Mijn man werd van ieder piepje wakker (is nu wat minder gelukkig) ik niet. Maar omdat ik toch moet kolven, nog verlof heb en hij vaak de volgende dag moet werken ga ik er s nachts alleen uit voor het flesje. In het begin maakte hij me bij het eerste piepje al wakker met de mededeling dat ik de fles warm moest gaan maken, want meneertje was wakker. Ik braaf er uit en terwijl ik de fles opwarm valt het me op dat meneertje heel stil is. Ja hoor, die sliep nog gewoon en lag in z'n slaap te peipen. Stond ik daar, klaarwakker maar doodmoe met een warme fles... Na een aantal herhalingen hiervan heb ik manlief toch maar vriendelijk doch dringent verzocht me niet voor ieder piepje te wekken En 1 nacht was ik na de voeding gaan kolven, toen meneertje ging huilen. Waarop manlief 2 minuten later van boven de trap vroeg waarom het zolang duurde. Mijn reactie: schat ik heb altijd 15 minuten per kant nodig, jij kan hem toch ook wel even troosten? Zijn reactie: 15 minuten? Het water (geven s nachts kv) wordt in 30 seconden warm... Nee schat, ik ben er al een half uur geleden uit gegaan om hem z'n flesje te geven, die heeft hij allang op....
Hier ook een man die net zo snel wakker word als ik. Meestal zeg ik: laat haar nog even pruttelen hoor (dan ligt ze, negen van de tien keer in haar slaap te praten of huilen) en als het te lang duurt of hoort dat het echt "wakker" geluiden zijn, ga ik er heen om de speen te geven, maar op de papadagen is het zijn beurt . Communiceren is bij ons wel degelijk aan de orde midden in de nacht.
Mijn man slaapt heel diep, maar werd altijd wakker van de baby en haalde hem op om bij me te leggen, deed ook nog een luier en bracht baby weer weg. Dit alles in een soort staat van onderbewustzijn.