op dezelfde plek als de baby's in Afrika. In een draagdoek, dicht tegen mama aan. Inmiddels heeft ie de leeftijd waarop hij snapt dat actie reactie betekend en zijn wij ook consequent bezig om hem uit te leggen wat ie wel en niet mag, maar als ze zo klein zijn (dus zeker onder de zes maanden) heeft dat nog geen zin.
Mijn oudste wilde niet in de box of in de reiswieg. Kun je wel zeggen 'kwestie van wennen/doorzetten' maar steeds dat gejank ben je gauw zat zal ik je zeggen. Wat is dan het probleem als hij graag op schoot zit? En de draagdoek vond hij ook heerlijk. In Afrika hebben de mama's ook schoten hoor, en de bedjes zullen anders zijn dan hier maar daar hebben ze ook zachte plekjes waar ze wel of niet graag liggen. Mijn jongste wil juist wel in de reiswieg en haat de doek. Soms huilt ze omdat ze van schoot wil en lekker in de box wil spelen. Dat eigen willetje zit er gewoon in. Als je ze laat wennen, tja, net zoals in slaap huilen. Op een gegeven moment legt een kind zich er wel bij neer want mama komt toch niet. En dat is niet het gevoel waar ik mijn kind mee weg wil leggen hihi!
Dat is lekker makkelijk praten ja, als je kind dat goed oppikt. Mijn oudste sliep door met 16 maanden, middelste met 14. Mijn dochter al met een maand. Maar dat wil niet zeggen dat mijn jongens slecht opgevoed zijn, die spreken ook netjes met 2 woorden, zeggen alsjeblieft, dankjewel en sorry.
Helemaal mee eens! Doorslapen moeten ze ook leren, dat betekend niet dat jij als ouder het zo goed doelt of juist faalt. Ieder kind heeft zijn eigen karakter, het zijn net echte mensen
Hihi Thauma, ik hoop dat jij een kindje krijgt dat lekker meegaand is. Daar kreeg ik er eerst 4 van. En de 5e is compleet anders. Misschien omdat hij reflux heeft, misschien omdat hij gevoelige darmpjes heeft. Of het is zijn karakter. Maar die wil inderdaad niet in de box, liever niet in zijn eigen bed, 2 tot 5 nachtvoedingen en zo kunnen we nog even doorgaan. Ik weet héél zeker dat het niet aan mijn capaciteiten als moeder ligt, de eerste 4 waren namelijk wel zoals jij ze graag ziet.
Zoals ik ze graag zie??? Ik stel een vraag omdat ik serieus geinteresseerd ben in hoe dat soort dingen werken. Voor welke situaties je komt te staan en waardoor het komt. Ik trek niemands capaciteiten in twijfel; laat dat ajb duidelijk zijn. Ben wel benieuwd hoe je weet dat je kindje niet in de box en in bed wil. Huilen denk ik? Maar bij hoevaak proberen weet je dat dit het niet is? 1x kan nog toeval zijn...? En wat doe je dan? Je kindje zal toch moeten slapen. Waar dan, als bed en box al afvallen? Lijkt me lastig om te bepalen wat verstandig is. Want is een korte termijn oplossing ook op lange termijn wel verstandig?